KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (¹), w szczególności jego art. 143 w związku z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/96 z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie zasad stosowania (należności przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (³). Dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy je ujednolicić.

(2) Artykuł 135 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 stanowi o pobieraniu ceł według Wspólnej taryfy celnej przy przywozie produktów wymienionych w jego art. 1. Jednakże dla produktów wymienionych w art. 136 ust. 1 tego rozporządzenia należność celna przywozowa równa się cenie interwencyjnej obowiązującej w odniesieniu do tych produktów w chwili przywozu powiększonej o 55 %, a następnie zredukowanej o cenę przywozową CIF stosującą się do przesyłki.

(3) Do celów klasyfikacji jakościowej przywożonych produktów produkty objęte art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 mają zostać zaklasyfikowane w pewnych przypadkach według kilku standardów jakości. W związku z tym standardy jakości, jakie mają zostać użyte, należy określić z zastosowaniem obiektywnych kryteriów klasyfikacyjnych, a także wyznaczyć marginesy tolerancji, co umożliwi zakwalifikowanie produktów według najbardziej odpowiedniej klasyfikacji jakościowej. Spośród możliwych obiektywnych kryteriów klasyfikacji jakościowej dla pszenicy zwyczajnej zawartość białka, ciężar właściwy oraz zawartość różnych zanieczyszczeń (Schwartzbesatz) są tymi najczęściej stosowanymi w handlu oraz najłatwiejszymi w stosowaniu. Dla pszenicy durum kryteriami takimi są ciężar właściwy oraz zawartość różnych zanieczyszczeń (Schwartzbesatz) oraz szklistość ziarna. Dlatego też towary z przywozu stanowią przedmiot odpowiednich badań laboratoryjnych celem ustalenia tychże parametrów dla każdej przywożonej partii. Jednakże w sytuacjach, gdzie Unia ustanowiła urzędową procedurę uznawania świadectw jakości wystawionych przez władze kraju pochodzenia, analizy te powinny być wykonywane jedynie na drodze weryfikacji dostatecznie reprezentatywnej liczby przywożonych partii towaru.

(4) Artykuł 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 precyzuje, że do celów naliczania należności celnej przywozowej należy okresowo wyznaczać reprezentatywne ceny CIF w przywozie dla produktów, do których odnosi się jego ust. 1. Dla wyznaczania takich cen, należy określić notowania cen dla kilku rodzajów jakości pszenicy oraz notowania cen dla innych zbóż. W takim przypadku należy sprecyzować faktyczne źródła notowań, z jakich trzeba korzystać.

(5) Stosowanie notowań dla kilku różnych rodzajów pszenicy oraz innych zbóż na giełdach towarowych Stanów Zjednoczonych Ameryki będzie stanowiło zarówno przejrzystą, jak i obiektywną podstawę wyznaczania reprezentatywnych cen CIF w przywozie. Dodanie marży handlowej wyznaczonej dla rynków Stanów Zjednoczonych dla każdej jakości różnych zbóż pozwoli na przeliczenie każdego notowania giełdowego dla każdego zboża na cenę FOB wywozu ze Stanów Zjednoczonych. Przez dodanie kosztów frachtu morskiego między Zatoką Meksykańską lub Wielkimi Jeziorami a portem Unii, które są notowane na rynku frachtowym, takie ceny FOB można przeliczyć na reprezentatywne ceny CIF w przywozie. Biorąc pod uwagę wielkość przepływu ładunków oraz wolumen handlu w porcie w Rotterdamie, jest to port przeznaczenia w Unii, dla którego notowania odnośnie do frachtu morskiego są najbardziej znane, najbardziej przejrzyste oraz najłatwiej dostępne. W związku z tym należy wybrać dla Unii port w Rotterdamie jako port przeznaczenia.

(6) W związku z powyższym, oraz dla zachowania przejrzystości, reprezentatywne ceny CIF w przywozie wskazane w art. 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 mają zostać wyznaczone na podstawie notowań giełdowych dla danych zbóż oraz marży handlowej wyznaczonej na zboża plus koszt frachtu między Zatoką Meksykańską lub Wielkimi Jeziorami a portem w Rotterdamie. Różnice w koszcie frachtu według portu przeznaczenia uzasadniają ujednolicenie należności celnej przywozowej według stopy zryczałtowanej dla portów Unii zlokalizowanych na wybrzeżach Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, na wybrzeżu atlantyckim Półwyspu Iberyjskiego oraz w Zjednoczonym Królestwie, Irlandii, krajach nordyckich, krajach bałtyckich i w Polsce. Należy codziennie monitorować czynniki naliczania tak ustalonych reprezentatywnych cen CIF w przywozie po to, aby umożliwić śledzenie tendencji tychże cen. W przypadku sorgo i żyta reprezentatywne ceny CIF w przywozie wyliczane dla jęczmienia umożliwiają dokonanie oszacowania sytuacji na rynku dla tych dwóch produktów, a w następstwie tego określenie reprezentatywnej ceny CIF w przywozie dla jęczmienia stosuje się także dla tych zbóż.

(7) Do celów związanych z ustaleniem należności celnej przywozowej za zboża, określonej w art. 136 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, okres dziesięciu dni roboczych rejestrowania reprezentatywnych cen CIF w przywozie dla każdego ze zbóż odzwierciedla tendencje rynkowe bez wprowadzania niepewności. Należności celne przywozowe za te produkty można w związku z tym określać w piętnastym dniu i ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca, z zastosowaniem przeciętnej reprezentatywnej ceny CIF w przywozie zarejestrowanej w tym okresie. Tak obliczoną należność celną przywozową można stosować przez dwa tygodnie bez żadnego znaczącego efektu w postaci zakłócenia ceny przywozu z wliczoną należnością celną. Jeśli w ciągu okresu obliczeniowego brak jest notowań giełdowych dla reprezentatywnych cen CIF w przywozie lub jeśli na skutek nagłych zmian komponentów należności celnej przywozowej ulegają one znacznym wahaniom w okresie obliczeniowym, należy podjąć działania w celu utrzymania właściwie reprezentatywnej ceny dla danego produktu. W przypadku dużych wahań, czy to notowań giełdowych czy marż handlowych dołączonych do notowań, kosztów frachtu morskiego lub kursów wymiany stosowanych do wyliczenia ceny CIF w przywozie produktu, należy utrzymać reprezentatywność ceny zastosowanej do ustalenia należności celnej przywozowej za pomocą dostosowania odpowiadającego odchyleniu od obowiązującej ustalonej ceny, które uwzględnia te zmiany. Nawet w przypadku tego typu dostosowania, nie wpływa to na określenie w czasie następnego ustalenia.

(8) W przypadku przywozu kukurydzy rogowatej notowania giełdowe zastosowane do wyliczenia reprezentatywnej ceny CIF w przywozie mogą nie uwzględniać istnienia premii w stosunku do zwykłej ceny rynkowej, wynikającej czy to ze szczególnej jakości towaru, czy też z tego, że jego ceny obejmują premie za jakość w stosunku do zwykłej ceny rynkowej. Aby uwzględnić taką premię za jakość w stosunku do cen lub notowań, importerzy, którzy wykażą, że wykorzystali ten produkt do wytworzenia wyrobów wysokiej jakości, uzasadniając istnienie takiej premii, powinni otrzymać zwrot, po stawce zryczałtowanej, części opłaconej należności celnej przywozowej.

(9) W celu zapewnienia poszanowania przez importerów przepisów niniejszego rozporządzenia należy żądać od nich dodatkowego zabezpieczenia oprócz tego, które wiąże się z otrzymaniem pozwolenia.

(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niezależnie od stawek należności celnych przywozowych wspólnej taryfy celnej, należności celne przywozowe produktów objętych kodami CN 1001 11 00, 1001 19 00, ex 1001 91 20 (pszenica zwyczajna do siewu), ex 1001 99 00 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości inna niż do siewu), 1002 10 00, 1002 90 00, 1005 10 90, 1005 90 00, 1007 10 90 oraz 1007 90 00 są równe cenie interwencyjnej obowiązującej w chwili przywozu, powiększonej o 55 % i pomniejszonej o cenę importową CIF mającą zastosowanie do danej przesyłki. Należności te nie mogą jednak przekroczyć konwencyjnej stawki celnej wspólnej taryfy celnej określonej na podstawie nomenklatury scalonej.

2. Do celów obliczenia należności celnych przywozowych, o których mowa w ust. 1, reprezentatywne ceny importowe CIF ustanawiane są regularnie dla produktów określonych w wymienionym ustępie.

3. Stawki należności celnych taryfy celnej, o których mowa w ust. 1, to stawki obowiązujące w chwili określonej w art. 172 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 (⁴).

Artykuł 2

1. Należności celne przywozowe wymienione w art. 1 ust. 1 Komisja nalicza dziennie.

Ceną interwencyjną używaną do obliczania należności celnej przywozowej jest 101,31 EUR za tonę.

Ceną importową używaną do obliczania należności celnych przywozowych jest dzienna reprezentatywna cena przywozowa CIF, ustalona w sposób określony w art. 5 niniejszego rozporządzenia.

2. Należność celna przywozowa ustalona przez Komisję równa jest średniej należności celnych przywozowych naliczonych w okresie 10 poprzedzających dni roboczych.

Komisja ustala należność celną przywozową, jeśli średnia należności celnych przywozowych naliczonych w okresie 10 poprzedzających dni roboczych różni się o kwotę wyższą niż 5 EUR za tonę od ustalonej należności lub jeśli średnia znowu wynosi zero.

Przy okazji każdego ustalenia należności celne przywozowe oraz dane wykorzystane do ich naliczenia są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (⁵).

Ustalone należności celne przywozowe obowiązują od dnia ich opublikowania.

Należności celne przywozowe ustalone zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia należy stosować do dnia wejścia w życie nowego ich ustalenia.

3. (skreślony).

4. Jeśli port wyładunku w Unii jest:

a) portem Morza Śródziemnego (poza cieśniną Gibraltaru) lub Morza Czarnego, a towar przybywa przez Ocean Atlantycki lub Kanał Sueski, Komisja zmniejsza należność celną przywozową o 3 EUR za tonę;

b) portem atlantyckim Półwyspu Iberyjskiego, Zjednoczonego Królestwa, Irlandii, portem duńskim, estońskim, łotewskim, litewskim, polskim, fińskim lub szwedzkim, a towar przybywa przez Ocean Atlantycki, Komisja zmniejsza należność celną przywozową o 2 EUR za tonę.

Organy celne w porcie wyładunku wydają dokument zgodnie ze wzorem podanym w załączniku I, poświadczający ilość każdego wyładowanego towaru. W celu przyznania obniżki należności określonej w akapicie pierwszym dokument ten towarzyszy towarom do czasu zakończenia formalności celnych przywozowych.

5. [1] W odniesieniu do produktów pochodzących z Kanady i objętych kodami CN 1001 11 00, 1001 19 00, ex 1001 99 00 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu), 1002 10 00 i 1002 90 00 należność celna przywozowa równa jest wartości procentowej należności celnej ustalonej zgodnie z ust. 2 oraz, w stosownych przypadkach, z ust. 4. Wartość procentowa, którą należy zastosować, jest określona w załączniku Ia. Należności celne przywozowe są zaokrąglane w dół, przynajmniej do najbliższej tysięcznej (0,001) części EUR.

Artykuł 3

1. Należności celne przywozowe są obniżone o 24 EUR za tonę w przypadku kukurydzy rogowatej odpowiadającej specyfikacjom określonym w załączniku II.

2. W celu skorzystania z obniżki określonej w ust. 1 kukurydza rogowata musi być przetworzona na produkt objęty kodem CN 1904 10 10, 1103 13 lub 1104 23 w terminie sześciu miesięcy od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu.

3. Przepisy art. 254 ust. 1, 4 i 5 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 dotyczące przeznaczenia towarów mają zastosowanie.

4. Niezależnie od przepisów art. 211 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 952/2013 importer składa u właściwych organów szczególne zabezpieczenie w wysokości 24 EUR za tonę, w przypadku kukurydzy rogowatej, chyba że do zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu dołączone jest świadectwo zgodności wydane przez argentyńską Servicio Nacional de Sanidad y Calidad Agroalimentaria (Senasa), zgodnie z art. 7 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) niniejszego rozporządzenia.

Jednakże jeżeli należność mająca zastosowanie w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu jest niższa niż 24 EUR za tonę kukurydzy, zabezpieczenie jest równe wysokości kwoty należności.

Artykuł 4

Normy jakości, które mają zostać spełnione przy przywozie do Unii, oraz dopuszczalne tolerancje są określone w załączniku II.

Artykuł 5

1. W przypadku wysokiej jakości pszenicy zwyczajnej i kukurydzy innej niż do siewu, określonych w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, elementami składowymi określającymi reprezentatywną cenę przywozową CIF wskazaną w art. 1 ust. 2 są:

a) reprezentatywne notowania giełdowe na rynku Stanów Zjednoczonych Ameryki;

b) znane marże handlowe i rabaty związane z tymi notowaniami na rynku Stanów Zjednoczonych Ameryki w dniu notowania;

c) fracht morski i związane z nim koszty na trasie między Stanami Zjednoczonymi Ameryki (Zatoka Meksykańska lub Duluth) a portem w Rotterdamie dla statków o wyporności co najmniej 25 000 ton.

2. Każdego dnia roboczego Komisja rejestruje:

a) elementy składowe określone w ust. 1 lit. a) z giełd i z zastosowaniem właściwości referencyjnych określonych w załączniku III;

b) elementy składowe określone w ust. 1 lit. b) oraz c) pochodzące z powszechnie dostępnych źródeł informacji.

3. W celu obliczenia elementu, o którym mowa w ust. 1 lit. b), lub odpowiednich notowań FOB, stosuje się marżę w wysokości 14 EUR od tony za pszenicę zwyczajną wysokiej jakości.

4. Reprezentatywna cena przywozowa CIF na pszenicę zwyczajną wysokiej jakości oraz kukurydzę inną niż do siewu stanowi sumę elementów składowych określonych w ust. 1 lit. a), b) i c).

Reprezentatywna cena przywozowa CIF na pszenicę durum wysokiej jakości, pszenicę durum do siewu oraz pszenicę zwyczajną do siewu to cena obliczana w odniesieniu do pszenicy zwyczajnej wysokiej jakości.

Reprezentatywna cena przywozowa CIF na pszenicę durum średniej jakości oraz na pszenicę durum niskiej jakości to cena obliczana w odniesieniu do pszenicy zwyczajnej wysokiej jakości, do której stosuje się rabat w wysokości 10 EUR na tonę w przypadku pszenicy durum średniej jakości oraz 30 EUR w przypadku pszenicy durum niskiej jakości.

Reprezentatywna cena przywozowa CIF na sorgo inne niż do siewu, sorgo do siewu objęte kodem CN 1007 10 90, żyto inne niż do siewu, żyto do siewu oraz kukurydzę do siewu objętą kodem CN 1005 10 90 to cena obliczana dla kukurydzy innej niż do siewu.

5. (skreślony).

Artykuł 6

1. W przypadku pszenicy zwyczajnej wysokiej jakości importer składa u właściwych organów szczególne zabezpieczenie w wysokości 95 EUR za tonę w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, chyba że do tego zgłoszenia dołączone jest świadectwo zgodności wydane przez Federal Grain Inspection Service (FGIS) lub przez Canadian Grain Commission (CGC), zgodnie z art. 7 ust. 2 akapit pierwszy lit. b) lub c).

W przypadku zawieszenia należności celnych przywozowych w odniesieniu do wszystkich kategorii jakości pszenicy zwykłej na podstawie art. 219 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 (⁶) nie wymaga się, aby szczególne zabezpieczenie obejmowało cały okres, na jaki należności są zawieszone.

2. W przypadku pszenicy durum importer składa u właściwych organów szczególne zabezpieczenie w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, chyba że do tego zgłoszenia dołączone jest świadectwo zgodności wydane przez Federal Grain Inspection Service (FGIS) lub przez Canadian Grain Commission (CGC), zgodnie z art. 7 ust. 2 akapit pierwszy lit. b) lub c).

Kwota szczególnego zabezpieczenia stanowi różnicę według stanu w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu między najwyższą należnością celną przywozową a tą, którą stosuje się do wskazanej klasy jakości, powiększoną o dodatek w wysokości 5 EUR za tonę. Jeżeli jednak należność celna przywozowa stosowana dla różnych klas jakości pszenicy durum wynosi zero, szczególne zabezpieczenie nie jest wymagane.

Artykuł 7

1. Urząd celny dopuszczający do swobodnego obrotu pobiera reprezentatywne próbki, zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 152/2009 (⁷), z każdej przesyłki pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum i kukurydzy rogowatej. Jednakże nie pobiera się próbek tam, gdzie należności celne przywozowe dla różnych klas jakości są takie same.

Jednak jeśli Komisja oficjalnie uznaje świadectwo jakości dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum lub kukurydzy rogowatej wydane przez kraj pochodzenia zboża, próbki zostają pobrane w celu weryfikacji poświadczonej świadectwem jakości tylko z wystarczająco reprezentatywnej liczby przesyłek.

2. Następujące świadectwa zgodności są oficjalnie uznawane przez Komisję zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 58 i 59 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (⁸):

a) świadectwa wydane przez Servicio Nacional de Sanidad y Calidad Agroalimentaria (Senasa) z Argentyny dla kukurydzy rogowatej;

b) świadectwa wydane przez Federal Grains Inspection Service (FGIS) ze Stanów Zjednoczonych Ameryki dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i pszenicy durum wysokiej jakości;

c) świadectwa wydane przez Canadian Grain Commission (CGC) z Kanady dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i pszenicy durum wysokiej jakości.

Wzór świadectw zgodności wydawanych przez Senasa jest przedstawiony w załączniku IV. Reprodukcja pieczęci autoryzowanych przez rząd Argentyny zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Wzory świadectw zgodności i pieczęci wydawanych przez FGIS są przedstawione w załączniku V.

Wzory świadectw zgodności, specyfikacji klas stosowanych w wywozie oraz pieczęci wydawanych przez CGC są przedstawione w załączniku VI.

Jeżeli parametry analityczne podane w świadectwach zgodności wydanych przez jednostki wskazane w pierwszym akapicie wykazują zgodność z normami jakości dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum i kukurydzy rogowatej, podanymi w załączniku II, pobiera się próbki z co najmniej 3 % ładunków przybywających do każdego portu wejścia w ciągu roku gospodarczego.

Towary są sklasyfikowane w standardzie jakości, dla którego wszystkie wymogi wskazane w załączniku II są spełnione.

3. Standardowe metody ustalania parametrów określone w ust. 1 są podane w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1272/2009 (⁹).

Kukurydza rogowata to kukurydza z gatunku Zea mays indurata, której ziarna wykazują głównie szkliste bielmo (o twardej lub zrogowaciałej teksturze). Są one zazwyczaj pomarańczowe lub czerwone. Ani górna część (przeciwległa do zarodka), ani wierzchołek, nie wykazują pęknięcia.

Ziarna szkliste kukurydzy rogowatej określa się jako ziarna spełniające dwa kryteria:

a) ich wierzchołek nie wykazuje pęknięcia; i

b) przy cięciu wzdłużnym ich bielmo pokazuje środkową mączną część całkowicie otoczoną przez część zrogowaciałą. Część zrogowaciała musi stanowić dominującą część całej powierzchni cięcia.

Zawartość procentową ziarna szklistego ustala się poprzez policzenie ilości ziaren spełniających kryteria określone w akapicie trzecim w reprezentatywnej próbce złożonej ze 100 ziaren.

Metoda referencyjna dla określenia wskaźnika flotacji podana jest w załączniku VII.

4. Jeżeli wyniki analizy wykażą, że przywożona pszenica zwykła wysokiej jakości, pszenica durum i kukurydza rogowata należą do niższego standardu jakości niż podany w zgłoszeniu o dopuszczenie do swobodnego obrotu, importer płaci różnicę między należnością celną przywozową stosowaną w odniesieniu do produktu wskazanego w zgłoszeniu, a tą stosowaną w odniesieniu do produktu faktycznie przywożonego. W takim przypadku szczególne zabezpieczenie, o którym mowa w art. 3 ust. 4 oraz art. 6 ust. 1 i 2, jest zwolnione, z wyjątkiem uzupełnienia w wysokości 5 EUR przewidzianego w art. 6 ust. 2 akapit drugi.

Jeżeli różnica określona w pierwszym akapicie nie zostanie wpłacona w okresie jednego miesiąca, szczególne zabezpieczenie przewidziane w art. 3 ust. 4 oraz w art. 6 ust. 1 i 2 ulega przepadkowi.

5. Reprezentatywne próbki przywożonego zboża pobrane przez właściwe władze państwa członkowskiego są przechowywane przez okres sześciu miesięcy.

Artykuł 8

Rozporządzenie (WE) nr 1249/96 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IX.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 lipca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (¹), w szczególności jego art. 143 w związku z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/96 z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie zasad stosowania (należności przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (³). Dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy je ujednolicić.

(2) Artykuł 135 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 stanowi o pobieraniu ceł według Wspólnej taryfy celnej przy przywozie produktów wymienionych w jego art. 1. Jednakże dla produktów wymienionych w art. 136 ust. 1 tego rozporządzenia należność celna przywozowa równa się cenie interwencyjnej obowiązującej w odniesieniu do tych produktów w chwili przywozu powiększonej o 55 %, a następnie zredukowanej o cenę przywozową CIF stosującą się do przesyłki.

(3) Do celów klasyfikacji jakościowej przywożonych produktów produkty objęte art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 mają zostać zaklasyfikowane w pewnych przypadkach według kilku standardów jakości. W związku z tym standardy jakości, jakie mają zostać użyte, należy określić z zastosowaniem obiektywnych kryteriów klasyfikacyjnych, a także wyznaczyć marginesy tolerancji, co umożliwi zakwalifikowanie produktów według najbardziej odpowiedniej klasyfikacji jakościowej. Spośród możliwych obiektywnych kryteriów klasyfikacji jakościowej dla pszenicy zwyczajnej zawartość białka, ciężar właściwy oraz zawartość różnych zanieczyszczeń (Schwartzbesatz) są tymi najczęściej stosowanymi w handlu oraz najłatwiejszymi w stosowaniu. Dla pszenicy durum kryteriami takimi są ciężar właściwy oraz zawartość różnych zanieczyszczeń (Schwartzbesatz) oraz szklistość ziarna. Dlatego też towary z przywozu stanowią przedmiot odpowiednich badań laboratoryjnych celem ustalenia tychże parametrów dla każdej przywożonej partii. Jednakże w sytuacjach, gdzie Unia ustanowiła urzędową procedurę uznawania świadectw jakości wystawionych przez władze kraju pochodzenia, analizy te powinny być wykonywane jedynie na drodze weryfikacji dostatecznie reprezentatywnej liczby przywożonych partii towaru.

(4) Artykuł 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 precyzuje, że do celów naliczania należności celnej przywozowej należy okresowo wyznaczać reprezentatywne ceny CIF w przywozie dla produktów, do których odnosi się jego ust. 1. Dla wyznaczania takich cen, należy określić notowania cen dla kilku rodzajów jakości pszenicy oraz notowania cen dla innych zbóż. W takim przypadku należy sprecyzować faktyczne źródła notowań, z jakich trzeba korzystać.

(5) Stosowanie notowań dla kilku różnych rodzajów pszenicy oraz innych zbóż na giełdach towarowych Stanów Zjednoczonych Ameryki będzie stanowiło zarówno przejrzystą, jak i obiektywną podstawę wyznaczania reprezentatywnych cen CIF w przywozie. Dodanie marży handlowej wyznaczonej dla rynków Stanów Zjednoczonych dla każdej jakości różnych zbóż pozwoli na przeliczenie każdego notowania giełdowego dla każdego zboża na cenę FOB wywozu ze Stanów Zjednoczonych. Przez dodanie kosztów frachtu morskiego między Zatoką Meksykańską lub Wielkimi Jeziorami a portem Unii, które są notowane na rynku frachtowym, takie ceny FOB można przeliczyć na reprezentatywne ceny CIF w przywozie. Biorąc pod uwagę wielkość przepływu ładunków oraz wolumen handlu w porcie w Rotterdamie, jest to port przeznaczenia w Unii, dla którego notowania odnośnie do frachtu morskiego są najbardziej znane, najbardziej przejrzyste oraz najłatwiej dostępne. W związku z tym należy wybrać dla Unii port w Rotterdamie jako port przeznaczenia.

(6) W związku z powyższym, oraz dla zachowania przejrzystości, reprezentatywne ceny CIF w przywozie wskazane w art. 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 mają zostać wyznaczone na podstawie notowań giełdowych dla danych zbóż oraz marży handlowej wyznaczonej na zboża plus koszt frachtu między Zatoką Meksykańską lub Wielkimi Jeziorami a portem w Rotterdamie. Różnice w koszcie frachtu według portu przeznaczenia uzasadniają ujednolicenie należności celnej przywozowej według stopy zryczałtowanej dla portów Unii zlokalizowanych na wybrzeżach Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, na wybrzeżu atlantyckim Półwyspu Iberyjskiego oraz w Zjednoczonym Królestwie, Irlandii, krajach nordyckich, krajach bałtyckich i w Polsce. Należy codziennie monitorować czynniki naliczania tak ustalonych reprezentatywnych cen CIF w przywozie po to, aby umożliwić śledzenie tendencji tychże cen. W przypadku sorgo i żyta reprezentatywne ceny CIF w przywozie wyliczane dla jęczmienia umożliwiają dokonanie oszacowania sytuacji na rynku dla tych dwóch produktów, a w następstwie tego określenie reprezentatywnej ceny CIF w przywozie dla jęczmienia stosuje się także dla tych zbóż.

(7) Do celów związanych z ustaleniem należności celnej przywozowej za zboża, określonej w art. 136 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, okres dziesięciu dni roboczych rejestrowania reprezentatywnych cen CIF w przywozie dla każdego ze zbóż odzwierciedla tendencje rynkowe bez wprowadzania niepewności. Należności celne przywozowe za te produkty można w związku z tym określać w piętnastym dniu i ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca, z zastosowaniem przeciętnej reprezentatywnej ceny CIF w przywozie zarejestrowanej w tym okresie. Tak obliczoną należność celną przywozową można stosować przez dwa tygodnie bez żadnego znaczącego efektu w postaci zakłócenia ceny przywozu z wliczoną należnością celną. Jeśli w ciągu okresu obliczeniowego brak jest notowań giełdowych dla reprezentatywnych cen CIF w przywozie lub jeśli na skutek nagłych zmian komponentów należności celnej przywozowej ulegają one znacznym wahaniom w okresie obliczeniowym, należy podjąć działania w celu utrzymania właściwie reprezentatywnej ceny dla danego produktu. W przypadku dużych wahań, czy to notowań giełdowych czy marż handlowych dołączonych do notowań, kosztów frachtu morskiego lub kursów wymiany stosowanych do wyliczenia ceny CIF w przywozie produktu, należy utrzymać reprezentatywność ceny zastosowanej do ustalenia należności celnej przywozowej za pomocą dostosowania odpowiadającego odchyleniu od obowiązującej ustalonej ceny, które uwzględnia te zmiany. Nawet w przypadku tego typu dostosowania, nie wpływa to na określenie w czasie następnego ustalenia.

(8) W przypadku przywozu kukurydzy rogowatej notowania giełdowe zastosowane do wyliczenia reprezentatywnej ceny CIF w przywozie mogą nie uwzględniać istnienia premii w stosunku do zwykłej ceny rynkowej, wynikającej czy to ze szczególnej jakości towaru, czy też z tego, że jego ceny obejmują premie za jakość w stosunku do zwykłej ceny rynkowej. Aby uwzględnić taką premię za jakość w stosunku do cen lub notowań, importerzy, którzy wykażą, że wykorzystali ten produkt do wytworzenia wyrobów wysokiej jakości, uzasadniając istnienie takiej premii, powinni otrzymać zwrot, po stawce zryczałtowanej, części opłaconej należności celnej przywozowej.

(9) W celu zapewnienia poszanowania przez importerów przepisów niniejszego rozporządzenia należy żądać od nich dodatkowego zabezpieczenia oprócz tego, które wiąże się z otrzymaniem pozwolenia.

(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niezależnie od stawek należności celnych przywozowych wspólnej taryfy celnej, należności celne przywozowe produktów objętych kodami CN 1001 11 00, 1001 19 00, ex 1001 91 20 (pszenica zwyczajna do siewu), ex 1001 99 00 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości inna niż do siewu), 1002 10 00, 1002 90 00, 1005 10 90, 1005 90 00, 1007 10 90 oraz 1007 90 00 są równe cenie interwencyjnej obowiązującej w chwili przywozu, powiększonej o 55 % i pomniejszonej o cenę importową CIF mającą zastosowanie do danej przesyłki. Należności te nie mogą jednak przekroczyć konwencyjnej stawki celnej wspólnej taryfy celnej określonej na podstawie nomenklatury scalonej.

2. Do celów obliczenia należności celnych przywozowych, o których mowa w ust. 1, reprezentatywne ceny importowe CIF ustanawiane są regularnie dla produktów określonych w wymienionym ustępie.

3. [1] Stawki należności celnych taryfy celnej, o których mowa w ust. 1, to stawki obowiązujące w chwili określonej w art. 172 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 (⁴).

Artykuł 2

1. Należności celne przywozowe wymienione w art. 1 ust. 1 Komisja nalicza dziennie.

Ceną interwencyjną używaną do obliczania należności celnej przywozowej jest 101,31 EUR za tonę.

Ceną importową używaną do obliczania należności celnych przywozowych jest dzienna reprezentatywna cena przywozowa CIF, ustalona w sposób określony w art. 5 niniejszego rozporządzenia.

2. Należność celna przywozowa ustalona przez Komisję równa jest średniej należności celnych przywozowych naliczonych w okresie 10 poprzedzających dni roboczych.

Komisja ustala należność celną przywozową, jeśli średnia należności celnych przywozowych naliczonych w okresie 10 poprzedzających dni roboczych różni się o kwotę wyższą niż 5 EUR za tonę od ustalonej należności lub jeśli średnia znowu wynosi zero.

Przy okazji każdego ustalenia należności celne przywozowe oraz dane wykorzystane do ich naliczenia są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (⁵).

Ustalone należności celne przywozowe obowiązują od dnia ich opublikowania.

Należności celne przywozowe ustalone zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia należy stosować do dnia wejścia w życie nowego ich ustalenia.

3. (skreślony).

4. Jeśli port wyładunku w Unii jest:

a) portem Morza Śródziemnego (poza cieśniną Gibraltaru) lub Morza Czarnego, a towar przybywa przez Ocean Atlantycki lub Kanał Sueski, Komisja zmniejsza należność celną przywozową o 3 EUR za tonę;

b) portem atlantyckim Półwyspu Iberyjskiego, Zjednoczonego Królestwa, Irlandii, portem duńskim, estońskim, łotewskim, litewskim, polskim, fińskim lub szwedzkim, a towar przybywa przez Ocean Atlantycki, Komisja zmniejsza należność celną przywozową o 2 EUR za tonę.

Organy celne w porcie wyładunku wydają dokument zgodnie ze wzorem podanym w załączniku I, poświadczający ilość każdego wyładowanego towaru. W celu przyznania obniżki należności określonej w akapicie pierwszym dokument ten towarzyszy towarom do czasu zakończenia formalności celnych przywozowych. [2]

Artykuł 3

1. Należności celne przywozowe są obniżone o 24 EUR za tonę w przypadku kukurydzy rogowatej odpowiadającej specyfikacjom określonym w załączniku II.

2. W celu skorzystania z obniżki określonej w ust. 1 kukurydza rogowata musi być przetworzona na produkt objęty kodem CN 1904 10 10, 1103 13 lub 1104 23 w terminie sześciu miesięcy od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu.

3. [3]  Przepisy art. 254 ust. 1, 4 i 5 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 dotyczące przeznaczenia towarów mają zastosowanie.

4. [4]  Niezależnie od przepisów art. 211 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 952/2013 importer składa u właściwych organów szczególne zabezpieczenie w wysokości 24 EUR za tonę, w przypadku kukurydzy rogowatej, chyba że do zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu dołączone jest świadectwo zgodności wydane przez argentyńską Servicio Nacional de Sanidad y Calidad Agroalimentaria (Senasa), zgodnie z art. 7 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) niniejszego rozporządzenia.

Jednakże jeżeli należność mająca zastosowanie w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu jest niższa niż 24 EUR za tonę kukurydzy, zabezpieczenie jest równe wysokości kwoty należności.

Artykuł 4

Normy jakości, które mają zostać spełnione przy przywozie do Unii, oraz dopuszczalne tolerancje są określone w załączniku II.

Artykuł 5

1. W przypadku wysokiej jakości pszenicy zwyczajnej i kukurydzy innej niż do siewu, określonych w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, elementami składowymi określającymi reprezentatywną cenę przywozową CIF wskazaną w art. 1 ust. 2 są:

a) reprezentatywne notowania giełdowe na rynku Stanów Zjednoczonych Ameryki;

b) znane marże handlowe i rabaty związane z tymi notowaniami na rynku Stanów Zjednoczonych Ameryki w dniu notowania;

c) fracht morski i związane z nim koszty na trasie między Stanami Zjednoczonymi Ameryki (Zatoka Meksykańska lub Duluth) a portem w Rotterdamie dla statków o wyporności co najmniej 25 000 ton.

2. Każdego dnia roboczego Komisja rejestruje:

a) elementy składowe określone w ust. 1 lit. a) z giełd i z zastosowaniem właściwości referencyjnych określonych w załączniku III;

b) elementy składowe określone w ust. 1 lit. b) oraz c) pochodzące z powszechnie dostępnych źródeł informacji.

3. W celu obliczenia elementu, o którym mowa w ust. 1 lit. b), lub odpowiednich notowań FOB, stosuje się marżę w wysokości 14 EUR od tony za pszenicę zwyczajną wysokiej jakości.

4. Reprezentatywna cena przywozowa CIF na pszenicę zwyczajną wysokiej jakości oraz kukurydzę inną niż do siewu stanowi sumę elementów składowych określonych w ust. 1 lit. a), b) i c).

Reprezentatywna cena przywozowa CIF na pszenicę durum wysokiej jakości, pszenicę durum do siewu oraz pszenicę zwyczajną do siewu to cena obliczana w odniesieniu do pszenicy zwyczajnej wysokiej jakości.

Reprezentatywna cena przywozowa CIF na pszenicę durum średniej jakości oraz na pszenicę durum niskiej jakości to cena obliczana w odniesieniu do pszenicy zwyczajnej wysokiej jakości, do której stosuje się rabat w wysokości 10 EUR na tonę w przypadku pszenicy durum średniej jakości oraz 30 EUR w przypadku pszenicy durum niskiej jakości.

Reprezentatywna cena przywozowa CIF na sorgo inne niż do siewu, sorgo do siewu objęte kodem CN 1007 10 90, żyto inne niż do siewu, żyto do siewu oraz kukurydzę do siewu objętą kodem CN 1005 10 90 to cena obliczana dla kukurydzy innej niż do siewu.

5. (skreślony).

Artykuł 6

[5] 1. W przypadku pszenicy zwyczajnej wysokiej jakości importer składa u właściwych organów szczególne zabezpieczenie w wysokości 95 EUR za tonę w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, chyba że do tego zgłoszenia dołączone jest świadectwo zgodności wydane przez Federal Grain Inspection Service (FGIS) lub przez Canadian Grain Commission (CGC), zgodnie z art. 7 ust. 2 akapit pierwszy lit. b) lub c).

W przypadku zawieszenia należności celnych przywozowych w odniesieniu do wszystkich kategorii jakości pszenicy zwykłej na podstawie art. 219 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 (⁶) nie wymaga się, aby szczególne zabezpieczenie obejmowało cały okres, na jaki należności są zawieszone.

2. W przypadku pszenicy durum importer składa u właściwych organów szczególne zabezpieczenie w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, chyba że do tego zgłoszenia dołączone jest świadectwo zgodności wydane przez Federal Grain Inspection Service (FGIS) lub przez Canadian Grain Commission (CGC), zgodnie z art. 7 ust. 2 akapit pierwszy lit. b) lub c).

Kwota szczególnego zabezpieczenia stanowi różnicę według stanu w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu między najwyższą należnością celną przywozową a tą, którą stosuje się do wskazanej klasy jakości, powiększoną o dodatek w wysokości 5 EUR za tonę. Jeżeli jednak należność celna przywozowa stosowana dla różnych klas jakości pszenicy durum wynosi zero, szczególne zabezpieczenie nie jest wymagane.

Artykuł 7

1. Urząd celny dopuszczający do swobodnego obrotu pobiera reprezentatywne próbki, zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 152/2009 (⁷), z każdej przesyłki pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum i kukurydzy rogowatej. Jednakże nie pobiera się próbek tam, gdzie należności celne przywozowe dla różnych klas jakości są takie same.

Jednak jeśli Komisja oficjalnie uznaje świadectwo jakości dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum lub kukurydzy rogowatej wydane przez kraj pochodzenia zboża, próbki zostają pobrane w celu weryfikacji poświadczonej świadectwem jakości tylko z wystarczająco reprezentatywnej liczby przesyłek.

2. Następujące świadectwa zgodności są oficjalnie uznawane przez Komisję zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 58 i 59 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (⁸):

a) świadectwa wydane przez Servicio Nacional de Sanidad y Calidad Agroalimentaria (Senasa) z Argentyny dla kukurydzy rogowatej;

b) świadectwa wydane przez Federal Grains Inspection Service (FGIS) ze Stanów Zjednoczonych Ameryki dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i pszenicy durum wysokiej jakości;

c) świadectwa wydane przez Canadian Grain Commission (CGC) z Kanady dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i pszenicy durum wysokiej jakości. [6]

Wzór świadectw zgodności wydawanych przez Senasa jest przedstawiony w załączniku IV. Reprodukcja pieczęci autoryzowanych przez rząd Argentyny zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Wzory świadectw zgodności i pieczęci wydawanych przez FGIS są przedstawione w załączniku V.

Wzory świadectw zgodności, specyfikacji klas stosowanych w wywozie oraz pieczęci wydawanych przez CGC są przedstawione w załączniku VI.

Jeżeli parametry analityczne podane w świadectwach zgodności wydanych przez jednostki wskazane w pierwszym akapicie wykazują zgodność z normami jakości dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum i kukurydzy rogowatej, podanymi w załączniku II, pobiera się próbki z co najmniej 3 % ładunków przybywających do każdego portu wejścia w ciągu roku gospodarczego.

Towary są sklasyfikowane w standardzie jakości, dla którego wszystkie wymogi wskazane w załączniku II są spełnione.

3. Standardowe metody ustalania parametrów określone w ust. 1 są podane w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1272/2009 (⁹).

Kukurydza rogowata to kukurydza z gatunku Zea mays indurata, której ziarna wykazują głównie szkliste bielmo (o twardej lub zrogowaciałej teksturze). Są one zazwyczaj pomarańczowe lub czerwone. Ani górna część (przeciwległa do zarodka), ani wierzchołek, nie wykazują pęknięcia.

Ziarna szkliste kukurydzy rogowatej określa się jako ziarna spełniające dwa kryteria:

a) ich wierzchołek nie wykazuje pęknięcia; i

b) przy cięciu wzdłużnym ich bielmo pokazuje środkową mączną część całkowicie otoczoną przez część zrogowaciałą. Część zrogowaciała musi stanowić dominującą część całej powierzchni cięcia.

Zawartość procentową ziarna szklistego ustala się poprzez policzenie ilości ziaren spełniających kryteria określone w akapicie trzecim w reprezentatywnej próbce złożonej ze 100 ziaren.

Metoda referencyjna dla określenia wskaźnika flotacji podana jest w załączniku VII.

4. [7]  Jeżeli wyniki analizy wykażą, że przywożona pszenica zwykła wysokiej jakości, pszenica durum i kukurydza rogowata należą do niższego standardu jakości niż podany w zgłoszeniu o dopuszczenie do swobodnego obrotu, importer płaci różnicę między należnością celną przywozową stosowaną w odniesieniu do produktu wskazanego w zgłoszeniu, a tą stosowaną w odniesieniu do produktu faktycznie przywożonego. W takim przypadku szczególne zabezpieczenie, o którym mowa w art. 3 ust. 4 oraz art. 6 ust. 1 i 2, jest zwolnione, z wyjątkiem uzupełnienia w wysokości 5 EUR przewidzianego w art. 6 ust. 2 akapit drugi.

Jeżeli różnica określona w pierwszym akapicie nie zostanie wpłacona w okresie jednego miesiąca, szczególne zabezpieczenie przewidziane w art. 3 ust. 4 oraz w art. 6 ust. 1 i 2 ulega przepadkowi.

5. Reprezentatywne próbki przywożonego zboża pobrane przez właściwe władze państwa członkowskiego są przechowywane przez okres sześciu miesięcy.

Artykuł 8

Rozporządzenie (WE) nr 1249/96 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IX.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 lipca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (¹), w szczególności jego art. 143 w związku z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/96 z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie zasad stosowania (należności przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (³). Dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy je ujednolicić.

(2) Artykuł 135 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 stanowi o pobieraniu ceł według Wspólnej taryfy celnej przy przywozie produktów wymienionych w jego art. 1. Jednakże dla produktów wymienionych w art. 136 ust. 1 tego rozporządzenia należność celna przywozowa równa się cenie interwencyjnej obowiązującej w odniesieniu do tych produktów w chwili przywozu powiększonej o 55 %, a następnie zredukowanej o cenę przywozową CIF stosującą się do przesyłki.

(3) Do celów klasyfikacji jakościowej przywożonych produktów produkty objęte art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 mają zostać zaklasyfikowane w pewnych przypadkach według kilku standardów jakości. W związku z tym standardy jakości, jakie mają zostać użyte, należy określić z zastosowaniem obiektywnych kryteriów klasyfikacyjnych, a także wyznaczyć marginesy tolerancji, co umożliwi zakwalifikowanie produktów według najbardziej odpowiedniej klasyfikacji jakościowej. Spośród możliwych obiektywnych kryteriów klasyfikacji jakościowej dla pszenicy zwyczajnej zawartość białka, ciężar właściwy oraz zawartość różnych zanieczyszczeń (Schwartzbesatz) są tymi najczęściej stosowanymi w handlu oraz najłatwiejszymi w stosowaniu. Dla pszenicy durum kryteriami takimi są ciężar właściwy oraz zawartość różnych zanieczyszczeń (Schwartzbesatz) oraz szklistość ziarna. Dlatego też towary z przywozu stanowią przedmiot odpowiednich badań laboratoryjnych celem ustalenia tychże parametrów dla każdej przywożonej partii. Jednakże w sytuacjach, gdzie Unia ustanowiła urzędową procedurę uznawania świadectw jakości wystawionych przez władze kraju pochodzenia, analizy te powinny być wykonywane jedynie na drodze weryfikacji dostatecznie reprezentatywnej liczby przywożonych partii towaru.

(4) Artykuł 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 precyzuje, że do celów naliczania należności celnej przywozowej należy okresowo wyznaczać reprezentatywne ceny CIF w przywozie dla produktów, do których odnosi się jego ust. 1. Dla wyznaczania takich cen, należy określić notowania cen dla kilku rodzajów jakości pszenicy oraz notowania cen dla innych zbóż. W takim przypadku należy sprecyzować faktyczne źródła notowań, z jakich trzeba korzystać.

(5) Stosowanie notowań dla kilku różnych rodzajów pszenicy oraz innych zbóż na giełdach towarowych Stanów Zjednoczonych Ameryki będzie stanowiło zarówno przejrzystą, jak i obiektywną podstawę wyznaczania reprezentatywnych cen CIF w przywozie. Dodanie marży handlowej wyznaczonej dla rynków Stanów Zjednoczonych dla każdej jakości różnych zbóż pozwoli na przeliczenie każdego notowania giełdowego dla każdego zboża na cenę FOB wywozu ze Stanów Zjednoczonych. Przez dodanie kosztów frachtu morskiego między Zatoką Meksykańską lub Wielkimi Jeziorami a portem Unii, które są notowane na rynku frachtowym, takie ceny FOB można przeliczyć na reprezentatywne ceny CIF w przywozie. Biorąc pod uwagę wielkość przepływu ładunków oraz wolumen handlu w porcie w Rotterdamie, jest to port przeznaczenia w Unii, dla którego notowania odnośnie do frachtu morskiego są najbardziej znane, najbardziej przejrzyste oraz najłatwiej dostępne. W związku z tym należy wybrać dla Unii port w Rotterdamie jako port przeznaczenia.

(6) W związku z powyższym, oraz dla zachowania przejrzystości, reprezentatywne ceny CIF w przywozie wskazane w art. 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 mają zostać wyznaczone na podstawie notowań giełdowych dla danych zbóż oraz marży handlowej wyznaczonej na zboża plus koszt frachtu między Zatoką Meksykańską lub Wielkimi Jeziorami a portem w Rotterdamie. Różnice w koszcie frachtu według portu przeznaczenia uzasadniają ujednolicenie należności celnej przywozowej według stopy zryczałtowanej dla portów Unii zlokalizowanych na wybrzeżach Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, na wybrzeżu atlantyckim Półwyspu Iberyjskiego oraz w Zjednoczonym Królestwie, Irlandii, krajach nordyckich, krajach bałtyckich i w Polsce. Należy codziennie monitorować czynniki naliczania tak ustalonych reprezentatywnych cen CIF w przywozie po to, aby umożliwić śledzenie tendencji tychże cen. W przypadku sorgo i żyta reprezentatywne ceny CIF w przywozie wyliczane dla jęczmienia umożliwiają dokonanie oszacowania sytuacji na rynku dla tych dwóch produktów, a w następstwie tego określenie reprezentatywnej ceny CIF w przywozie dla jęczmienia stosuje się także dla tych zbóż.

(7) Do celów związanych z ustaleniem należności celnej przywozowej za zboża, określonej w art. 136 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, okres dziesięciu dni roboczych rejestrowania reprezentatywnych cen CIF w przywozie dla każdego ze zbóż odzwierciedla tendencje rynkowe bez wprowadzania niepewności. Należności celne przywozowe za te produkty można w związku z tym określać w piętnastym dniu i ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca, z zastosowaniem przeciętnej reprezentatywnej ceny CIF w przywozie zarejestrowanej w tym okresie. Tak obliczoną należność celną przywozową można stosować przez dwa tygodnie bez żadnego znaczącego efektu w postaci zakłócenia ceny przywozu z wliczoną należnością celną. Jeśli w ciągu okresu obliczeniowego brak jest notowań giełdowych dla reprezentatywnych cen CIF w przywozie lub jeśli na skutek nagłych zmian komponentów należności celnej przywozowej ulegają one znacznym wahaniom w okresie obliczeniowym, należy podjąć działania w celu utrzymania właściwie reprezentatywnej ceny dla danego produktu. W przypadku dużych wahań, czy to notowań giełdowych czy marż handlowych dołączonych do notowań, kosztów frachtu morskiego lub kursów wymiany stosowanych do wyliczenia ceny CIF w przywozie produktu, należy utrzymać reprezentatywność ceny zastosowanej do ustalenia należności celnej przywozowej za pomocą dostosowania odpowiadającego odchyleniu od obowiązującej ustalonej ceny, które uwzględnia te zmiany. Nawet w przypadku tego typu dostosowania, nie wpływa to na określenie w czasie następnego ustalenia.

(8) W przypadku przywozu kukurydzy rogowatej notowania giełdowe zastosowane do wyliczenia reprezentatywnej ceny CIF w przywozie mogą nie uwzględniać istnienia premii w stosunku do zwykłej ceny rynkowej, wynikającej czy to ze szczególnej jakości towaru, czy też z tego, że jego ceny obejmują premie za jakość w stosunku do zwykłej ceny rynkowej. Aby uwzględnić taką premię za jakość w stosunku do cen lub notowań, importerzy, którzy wykażą, że wykorzystali ten produkt do wytworzenia wyrobów wysokiej jakości, uzasadniając istnienie takiej premii, powinni otrzymać zwrot, po stawce zryczałtowanej, części opłaconej należności celnej przywozowej.

(9) W celu zapewnienia poszanowania przez importerów przepisów niniejszego rozporządzenia należy żądać od nich dodatkowego zabezpieczenia oprócz tego, które wiąże się z otrzymaniem pozwolenia.

(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

[1] 1. Niezależnie od stawek należności celnych przywozowych wspólnej taryfy celnej, należności celne przywozowe produktów objętych kodami CN 1001 11 00, 1001 19 00, ex 1001 91 20 (pszenica zwyczajna do siewu), ex 1001 99 00 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości inna niż do siewu), 1002 10 00, 1002 90 00, 1005 10 90, 1005 90 00, 1007 10 90 oraz 1007 90 00 są równe cenie interwencyjnej obowiązującej w chwili przywozu, powiększonej o 55 % i pomniejszonej o cenę importową CIF mającą zastosowanie do danej przesyłki. Należności te nie mogą jednak przekroczyć konwencyjnej stawki celnej wspólnej taryfy celnej określonej na podstawie nomenklatury scalonej.

2. Do celów obliczenia należności celnych przywozowych, o których mowa w ust. 1, reprezentatywne ceny importowe CIF ustanawiane są regularnie dla produktów określonych w wymienionym ustępie.

3. Stawki należności celnych taryfy celnej, o których mowa w ust. 1, to stawki obowiązujące w chwili określonej w art. 112 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 450/2008 (⁴).

Artykuł 2

1. [2] Należności celne przywozowe wymienione w art. 1 ust. 1 Komisja nalicza dziennie.

Ceną interwencyjną używaną do obliczania należności celnej przywozowej jest 101,31 EUR za tonę.

Ceną importową używaną do obliczania należności celnych przywozowych jest dzienna reprezentatywna cena przywozowa CIF, ustalona w sposób określony w art. 5 niniejszego rozporządzenia.

2. [3] Należność celna przywozowa ustalona przez Komisję równa jest średniej należności celnych przywozowych naliczonych w okresie 10 poprzedzających dni roboczych.

Komisja ustala należność celną przywozową, jeśli średnia należności celnych przywozowych naliczonych w okresie 10 poprzedzających dni roboczych różni się o kwotę wyższą niż 5 EUR za tonę od ustalonej należności lub jeśli średnia znowu wynosi zero.

Przy okazji każdego ustalenia należności celne przywozowe oraz dane wykorzystane do ich naliczenia są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (⁵).

Ustalone należności celne przywozowe obowiązują od dnia ich opublikowania.

Należności celne przywozowe ustalone zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia należy stosować do dnia wejścia w życie nowego ich ustalenia.

3. [4] (skreślony).

4. Jeśli port wyładunku w Unii jest:

a) portem Morza Śródziemnego (poza cieśniną Gibraltaru) lub Morza Czarnego, a towar przybywa przez Ocean Atlantycki lub Kanał Sueski, Komisja zmniejsza należność celną przywozową o 3 EUR za tonę;

b) portem atlantyckim Półwyspu Iberyjskiego, Zjednoczonego Królestwa, Irlandii, portem duńskim, estońskim, łotewskim, litewskim, polskim, fińskim lub szwedzkim, a towar przybywa przez Ocean Atlantycki, Komisja zmniejsza należność celną przywozową o 2 EUR za tonę.

Organy celne w porcie wyładunku wydają świadectwo zgodnie ze wzorem podanym w załączniku I, poświadczające ilość każdego wyładowanego towaru. W celu przyznania obniżki należności określonej w akapicie pierwszym, świadectwo towarzyszy towarom do czasu zakończenia formalności celnych przywozowych.

Artykuł 3

1. Należności celne przywozowe są obniżone o 24 EUR za tonę w przypadku kukurydzy rogowatej odpowiadającej specyfikacjom określonym w załączniku II.

2. W celu skorzystania z obniżki określonej w ust. 1 kukurydza rogowata musi być przetworzona na produkt objęty kodem CN 1904 10 10, 1103 13 lub 1104 23 w terminie sześciu miesięcy od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu.

3. Przepisy art. 82 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 oraz art. 291–300 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/9 (⁶) dotyczące przeznaczenia towarów mają zastosowanie.

4. W drodze odstępstwa od przepisów art. 293 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, importer składa u właściwych organów zabezpieczenie dodatkowe w wysokości 24 EUR za tonę, w przypadku kukurydzy rogowatej, chyba że do pozwolenia na przywóz dołączone jest świadectwo zgodności wydane przez argentyńską Servicio Nacional de Sanidad y Calidad Agroalimentaria (Senasa), zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a) niniejszego rozporządzenia. W takim przypadku wniosek o pozwolenie na przywóz i pozwolenie na przywóz zawierają w polu 24 wzmiankę o typie świadectwa zgodności oraz jego numer.

Jednakże jeżeli należność mająca zastosowanie w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu jest niższa niż 24 EUR za tonę kukurydzy, zabezpieczenie jest równe wysokości kwoty należności.

Artykuł 4

Normy jakości, które mają zostać spełnione przy przywozie do Unii, oraz dopuszczalne tolerancje są określone w załączniku II.

Artykuł 5

1. [5] W przypadku wysokiej jakości pszenicy zwyczajnej i kukurydzy innej niż do siewu, określonych w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, elementami składowymi określającymi reprezentatywną cenę przywozową CIF wskazaną w art. 1 ust. 2 są:

a) reprezentatywne notowania giełdowe na rynku Stanów Zjednoczonych Ameryki;

b) znane marże handlowe i rabaty związane z tymi notowaniami na rynku Stanów Zjednoczonych Ameryki w dniu notowania;

c) fracht morski i związane z nim koszty na trasie między Stanami Zjednoczonymi Ameryki (Zatoka Meksykańska lub Duluth) a portem w Rotterdamie dla statków o wyporności co najmniej 25 000 ton.

2. Każdego dnia roboczego Komisja rejestruje:

a) elementy składowe określone w ust. 1 lit. a) z giełd i z zastosowaniem właściwości referencyjnych określonych w załączniku III;

b) elementy składowe określone w ust. 1 lit. b) oraz c) pochodzące z powszechnie dostępnych źródeł informacji.

3. [6] W celu obliczenia elementu, o którym mowa w ust. 1 lit. b), lub odpowiednich notowań FOB, stosuje się marżę w wysokości 14 EUR od tony za pszenicę zwyczajną wysokiej jakości.

4. [7] Reprezentatywna cena przywozowa CIF na pszenicę zwyczajną wysokiej jakości oraz kukurydzę inną niż do siewu stanowi sumę elementów składowych określonych w ust. 1 lit. a), b) i c).

Reprezentatywna cena przywozowa CIF na pszenicę durum wysokiej jakości, pszenicę durum do siewu oraz pszenicę zwyczajną do siewu to cena obliczana w odniesieniu do pszenicy zwyczajnej wysokiej jakości.

Reprezentatywna cena przywozowa CIF na pszenicę durum średniej jakości oraz na pszenicę durum niskiej jakości to cena obliczana w odniesieniu do pszenicy zwyczajnej wysokiej jakości, do której stosuje się rabat w wysokości 10 EUR na tonę w przypadku pszenicy durum średniej jakości oraz 30 EUR w przypadku pszenicy durum niskiej jakości.

Reprezentatywna cena przywozowa CIF na sorgo inne niż do siewu, sorgo do siewu objęte kodem CN 1007 10 90, żyto inne niż do siewu, żyto do siewu oraz kukurydzę do siewu objętą kodem CN 1005 10 90 to cena obliczana dla kukurydzy innej niż do siewu.

5. [8] (skreślony).

Artykuł 6

1. Wnioski o pozwolenie na przywóz wysokiej jakości pszenicy zwykłej są ważne tylko wtedy, gdy składający wniosek:

a) zamieści informacje dotyczące klasy jakości przywożonego produktu w polu 20 pozwolenia na przywóz;

b) dostarczy pisemne zobowiązanie do złożenia dodatkowo u właściwych organów w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, specjalnego zabezpieczenia obok zabezpieczeń wymaganych na podstawie art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1342/2003 (⁷).

Zabezpieczenie dodatkowe, określone w akapicie pierwszym lit. b), wynosi 95 EUR za tonę. Jednakże w przypadkach, gdy do pozwolenia na przywóz są załączone świadectwa zgodności wydane przez Federal Grain Inspection Service (FGIS) oraz przez Canadian Grain Commission (CGC), zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. b) lub c), nie wymaga się żadnych dodatkowych zabezpieczeń. W takim przypadku wniosek o pozwolenie na przywóz i pozwolenie na przywóz zawierają w polu 24 informację o typie świadectwa zgodności oraz jego numer.

2. Wnioski o pozwolenie na przywóz pszenicy durum są ważne tylko wtedy, gdy składający wniosek:

a) zamieści informacje dotyczące klasy jakości przywożonego produktu w polu 20 pozwolenia na przywóz;

b) dostarczy pisemne zobowiązanie do złożenia dodatkowo u właściwych organów w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, specjalnego zabezpieczenia obok zabezpieczeń wymaganych na podstawie art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1342/2003, jeżeli należność celna przywozowa dla klasy jakości wskazanej w polu nr 20 pozwolenia na przywóz nie jest najwyższym cłem dla danej kategorii produktu.

Kwota zabezpieczenia dodatkowego określonego w akapicie pierwszym lit. b) stanowi różnicę według stanu w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu między najwyższym cłem a stosowanym dla wskazanej klasy jakości, powiększoną o dodatek w wysokości 5 EUR za tonę. Jednak jeżeli należność celna przywozowa stosowana dla różnych klas jakości pszenicy durum wynosi zero, nie jest wymagane zobowiązanie określone w akapicie pierwszym lit. b).

Jeżeli do pozwolenia na przywóz są załączone świadectwa zgodności wydane przez Federal Grain Inspection Service (FGIS) i przez Canadian Grain Commission (CGC), zgodnie z art. 7, nie wymaga się żadnych zabezpieczeń dodatkowych. W takim przypadku pozwolenie na przywóz musi zawierać w polu 24 informację o typie świadectwa zgodności.

3. W przypadku zawieszenia należności celnych przywozowych w odniesieniu do wszystkich kategorii jakości pszenicy zwykłej na mocy art. 187 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, dodatkowe zabezpieczenie w wysokości 95 EUR za tonę, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie jest wymagane przez cały okres, na jaki należności są zawieszone.

Artykuł 7

1. Urząd celny dopuszczający do swobodnego obrotu pobiera reprezentatywne próbki, zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 152/2009 (⁸), z każdej przesyłki pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum i kukurydzy rogowatej. Jednakże nie pobiera się próbek tam, gdzie należności celne przywozowe dla różnych klas jakości są takie same.

Jednak jeśli Komisja oficjalnie uznaje świadectwo jakości dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum lub kukurydzy rogowatej wydane przez kraj pochodzenia zboża, próbki zostają pobrane w celu weryfikacji poświadczonej świadectwem jakości tylko z wystarczająco reprezentatywnej liczby przesyłek.

2. Następujące świadectwa zgodności są oficjalnie uznawane przez Komisję zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 63–65 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93:

a) świadectwa wydane przez Servicio Nacional de Sanidad y Calidad Agroalimentaria (Senasa) z Argentyny dla kukurydzy rogowatej;

b) świadectwa wydane przez Federal Grains Inspection Service (FGIS) ze Stanów Zjednoczonych Ameryki dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i pszenicy durum wysokiej jakości;

c) świadectwa wydane przez Canadian Grain Commission (CGC) z Kanady dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i pszenicy durum wysokiej jakości.

Wzór świadectw zgodności wydawanych przez Senasa jest przedstawiony w załączniku IV. Reprodukcja pieczęci autoryzowanych przez rząd Argentyny zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Wzory świadectw zgodności i pieczęci wydawanych przez FGIS są przedstawione w załączniku V.

Wzory świadectw zgodności, specyfikacji klas stosowanych w wywozie oraz pieczęci wydawanych przez CGC są przedstawione w załączniku VI.

Jeżeli parametry analityczne podane w świadectwach zgodności wydanych przez jednostki wskazane w pierwszym akapicie wykazują zgodność z normami jakości dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum i kukurydzy rogowatej, podanymi w załączniku II, pobiera się próbki z co najmniej 3 % ładunków przybywających do każdego portu wejścia w ciągu roku gospodarczego.

Towary są sklasyfikowane w standardzie jakości, dla którego wszystkie wymogi wskazane w załączniku II są spełnione.

3. Standardowe metody ustalania parametrów określone w ust. 1 są podane w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1272/2009 (⁹).

Kukurydza rogowata to kukurydza z gatunku Zea mays indurata, której ziarna wykazują głównie szkliste bielmo (o twardej lub zrogowaciałej teksturze). Są one zazwyczaj pomarańczowe lub czerwone. Ani górna część (przeciwległa do zarodka), ani wierzchołek, nie wykazują pęknięcia.

Ziarna szkliste kukurydzy rogowatej określa się jako ziarna spełniające dwa kryteria:

a) ich wierzchołek nie wykazuje pęknięcia; i

b) przy cięciu wzdłużnym ich bielmo pokazuje środkową mączną część całkowicie otoczoną przez część zrogowaciałą. Część zrogowaciała musi stanowić dominującą część całej powierzchni cięcia.

Zawartość procentową ziarna szklistego ustala się poprzez policzenie ilości ziaren spełniających kryteria określone w akapicie trzecim w reprezentatywnej próbce złożonej ze 100 ziaren.

Metoda referencyjna dla określenia wskaźnika flotacji podana jest w załączniku VII.

4. Jeżeli wyniki analizy wykażą, że przywożona pszenica zwykła wysokiej jakości, pszenica durum i kukurydza rogowata należą do niższego standardu jakości niż podany w pozwoleniu na przywóz, importer płaci różnicę między należnością celną przywozową stosowaną w odniesieniu do produktu wskazanego w pozwoleniu, a stosowaną w odniesieniu do produktu faktycznie przywożonego. W takim przypadku zostaje zwolnione zabezpieczenie pozwolenia na przywóz, określone w art. 12 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1342/2003, oraz zabezpieczenie dodatkowe, określone w art. 3 ust. 4, art. 6 ust. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem dodatku w wysokości 5 EUR przewidzianego w drugim akapicie tegoż ust. 2.

Jeżeli różnica określona w pierwszym akapicie nie zostanie wpłacona w okresie jednego miesiąca, dodatkowe zabezpieczenia wskazane w art. 3 ust. 4 i art. 6 ust. 1 i 2 ulegają przepadkowi.

5. Reprezentatywne próbki przywożonego zboża pobrane przez właściwe władze państwa członkowskiego są przechowywane przez okres sześciu miesięcy.

Artykuł 8

Rozporządzenie (WE) nr 1249/96 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IX.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 lipca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (¹), w szczególności jego art. 143 w związku z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/96 z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie zasad stosowania (należności przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (³). Dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy je ujednolicić.

(2) Artykuł 135 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 stanowi o pobieraniu ceł według Wspólnej taryfy celnej przy przywozie produktów wymienionych w jego art. 1. Jednakże dla produktów wymienionych w art. 136 ust. 1 tego rozporządzenia należność celna przywozowa równa się cenie interwencyjnej obowiązującej w odniesieniu do tych produktów w chwili przywozu powiększonej o 55 %, a następnie zredukowanej o cenę przywozową CIF stosującą się do przesyłki.

(3) Do celów klasyfikacji jakościowej przywożonych produktów produkty objęte art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 mają zostać zaklasyfikowane w pewnych przypadkach według kilku standardów jakości. W związku z tym standardy jakości, jakie mają zostać użyte, należy określić z zastosowaniem obiektywnych kryteriów klasyfikacyjnych, a także wyznaczyć marginesy tolerancji, co umożliwi zakwalifikowanie produktów według najbardziej odpowiedniej klasyfikacji jakościowej. Spośród możliwych obiektywnych kryteriów klasyfikacji jakościowej dla pszenicy zwyczajnej zawartość białka, ciężar właściwy oraz zawartość różnych zanieczyszczeń (Schwartzbesatz) są tymi najczęściej stosowanymi w handlu oraz najłatwiejszymi w stosowaniu. Dla pszenicy durum kryteriami takimi są ciężar właściwy oraz zawartość różnych zanieczyszczeń (Schwartzbesatz) oraz szklistość ziarna. Dlatego też towary z przywozu stanowią przedmiot odpowiednich badań laboratoryjnych celem ustalenia tychże parametrów dla każdej przywożonej partii. Jednakże w sytuacjach, gdzie Unia ustanowiła urzędową procedurę uznawania świadectw jakości wystawionych przez władze kraju pochodzenia, analizy te powinny być wykonywane jedynie na drodze weryfikacji dostatecznie reprezentatywnej liczby przywożonych partii towaru.

(4) Artykuł 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 precyzuje, że do celów naliczania należności celnej przywozowej należy okresowo wyznaczać reprezentatywne ceny CIF w przywozie dla produktów, do których odnosi się jego ust. 1. Dla wyznaczania takich cen, należy określić notowania cen dla kilku rodzajów jakości pszenicy oraz notowania cen dla innych zbóż. W takim przypadku należy sprecyzować faktyczne źródła notowań, z jakich trzeba korzystać.

(5) Stosowanie notowań dla kilku różnych rodzajów pszenicy oraz innych zbóż na giełdach towarowych Stanów Zjednoczonych Ameryki będzie stanowiło zarówno przejrzystą, jak i obiektywną podstawę wyznaczania reprezentatywnych cen CIF w przywozie. Dodanie marży handlowej wyznaczonej dla rynków Stanów Zjednoczonych dla każdej jakości różnych zbóż pozwoli na przeliczenie każdego notowania giełdowego dla każdego zboża na cenę FOB wywozu ze Stanów Zjednoczonych. Przez dodanie kosztów frachtu morskiego między Zatoką Meksykańską lub Wielkimi Jeziorami a portem Unii, które są notowane na rynku frachtowym, takie ceny FOB można przeliczyć na reprezentatywne ceny CIF w przywozie. Biorąc pod uwagę wielkość przepływu ładunków oraz wolumen handlu w porcie w Rotterdamie, jest to port przeznaczenia w Unii, dla którego notowania odnośnie do frachtu morskiego są najbardziej znane, najbardziej przejrzyste oraz najłatwiej dostępne. W związku z tym należy wybrać dla Unii port w Rotterdamie jako port przeznaczenia.

(6) W związku z powyższym, oraz dla zachowania przejrzystości, reprezentatywne ceny CIF w przywozie wskazane w art. 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 mają zostać wyznaczone na podstawie notowań giełdowych dla danych zbóż oraz marży handlowej wyznaczonej na zboża plus koszt frachtu między Zatoką Meksykańską lub Wielkimi Jeziorami a portem w Rotterdamie. Różnice w koszcie frachtu według portu przeznaczenia uzasadniają ujednolicenie należności celnej przywozowej według stopy zryczałtowanej dla portów Unii zlokalizowanych na wybrzeżach Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, na wybrzeżu atlantyckim Półwyspu Iberyjskiego oraz w Zjednoczonym Królestwie, Irlandii, krajach nordyckich, krajach bałtyckich i w Polsce. Należy codziennie monitorować czynniki naliczania tak ustalonych reprezentatywnych cen CIF w przywozie po to, aby umożliwić śledzenie tendencji tychże cen. W przypadku sorgo i żyta reprezentatywne ceny CIF w przywozie wyliczane dla jęczmienia umożliwiają dokonanie oszacowania sytuacji na rynku dla tych dwóch produktów, a w następstwie tego określenie reprezentatywnej ceny CIF w przywozie dla jęczmienia stosuje się także dla tych zbóż.

(7) Do celów związanych z ustaleniem należności celnej przywozowej za zboża, określonej w art. 136 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, okres dziesięciu dni roboczych rejestrowania reprezentatywnych cen CIF w przywozie dla każdego ze zbóż odzwierciedla tendencje rynkowe bez wprowadzania niepewności. Należności celne przywozowe za te produkty można w związku z tym określać w piętnastym dniu i ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca, z zastosowaniem przeciętnej reprezentatywnej ceny CIF w przywozie zarejestrowanej w tym okresie. Tak obliczoną należność celną przywozową można stosować przez dwa tygodnie bez żadnego znaczącego efektu w postaci zakłócenia ceny przywozu z wliczoną należnością celną. Jeśli w ciągu okresu obliczeniowego brak jest notowań giełdowych dla reprezentatywnych cen CIF w przywozie lub jeśli na skutek nagłych zmian komponentów należności celnej przywozowej ulegają one znacznym wahaniom w okresie obliczeniowym, należy podjąć działania w celu utrzymania właściwie reprezentatywnej ceny dla danego produktu. W przypadku dużych wahań, czy to notowań giełdowych czy marż handlowych dołączonych do notowań, kosztów frachtu morskiego lub kursów wymiany stosowanych do wyliczenia ceny CIF w przywozie produktu, należy utrzymać reprezentatywność ceny zastosowanej do ustalenia należności celnej przywozowej za pomocą dostosowania odpowiadającego odchyleniu od obowiązującej ustalonej ceny, które uwzględnia te zmiany. Nawet w przypadku tego typu dostosowania, nie wpływa to na określenie w czasie następnego ustalenia.

(8) W przypadku przywozu kukurydzy rogowatej notowania giełdowe zastosowane do wyliczenia reprezentatywnej ceny CIF w przywozie mogą nie uwzględniać istnienia premii w stosunku do zwykłej ceny rynkowej, wynikającej czy to ze szczególnej jakości towaru, czy też z tego, że jego ceny obejmują premie za jakość w stosunku do zwykłej ceny rynkowej. Aby uwzględnić taką premię za jakość w stosunku do cen lub notowań, importerzy, którzy wykażą, że wykorzystali ten produkt do wytworzenia wyrobów wysokiej jakości, uzasadniając istnienie takiej premii, powinni otrzymać zwrot, po stawce zryczałtowanej, części opłaconej należności celnej przywozowej.

(9) W celu zapewnienia poszanowania przez importerów przepisów niniejszego rozporządzenia należy żądać od nich dodatkowego zabezpieczenia oprócz tego, które wiąże się z otrzymaniem pozwolenia.

(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Stawki celne Wspólnej taryfy celnej, określone w art. 135 i art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, to te stosowane w dacie przewidzianej w art. 67 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (⁴).

Artykuł 2

1. Należności celne przywozowe wymienione w art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 na produkty objęte kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwykła wysokiej jakości), 1002 00 00, 1005 10 90, 1005 90 00 i 1007 00 90 inne niż hybrydy do siewu są naliczane dziennie, ale ustalane przez Komisję 15. dnia oraz ostatniego dnia roboczego każdego miesiąca w celu ich stosowania od 16. dnia miesiąca i pierwszego dnia miesiąca następnego. Jeżeli 15. nie jest dniem pracującym Komisji, należności są ustalane w dniu roboczym poprzedzającym 15. dzień danego miesiąca.

Jednakże jeżeli w okresie stosowania ustalonych należności średnia wysokość należności celnych przywozowych naliczonych różni się o 5 EUR za tonę lub więcej od ustalonych, dokonuje się odpowiedniego dostosowania.

2. Ceną używaną do obliczania należności celnych przywozowych jest dzienna reprezentatywna cena przywozowa CIF, ustalona w sposób określony w art. 5. Dla każdego ustalenia przedmiotowa należność celna przywozowa to średnia należności celnych przywozowych naliczonych w okresie 10 poprzedzających dni roboczych. Do celów ustalenia i dostosowania Komisja nie uwzględnia dziennych należności celnych przywozowych wykorzystanych do poprzedniego ustalenia.

Cena interwencyjna używana dla naliczenia należności to cena z miesiąca, w którym dana należność celna przywozowa jest stosowana.

3. Należności celne przywozowe ustalone zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia należy stosować do dnia wejścia w życie nowego ich ustalenia.

Przy okazji każdego ustalenia lub dostosowania Komisja publikuje należności celne przywozowe oraz dane wykorzystane do ich naliczenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

4. Jeśli port wyładunku w Unii jest:

a) portem Morza Śródziemnego (poza cieśniną Gibraltaru) lub Morza Czarnego, a towar przybywa przez Ocean Atlantycki lub Kanał Sueski, Komisja zmniejsza należność celną przywozową o 3 EUR za tonę;

b) portem atlantyckim Półwyspu Iberyjskiego, Zjednoczonego Królestwa, Irlandii, portem duńskim, estońskim, łotewskim, litewskim, polskim, fińskim lub szwedzkim, a towar przybywa przez Ocean Atlantycki, Komisja zmniejsza należność celną przywozową o 2 EUR za tonę.

Organy celne w porcie wyładunku wydają świadectwo zgodnie ze wzorem podanym w załączniku I, poświadczające ilość każdego wyładowanego towaru. W celu przyznania obniżki należności określonej w akapicie pierwszym, świadectwo towarzyszy towarom do czasu zakończenia formalności celnych przywozowych.

Artykuł 3

1. Należności celne przywozowe są obniżone o 24 EUR za tonę w przypadku kukurydzy rogowatej odpowiadającej specyfikacjom określonym w załączniku II.

2. W celu skorzystania z obniżki określonej w ust. 1 kukurydza rogowata musi być przetworzona na produkt objęty kodem CN 1904 10 10, 1103 13 lub 1104 23 w terminie sześciu miesięcy od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu.

3. Przepisy art. 82 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 oraz art. 291–300 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/9 (⁵) dotyczące przeznaczenia towarów mają zastosowanie.

4. W drodze odstępstwa od przepisów art. 293 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, importer składa u właściwych organów zabezpieczenie dodatkowe w wysokości 24 EUR za tonę, w przypadku kukurydzy rogowatej, chyba że do pozwolenia na przywóz dołączone jest świadectwo zgodności wydane przez argentyńską Servicio Nacional de Sanidad y Calidad Agroalimentaria (Senasa), zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a) niniejszego rozporządzenia. W takim przypadku wniosek o pozwolenie na przywóz i pozwolenie na przywóz zawierają w polu 24 wzmiankę o typie świadectwa zgodności oraz jego numer.

Jednakże jeżeli należność mająca zastosowanie w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu jest niższa niż 24 EUR za tonę kukurydzy, zabezpieczenie jest równe wysokości kwoty należności.

Artykuł 4

Normy jakości, które mają zostać spełnione przy przywozie do Unii, oraz dopuszczalne tolerancje są określone w załączniku II.

Artykuł 5

1. W przypadku wysokiej jakości pszenicy zwyczajnej, pszenicy durum i kukurydzy, określonych w art. 2 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, elementami składowymi określającymi reprezentatywną cenę przywozową CIF wskazaną w art. 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 są: [1]

a) reprezentatywne notowania giełdowe na rynku Stanów Zjednoczonych Ameryki;

b) znane marże handlowe i rabaty związane z tymi notowaniami na rynku Stanów Zjednoczonych Ameryki w dniu notowania i, w szczególności, w przypadku pszenicy durum, związane z jakością mączki;

c) fracht morski i związane z nim koszty na trasie między Stanami Zjednoczonymi Ameryki (Zatoka Meksykańska lub Duluth) a portem w Rotterdamie dla statków o wyporności co najmniej 25 000 ton.

2. Każdego dnia roboczego Komisja rejestruje:

a) elementy składowe określone w ust. 1 lit. a) z giełd i z zastosowaniem właściwości referencyjnych określonych w załączniku III [2] ;

b) elementy składowe określone w ust. 1 lit. b) oraz c) pochodzące z powszechnie dostępnych źródeł informacji.

3. W celu obliczenia elementów składowych określonych w ust. 1 lit. b) lub odpowiednich notowań cen FOB stosuje się następujące marże i rabaty:

a) marża w wysokości 14 EUR od tony za pszenicę zwykłą wysokiej jakości;

b) rabat w wysokości 10 EUR od tony za pszenicę durum średniej jakości;

c) rabat w wysokości 30 EUR od tony za pszenicę durum niskiej jakości.

4. [3] Reprezentatywna cena przywozowa CIF na pszenicę durum, pszenicę zwyczajną wysokiej jakości oraz kukurydzę stanowi sumę części składowych określonych w ust. 1 lit. a), b) i c). Reprezentatywne ceny importowe CIF na sorgo i żyto są cenami obliczanymi dla kukurydzy.

5. Reprezentatywne ceny przywozowe CIF na ziarno pszenicy zwykłej objęte kodem CN 1001 90 91 oraz ziarno kukurydzy objęte kodem CN 1005 10 90 są takie jak te obliczane odpowiednio dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i kukurydzy.

Artykuł 6

1. Wnioski o pozwolenie na przywóz wysokiej jakości pszenicy zwykłej są ważne tylko wtedy, gdy składający wniosek:

a) zamieści informacje dotyczące klasy jakości przywożonego produktu w polu 20 pozwolenia na przywóz;

b) dostarczy pisemne zobowiązanie do złożenia dodatkowo u właściwych organów w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, specjalnego zabezpieczenia obok zabezpieczeń wymaganych na podstawie art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1342/2003 (⁶).

Zabezpieczenie dodatkowe, określone w akapicie pierwszym lit. b), wynosi 95 EUR za tonę. Jednakże w przypadkach, gdy do pozwolenia na przywóz są załączone świadectwa zgodności wydane przez Federal Grain Inspection Service (FGIS) oraz przez Canadian Grain Commission (CGC), zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. b) lub c), nie wymaga się żadnych dodatkowych zabezpieczeń. W takim przypadku wniosek o pozwolenie na przywóz i pozwolenie na przywóz zawierają w polu 24 informację o typie świadectwa zgodności oraz jego numer.

2. Wnioski o pozwolenie na przywóz pszenicy durum są ważne tylko wtedy, gdy składający wniosek:

a) zamieści informacje dotyczące klasy jakości przywożonego produktu w polu 20 pozwolenia na przywóz;

b) dostarczy pisemne zobowiązanie do złożenia dodatkowo u właściwych organów w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, specjalnego zabezpieczenia obok zabezpieczeń wymaganych na podstawie art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1342/2003, jeżeli należność celna przywozowa dla klasy jakości wskazanej w polu nr 20 pozwolenia na przywóz nie jest najwyższym cłem dla danej kategorii produktu.

Kwota zabezpieczenia dodatkowego określonego w akapicie pierwszym lit. b) stanowi różnicę według stanu w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu między najwyższym cłem a stosowanym dla wskazanej klasy jakości, powiększoną o dodatek w wysokości 5 EUR za tonę. Jednak jeżeli należność celna przywozowa stosowana dla różnych klas jakości pszenicy durum wynosi zero, nie jest wymagane zobowiązanie określone w akapicie pierwszym lit. b).

Jeżeli do pozwolenia na przywóz są załączone świadectwa zgodności wydane przez Federal Grain Inspection Service (FGIS) i przez Canadian Grain Commission (CGC), zgodnie z art. 7, nie wymaga się żadnych zabezpieczeń dodatkowych. W takim przypadku pozwolenie na przywóz musi zawierać w polu 24 informację o typie świadectwa zgodności.

3. W przypadku zawieszenia należności celnych przywozowych w odniesieniu do wszystkich kategorii jakości pszenicy zwykłej na mocy art. 187 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, dodatkowe zabezpieczenie w wysokości 95 EUR za tonę, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie jest wymagane przez cały okres, na jaki należności są zawieszone.

Artykuł 7

1. Urząd celny dopuszczający do swobodnego obrotu pobiera reprezentatywne próbki, zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 152/2009 (⁷), z każdej przesyłki pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum i kukurydzy rogowatej. Jednakże nie pobiera się próbek tam, gdzie należności celne przywozowe dla różnych klas jakości są takie same.

Jednak jeśli Komisja oficjalnie uznaje świadectwo jakości dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum lub kukurydzy rogowatej wydane przez kraj pochodzenia zboża, próbki zostają pobrane w celu weryfikacji poświadczonej świadectwem jakości tylko z wystarczająco reprezentatywnej liczby przesyłek.

2. Następujące świadectwa zgodności są oficjalnie uznawane przez Komisję zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 63–65 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93:

a) świadectwa wydane przez Servicio Nacional de Sanidad y Calidad Agroalimentaria (Senasa) z Argentyny dla kukurydzy rogowatej;

b) świadectwa wydane przez Federal Grains Inspection Service (FGIS) ze Stanów Zjednoczonych Ameryki dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i pszenicy durum wysokiej jakości;

c) świadectwa wydane przez Canadian Grain Commission (CGC) z Kanady dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i pszenicy durum wysokiej jakości.

Wzór świadectw zgodności wydawanych przez Senasa jest przedstawiony w załączniku IV. Reprodukcja pieczęci autoryzowanych przez rząd Argentyny zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Wzory świadectw zgodności i pieczęci wydawanych przez FGIS są przedstawione w załączniku V.

Wzory świadectw zgodności, specyfikacji klas stosowanych w wywozie oraz pieczęci wydawanych przez CGC są przedstawione w załączniku VI.

Jeżeli parametry analityczne podane w świadectwach zgodności wydanych przez jednostki wskazane w pierwszym akapicie wykazują zgodność z normami jakości dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum i kukurydzy rogowatej, podanymi w załączniku II, pobiera się próbki z co najmniej 3 % ładunków przybywających do każdego portu wejścia w ciągu roku gospodarczego.

Towary są sklasyfikowane w standardzie jakości, dla którego wszystkie wymogi wskazane w załączniku II są spełnione.

3. Standardowe metody ustalania parametrów określone w ust. 1 są podane w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1272/2009 (⁸).

Kukurydza rogowata to kukurydza z gatunku Zea mays indurata, której ziarna wykazują głównie szkliste bielmo (o twardej lub zrogowaciałej teksturze). Są one zazwyczaj pomarańczowe lub czerwone. Ani górna część (przeciwległa do zarodka), ani wierzchołek, nie wykazują pęknięcia.

Ziarna szkliste kukurydzy rogowatej określa się jako ziarna spełniające dwa kryteria:

a) ich wierzchołek nie wykazuje pęknięcia; i

b) przy cięciu wzdłużnym ich bielmo pokazuje środkową mączną część całkowicie otoczoną przez część zrogowaciałą. Część zrogowaciała musi stanowić dominującą część całej powierzchni cięcia.

Zawartość procentową ziarna szklistego ustala się poprzez policzenie ilości ziaren spełniających kryteria określone w akapicie trzecim w reprezentatywnej próbce złożonej ze 100 ziaren.

Metoda referencyjna dla określenia wskaźnika flotacji podana jest w załączniku VII.

4. Jeżeli wyniki analizy wykażą, że przywożona pszenica zwykła wysokiej jakości, pszenica durum i kukurydza rogowata należą do niższego standardu jakości niż podany w pozwoleniu na przywóz, importer płaci różnicę między należnością celną przywozową stosowaną w odniesieniu do produktu wskazanego w pozwoleniu, a stosowaną w odniesieniu do produktu faktycznie przywożonego. W takim przypadku zostaje zwolnione zabezpieczenie pozwolenia na przywóz, określone w art. 12 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1342/2003, oraz zabezpieczenie dodatkowe, określone w art. 3 ust. 4, art. 6 ust. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem dodatku w wysokości 5 EUR przewidzianego w drugim akapicie tegoż ust. 2.

Jeżeli różnica określona w pierwszym akapicie nie zostanie wpłacona w okresie jednego miesiąca, dodatkowe zabezpieczenia wskazane w art. 3 ust. 4 i art. 6 ust. 1 i 2 ulegają przepadkowi.

5. Reprezentatywne próbki przywożonego zboża pobrane przez właściwe władze państwa członkowskiego są przechowywane przez okres sześciu miesięcy.

Artykuł 8

Rozporządzenie (WE) nr 1249/96 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IX.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 lipca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (¹), w szczególności jego art. 143 w związku z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/96 z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie zasad stosowania (należności przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (³). Dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy je ujednolicić.

(2) Artykuł 135 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 stanowi o pobieraniu ceł według Wspólnej taryfy celnej przy przywozie produktów wymienionych w jego art. 1. Jednakże dla produktów wymienionych w art. 136 ust. 1 tego rozporządzenia należność celna przywozowa równa się cenie interwencyjnej obowiązującej w odniesieniu do tych produktów w chwili przywozu powiększonej o 55 %, a następnie zredukowanej o cenę przywozową CIF stosującą się do przesyłki.

(3) Do celów klasyfikacji jakościowej przywożonych produktów produkty objęte art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 mają zostać zaklasyfikowane w pewnych przypadkach według kilku standardów jakości. W związku z tym standardy jakości, jakie mają zostać użyte, należy określić z zastosowaniem obiektywnych kryteriów klasyfikacyjnych, a także wyznaczyć marginesy tolerancji, co umożliwi zakwalifikowanie produktów według najbardziej odpowiedniej klasyfikacji jakościowej. Spośród możliwych obiektywnych kryteriów klasyfikacji jakościowej dla pszenicy zwyczajnej zawartość białka, ciężar właściwy oraz zawartość różnych zanieczyszczeń (Schwartzbesatz) są tymi najczęściej stosowanymi w handlu oraz najłatwiejszymi w stosowaniu. Dla pszenicy durum kryteriami takimi są ciężar właściwy oraz zawartość różnych zanieczyszczeń (Schwartzbesatz) oraz szklistość ziarna. Dlatego też towary z przywozu stanowią przedmiot odpowiednich badań laboratoryjnych celem ustalenia tychże parametrów dla każdej przywożonej partii. Jednakże w sytuacjach, gdzie Unia ustanowiła urzędową procedurę uznawania świadectw jakości wystawionych przez władze kraju pochodzenia, analizy te powinny być wykonywane jedynie na drodze weryfikacji dostatecznie reprezentatywnej liczby przywożonych partii towaru.

(4) Artykuł 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 precyzuje, że do celów naliczania należności celnej przywozowej należy okresowo wyznaczać reprezentatywne ceny CIF w przywozie dla produktów, do których odnosi się jego ust. 1. Dla wyznaczania takich cen, należy określić notowania cen dla kilku rodzajów jakości pszenicy oraz notowania cen dla innych zbóż. W takim przypadku należy sprecyzować faktyczne źródła notowań, z jakich trzeba korzystać.

(5) Stosowanie notowań dla kilku różnych rodzajów pszenicy oraz innych zbóż na giełdach towarowych Stanów Zjednoczonych Ameryki będzie stanowiło zarówno przejrzystą, jak i obiektywną podstawę wyznaczania reprezentatywnych cen CIF w przywozie. Dodanie marży handlowej wyznaczonej dla rynków Stanów Zjednoczonych dla każdej jakości różnych zbóż pozwoli na przeliczenie każdego notowania giełdowego dla każdego zboża na cenę FOB wywozu ze Stanów Zjednoczonych. Przez dodanie kosztów frachtu morskiego między Zatoką Meksykańską lub Wielkimi Jeziorami a portem Unii, które są notowane na rynku frachtowym, takie ceny FOB można przeliczyć na reprezentatywne ceny CIF w przywozie. Biorąc pod uwagę wielkość przepływu ładunków oraz wolumen handlu w porcie w Rotterdamie, jest to port przeznaczenia w Unii, dla którego notowania odnośnie do frachtu morskiego są najbardziej znane, najbardziej przejrzyste oraz najłatwiej dostępne. W związku z tym należy wybrać dla Unii port w Rotterdamie jako port przeznaczenia.

(6) W związku z powyższym, oraz dla zachowania przejrzystości, reprezentatywne ceny CIF w przywozie wskazane w art. 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 mają zostać wyznaczone na podstawie notowań giełdowych dla danych zbóż oraz marży handlowej wyznaczonej na zboża plus koszt frachtu między Zatoką Meksykańską lub Wielkimi Jeziorami a portem w Rotterdamie. Różnice w koszcie frachtu według portu przeznaczenia uzasadniają ujednolicenie należności celnej przywozowej według stopy zryczałtowanej dla portów Unii zlokalizowanych na wybrzeżach Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, na wybrzeżu atlantyckim Półwyspu Iberyjskiego oraz w Zjednoczonym Królestwie, Irlandii, krajach nordyckich, krajach bałtyckich i w Polsce. Należy codziennie monitorować czynniki naliczania tak ustalonych reprezentatywnych cen CIF w przywozie po to, aby umożliwić śledzenie tendencji tychże cen. W przypadku sorgo i żyta reprezentatywne ceny CIF w przywozie wyliczane dla jęczmienia umożliwiają dokonanie oszacowania sytuacji na rynku dla tych dwóch produktów, a w następstwie tego określenie reprezentatywnej ceny CIF w przywozie dla jęczmienia stosuje się także dla tych zbóż.

(7) Do celów związanych z ustaleniem należności celnej przywozowej za zboża, określonej w art. 136 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, okres dziesięciu dni roboczych rejestrowania reprezentatywnych cen CIF w przywozie dla każdego ze zbóż odzwierciedla tendencje rynkowe bez wprowadzania niepewności. Należności celne przywozowe za te produkty można w związku z tym określać w piętnastym dniu i ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca, z zastosowaniem przeciętnej reprezentatywnej ceny CIF w przywozie zarejestrowanej w tym okresie. Tak obliczoną należność celną przywozową można stosować przez dwa tygodnie bez żadnego znaczącego efektu w postaci zakłócenia ceny przywozu z wliczoną należnością celną. Jeśli w ciągu okresu obliczeniowego brak jest notowań giełdowych dla reprezentatywnych cen CIF w przywozie lub jeśli na skutek nagłych zmian komponentów należności celnej przywozowej ulegają one znacznym wahaniom w okresie obliczeniowym, należy podjąć działania w celu utrzymania właściwie reprezentatywnej ceny dla danego produktu. W przypadku dużych wahań, czy to notowań giełdowych czy marż handlowych dołączonych do notowań, kosztów frachtu morskiego lub kursów wymiany stosowanych do wyliczenia ceny CIF w przywozie produktu, należy utrzymać reprezentatywność ceny zastosowanej do ustalenia należności celnej przywozowej za pomocą dostosowania odpowiadającego odchyleniu od obowiązującej ustalonej ceny, które uwzględnia te zmiany. Nawet w przypadku tego typu dostosowania, nie wpływa to na określenie w czasie następnego ustalenia.

(8) W przypadku przywozu kukurydzy rogowatej notowania giełdowe zastosowane do wyliczenia reprezentatywnej ceny CIF w przywozie mogą nie uwzględniać istnienia premii w stosunku do zwykłej ceny rynkowej, wynikającej czy to ze szczególnej jakości towaru, czy też z tego, że jego ceny obejmują premie za jakość w stosunku do zwykłej ceny rynkowej. Aby uwzględnić taką premię za jakość w stosunku do cen lub notowań, importerzy, którzy wykażą, że wykorzystali ten produkt do wytworzenia wyrobów wysokiej jakości, uzasadniając istnienie takiej premii, powinni otrzymać zwrot, po stawce zryczałtowanej, części opłaconej należności celnej przywozowej.

(9) W celu zapewnienia poszanowania przez importerów przepisów niniejszego rozporządzenia należy żądać od nich dodatkowego zabezpieczenia oprócz tego, które wiąże się z otrzymaniem pozwolenia.

(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Stawki celne Wspólnej taryfy celnej, określone w art. 135 i art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, to te stosowane w dacie przewidzianej w art. 67 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (⁴).

Artykuł 2

1. Należności celne przywozowe wymienione w art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 na produkty objęte kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwykła wysokiej jakości), 1002 00 00, 1005 10 90, 1005 90 00 i 1007 00 90 inne niż hybrydy do siewu są naliczane dziennie, ale ustalane przez Komisję 15. dnia oraz ostatniego dnia roboczego każdego miesiąca w celu ich stosowania od 16. dnia miesiąca i pierwszego dnia miesiąca następnego. Jeżeli 15. nie jest dniem pracującym Komisji, należności są ustalane w dniu roboczym poprzedzającym 15. dzień danego miesiąca.

Jednakże jeżeli w okresie stosowania ustalonych należności średnia wysokość należności celnych przywozowych naliczonych różni się o 5 EUR za tonę lub więcej od ustalonych, dokonuje się odpowiedniego dostosowania.

2. Ceną używaną do obliczania należności celnych przywozowych jest dzienna reprezentatywna cena przywozowa CIF, ustalona w sposób określony w art. 5. Dla każdego ustalenia przedmiotowa należność celna przywozowa to średnia należności celnych przywozowych naliczonych w okresie 10 poprzedzających dni roboczych. Do celów ustalenia i dostosowania Komisja nie uwzględnia dziennych należności celnych przywozowych wykorzystanych do poprzedniego ustalenia.

Cena interwencyjna używana dla naliczenia należności to cena z miesiąca, w którym dana należność celna przywozowa jest stosowana.

3. Należności celne przywozowe ustalone zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia należy stosować do dnia wejścia w życie nowego ich ustalenia.

Przy okazji każdego ustalenia lub dostosowania Komisja publikuje należności celne przywozowe oraz dane wykorzystane do ich naliczenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

4. Jeśli port wyładunku w Unii jest:

a) portem Morza Śródziemnego (poza cieśniną Gibraltaru) lub Morza Czarnego, a towar przybywa przez Ocean Atlantycki lub Kanał Sueski, Komisja zmniejsza należność celną przywozową o 3 EUR za tonę;

b) portem atlantyckim Półwyspu Iberyjskiego, Zjednoczonego Królestwa, Irlandii, portem duńskim, estońskim, łotewskim, litewskim, polskim, fińskim lub szwedzkim, a towar przybywa przez Ocean Atlantycki, Komisja zmniejsza należność celną przywozową o 2 EUR za tonę.

Organy celne w porcie wyładunku wydają świadectwo zgodnie ze wzorem podanym w załączniku I, poświadczające ilość każdego wyładowanego towaru. W celu przyznania obniżki należności określonej w akapicie pierwszym, świadectwo towarzyszy towarom do czasu zakończenia formalności celnych przywozowych.

Artykuł 3

1. Należności celne przywozowe są obniżone o 24 EUR za tonę w przypadku kukurydzy rogowatej odpowiadającej specyfikacjom określonym w załączniku II.

2. W celu skorzystania z obniżki określonej w ust. 1 kukurydza rogowata musi być przetworzona na produkt objęty kodem CN 1904 10 10, 1103 13 lub 1104 23 w terminie sześciu miesięcy od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu.

3. Przepisy art. 82 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 oraz art. 291–300 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/9 (⁵) dotyczące przeznaczenia towarów mają zastosowanie.

4. W drodze odstępstwa od przepisów art. 293 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, importer składa u właściwych organów zabezpieczenie dodatkowe w wysokości 24 EUR za tonę, w przypadku kukurydzy rogowatej, chyba że do pozwolenia na przywóz dołączone jest świadectwo zgodności wydane przez argentyńską Servicio Nacional de Sanidad y Calidad Agroalimentaria (Senasa), zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a) niniejszego rozporządzenia. W takim przypadku wniosek o pozwolenie na przywóz i pozwolenie na przywóz zawierają w polu 24 wzmiankę o typie świadectwa zgodności oraz jego numer.

Jednakże jeżeli należność mająca zastosowanie w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu jest niższa niż 24 EUR za tonę kukurydzy, zabezpieczenie jest równe wysokości kwoty należności.

Artykuł 4

Normy jakości, które mają zostać spełnione przy przywozie do Unii, oraz dopuszczalne tolerancje są określone w załączniku II.

Artykuł 5

1. W przypadku wysokiej jakości pszenicy zwykłej, pszenicy durum, kukurydzy i pozostałych zbóż pastewnych, określonych w art. 2 ust. 1 niniejszego rozporządzenia elementami składowymi określającymi reprezentatywną cenę przywozową CIF wskazaną w art. 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 są:

a) reprezentatywne notowania giełdowe na rynku Stanów Zjednoczonych Ameryki;

b) znane marże handlowe i rabaty związane z tymi notowaniami na rynku Stanów Zjednoczonych Ameryki w dniu notowania i, w szczególności, w przypadku pszenicy durum, związane z jakością mączki;

c) fracht morski i związane z nim koszty na trasie między Stanami Zjednoczonymi Ameryki (Zatoka Meksykańska lub Duluth) a portem w Rotterdamie dla statków o wyporności co najmniej 25 000 ton.

2. Każdego dnia roboczego Komisja rejestruje:

a) elementy składowe określone w ust. 1 lit. a) z giełd i z zastosowaniem właściwości referencyjnych określonych w załączniku III [1] ;

b) elementy składowe określone w ust. 1 lit. b) oraz c) pochodzące z powszechnie dostępnych źródeł informacji.

3. W celu obliczenia elementów składowych określonych w ust. 1 lit. b) lub odpowiednich notowań cen FOB stosuje się następujące marże i rabaty:

a) marża w wysokości 14 EUR od tony za pszenicę zwykłą wysokiej jakości;

b) rabat w wysokości 10 EUR od tony za pszenicę durum średniej jakości;

c) rabat w wysokości 30 EUR od tony za pszenicę durum niskiej jakości.

4. Reprezentatywna cena przywozowa CIF na pszenicę durum, pszenicę zwykłą wysokiej jakości oraz kukurydzę stanowi sumę części składowych określonych w ust. 1 lit. a), b) i c). Reprezentatywna cena przywozowa CIF na żyto i sorgo jest obliczana przy wykorzystaniu notowań cen jęczmienia w Stanach Zjednoczonych Ameryki, zgodnie z przepisami załącznika III.

5. Reprezentatywne ceny przywozowe CIF na ziarno pszenicy zwykłej objęte kodem CN 1001 90 91 oraz ziarno kukurydzy objęte kodem CN 1005 10 90 są takie jak te obliczane odpowiednio dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i kukurydzy.

Artykuł 6

1. Wnioski o pozwolenie na przywóz wysokiej jakości pszenicy zwykłej są ważne tylko wtedy, gdy składający wniosek:

a) zamieści informacje dotyczące klasy jakości przywożonego produktu w polu 20 pozwolenia na przywóz;

b) dostarczy pisemne zobowiązanie do złożenia dodatkowo u właściwych organów w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, specjalnego zabezpieczenia obok zabezpieczeń wymaganych na podstawie art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1342/2003 (⁶).

Zabezpieczenie dodatkowe, określone w akapicie pierwszym lit. b), wynosi 95 EUR za tonę. Jednakże w przypadkach, gdy do pozwolenia na przywóz są załączone świadectwa zgodności wydane przez Federal Grain Inspection Service (FGIS) oraz przez Canadian Grain Commission (CGC), zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. b) lub c), nie wymaga się żadnych dodatkowych zabezpieczeń. W takim przypadku wniosek o pozwolenie na przywóz i pozwolenie na przywóz zawierają w polu 24 informację o typie świadectwa zgodności oraz jego numer.

2. Wnioski o pozwolenie na przywóz pszenicy durum są ważne tylko wtedy, gdy składający wniosek:

a) zamieści informacje dotyczące klasy jakości przywożonego produktu w polu 20 pozwolenia na przywóz;

b) dostarczy pisemne zobowiązanie do złożenia dodatkowo u właściwych organów w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, specjalnego zabezpieczenia obok zabezpieczeń wymaganych na podstawie art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1342/2003, jeżeli należność celna przywozowa dla klasy jakości wskazanej w polu nr 20 pozwolenia na przywóz nie jest najwyższym cłem dla danej kategorii produktu.

Kwota zabezpieczenia dodatkowego określonego w akapicie pierwszym lit. b) stanowi różnicę według stanu w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu między najwyższym cłem a stosowanym dla wskazanej klasy jakości, powiększoną o dodatek w wysokości 5 EUR za tonę. Jednak jeżeli należność celna przywozowa stosowana dla różnych klas jakości pszenicy durum wynosi zero, nie jest wymagane zobowiązanie określone w akapicie pierwszym lit. b).

Jeżeli do pozwolenia na przywóz są załączone świadectwa zgodności wydane przez Federal Grain Inspection Service (FGIS) i przez Canadian Grain Commission (CGC), zgodnie z art. 7, nie wymaga się żadnych zabezpieczeń dodatkowych. W takim przypadku pozwolenie na przywóz musi zawierać w polu 24 informację o typie świadectwa zgodności.

3. W przypadku zawieszenia należności celnych przywozowych w odniesieniu do wszystkich kategorii jakości pszenicy zwykłej na mocy art. 187 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, dodatkowe zabezpieczenie w wysokości 95 EUR za tonę, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie jest wymagane przez cały okres, na jaki należności są zawieszone.

Artykuł 7

1. Urząd celny dopuszczający do swobodnego obrotu pobiera reprezentatywne próbki, zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 152/2009 (⁷), z każdej przesyłki pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum i kukurydzy rogowatej. Jednakże nie pobiera się próbek tam, gdzie należności celne przywozowe dla różnych klas jakości są takie same.

Jednak jeśli Komisja oficjalnie uznaje świadectwo jakości dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum lub kukurydzy rogowatej wydane przez kraj pochodzenia zboża, próbki zostają pobrane w celu weryfikacji poświadczonej świadectwem jakości tylko z wystarczająco reprezentatywnej liczby przesyłek.

2. Następujące świadectwa zgodności są oficjalnie uznawane przez Komisję zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 63–65 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93:

a) świadectwa wydane przez Servicio Nacional de Sanidad y Calidad Agroalimentaria (Senasa) z Argentyny dla kukurydzy rogowatej;

b) świadectwa wydane przez Federal Grains Inspection Service (FGIS) ze Stanów Zjednoczonych Ameryki dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i pszenicy durum wysokiej jakości;

c) świadectwa wydane przez Canadian Grain Commission (CGC) z Kanady dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i pszenicy durum wysokiej jakości.

Wzór świadectw zgodności wydawanych przez Senasa jest przedstawiony w załączniku IV. Reprodukcja pieczęci autoryzowanych przez rząd Argentyny zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Wzory świadectw zgodności i pieczęci wydawanych przez FGIS są przedstawione w załączniku V.

Wzory świadectw zgodności, specyfikacji klas stosowanych w wywozie oraz pieczęci wydawanych przez CGC są przedstawione w załączniku VI.

Jeżeli parametry analityczne podane w świadectwach zgodności wydanych przez jednostki wskazane w pierwszym akapicie wykazują zgodność z normami jakości dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum i kukurydzy rogowatej, podanymi w załączniku II, pobiera się próbki z co najmniej 3 % ładunków przybywających do każdego portu wejścia w ciągu roku gospodarczego.

Towary są sklasyfikowane w standardzie jakości, dla którego wszystkie wymogi wskazane w załączniku II są spełnione.

3. Standardowe metody ustalania parametrów określone w ust. 1 są podane w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1272/2009 (⁸).

Kukurydza rogowata to kukurydza z gatunku Zea mays indurata, której ziarna wykazują głównie szkliste bielmo (o twardej lub zrogowaciałej teksturze). Są one zazwyczaj pomarańczowe lub czerwone. Ani górna część (przeciwległa do zarodka), ani wierzchołek, nie wykazują pęknięcia.

Ziarna szkliste kukurydzy rogowatej określa się jako ziarna spełniające dwa kryteria:

a) ich wierzchołek nie wykazuje pęknięcia; i

b) przy cięciu wzdłużnym ich bielmo pokazuje środkową mączną część całkowicie otoczoną przez część zrogowaciałą. Część zrogowaciała musi stanowić dominującą część całej powierzchni cięcia.

Zawartość procentową ziarna szklistego ustala się poprzez policzenie ilości ziaren spełniających kryteria określone w akapicie trzecim w reprezentatywnej próbce złożonej ze 100 ziaren.

Metoda referencyjna dla określenia wskaźnika flotacji podana jest w załączniku VII.

4. Jeżeli wyniki analizy wykażą, że przywożona pszenica zwykła wysokiej jakości, pszenica durum i kukurydza rogowata należą do niższego standardu jakości niż podany w pozwoleniu na przywóz, importer płaci różnicę między należnością celną przywozową stosowaną w odniesieniu do produktu wskazanego w pozwoleniu, a stosowaną w odniesieniu do produktu faktycznie przywożonego. W takim przypadku zostaje zwolnione zabezpieczenie pozwolenia na przywóz, określone w art. 12 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1342/2003, oraz zabezpieczenie dodatkowe, określone w art. 3 ust. 4, art. 6 ust. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem dodatku w wysokości 5 EUR przewidzianego w drugim akapicie tegoż ust. 2.

Jeżeli różnica określona w pierwszym akapicie nie zostanie wpłacona w okresie jednego miesiąca, dodatkowe zabezpieczenia wskazane w art. 3 ust. 4 i art. 6 ust. 1 i 2 ulegają przepadkowi.

5. Reprezentatywne próbki przywożonego zboża pobrane przez właściwe władze państwa członkowskiego są przechowywane przez okres sześciu miesięcy.

Artykuł 8

Rozporządzenie (WE) nr 1249/96 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IX.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 lipca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (¹), w szczególności jego art. 143 w związku z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/96 z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie zasad stosowania (należności przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (³). Dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy je ujednolicić.

(2) Artykuł 135 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 stanowi o pobieraniu ceł według Wspólnej taryfy celnej przy przywozie produktów wymienionych w jego art. 1. Jednakże dla produktów wymienionych w art. 136 ust. 1 tego rozporządzenia należność celna przywozowa równa się cenie interwencyjnej obowiązującej w odniesieniu do tych produktów w chwili przywozu powiększonej o 55 %, a następnie zredukowanej o cenę przywozową CIF stosującą się do przesyłki.

(3) Do celów klasyfikacji jakościowej przywożonych produktów produkty objęte art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 mają zostać zaklasyfikowane w pewnych przypadkach według kilku standardów jakości. W związku z tym standardy jakości, jakie mają zostać użyte, należy określić z zastosowaniem obiektywnych kryteriów klasyfikacyjnych, a także wyznaczyć marginesy tolerancji, co umożliwi zakwalifikowanie produktów według najbardziej odpowiedniej klasyfikacji jakościowej. Spośród możliwych obiektywnych kryteriów klasyfikacji jakościowej dla pszenicy zwyczajnej zawartość białka, ciężar właściwy oraz zawartość różnych zanieczyszczeń (Schwartzbesatz) są tymi najczęściej stosowanymi w handlu oraz najłatwiejszymi w stosowaniu. Dla pszenicy durum kryteriami takimi są ciężar właściwy oraz zawartość różnych zanieczyszczeń (Schwartzbesatz) oraz szklistość ziarna. Dlatego też towary z przywozu stanowią przedmiot odpowiednich badań laboratoryjnych celem ustalenia tychże parametrów dla każdej przywożonej partii. Jednakże w sytuacjach, gdzie Unia ustanowiła urzędową procedurę uznawania świadectw jakości wystawionych przez władze kraju pochodzenia, analizy te powinny być wykonywane jedynie na drodze weryfikacji dostatecznie reprezentatywnej liczby przywożonych partii towaru.

(4) Artykuł 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 precyzuje, że do celów naliczania należności celnej przywozowej należy okresowo wyznaczać reprezentatywne ceny CIF w przywozie dla produktów, do których odnosi się jego ust. 1. Dla wyznaczania takich cen, należy określić notowania cen dla kilku rodzajów jakości pszenicy oraz notowania cen dla innych zbóż. W takim przypadku należy sprecyzować faktyczne źródła notowań, z jakich trzeba korzystać.

(5) Stosowanie notowań dla kilku różnych rodzajów pszenicy oraz innych zbóż na giełdach towarowych Stanów Zjednoczonych Ameryki będzie stanowiło zarówno przejrzystą, jak i obiektywną podstawę wyznaczania reprezentatywnych cen CIF w przywozie. Dodanie marży handlowej wyznaczonej dla rynków Stanów Zjednoczonych dla każdej jakości różnych zbóż pozwoli na przeliczenie każdego notowania giełdowego dla każdego zboża na cenę FOB wywozu ze Stanów Zjednoczonych. Przez dodanie kosztów frachtu morskiego między Zatoką Meksykańską lub Wielkimi Jeziorami a portem Unii, które są notowane na rynku frachtowym, takie ceny FOB można przeliczyć na reprezentatywne ceny CIF w przywozie. Biorąc pod uwagę wielkość przepływu ładunków oraz wolumen handlu w porcie w Rotterdamie, jest to port przeznaczenia w Unii, dla którego notowania odnośnie do frachtu morskiego są najbardziej znane, najbardziej przejrzyste oraz najłatwiej dostępne. W związku z tym należy wybrać dla Unii port w Rotterdamie jako port przeznaczenia.

(6) W związku z powyższym, oraz dla zachowania przejrzystości, reprezentatywne ceny CIF w przywozie wskazane w art. 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 mają zostać wyznaczone na podstawie notowań giełdowych dla danych zbóż oraz marży handlowej wyznaczonej na zboża plus koszt frachtu między Zatoką Meksykańską lub Wielkimi Jeziorami a portem w Rotterdamie. Różnice w koszcie frachtu według portu przeznaczenia uzasadniają ujednolicenie należności celnej przywozowej według stopy zryczałtowanej dla portów Unii zlokalizowanych na wybrzeżach Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, na wybrzeżu atlantyckim Półwyspu Iberyjskiego oraz w Zjednoczonym Królestwie, Irlandii, krajach nordyckich, krajach bałtyckich i w Polsce. Należy codziennie monitorować czynniki naliczania tak ustalonych reprezentatywnych cen CIF w przywozie po to, aby umożliwić śledzenie tendencji tychże cen. W przypadku sorgo i żyta reprezentatywne ceny CIF w przywozie wyliczane dla jęczmienia umożliwiają dokonanie oszacowania sytuacji na rynku dla tych dwóch produktów, a w następstwie tego określenie reprezentatywnej ceny CIF w przywozie dla jęczmienia stosuje się także dla tych zbóż.

(7) Do celów związanych z ustaleniem należności celnej przywozowej za zboża, określonej w art. 136 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, okres dziesięciu dni roboczych rejestrowania reprezentatywnych cen CIF w przywozie dla każdego ze zbóż odzwierciedla tendencje rynkowe bez wprowadzania niepewności. Należności celne przywozowe za te produkty można w związku z tym określać w piętnastym dniu i ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca, z zastosowaniem przeciętnej reprezentatywnej ceny CIF w przywozie zarejestrowanej w tym okresie. Tak obliczoną należność celną przywozową można stosować przez dwa tygodnie bez żadnego znaczącego efektu w postaci zakłócenia ceny przywozu z wliczoną należnością celną. Jeśli w ciągu okresu obliczeniowego brak jest notowań giełdowych dla reprezentatywnych cen CIF w przywozie lub jeśli na skutek nagłych zmian komponentów należności celnej przywozowej ulegają one znacznym wahaniom w okresie obliczeniowym, należy podjąć działania w celu utrzymania właściwie reprezentatywnej ceny dla danego produktu. W przypadku dużych wahań, czy to notowań giełdowych czy marż handlowych dołączonych do notowań, kosztów frachtu morskiego lub kursów wymiany stosowanych do wyliczenia ceny CIF w przywozie produktu, należy utrzymać reprezentatywność ceny zastosowanej do ustalenia należności celnej przywozowej za pomocą dostosowania odpowiadającego odchyleniu od obowiązującej ustalonej ceny, które uwzględnia te zmiany. Nawet w przypadku tego typu dostosowania, nie wpływa to na określenie w czasie następnego ustalenia.

(8) W przypadku przywozu kukurydzy rogowatej notowania giełdowe zastosowane do wyliczenia reprezentatywnej ceny CIF w przywozie mogą nie uwzględniać istnienia premii w stosunku do zwykłej ceny rynkowej, wynikającej czy to ze szczególnej jakości towaru, czy też z tego, że jego ceny obejmują premie za jakość w stosunku do zwykłej ceny rynkowej. Aby uwzględnić taką premię za jakość w stosunku do cen lub notowań, importerzy, którzy wykażą, że wykorzystali ten produkt do wytworzenia wyrobów wysokiej jakości, uzasadniając istnienie takiej premii, powinni otrzymać zwrot, po stawce zryczałtowanej, części opłaconej należności celnej przywozowej.

(9) W celu zapewnienia poszanowania przez importerów przepisów niniejszego rozporządzenia należy żądać od nich dodatkowego zabezpieczenia oprócz tego, które wiąże się z otrzymaniem pozwolenia.

(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Stawki celne Wspólnej taryfy celnej, określone w art. 135 i art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, to te stosowane w dacie przewidzianej w art. 67 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (⁴).

Artykuł 2

1. Należności celne przywozowe wymienione w art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 na produkty objęte kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwykła wysokiej jakości), 1002 00 00, 1005 10 90, 1005 90 00 i 1007 00 90 inne niż hybrydy do siewu są naliczane dziennie, ale ustalane przez Komisję 15. dnia oraz ostatniego dnia roboczego każdego miesiąca w celu ich stosowania od 16. dnia miesiąca i pierwszego dnia miesiąca następnego. Jeżeli 15. nie jest dniem pracującym Komisji, należności są ustalane w dniu roboczym poprzedzającym 15. dzień danego miesiąca.

Jednakże jeżeli w okresie stosowania ustalonych należności średnia wysokość należności celnych przywozowych naliczonych różni się o 5 EUR za tonę lub więcej od ustalonych, dokonuje się odpowiedniego dostosowania.

2. Ceną używaną do obliczania należności celnych przywozowych jest dzienna reprezentatywna cena przywozowa CIF, ustalona w sposób określony w art. 5. Dla każdego ustalenia przedmiotowa należność celna przywozowa to średnia należności celnych przywozowych naliczonych w okresie 10 poprzedzających dni roboczych. Do celów ustalenia i dostosowania Komisja nie uwzględnia dziennych należności celnych przywozowych wykorzystanych do poprzedniego ustalenia.

Cena interwencyjna używana dla naliczenia należności to cena z miesiąca, w którym dana należność celna przywozowa jest stosowana.

3. Należności celne przywozowe ustalone zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia należy stosować do dnia wejścia w życie nowego ich ustalenia.

Przy okazji każdego ustalenia lub dostosowania Komisja publikuje należności celne przywozowe oraz dane wykorzystane do ich naliczenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

4. Jeśli port wyładunku w Unii jest:

a) portem Morza Śródziemnego (poza cieśniną Gibraltaru) lub Morza Czarnego, a towar przybywa przez Ocean Atlantycki lub Kanał Sueski, Komisja zmniejsza należność celną przywozową o 3 EUR za tonę;

b) portem atlantyckim Półwyspu Iberyjskiego, Zjednoczonego Królestwa, Irlandii, portem duńskim, estońskim, łotewskim, litewskim, polskim, fińskim lub szwedzkim, a towar przybywa przez Ocean Atlantycki, Komisja zmniejsza należność celną przywozową o 2 EUR za tonę.

Organy celne w porcie wyładunku wydają świadectwo zgodnie ze wzorem podanym w załączniku I, poświadczające ilość każdego wyładowanego towaru. W celu przyznania obniżki należności określonej w akapicie pierwszym, świadectwo towarzyszy towarom do czasu zakończenia formalności celnych przywozowych.

Artykuł 3

1. Należności celne przywozowe są obniżone o 24 EUR za tonę w przypadku kukurydzy rogowatej odpowiadającej specyfikacjom określonym w załączniku II.

2. W celu skorzystania z obniżki określonej w ust. 1 kukurydza rogowata musi być przetworzona na produkt objęty kodem CN 1904 10 10, 1103 13 lub 1104 23 w terminie sześciu miesięcy od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu.

3. Przepisy art. 82 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 oraz art. 291–300 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/9 (⁵) dotyczące przeznaczenia towarów mają zastosowanie.

4. W drodze odstępstwa od przepisów art. 293 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, importer składa u właściwych organów zabezpieczenie dodatkowe w wysokości 24 EUR za tonę, w przypadku kukurydzy rogowatej, chyba że do pozwolenia na przywóz dołączone jest świadectwo zgodności wydane przez argentyńską Servicio Nacional de Sanidad y Calidad Agroalimentaria (Senasa), zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a) niniejszego rozporządzenia. W takim przypadku wniosek o pozwolenie na przywóz i pozwolenie na przywóz zawierają w polu 24 wzmiankę o typie świadectwa zgodności oraz jego numer.

Jednakże jeżeli należność mająca zastosowanie w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu jest niższa niż 24 EUR za tonę kukurydzy, zabezpieczenie jest równe wysokości kwoty należności.

Artykuł 4

Normy jakości, które mają zostać spełnione przy przywozie do Unii, oraz dopuszczalne tolerancje są określone w załączniku II.

Artykuł 5

1. W przypadku wysokiej jakości pszenicy zwykłej, pszenicy durum, kukurydzy i pozostałych zbóż pastewnych, określonych w art. 2 ust. 1 niniejszego rozporządzenia elementami składowymi określającymi reprezentatywną cenę przywozową CIF wskazaną w art. 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 są:

a) reprezentatywne notowania giełdowe na rynku Stanów Zjednoczonych Ameryki;

b) znane marże handlowe i rabaty związane z tymi notowaniami na rynku Stanów Zjednoczonych Ameryki w dniu notowania i, w szczególności, w przypadku pszenicy durum, związane z jakością mączki;

c) fracht morski i związane z nim koszty na trasie między Stanami Zjednoczonymi Ameryki (Zatoka Meksykańska lub Duluth) a portem w Rotterdamie dla statków o wyporności co najmniej 25 000 ton.

2. Każdego dnia roboczego Komisja rejestruje:

a) elementy składowe określone w ust. 1 lit. a) z giełd i z zastosowaniem właściwości referencyjnych określonych w załączniku III;

b) elementy składowe określone w ust. 1 lit. b) oraz c) pochodzące z powszechnie dostępnych źródeł informacji.

3. W celu obliczenia elementów składowych określonych w ust. 1 lit. b) lub odpowiednich notowań cen FOB stosuje się następujące marże i rabaty:

a) marża w wysokości 14 EUR od tony za pszenicę zwykłą wysokiej jakości;

b) rabat w wysokości 10 EUR od tony za pszenicę durum średniej jakości;

c) rabat w wysokości 30 EUR od tony za pszenicę durum niskiej jakości.

4. Reprezentatywna cena przywozowa CIF na pszenicę durum, pszenicę zwykłą wysokiej jakości oraz kukurydzę stanowi sumę części składowych określonych w ust. 1 lit. a), b) i c). Reprezentatywna cena przywozowa CIF na żyto i sorgo jest obliczana przy wykorzystaniu notowań cen jęczmienia w Stanach Zjednoczonych Ameryki, zgodnie z przepisami załącznika III.

5. Reprezentatywne ceny przywozowe CIF na ziarno pszenicy zwykłej objęte kodem CN 1001 90 91 oraz ziarno kukurydzy objęte kodem CN 1005 10 90 są takie jak te obliczane odpowiednio dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i kukurydzy.

Artykuł 6

1. Wnioski o pozwolenie na przywóz wysokiej jakości pszenicy zwykłej są ważne tylko wtedy, gdy składający wniosek:

a) zamieści informacje dotyczące klasy jakości przywożonego produktu w polu 20 pozwolenia na przywóz;

b) dostarczy pisemne zobowiązanie do złożenia dodatkowo u właściwych organów w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, specjalnego zabezpieczenia obok zabezpieczeń wymaganych na podstawie art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1342/2003 (⁶).

Zabezpieczenie dodatkowe, określone w akapicie pierwszym lit. b), wynosi 95 EUR za tonę. Jednakże w przypadkach, gdy do pozwolenia na przywóz są załączone świadectwa zgodności wydane przez Federal Grain Inspection Service (FGIS) oraz przez Canadian Grain Commission (CGC), zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. b) lub c), nie wymaga się żadnych dodatkowych zabezpieczeń. W takim przypadku wniosek o pozwolenie na przywóz i pozwolenie na przywóz zawierają w polu 24 informację o typie świadectwa zgodności oraz jego numer.

2. Wnioski o pozwolenie na przywóz pszenicy durum są ważne tylko wtedy, gdy składający wniosek:

a) zamieści informacje dotyczące klasy jakości przywożonego produktu w polu 20 pozwolenia na przywóz;

b) dostarczy pisemne zobowiązanie do złożenia dodatkowo u właściwych organów w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, specjalnego zabezpieczenia obok zabezpieczeń wymaganych na podstawie art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1342/2003, jeżeli należność celna przywozowa dla klasy jakości wskazanej w polu nr 20 pozwolenia na przywóz nie jest najwyższym cłem dla danej kategorii produktu.

Kwota zabezpieczenia dodatkowego określonego w akapicie pierwszym lit. b) stanowi różnicę według stanu w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu między najwyższym cłem a stosowanym dla wskazanej klasy jakości, powiększoną o dodatek w wysokości 5 EUR za tonę. Jednak jeżeli należność celna przywozowa stosowana dla różnych klas jakości pszenicy durum wynosi zero, nie jest wymagane zobowiązanie określone w akapicie pierwszym lit. b).

Jeżeli do pozwolenia na przywóz są załączone świadectwa zgodności wydane przez Federal Grain Inspection Service (FGIS) i przez Canadian Grain Commission (CGC), zgodnie z art. 7, nie wymaga się żadnych zabezpieczeń dodatkowych. W takim przypadku pozwolenie na przywóz musi zawierać w polu 24 informację o typie świadectwa zgodności.

3. W przypadku zawieszenia należności celnych przywozowych w odniesieniu do wszystkich kategorii jakości pszenicy zwykłej na mocy art. 187 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, dodatkowe zabezpieczenie w wysokości 95 EUR za tonę, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie jest wymagane przez cały okres, na jaki należności są zawieszone.

Artykuł 7

1. Urząd celny dopuszczający do swobodnego obrotu pobiera reprezentatywne próbki, zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 152/2009 (⁷), z każdej przesyłki pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum i kukurydzy rogowatej. Jednakże nie pobiera się próbek tam, gdzie należności celne przywozowe dla różnych klas jakości są takie same.

Jednak jeśli Komisja oficjalnie uznaje świadectwo jakości dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum lub kukurydzy rogowatej wydane przez kraj pochodzenia zboża, próbki zostają pobrane w celu weryfikacji poświadczonej świadectwem jakości tylko z wystarczająco reprezentatywnej liczby przesyłek.

2. Następujące świadectwa zgodności są oficjalnie uznawane przez Komisję zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 63–65 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93:

a) świadectwa wydane przez Servicio Nacional de Sanidad y Calidad Agroalimentaria (Senasa) z Argentyny dla kukurydzy rogowatej;

b) świadectwa wydane przez Federal Grains Inspection Service (FGIS) ze Stanów Zjednoczonych Ameryki dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i pszenicy durum wysokiej jakości;

c) świadectwa wydane przez Canadian Grain Commission (CGC) z Kanady dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i pszenicy durum wysokiej jakości.

Wzór świadectw zgodności wydawanych przez Senasa jest przedstawiony w załączniku IV. Reprodukcja pieczęci autoryzowanych przez rząd Argentyny zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Wzory świadectw zgodności i pieczęci wydawanych przez FGIS są przedstawione w załączniku V.

Wzory świadectw zgodności, specyfikacji klas stosowanych w wywozie oraz pieczęci wydawanych przez CGC są przedstawione w załączniku VI.

Jeżeli parametry analityczne podane w świadectwach zgodności wydanych przez jednostki wskazane w pierwszym akapicie wykazują zgodność z normami jakości dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum i kukurydzy rogowatej, podanymi w załączniku II, pobiera się próbki z co najmniej 3 % ładunków przybywających do każdego portu wejścia w ciągu roku gospodarczego.

Towary są sklasyfikowane w standardzie jakości, dla którego wszystkie wymogi wskazane w załączniku II są spełnione.

3. Standardowe metody ustalania parametrów określone w ust. 1 są podane w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1272/2009 (⁸).

Kukurydza rogowata to kukurydza z gatunku Zea mays indurata, której ziarna wykazują głównie szkliste bielmo (o twardej lub zrogowaciałej teksturze). Są one zazwyczaj pomarańczowe lub czerwone. Ani górna część (przeciwległa do zarodka), ani wierzchołek, nie wykazują pęknięcia.

Ziarna szkliste kukurydzy rogowatej określa się jako ziarna spełniające dwa kryteria:

a) ich wierzchołek nie wykazuje pęknięcia; i

b) przy cięciu wzdłużnym ich bielmo pokazuje środkową mączną część całkowicie otoczoną przez część zrogowaciałą. Część zrogowaciała musi stanowić dominującą część całej powierzchni cięcia.

Zawartość procentową ziarna szklistego ustala się poprzez policzenie ilości ziaren spełniających kryteria określone w akapicie trzecim w reprezentatywnej próbce złożonej ze 100 ziaren.

Metoda referencyjna dla określenia wskaźnika flotacji podana jest w załączniku VII.

4. Jeżeli wyniki analizy wykażą, że przywożona pszenica zwykła wysokiej jakości, pszenica durum i kukurydza rogowata należą do niższego standardu jakości niż podany w pozwoleniu na przywóz, importer płaci różnicę między należnością celną przywozową stosowaną w odniesieniu do produktu wskazanego w pozwoleniu, a stosowaną w odniesieniu do produktu faktycznie przywożonego. W takim przypadku zostaje zwolnione zabezpieczenie pozwolenia na przywóz, określone w art. 12 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1342/2003, oraz zabezpieczenie dodatkowe, określone w art. 3 ust. 4, art. 6 ust. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem dodatku w wysokości 5 EUR przewidzianego w drugim akapicie tegoż ust. 2.

Jeżeli różnica określona w pierwszym akapicie nie zostanie wpłacona w okresie jednego miesiąca, dodatkowe zabezpieczenia wskazane w art. 3 ust. 4 i art. 6 ust. 1 i 2 ulegają przepadkowi.

5. Reprezentatywne próbki przywożonego zboża pobrane przez właściwe władze państwa członkowskiego są przechowywane przez okres sześciu miesięcy.

Artykuł 8

Rozporządzenie (WE) nr 1249/96 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IX.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 lipca 2010 r.