O JAKIE PRZYCHODY MOŻNA POMNIEJSZYĆ PODSTAWĘ DO OSKŁADKOWANIA ZA ZATRUDNIANE OSOBY

Joanna Stolarska

w wyłączenia składkowe pracowników wykonujących pracę poza granicami kraju

w forma prawna przepisów o wynagradzaniu umożliwiających stosowanie wyłączeń

Stosowanie tzw. wyłączeń z oskładkowania daje pracodawcy spore oszczędności. Niestety wiąże się również z możliwością zakwestionowania wyłączenia przez ZUS.

Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników jest przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z podstawy do oskładkowania wyłączeniu podlegają tylko 3 rodzaje przychodów:

w wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy,

w zasiłki z ubezpieczeń społecznych,

w przychody wymienione w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (DzU nr 161, poz. 1106 ze zm. - zwanym dalej rozporządzeniem składkowym).

W praktyce największą trudność sprawia płatnikom prawidłowe stosowanie przepisów ww. rozporządzenia. Zdarza się, że prawidłowo stosowane wyłączenie jest kwestionowane przez ZUS np. w toku postępowania kontrolnego, a płatnikowi zostaje nakazane opłacenie składek od wyłączonych wcześniej przychodów wraz z odsetkami.

Wskazówką w rozstrzyganiu wątpliwości jest orzecznictwo sądowe.

Wyłączenie z oskładkowania ekwiwalentów pieniężnych za przejazdy środkami lokomocji

Z podstawy wymiaru składek wyłączone są m.in. korzyści materialne polegające na korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji (§ 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia składkowego). Wątpliwości interpretacyjnych nie wzbudza sytuacja, w której pracodawca przekazuje pracownikowi bilety na przejazdy środkami lokomocji. Takie świadczenie rzeczowe nie podlega oskładkowaniu i na tym tle raczej nie pojawiają się kontrowersje. Problem zaczyna się, kiedy pracodawca nie przekazuje zatrudnionym biletu, a jedynie ekwiwalent pieniężny, który ma zrekompensować koszty poniesione przez pracownika w związku z zakupem biletów na przejazdy. Wyłączenie z oskładkowania ekwiwalentów tego rodzaju kwestionuje ZUS. W świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego można stwierdzić, że w wielu przypadkach robi to niesłusznie.