Wersja obowiązująca od 2014-01-02 do 2020-07-31

§ 36

[4] Nieletnich sprawców podlegających odpowiedzialności za czyn zabroniony wyczerpujący znamiona wykroczenia należy przesłuchiwać w warunkach określonych w art. 19 oraz 32f u.p.n. z zachowaniem praw wynikających z art. 18a u.p.n.

[4] § 36 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 zarządzenia nr 31 Komendanta Głównego Policji z dnia 19 grudnia 2013 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie metodyki wykonywania przez Policję czynności administracyjno-porządkowych w zakresie wykrywania wykroczeń oraz ścigania ich sprawców (Dz.U.KGP. poz. 100). Zmiana weszła w życie 2 stycznia 2014 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2012-09-21 do 2014-01-01

§ 36

[58] Nieletnich sprawców podlegających odpowiedzialności za czyn karalny wyczerpujący znamiona wykroczenia należy przesłuchiwać w warunkach określonych w art. 19 oraz art. 39 u.p.n. (w warunkach zbliżonych do naturalnych oraz z zastrzeżeniem obecności rodziców lub opiekuna albo obrońcy, a gdy jest to niemożliwe – nauczyciela lub przedstawiciela powiatowego centrum pomocy rodzinie lub przedstawiciela organizacji społecznej, do której zadań statutowych należy oddziaływanie wychowawcze na nieletnich lub wspomaganie procesu ich resocjalizacji; zgodnie z art. 30 § 1 pkt 2 u.p.n. rodzice są stronami w postępowaniu w sprawach nieletnich).

[58] § 36 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 24 zarządzenia nr 131 Komendanta Głównego Policji z dnia 4 września 2012 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie metodyki wykonywania przez Policję czynności administracyjno-porządkowych w zakresie wykrywania wykroczeń oraz ścigania ich sprawców (Dz.U.KGP. poz. 46). Zmiana weszła w życie 21 września 2012 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2010-10-26 do 2012-09-20

§ 36

1. [7] Popełnienie przez nieletniego w wieku do lat 13 wykroczeń określonych w art. 1 § 2 pkt 2 lit. b u.p.n. oraz popełnienie przez nieletniego w wieku do 17 lat (art. 8 k.w.) wykroczeń innych niż określone w art. 1 § 2 pkt 2 lit. b u.p.n., traktuje się jako przejaw demoralizacji (art. 4 § 1 u.p.n.), rozpoznawany nie w postępowaniu poprawczym, lecz w postępowaniu opiekuńczo-wychowawczym, zaś odpowiedzialność jest egzekwowana wyłącznie w formie stosowania określonych w art. 6 pkt 1–9 i 11 u.p.n. środków wychowawczych, mających na celu zapobieganie i zwalczanie demoralizacji nieletnich.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, policjant ujawniający wykroczenie:

1) sporządza wniosek o odstąpienie od skierowania wniosku o ukaranie do sądu grodzkiego wskazując przyczynę odstąpienia;

2) przekazuje zebrane materiały do komórki do spraw nieletnich i patologii, w celu ich dostarczenia do właściwego sądu rodzinnego oraz powiadomienia ujawnionych pokrzywdzonych i osoby zawiadamiającej o popełnieniu wykroczenia, a także o odstąpieniu od skierowania wniosku o ukaranie do sądu (w powiadomieniu tym wskazuje się przyczynę odstąpienia i nie zamieszcza się pouczenia o prawie do samodzielnego wniesienia do sądu wniosku o ukaranie oraz o prawie złożenia zażalenia do organu nadrzędnego na niewniesienie wniosku o ukaranie).

[7] § 36 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 zarządzenia nr 1371 Komendanta Głównego Policji z dnia 31 sierpnia 2010 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie metodyki wykonywania przez Policję czynności administracyjno-porządkowych w zakresie wykrywania wykroczeń oraz ścigania ich sprawców (Dz.U.KGP. Nr 10, poz. 59). Zmiana weszła w życie 26 października 2010 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2008-04-15 do 2010-10-25

§ 36

1. Popełnienie przez nieletniego w wieku do lat 13 wykroczeń określonych w art. 1 § 2 ust. 2 pkt. 2 lit. b) u.p.n. oraz popełnienie przez nieletniego w wieku do 17 lat (art. 8 k.w.) wykroczeń innych niż określone w art. 1 § 2 ust. 2 pkt. 2 lit. b) u.p.n., traktuje się jako przejaw demoralizacji (art. 4 § 1 u.p.n.), rozpoznawany nie w postępowaniu poprawczym, lecz w postępowaniu opiekuńczo-wychowawczym, zaś odpowiedzialność jest egzekwowana wyłącznie w formie stosowania określonych w art. 6 pkt 1–9 i 11 u.p.n. środków wychowawczych, mających na celu zapobieganie i zwalczanie demoralizacji nieletnich.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, policjant ujawniający wykroczenie:

1) sporządza wniosek o odstąpienie od skierowania wniosku o ukaranie do sądu grodzkiego wskazując przyczynę odstąpienia;

2) przekazuje zebrane materiały do komórki do spraw nieletnich i patologii, w celu ich dostarczenia do właściwego sądu rodzinnego oraz powiadomienia ujawnionych pokrzywdzonych i osoby zawiadamiającej o popełnieniu wykroczenia, a także o odstąpieniu od skierowania wniosku o ukaranie do sądu (w powiadomieniu tym wskazuje się przyczynę odstąpienia i nie zamieszcza się pouczenia o prawie do samodzielnego wniesienia do sądu wniosku o ukaranie oraz o prawie złożenia zażalenia do organu nadrzędnego na niewniesienie wniosku o ukaranie).