Zatrudnianie pracowników urzędów państwowych w praktyce

W przepisach dotyczących urzędników państwowych wyczerpująco uregulowano wiele kwestii związanych ze stosunkiem pracy pracownika urzędu państwowego, np.:

● zasady nawiązywania i rozwiązywania stosunku pracy,

● zasady wprowadzania zmian w już trwającym stosunku pracy,

● zasady rozwiązywania stosunku pracy,

● zasady wynagradzania,

● czas pracy,

● odpowiedzialność porządkową i dyscyplinarną.

Kogo obejmuje ustawa o pracownikach urzędów państwowych

Regulacje dotyczące zatrudniania zawarte w ustawie o urzędnikach państwowych stosujemy tylko do pracowników pracujących w następujących urzędach państwowych:

● Kancelarii Sejmu i Senatu,

● Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,

● Sądzie Najwyższym,

● Biurze Trybunału Konstytucyjnego,

● Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich,

● Biurze Rzecznika Praw Dziecka,

● Biurze Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (dalej Biuro KRRiT),

● Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa w sprawach nieuregulowanych w odrębnych przepisach, np. w ustawie z 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa,

● Krajowym Biurze Wyborczym,

● Regionalnych Izbach Obrachunkowych,

● Biurze Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych,

● Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

Przedstawiony katalog został rozszerzony o pracowników zatrudnionych również w innych urzędach państwowych, co do których nie stosuje się przepisów ustawy z 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej, tj. o pracowników:

● Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i Rządowego Centrum Legislacji,

● urzędów ministrów i przewodniczących komitetów wchodzących w skład Rady Ministrów oraz urzędów centralnych organów administracji rządowej,

● urzędów wojewódzkich oraz innych urzędów, stanowiących aparat pomocniczy terenowych organów administracji rządowej podległych ministrom lub centralnym organom administracji rządowej,