Porada
Czy musi istnieć przyczyna dopuszczająca zawieranie długoterminowych umów o pracę na czas określony
W praktyce pracodawcy często proponują pracownikom umowy na okres kilku lub więcej lat - zachowując jednocześnie prawo do krótkiego 2-tygodniowego okresu wypowiedzenia. Zawierając tak długą umowę na czas określony, bezpieczniej będzie dla pracodawcy, jeżeli może wykazać przyczynę uzasadniającą zawarcie takiej umowy. Brak uzasadnienia dla zawarcia długiej umowy terminowej może bowiem narazić pracodawcę na uznanie przez sąd pracy, że pracownik jest zatrudniony na czas nieokreślony.
Standardem w prawie pracy jest zatrudnianie pracowników na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Ze względu na sposób i zakres ochrony przed jej rozwiązaniem taka umowa najlepiej chroni pracownika. Umowa terminowa jest więc wyjątkiem, której zastosowanie musi być usprawiedliwione.
Z reguły to pracodawca decyduje o rodzaju zawieranej umowy, a jeśli jest to umowa terminowa - o okresie, na jaki zostanie zawarta. Pracownik może jedynie zgodzić się na proponowane warunki i przystąpić do takiej umowy. Negocjacje warunków umownych w praktyce dotyczą w zasadzie tylko pracowników o wysokich (najwyższych) kwalifikacjach lub zatrudnionych w charakterze kadry zarządzającej firmą. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z 16 kwietnia 1998 r. (III ZP 52/97, patrz: www.ekspert3.inforlex.pl), Podobne zdanie wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z 7 września 2005 r. (II PK 294/04, patrz: www.ekspert3.inforlex.pl), w którym uznano, że
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
