Wyrok SN z dnia 8 czerwca 2010 r., sygn. II UK 399/09

1. Fakt, że biegły ten wcześniej leczył wnioskodawcę nie stanowi okoliczności, które mogłaby wywołać wątpliwość co do jego bezstronności (art. 49 k.p.c.).

2. Decydującą dla stwierdzenia niezdolności do pracy jest utrata możliwości wykonywania pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu przy braku rokowania odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Gdy więc biologiczny stan kalectwa lub choroba, nie powodują naruszenia sprawności organizmu w stopniu mającym wpływ na zdolność do pracy dotychczas wykonywanej lub innej mieszczącej się w ramach posiadanych lub możliwych do uzyskania kwalifikacji, to brak prawa do renty.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Bogusław Cudowski

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska

w sprawie z wniosku Zbigniewa S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 8 czerwca 2010 r.,

skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w W.

z dnia 5 sierpnia 2009 r.,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2008 r., Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W., zmienił na skutek odwołania wnioskodawcy Zbigniewa S., decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 21 listopada 2006 r. i przyznał wnioskodawcy prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy od dnia złożenia wniosku na okres lat pięciu, oddalając odwołanie w pozostałym zakresie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny: Zbigniew S., (ur. w dniu 4 września 1950 r.) z wykształceniem średnim (technik włókiennik), od 1969 r. do 2005 r. był zatrudniony jako mistrz zmianowy, sprzedawca, dzielnicowy, listonosz oraz portier. W 1996 r. miał wypadek samochodowy (uznany za wypadek przy pracy) i w okresie od dnia 12 sierpnia 1997 r. do dnia 18 lipca 2002 r., przedłużonym następnie do dnia 31 marca 2003 r., pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Wobec złożonego dniu 22 maja 2006 r. wniosku o dalsze przyznanie prawa do renty wypadkowej, lekarz orzecznik orzekł w dniu 25 października 2006 r. o zdolności wnioskodawcy do pracy, uznając że rozpoznane schorzenia tylko w niewielkim stopniu upośledzają sprawność organizmu. Od powyższego orzeczenia wnioskodawca wniósł sprzeciw, na skutek którego komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 13 listopada 2007 r. nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy. W ocenie Komisji stopień stwierdzonych schorzeń nie podważał ustaleń lekarza orzecznika ZUS. W oparciu o powyższe decyzją z dnia 21 listopada 2006 r., organ rentowy odmówił wnioskodawcy przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.