Wyrok SN z dnia 15 grudnia 2010 r., sygn. II PK 137/10

Interpretując znaczenie terminu „zastępowanie” dyrektora zawartego w treści art. 39 ust. 7 ustawy o systemie oświaty należy przyjąć, że zastępowanie dyrektora dotyczy wszystkich czynności, do jakich jest uprawniony sam dyrektor. Tak więc zastępstwo z art. 39 ust. 7 ustawy upoważniać musi także do reprezentowania szkoły, czy placówki na zewnątrz.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący)

SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca)

SSN Józef Iwulski 

w sprawie z powództwa Krzysztofa B.

przeciwko Miastu W.

o wynagrodzenie,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 15 grudnia 2010 r.,

skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. z dnia 18 stycznia 2010 r.,

1. oddala skargę kasacyjną.

2. oddala wniosek strony pozwanej o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powód Kazimierz B. wniósł pozew o zapłatę wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w latach 2004-2006 przeciwko Zespołowi Szkół w W. Pozwany złożył odpowiedź na pozew, która została podpisana przez Krzysztofa S. - kierujący w zastępstwie Dyrektora Szkoły. Zarządzeniem z 3 września 2007 r. pozwany został wezwany do złożenia w terminie 7 dni stosownego pełnomocnictwa dla Krzysztofa S. uprawniającego do kierowania Zespołem Szkół nr 9 i podpisania odpowiedzi na pozew. Pismem z 12 września 2007 r. wykonano zarządzenie, przekazując kopię pełnomocnictwa dla Krzysztofa S. następującej treści: „Na podstawie art. 39 ust. 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.) oraz upoważnienia Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy Nr PW 0159/395/2006 z dnia 23 lutego 2006 r. polecam Panu kierowanie bieżącą działalnością Zespołu Szkół w W., ul. D. od dnia 1 września 2006 r. do zakończenia czynności proceduralnych związanych z rozwiązaniem Zespołu Szkół oraz likwidacją szkół wchodzących w jego skład”. Pod treścią pisma znajduje się pieczęć szkoły oraz dwie inne: „z up. Prezydenta Miasta W. - Liliana Z. - Dyrektor Biura Edukacji” i „Zgodność z oryginałem stwierdzam Specjalista ds. Sekretariatu - Mirosława D.”. Na piśmie znajduje się podpis Mirosławy D. W toku procesu szkoła została zlikwidowana, a jej następcą prawnym zostało Miasto W.

Wyrokiem z 5 maja 2009 r. Sąd Rejonowy w W. VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił powództwo. Sad ustalił między innymi, że powód był zatrudniony w Zespole Szkół w W. od 1 września 2004 r. do 18 lutego 2006 r. na stanowisku nauczyciela przedmiotów informatycznych. W tym okresie otrzymywał wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych na podstawie miesięcznych kart rozliczeń godzin ponadwymiarowych, które były przez niego wypełniane. W okresie zatrudnienia powód nie wykonywał u pozwanego innych prac dodatkowych, za które powinien otrzymać dodatkowe wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych. Sąd Rejonowy podkreślił, że sprawa dotyczy dodatkowego wynagrodzenia z tytułu pracy powoda, która nie została ujęta przez niego w ewidencji. W opinii Sądu to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia swoich roszczeń, poprzez wykazanie ile godzin nadliczbowych przepracował i jaka kwota należy się za poszczególne miesiące spornego okresu. Z całego materiału dowodowego nie wynika nawet w przybliżeniu, ile takich godzin powód mógł przepracować, przy jakich czynnościach i w jakich okresach była wykonywana dodatkowa praca. Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw do zastosowania art. 322 k.p.c. Z tego względu oddalono roszczenie powoda, które nie zostało udowodnione.