Wyrok SN z dnia 26 lipca 2017 r., sygn. I UK 313/16

Niezdolność do wykonywania dotychczasowego zatrudnienia nie może być wystarczającą przesłanką prawa do renty, jeżeli wiek, poziom wykształcenia i predyspozycje psychofizyczne usprawiedliwiają rokowania, że mimo upośledzenia sprawności organizmu możliwe jest podjęcie innej pracy w tym samym zawodzie albo po przekwalifikowaniu. Tak więc utrata zdolności do pracy nie może być utożsamiana z niezdolnością do wykonywania ostatniego z dotychczasowych zatrudnień, jeżeli pracownik może podjąć prace zgodne z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Bohdan Bieniek (przewodniczący)

SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca)

SSN Andrzej Wróbel

w sprawie z odwołania M. K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P. o rentę z tytułu niezdolności do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 26 lipca 2017 r., skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 2 marca 2016 r., sygn. akt III AUa (...),

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z 2 września 2014 r. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. z 28 marca 2013 r. i przyznał odwołującemu się prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 19 grudnia 2012 r. na okres 2 lat. Sąd ustalił, że odwołujący się, urodzony 6 grudnia 1952 r., z wykształcenia technik mechanik, pracował jako kierownik sklepu i prezes spółki B. Sp. z o.o. w C., a ostatnio był zatrudniony w charakterze przedstawiciela handlowego. W toku postępowania przed organem rentowym odwołujący się został poddany badaniu przez lekarza orzecznika, który rozpoznał cukrzycę leczoną insuliną z powikłaniami narządowymi pod postacią retinopatii i makulopatii - po panfotokoagulacji, nadciśnienie tętnicze, napadowe migotanie przedsionków, przewlekłe leczenie przeciwkrzepliwe, okresowy zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i L-S obecnie bez objawów korzeniowych w badaniu, przykurcz Dupuytrena palca III ręki lewej. Lekarz orzecznik orzeczeniem z 25 lutego 2013 r. uznał odwołującego się za zdolnego do pracy. Komisja lekarska ZUS rozpoznając u badanego analogicznie jak lekarz orzecznik jednostki chorobowe, orzeczeniem z 20 marca 2013 r. uznała, że nie jest on niezdolny do pracy. Organ rentowy decyzją z 28 marca 2013 r. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy: diabetologa, ortopedy i neurologa, kardiologa oraz okulisty na okoliczność oceny zdolności wnioskodawcy do pracy. Specjalista chirurgii urazowo-ortopedycznej rozpoznał u odwołującego się zespół bólowy kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowych wypuklin jądra miażdżystego w szyjnym i lędźwiowym odcinku z zachowaniem dobrej ogólnej sprawności; chorobę Dupuytrena obu rąk z przykurczem zgięciowym palców IV i V lewej ręki, który ogranicza sprawności tej ręki w miernym stopniu. Zdaniem biegłego, żadne z tych schorzeń nie dawało podstaw do uznania odwołującego się za niezdolnego do pracy. Biegła neurolog także nie znalazła u odwołującego się schorzenia neurologicznego powodującego częściową lub całkowitą niezdolność do pracy. Z przyczyn kardiologicznych odwołujący się również nie został zakwalifikowany, jako niezdolny do pracy. Specjalista chorób wewnętrznych-diabetolog stwierdziła, że obecny stopień zaawansowania cukrzycy nie uzasadnia orzeczenia niezdolności do pracy nawet w stopniu częściowym. Specjalista chorób oczu lek. J. J. uznał natomiast, że odwołujący się jest częściowo niezdolny do pracy na okres 2 lat. Zdaniem tego biegłego jest on niezdolny do pracy częściowo, mimo że w szkłach korekcyjnych ma dość dobrą ostrość wzroku, ale centralne zmętnienie soczewek przeszkadza w prawidłowym widzeniu, a rozproszone światło utrudnia prowadzenie samochodu w nocy. Biegły zalecił odwołującemu się wykonanie A-F i SOCT siatkówek oraz operację usunięcia zaćmy przynajmniej jednego oka. Sąd Okręgowy za przesądzającą dla rozstrzygnięcia sprawy uznał opinię biegłego okulisty, uznając ją za rzetelną, logiczną, spójną i jednoznaczną. Sąd uznał za wyczerpujące pozostałe opinie biegłych i na ich podstawie ustalił, że naruszenie sprawności organizmu wnioskodawcy z powodu schorzeń narządu ruchu, układu krążenia i wieloletniej cukrzycy nie powodują znacznego ograniczenia jego zdolności do pracy. Sąd Okręgowy stwierdził, że stan zdrowia wnioskodawcy czyni go osobą częściowo, okresowo niezdolną do pracy. Z tego powodu uznał odwołanie za zasadne.