Jak przyznawać pracownikom trzynastki za 2013 r.

Pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy pełnego roku kalendarzowego, nabywa prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do przepracowanego okresu. Okres ten musi wynosić co najmniej 6 miesięcy.

Prawo do trzynastki w pełnej wysokości

Gwarancją otrzymania trzynastki w pełnej wysokości jest efektywne przepracowanie u pracodawcy całego roku kalendarzowego. Przepracowanie oznacza faktyczne wykonywanie pracy, a nie jedynie pozostawanie w stosunku pracy (uchwała SN z 25 lipca 2003 r., III PZP 7/2003 r., OSNP 2004/2/26; wyrok SN z 18 października 2011 r., I PK 263/10, patrz: www.ekspert3.inforlex.pl). Przy ustalaniu prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego istotne jest również nienaganne przepracowanie roku. Pracownik nie nabędzie prawa do trzynastki w przypadku:

● nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy trwającej dłużej niż 2 dni,

● stawienia się do pracy lub przebywania w pracy w stanie nietrzeźwości,

● otrzymania kary dyscyplinarnej wydalenia z pracy lub ze służby,

● rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika

(art. 3 ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej, dalej ustawa o dodatkowym wynagrodzeniu).

Pracownik zostanie pozbawiony prawa do trzynastki, gdy ww. sytuacje wystąpią w roku, za który pracownikowi przysługuje trzynastka.

PRZYKŁAD

Anna D. była nieobecna w pracy 19 i 20 sierpnia 2013 r. Pracodawca nie otrzymał od pracownicy usprawiedliwienia za czas nieobecności. Taka nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy nie może być jednak podstawą do pozbawienia pracownicy trzynastki.

Podstawą do pozbawienia pracownika trzynastki jest jego nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy trwająca dłużej niż 2 dni. W sytuacji opisanej w pytaniu, nieobecność pracownicy w pracy była wprawdzie nieusprawiedliwiona, ale trwała dokładnie 2 dni. W związku z tym pracodawca nie może pozbawić pracownicy prawa do nagrody.