Planowanie finansowe - długookresowe

Uszczegółowieniem przyjętej strategii przedsiębiorstwa jest opracowanie planów działania opartych na specjalistycznych prognozach zmierzających do wdrożenia strategii.

Planowanie - jest to wyprzedzające przygotowanie właściwego działania. Planowanie stanowi etap „preparacji”, której znaczenie znajduje wyraz w zmniejszeniu ryzyka strat we właściwym działaniu. Prowadzi do działania celowego, uporządkowanego, zmniejszenia udziału błędnych decyzji. Jest wynikiem racjonalnego przewidywania wszystkich warunków przyszłej działalności. Planowanie przyczynia się do eliminowania tzw. improwizacji i kosztownej metody „prób i błędów”. Planowanie jest instrumentem w pracy kierownictwa przedsiębiorstwa. Racjonalne metody planowania umożliwiają wybór właściwego wariantu decyzyjnego odnośnie do celów i metod realizacji. Formalizacja planów może być źródłem braku giętkości w zarządzaniu i narażać przedsiębiorstwo na straty. W warunkach gospodarki rynkowej planowanie w przedsiębiorstwie powinno opierać się na dokładnej analizie tendencji rynkowych w zakresie możliwości zbytu i zaopatrzenia oraz fluktuacji cen. Wyróżnia się planowanie finansowe krótkookresowe (z reguły dotyczy okresu nie dłuższego niż 12 następnych miesięcy) i długookresowe (z reguły na 5 lat, ale niektóre firmy sporządzają plany na 10 i więcej lat, np. przedsiębiorstwa energetyczne i kopalnictwo minerałów).

(long-range planing) - konieczne jest posiadanie wizji ekspansji rozwojowej przedsiębiorstwa. Jest to przewidywanie rozwoju skali produkcji, doskonalenia i zmiany asortymentu, procesów technologicznych, postępu w ekonomice, opanowania nowych metod, zdobycia nowych rynków. Planowanie długookresowe i przewidywanie zmian w otoczeniu na rynku, w technologii umożliwia przeciwstawienie się zagrożeniom oraz zapewnienie trwałego wzrostu rentowności. Wydatkowanie czasu naczelnego kierownictwa na planowanie długookresowe, analizę otoczenia, korzystanie z usług doradców jest ekonomicznie wysoce efektywne.