RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 26 ust. 2 oraz art. 31 ust. 1,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 12 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła strategię UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia; rozdział III tej strategii zawiera wykaz działań służących zwalczaniu rozprzestrzeniania tej broni, które powinny zostać podjęte zarówno w Unii, jak i w państwach trzecich.

(2) Unia aktywnie wdraża tę strategię oraz prowadzi działania wymienione w jej rozdziale III, w szczególności przez uruchamianie zasobów finansowych, aby wspierać konkretne projekty realizowane przez instytucje wielostronne, przez dostarczanie państwom, które tego potrzebują, pomocy technicznej i wiedzy fachowej w odniesieniu do szerokiego spektrum środków nieproliferacji, a także przez wspieranie roli, jaką odgrywa Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

(3) W dniu 28 kwietnia 2004 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 1540 (2004) („rezolucja RB ONZ nr 1540 (2004)”), która była pierwszym instrumentem międzynarodowym zajmującym się – w sposób zintegrowany i wszechstronny – kwestią broni masowego rażenia, środków jej przenoszenia i powiązanych z nią materiałów. W rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004) zawarto wiążące dla wszystkich państw zobowiązania, które mają zapobiegać uzyskiwaniu dostępu do takiej broni i powiązanych z nią materiałów przez podmioty niepaństwowe. Rezolucja RB ONZ nr 1540 (2004) wzywa państwa, by przedstawiły ustanowionemu w niej komitetowi Rady Bezpieczeństwa (zwanemu dalej „Komitetem 1540” ) sprawozdania dotyczące działań, które państwa te podjęły lub mają zamiar podjąć w celu wdrożenia rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004).

(4) W dniu 27 kwietnia 2006 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 1673 (2006) i postanowiła, że Komitet 1540 powinien zwiększyć wysiłki na rzecz upowszechniania pełnego wdrożenia rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004), czemu służyć mają programy prac, działania informacyjne, pomoc, dialog i współpraca. Wezwała także Komitet 1540, by przeanalizował wraz z państwami, a także z organizacjami międzynarodowymi, regionalnymi i subregionalnymi, w jaki sposób można wymieniać zgromadzone doświadczenia i zdobytą wiedzę, oraz zweryfikował dostępność programów, które mogą ułatwić wdrożenie rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004).

(5) W dniu 20 kwietnia 2011 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję nr 1977 (2011) i postanowiła przedłużyć mandat Komitetu 1540 na okres 10 lat, czyli do dnia 25 kwietnia 2021 r. Postanowiła także, że Komitet 1540 ma nadal zwiększać wysiłki na rzecz upowszechniania pełnego wdrożenia rezolucji nr 1540 (2004) przez wszystkie państwa, w szczególności w dziedzinach takich jak: a) odpowiedzialność; b) ochrona fizyczna; c) kontrola graniczna i działania w zakresie egzekwowania prawa; oraz d) kontrola wywozu i przeładunku, w tym kontrola dostarczania środków finansowych oraz usług takich jak finansowanie takiego rodzaju wywozów i przeładunków.

(6) Dzięki wdrożeniu wspólnego działania Rady 2006/419/WPZiB z dnia 12 czerwca 2006 r. wspierającego wdrożenie rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1540 (2004) w ramach realizacji strategii UE przeciwko rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (¹) oraz wspólnego działania Rady 2008/368/WPZiB z dnia 14 maja 2008 r. wspierającego wdrożenie rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1540 (2004) w ramach realizacji strategii UE przeciwko rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (²) znacznie zmniejszyła się liczba państw, które nie przedstawiły sprawozdania, oraz państw, które nie przedłożyły dodatkowych informacji wymaganych przez Komitet 1540 w związku z tym, że przedłożone sprawozdania były niekompletne.

(7) Biuru ds. Rozbrojenia w ramach Sekretariatu Organizacji Narodów Zjednoczonych, które jest odpowiedzialne za zapewnianie Komitetowi 1540 i jego ekspertom pomocy merytorycznej i logistycznej, należy powierzyć zadanie technicznego wdrażania projektów, które mają być realizowane na mocy niniejszej decyzji.

(8) Niniejsza decyzja powinna być wdrażana zgodnie z ramową umową finansowo-administracyjną, zawartą przez Komisją Europejską z Organizacją Narodów Zjednoczonych, dotyczącą zarządzania przez Unię wkładami finansowymi do programów lub projektów zarządzanych przez Organizację Narodów Zjednoczonych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Zgodnie ze strategią UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia, w której to strategii wyznaczono cel zakładający zwiększanie roli Rady Bezpieczeństwa ONZ w stawianiu czoła wyzwaniom związanym z proliferacją oraz pogłębienie przez RB ONZ odnośnej wiedzy fachowej, Unia nadal wspiera wdrażanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1540 (2004) („rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004)”) oraz rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1977 (2011).

2. Projekty wspierające rezolucję RB ONZ nr 1540 (2004), będące odpowiednikami działań przewidzianych w strategii UE, obejmują warsztaty subregionalne, wizytacje krajów, posiedzenia, imprezy, szkolenia oraz przedsięwzięcia w zakresie public relations.

3. Cele projektów obejmują:

– zwiększenie odnośnych – krajowych i regionalnych – wysiłków i zdolności, zwłaszcza przez budowanie potencjału i zapewnianie pomocy,

– przyczynienie się do praktycznej realizacji określonych zaleceń z 2009 r., wynikających z wszechstronnego przeglądu stanu wdrażania rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004), w szczególności w dziedzinie pomocy technicznej, współpracy międzynarodowej i zwiększania świadomości społecznej,

– inicjowanie, opracowanie i wdrażanie krajowych planów działania, na wniosek państw.

4. Szczegółowy opis projektów przedstawiono w załączniku.

Artykuł 2

1. Za wykonanie niniejszej decyzji odpowiada Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwany dalej „ Wysokim Przedstawicielem”).

2. Techniczną realizację projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2, powierza się Sekretariatowi ONZ (Biuru ds. Rozbrojenia) („Sekretariat ONZ (ODA)”). Sekretariat ONZ (ODA) wykonuje swoje zadania pod kierownictwem i kontrolą Wysokiego Przedstawiciela.

3. W tym celu Wysoki Przedstawiciel dokonuje niezbędnych ustaleń z Sekretariatem ONZ (ODA).

Artykuł 3

1. Finansowa kwota odniesienia na realizację projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2, wynosi 750 000 EUR i pochodzi z budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

2. Wydatkami pokrywanymi z kwoty określonej w ust. 1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

3. Komisja nadzoruje właściwe zarządzanie wydatkami, o których mowa w ust. 2. W tym celu Komisja zawiera z Sekretariatem ONZ (ODA) umowę o finansowaniu. Ta umowa o finansowaniu zawiera zobowiązanie Sekretariatu ONZ (ODA) do zapewnienia, aby wkład Unii był wyeksponowany stosownie do jego wielkości.

4. Komisja dąży do zawarcia umowy o finansowaniu, o której mowa w ust. 3, w jak najkrótszym terminie po wejściu w życie niniejszej decyzji. Informuje Radę o wszelkich związanych z tym trudnościach oraz o dacie zawarcia umowy o finansowaniu.

Artykuł 4

Wysoki Przedstawiciel składa Radzie sprawozdania z wykonania niniejszej decyzji na podstawie regularnych sprawozdań przygotowywanych przez Sekretariat ONZ (ODA). Na podstawie tych sprawozdań Rada dokonuje oceny. Komisja przedstawia informacje na temat aspektów finansowych projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł 5

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. [1] Niniejsza decyzja wygasa w dniu 25 kwietnia 2016 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 lipca 2013 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 26 ust. 2 oraz art. 31 ust. 1,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 12 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła strategię UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia; rozdział III tej strategii zawiera wykaz działań służących zwalczaniu rozprzestrzeniania tej broni, które powinny zostać podjęte zarówno w Unii, jak i w państwach trzecich.

(2)  Unia aktywnie wdraża tę strategię oraz prowadzi działania wymienione w jej rozdziale III, w szczególności przez uruchamianie zasobów finansowych, aby wspierać konkretne projekty realizowane przez instytucje wielostronne, przez dostarczanie państwom, które tego potrzebują, pomocy technicznej i wiedzy fachowej w odniesieniu do szerokiego spektrum środków nieproliferacji, a także przez wspieranie roli, jaką odgrywa Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

(3)  W dniu 28 kwietnia 2004 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 1540 (2004) („rezolucja RB ONZ nr 1540 (2004)”), która była pierwszym instrumentem międzynarodowym zajmującym się – w sposób zintegrowany i wszechstronny – kwestią broni masowego rażenia, środków jej przenoszenia i powiązanych z nią materiałów. W rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004) zawarto wiążące dla wszystkich państw zobowiązania, które mają zapobiegać uzyskiwaniu dostępu do takiej broni i powiązanych z nią materiałów przez podmioty niepaństwowe. Rezolucja RB ONZ nr 1540 (2004) wzywa państwa, by przedstawiły ustanowionemu w niej komitetowi Rady Bezpieczeństwa (zwanemu dalej „Komitetem 1540” ) sprawozdania dotyczące działań, które państwa te podjęły lub mają zamiar podjąć w celu wdrożenia rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004).

(4) W dniu 27 kwietnia 2006 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 1673 (2006) i postanowiła, że Komitet 1540 powinien zwiększyć wysiłki na rzecz upowszechniania pełnego wdrożenia rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004), czemu służyć mają programy prac, działania informacyjne, pomoc, dialog i współpraca. Wezwała także Komitet 1540, by przeanalizował wraz z państwami, a także z organizacjami międzynarodowymi, regionalnymi i subregionalnymi, w jaki sposób można wymieniać zgromadzone doświadczenia i zdobytą wiedzę, oraz zweryfikował dostępność programów, które mogą ułatwić wdrożenie rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004).

(5) W dniu 20 kwietnia 2011 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję nr 1977 (2011) i postanowiła przedłużyć mandat Komitetu 1540 na okres 10 lat, czyli do dnia 25 kwietnia 2021 r. Postanowiła także, że Komitet 1540 ma nadal zwiększać wysiłki na rzecz upowszechniania pełnego wdrożenia rezolucji nr 1540 (2004) przez wszystkie państwa, w szczególności w dziedzinach takich jak: a) odpowiedzialność; b) ochrona fizyczna; c) kontrola graniczna i działania w zakresie egzekwowania prawa; oraz d) kontrola wywozu i przeładunku, w tym kontrola dostarczania środków finansowych oraz usług takich jak finansowanie takiego rodzaju wywozów i przeładunków.

(6) Dzięki wdrożeniu wspólnego działania Rady 2006/419/WPZiB z dnia 12 czerwca 2006 r. wspierającego wdrożenie rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1540 (2004) w ramach realizacji strategii UE przeciwko rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (¹) oraz wspólnego działania Rady 2008/368/WPZiB z dnia 14 maja 2008 r. wspierającego wdrożenie rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1540 (2004) w ramach realizacji strategii UE przeciwko rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (²) znacznie zmniejszyła się liczba państw, które nie przedstawiły sprawozdania, oraz państw, które nie przedłożyły dodatkowych informacji wymaganych przez Komitet 1540 w związku z tym, że przedłożone sprawozdania były niekompletne.

(7) Biuru ds. Rozbrojenia w ramach Sekretariatu Organizacji Narodów Zjednoczonych, które jest odpowiedzialne za zapewnianie Komitetowi 1540 i jego ekspertom pomocy merytorycznej i logistycznej, należy powierzyć zadanie technicznego wdrażania projektów, które mają być realizowane na mocy niniejszej decyzji.

(8)  Niniejsza decyzja powinna być wdrażana zgodnie z ramową umową finansowo-administracyjną, zawartą przez Komisją Europejską z Organizacją Narodów Zjednoczonych, dotyczącą zarządzania przez Unię wkładami finansowymi do programów lub projektów zarządzanych przez Organizację Narodów Zjednoczonych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Zgodnie ze strategią UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia, w której to strategii wyznaczono cel zakładający zwiększanie roli Rady Bezpieczeństwa ONZ w stawianiu czoła wyzwaniom związanym z proliferacją oraz pogłębienie przez RB ONZ odnośnej wiedzy fachowej, Unia nadal wspiera wdrażanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1540 (2004) („rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004)”) oraz rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1977 (2011).

2. Projekty wspierające rezolucję RB ONZ nr 1540 (2004), będące odpowiednikami działań przewidzianych w strategii UE, obejmują warsztaty subregionalne, wizytacje krajów, posiedzenia, imprezy, szkolenia oraz przedsięwzięcia w zakresie public relations.

3. Cele projektów obejmują:

– zwiększenie odnośnych – krajowych i regionalnych – wysiłków i zdolności, zwłaszcza przez budowanie potencjału i zapewnianie pomocy,

– przyczynienie się do praktycznej realizacji określonych zaleceń z 2009 r., wynikających z wszechstronnego przeglądu stanu wdrażania rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004), w szczególności w dziedzinie pomocy technicznej, współpracy międzynarodowej i zwiększania świadomości społecznej,

– inicjowanie, opracowanie i wdrażanie krajowych planów działania, na wniosek państw.

4.  Szczegółowy opis projektów przedstawiono w załączniku.

Artykuł 2

1. Za wykonanie niniejszej decyzji odpowiada Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwany dalej „ Wysokim Przedstawicielem”).

2. Techniczną realizację projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2, powierza się Sekretariatowi ONZ (Biuru ds. Rozbrojenia) („Sekretariat ONZ (ODA)”). Sekretariat ONZ (ODA) wykonuje swoje zadania pod kierownictwem i kontrolą Wysokiego Przedstawiciela.

3. W tym celu Wysoki Przedstawiciel dokonuje niezbędnych ustaleń z Sekretariatem ONZ (ODA).

Artykuł 3

1. Finansowa kwota odniesienia na realizację projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2, wynosi 750 000 EUR i pochodzi z budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

2. Wydatkami pokrywanymi z kwoty określonej w ust. 1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

3.  Komisja nadzoruje właściwe zarządzanie wydatkami, o których mowa w ust.  2. W tym celu Komisja zawiera z Sekretariatem ONZ (ODA) umowę o finansowaniu. Ta umowa o finansowaniu zawiera zobowiązanie Sekretariatu ONZ (ODA) do zapewnienia, aby wkład Unii był wyeksponowany stosownie do jego wielkości.

4. Komisja dąży do zawarcia umowy o finansowaniu, o której mowa w ust. 3, w jak najkrótszym terminie po wejściu w życie niniejszej decyzji. Informuje Radę o wszelkich związanych z tym trudnościach oraz o dacie zawarcia umowy o finansowaniu.

Artykuł 4

Wysoki Przedstawiciel składa Radzie sprawozdania z wykonania niniejszej decyzji na podstawie regularnych sprawozdań przygotowywanych przez Sekretariat ONZ (ODA). Na podstawie tych sprawozdań Rada dokonuje oceny. Komisja przedstawia informacje na temat aspektów finansowych projektów, o których mowa w art.  1 ust. 2.

Artykuł 5

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. Niniejsza decyzja wygasa 24 miesiące po zawarciu umowy o finansowaniu, o której mowa w art. 3 ust. 3, lub trzy miesiące po dacie przyjęcia niniejszej decyzji, jeśli w tym okresie nie zostanie zawarta umowa o finansowaniu.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 lipca 2013 r.