Czy pracodawca, wprowadzając przerwy w pracy, może ustalić sposób ich wykorzystywania

Przepisy prawa pracy zapewniają pracownikom prawo do przerw w pracy. Nie zawsze jednak przerwa w pracy oznacza przerwę od wykonywania pracy. W czasie niektórych przerw pracownicy pozostają bowiem w dyspozycji pracodawcy. Natomiast inne przerwy mogą spożytkować dowolnie, nawet pozostając poza zakładem pracy.

Przerwa śniadaniowa

Prawo do 15-minutowej przerwy w pracy ma charakter powszechny. Oznacza to, że taka przerwa służy każdemu zatrudnionemu, niezależnie od tego, czy pracodawca formalnie ją wyznaczył w przepisach wewnątrzzakładowych.

Uprawnienie to przysługuje pracownikowi, gdy dobowy wymiar jego czasu pracy jest nie krótszy niż 6 godzin (art. 134 Kodeksu pracy, dalej k.p.). A zatem wszyscy pracownicy, których dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej 6 godzin, muszą mieć zagwarantowaną co najmniej 15-minutową przerwę w pracy. Przerwa ta jest wliczana do czasu pracy.

W czasie 15-minutowej przerwy w pracy pracownik nie pozostaje w dyspozycji pracodawcy, może zatem swobodnie gospodarować czasem przerwy. Nie ma przeszkód, aby opuścił zakład pracy i wyszedł np. do sklepu czy na spacer. Pracodawca może jednak zobowiązać pracownika, aby fakt wyjścia z firmy odnotował np. w księdze wejść i wyjść czy osobiście zwalniając się u przełożonego. Może również odgórnie wyznaczyć godziny, w jakich pracownicy będą mogli z przerwy skorzystać.