Wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2006 r., sygn. II FSK 229/05

1. Przechodząc na grunt ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), należy stwierdzić, że przez wydatki, o których mowa w jej art. 16 ust. 1 pkt 8, należy rozumieć wydatki dokonane przez podatnika, bezpośrednio związane z nabyciem akcji. Są nimi w szczególności cena nabycia, opłaty notarialne, prowizje biura maklerskiego. Przy takim rozumieniu pojęcia wydatków, nie można do nich zaliczyć odsetek od kredytów zaciągniętych przez podatników na nabycie akcji, ponieważ wydatki z tego tytułu nie pozostają w bezpośrednim związku z ich nabyciem.2. Jeżeli chodzi o zarzut objęty pkt 1 skargi kasacyjnej, to jest on niezasadny. Przede wszystkim należy podnieść, że adresatem art. 193 Ordynacji podatkowej jest organ podatkowy. Nie jest nim inspektor kontroli skarbowej, gdyż organ ten nie został wymieniony w art. 13 Ordynacji podatkowej, określającym krąg organów podatkowych. Natomiast treść art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o kontroli skarbowej wskazuje na to, że przy wydawaniu przewidzianej w przepisie tym decyzji, inspektorowi kontroli skarbowej przysługują uprawnienia organu podatkowego; jest zatem inspektor kontroli skarbowej organem podatkowym w znaczeniu funkcjonalnym3. Za nie naruszające prawa należy uznać stanowisko Sądu wyrażone w zaskarżonym wyroku, że brak jest podstaw do sporządzania przez inspektora kontroli skarbowej odrębnego protokołu z badania ksiąg, o ile dane z protokołów, o których mowa w art. 21 ustawy o kontroli skarbowej, zawierają informacje przewidziane w przepisie art. 193 § 6 Ordynacji podatkowej. Trafnie Sąd pierwszej instancji podniósł również, że podatnik powinien mieć możliwość wniesienia zastrzeżeń do protokołu kontrolnego, którego przedmiotem jest badanie ksiąg, w terminie 14 dni, a nie 3 dni jak to przewiduje ustawa o kontroli skarbowej. Zapewnia to zrównanie praw podatników bez względu na to czy prowadzone jest w stosunku do nich postępowanie podatkowe czy kontrolne.