REFORMA EMERYTALNA

Katarzyna Wojciechowska

Głównym założeniem reformy emerytalnej było stworzenie trójfilarowego systemu, a tym samym zapewnienie ubezpieczonym wypłaty ich przyszłego świadczenia z różnych źródeł.

Konstrukcja trójfilarowego systemu powstała po wejściu w życie następujących aktów prawnych:

l ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,

l ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych,

l ustawy z 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,

l ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych oraz

l ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych.

Z założenia emerytura z tzw. nowego systemu ma składać się z 2 części, wypłacanych z I i II obowiązkowego filaru emerytalnego. Ubezpieczony może także skorzystać z tzw. III filaru emerytalnego, który jest dobrowolny.

Cechą charakterystyczną nowego systemu jest to, że wysokość przyszłego świadczenia uzależniona jest od wysokości składki wnoszonej do systemu. Jej wymiar więc zależy od sumy składek zgromadzonych na indywidualnym koncie ubezpieczonego oraz od wielkości kapitału zgromadzonego w otwartym funduszu emerytalnym.