Podróże służbowe pracowników

Marek Rotkiewicz

Wyjazd służbowy jest bardzo specyficznym elementem realizacji wynikającym ze stosunku pracy pracowniczego podporządkowania. Niewątpliwie częste podróże służbowe mogą dezorganizować życie prywatne pracownika, czasami wiązać się mogą z dodatkowymi kosztami wykonywania pracy ponoszonymi przez pracownika. Znajomość tej problematyki, niekiedy w bardzo lakoniczny sposób regulowanej przez przepisy, jest niezbędna dla pracodawcy i osób wykonujących w jego imieniu czynności kadrowo-płacowe, chociażby po to, by nie narazić się na zarzuty w razie kontroli ze strony Państwowej Inspekcji Pracy.

Regulacje prawne dotyczące odbywania podróży służbowych znajdują się przede wszystkim w:

l Kodeksie pracy - podstawowe znaczenie ma tutaj art. 77⁵ k.p., ale zastosowanie znajdą również inne przepisy (m.in. przepisy o czasie pracy),

l rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (DzU nr 236, poz. 1990 ze zm.),

l rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (DzU nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Istotne znaczenie mają także przepisy podatkowe i ubezpieczeniowe oraz - bardzo często wykorzystywane w praktyce - rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (DzU nr 27, poz. 271 ze zm.).