Swobodny przepływ pracowników i zatrudnienie w Unii Europejskiej

Możliwość swobodnego przemieszczania się i podejmowania zatrudnienia na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej jest oprócz zasad swobodnego przepływu towarów, usług i kapitału jednym z kluczowych założeń, na jakich opiera się Wspólnota, służącym stworzeniu jednolitego rynku. Podstawy prawne swobodnego przepływu pracowników zostały uregulowane w traktacie ustanawiającym Europejską Wspólnotę Gospodarczą z 1957 r. zmienionym przez Jednolity Akt Europejski z 1986 r., Traktat o Unii Europejskiej z Maastricht z 1992 r. i Traktat Amsterdamski z 1997 r. Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską zniósł na całym terytorium Unii wszelkie przeszkody ograniczające swobodny przepływ osób. Prawo do swobodnego przemieszczania się przysługuje obywatelom UE będącym pracownikami najemnymi, osobom korzystającym z prawa tworzenia przedsiębiorstw oraz osobom świadczącym usługi na obszarze Wspólnoty. Traktat zakazuje wszelkiej dyskryminacji ze względu na przynależność państwową między pracownikami państw członkowskich w zakresie zatrudnienia, wynagrodzenia i innych warunków pracy.