Wyrok SN z dnia 14 stycznia 2014 r., sygn. II UK 194/13

1. Na gruncie obowiązującego prawa nie ma podstaw do utożsamiania niepełnosprawności i niezdolności do pracy i negowania istniejących między nimi różnic. Różnice występują zarówno w płaszczyźnie definicyjnej, jak i w zakresie orzekania o niepełnosprawności i niezdolności do pracy.

2. Decydującą dla stwierdzenia niezdolności do pracy jest utrata możliwości wykonywania pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu przy braku rokowania odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Gdy więc biologiczny stan kalectwa lub choroba nie powodują naruszenia sprawności organizmu w stopniu mającym wpływ na zdolność do pracy dotychczas wykonywanej lub innej mieszczącej się w ramach posiadanych lub możliwych do uzyskania kwalifikacji, to brak jest prawa do świadczenia.

3. Warunek powstania niezdolności do pracy w okresach wymienionych w art. 68 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy emerytalnej dotyczy zarówno osób całkowicie niezdolnych do pracy, jak i osób, które są jednocześnie niezdolne do samodzielnej egzystencji.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)

SSN Józef Iwulski

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)

w sprawie z wniosku P. K. przeciwko Dyrektorowi Wojskowego Biura Emerytalnego w W. o rentę rodzinną, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 14 stycznia 2014 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 10 października 2012 r.,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 10 października 2012 r. oddalił apelację ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Ubezpieczeń Społecznych w W. z dnia 27 kwietnia 2010 r., którym oddalono odwołanie P. K. od decyzji Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w W. z dnia 17 września 2008 r., odmawiającej prawa do wojskowej renty rodzinnej.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że ubezpieczony, urodzony 14 sierpnia 1983 r., był uprawniony do wojskowej renty rodzinnej po zmarłym ojcu T. K. do 31 października 2008 r., bowiem wówczas ukończył studia na Wydziale Prawa Wyższej Szkoły Handlu i Prawa [...]. W dniu 13 maja 2008 r. odwołujący się złożył do organu rentowego wniosek o skierowanie go do lekarza orzecznika w celu przyznania prawa do renty rodzinnej. Orzeczeniem z dnia 10 lipca 2008 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy i nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji, co na skutek sprzeciwu wnioskodawcy potwierdziła Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z 21 sierpnia 2008 r. Na podstawie opinii biegłych lekarzy Sąd Okręgowy stwierdził brak podstaw do ustalenia, ażeby u odwołującego się występowała całkowita niezdolność do pracy, czy niezdolność do samodzielnej egzystencji.