KODEKS PRACY. KOMENTARZ DLA PRAKTYKÓW

Waldemar Gujski, Magdalena Przybysz

Gujski Zdebiak Kancelaria Adwokacko-Radcowska

Art. 118. W razie wyrządzenia szkody przez kilku pracowników każdy z nich ponosi odpowiedzialność za część szkody stosownie do przyczynienia się do niej i stopnia winy. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie stopnia winy i przyczynienia się poszczególnych pracowników do powstania szkody, odpowiadają oni w częściach równych.

1. Komentowany przepis dotyczy pracowników wyrządzających szkodę z winy nieumyślnej. W razie winy umyślnej do sprawców szkody stosuje się art. 122 k.p.

2. Rozkład odpowiedzialności między pracowników wspólnie wyrządzających szkodę następuje przy użyciu dwóch kryteriów - zakresu przyczynienia i stopnia winy. Odpowiedzialność ta nie jest solidarna. Dług każdego pracownika wobec pracodawcy ma byt samodzielny.

3. Przyczynienie się do wyrządzenia szkody to udział w poniesionej przez pracodawcę stracie. Proporcje przyczynienia się poszczególnych pracowników do powstania szkody nie muszą być takie same jak proporcje ich odpowiedzialności za szkodę. Dla tej drugiej kwestii istotny jest bowiem także stopień winy.

4. Jeżeli ustalenie zakresu odpowiedzialności poszczególnych pracowników nie jest możliwe - wszyscy oni odpowiadają w częściach równych. Orzeczenie obowiązku odszkodowawczego zależy w takich sytuacjach od treści zebranego w sprawie materiału dowodowego i jego prawnej oceny.

Art. 119. Odszkodowanie ustala się w wysokości wyrządzonej szkody, jednak nie może ono przewyższać kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody.

1. Przepis ten dotyczy wyłącznie obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przez pracownika czynem zawinionym nieumyślnie w mieniu, które nie zostało mu powierzone z obowiązkiem zwrotu lub do wyliczenia się.

 Trzymiesięczne wynagrodzenie pracownika oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop, uwzględniając wysokość wynagrodzenia z chwili wyrządzenia szkody.