Koszty sądowe

Kwestie kosztów sądowych w sprawach rozpoznawanych przez sądy pracy reguluje ustawa z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t. DzU z 2010 r. nr 90, poz. 594, ost. zm. DzU z 2012 r. poz. 1101). Określa ona zasady i tryb pobierania kosztów sądowych w sprawach cywilnych, zasady ich zwrotu, wysokość opłat sądowych w sprawach cywilnych, zasady zwalniania od kosztów sądowych oraz umarzania, rozkładania na raty i odraczania terminu zapłaty należności sądowych.

Opłaty

W skład kosztów wchodzą opłaty i wydatki.

Opłaty należy dokonać przy wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie.

Przepisy określają rodzaje pism podlegających opłatom. Należą do nich m.in.:

● pozew,

● pozew wzajemny,

● apelacja,

● zażalenie,

● skarga kasacyjna,

● skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia,

● sprzeciw od wyroku zaocznego,

● zarzuty od nakazu zapłaty,

● interwencja główna i uboczna,

● skarga:

- o wznowienie postępowania,

- o uchylenie wyroku sądu polubownego,

- na orzeczenie referendarza sądowego,

- na czynności komornika.

Istnieją następujące kategorie opłat:

● podstawowa,

● stała,

● stosunkowa,

● tymczasowa.

Opłatę podstawową pobiera się w sprawach, w których przepisy nie przewidują opłaty stałej, stosunkowej lub tymczasowej. Opłata podstawowa wynosi 30 zł i stanowi minimalną opłatę. Pobranie od pisma opłaty podstawowej wyłącza pobranie innej opłaty.

Opłata stała pobierana jest w sprawach o prawa niemajątkowe oraz w niektórych sprawach o prawa majątkowe, w wysokości jednakowej, niezależnie od wartości przedmiotu sporu lub wartości przedmiotu zaskarżenia. Opłata stała nie może być niższa niż 30 zł i wyższa niż 5000 zł.

Opłatę stosunkową wnosi się w sprawach o prawa majątkowe i wynosi ona 5% wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 zł i nie więcej niż 100 000 zł.