Wyrok SN z dnia 10 czerwca 1999 r. sygn. II UKN 685/98

Ramy swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 KPC) wyznaczone są wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i ważąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego.

Przewodniczący: SSN Maria Tyszel Sędziowie: SN Beata Gudowska (sprawozdawca), SA Krystyna Bednarczyk

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 1999 r. sprawy z wniosku Jana G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w L. o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 23 września 1998 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie wyrokiem z dnia 24 lutego 1998 r., po ponownym rozpoznaniu sprawy z odwołania Jana G. od decyzji Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w L. z dnia 12 listopada 1993 r., którą odmówiono mu przyznania jednorazowego odszkodowania z tytułu zgonu żony Teresy wobec niestwierdzenia, by zgon nosił cechy wypadku przy pracy, odwołanie to oddalił. Sąd Apelacyjny w Lublinie, na podstawie materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji, ustalił, że Teresa G., wspólniczka i członek zarządu spółki z o.o. „K.”, była w niej zatrudniona na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu jako zastępca dyrektora. Do jej obowiązków należała obsługa wycieczek, zaopatrzenie i odbieranie utargu stacji benzynowej oraz prowadzenie biura spółki. Pracę wykonywała po 12-14 godzin dziennie, ostatnio w stresie wobec pogłębiania się ujemnego bilansu Spółki. W dniu 26 marca 1993 r. podjęła pracę o godz. 8 rano i zajmowała się sprawami biurowymi. Potem wzięła udział w zebraniu wspólników, sporządziła jego uchwałę na piśmie, a następnie odwiozła samochodem na dworzec radcę prawną. Po powrocie, około godz. 16, kiedy zamierzała kontynuować pracę, doznała nagłej utraty przytomności. W dniu 8 kwietnia 1993 r. zmarła. Przyczynę omdlenia i zgonu stanowił krwotok pod pajęczynówkowy w następstwie samoistnego pęknięcia tętniaka tętnicy środkowej mózgu.