RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Sankcje przyjęte przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przeciwko ruchom rebelianckim w Sierra Leone i Angoli oraz przeciwko rządowi liberyjskiemu, zakazujące pod pewnymi warunkami przywozu surowca diamentowego z Liberii, Angoli i Sierra Leone, nie były w stanie zatrzymać napływu spornych diamentów do handlu zgodnego z prawem lub doprowadzić do powstrzymania konfliktów.

(2) Rada Europejska z Göteborga z miesiąca czerwca 2001 r. zatwierdziła program w celu zapobiegania gwałtownym konfliktom, który stanowi, między innymi, iż Państwa Członkowskie i Komisja powstrzymają nielegalny handel surowcami o dużej wartości, łącznie z określeniem sposobów przerwania więzi między surowcem diamentowym a gwałtownymi konfliktami oraz wspieraniem Procesu Kimberley.

(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 303/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. dotyczące przywozu do Wspólnoty surowca diamentowego z Sierra Leone (1) zakazuje, pod pewnymi warunkami, przywozu surowca diamentowego do Wspólnoty.

(4) Istnieje potrzeba uzupełnienia istniejących środków skutecznymi kontrolami nad handlem międzynarodowym surowcem diamentowym w celu zapobieżenia obrotowi spornymi diamentami, finansującemu nakłady na ruchy rebelianckie i ich sprzymierzeńców zmierzających do podważenia rządów zgodnych z prawem. Skuteczna kontrola pomoże w utrzymaniu międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, a także ochroni przychód z wywozu surowca diamentowego, który jest istotny dla rozwoju krajów producentów w Afryce.

(5) Negocjacje w sprawie Procesu Kimberley, łączące Wspólnotę oraz kraje producentów i kraje prowadzące handel, reprezentujące praktycznie cały handel międzynarodowy surowcem diamentowym, jak również branża diamentowa i przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego, zostały podjęte w celu przygotowania skutecznego systemu kontroli. Doprowadziły one do rozwoju systemu certyfikacji.

(6) Wszyscy uczestnicy zaakceptowali wynik negocjacji jako podstawę dla środków wykonawczych w ramach ich własnej jurysdykcji.

(7) W swojej rezolucji 56/263 Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło system certyfikacji przygotowany w Procesie Kimberley i wezwało wszystkie zainteresowane strony do wzięcia udziału w tym systemie.

(8) Wprowadzenie w życie systemu certyfikacji wymaga, aby przywóz i wywóz surowca diamentowego do lub z terytorium wspólnotowego były poddane systemowi certyfikacji, włączając w to wydawanie odpowiednich certyfikatów przez uczestniczących w systemie. (9) Każde Państwo Członkowskie może wyznaczyć organ lub organy odpowiedzialne za wprowadzenie w życie odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia na swoim terytorium i może ograniczyć liczbę tych organów.

(10) Ważność certyfikatów na przywieziony surowiec diamentowy powinna być odpowiednio zweryfikowana przez właściwe organy wspólnotowe.

(11) Zgodność z niniejszym rozporządzeniem nie powinna być rozumiana jako równoważnik lub alternatywa dla zgodności z wszelkimi innymi wymaganiami prawodawstwa wspólnotowego. (12) W celu zwiększenia skuteczności systemu certyfikacji, powinno się zapobiegać obchodzeniu go lub próbom obchodzenia go. Również dostawcy usług pomocniczych lub usług bezpośrednio związanych zachowują należytą staranność w stwierdzaniu, że przepisy niniejszego rozporządzenia są należycie stosowane.

(13) Certyfikaty eksportowe dla surowca diamentowego powinny być wydawane i potwierdzane jedynie wtedy, gdy jest rozstrzygający dowód, że te diamenty zostały przywiezione na podstawie certyfikatu.

(14) Okoliczności mogą uzasadnić, że właściwy organ przywożącego uczestnika wysyła właściwemu organowi wywożącego uczestnika potwierdzenie przywozu ładunku surowca diamentowego.

(15) System gwarancji i własne regulacje przemysłu w rodzaju zaproponowanych przez przedstawicieli branży surowca diamentowego w Procesie Kimberley mogłyby ułatwić dostarczenie takiego rozstrzygającego dowodu.

(16) Należy ustanowić przepisy umożliwiające wywóz surowca diamentowego przywiezionego przed zastosowaniem szczególnych kontroli przywozu przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. (17) Każde Państwo Członkowskie powinno ustalić sankcje stosowane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia.

(18) Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące przywozu i wywozu surowca diamentowego nie powinny być stosowane do surowca diamentowego znajdującego się w tranzycie przez Wspólnotę w trakcie wywozu do innego uczestnika.

(19) Do celów wprowadzenia w życie systemu certyfikacji, Wspólnota powinna być uczestnikiem w systemie certyfikacji Procesu Kimberley. Powinna ona być reprezentowana przez Komisję na spotkaniach uczestników systemu certyfikacji Procesu Kimberley. (20) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (2).

(21) Należy stworzyć forum, aby umożliwić Komisji i Państwom Członkowskim zbadanie kwestii dotyczących stosowania niniejszego rozporządzenia.

(22) Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania, ale przepisy o kontroli przywozu i wywozu należy zawiesić do daty uzgodnionej w Procesie Kimberley dla równoczesnego wprowadzenia w życie kontroli przywozu i wywozu przez wszystkich uczestników,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

[1] Niniejsze rozporządzenie ustanawia unijny system certyfikacji oraz kontrole przywozu i wywozu surowca diamentowego do celów wprowadzenia w życie systemu certyfikacji Procesu Kimberley.

Do celów systemu certyfikacji terytorium Unii i Grenlandii uznaje się za jeden obszar bez granic wewnętrznych.

Niniejsze rozporządzenie nie ogranicza ani nie zastępuje jakiegokolwiek obowiązującego prawa odnoszącego się do formalności celnych i kontroli.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „Proces Kimberley” oznacza forum, na którym uczestnicy opracowali międzynarodowy system certyfikacji surowca diamentowego;

b) „System certyfikacji Procesu Kimberley” (zwany dalej „systemem certyfikacji PK”) oznacza międzynarodowy system certyfikacji wynegocjowany przez Proces Kimberley zgodnie z załącznikiem I;

c) „Uczestnik” oznacza każde państwo, organizację regionalnej integracji gospodarczej, członka WTO lub odrębny obszar celny, które spełniają wymogi systemu certyfikacji Procesu Kimberley, powiadomiły o tym przewodniczącego systemu certyfikacji Procesu Kimberley i są wymienione w załączniku II;”

d) „certyfikat” oznacza dokument należycie wydany i potwierdzony przez właściwy organ uczestnika, identyfikujący ładunek surowca diamentowego jako zgodny z wymaganiami systemu certyfikacji PK;

e) „właściwy organ” oznacza organ wyznaczony przez uczestnika do wydawania, potwierdzania lub weryfikacji certyfikatów;

f) „organ wspólnotowy” oznacza właściwy organ wyznaczony przez Państwo Członkowskie i wymieniony w załączniku III;

g) „świadectwo wspólnotowe” oznacza świadectwo zgodne ze wzorem zamieszczonym w załączniku IV i wydane przez organ wspólnotowy;

h) „sporne diamenty” oznacza surowiec diamentowy określony w systemie certyfikacji PK;

i) „surowiec diamentowy” oznacza diament, który jest nieobrobiony lub tylko przepiłowany, przecięty lub zgrubnie obrobiony i kwalifikuje się zgodnie ze Zharmonizowanym Systemem Oznaczania i Kodowania Towarów w pozycjach 7102 10, 7102 21 oraz 7102 31 (zwanym dalej „kodem HS”);

j) „ przywóz” oznacza fizyczne wprowadzenie lub sprowadzenie na jakąkolwiek część geograficznego terytorium uczestnika;

k) „wywóz” oznacza fizyczne opuszczenie lub zabranie z jakiejkolwiek części geograficznego terytorium uczestnika;

l) „ładunek” oznacza jedną lub kilka paczek;

m) „paczka” oznacza jeden lub kilka diamentów, które są zapakowane razem;

n) „paczka mieszanego pochodzenia” oznacza paczkę, która zawiera surowiec diamentowy z dwóch lub kilku krajów pochodzenia;

o) „terytorium wspólnotowe” oznacza terytoria Państw Członkowskich, do których stosuje się Traktat, na warunkach określonych w tym Traktacie;

p) „ uwierzytelniony zasób” oznacza zasób surowca diamentowego, do którego stosuje się niniejsze rozporządzenie, a którego położenie, wielkość i wartość oraz ich zmiany przedłożono skutecznemu nadzorowi Państwa Członkowskiego;

q) „tranzyt celny” oznacza tranzyt przewidziany w art. 91–97 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³).

ROZDZIAŁ II

SYSTEM PRZYWOZU

Artykuł 3

Przywóz surowca diamentowego na terytorium Wspólnoty (⁴) lub Grenlandii jest zakazany, chyba że spełnione są wszystkie poniższe warunki: [2]

a) surowiec diamentowy jest zaopatrzony w certyfikat potwierdzony przez właściwy organ uczestnika;

b) surowiec diamentowy jest umieszczony w pojemnikach odpornych na manipulacje, a pieczęcie zastosowane przy wywozie przez tego uczestnika są nienaruszone;

c) certyfikat wyraźnie określa przesyłkę, do której się odnosi.

Artykuł 4

1. [3] Pojemniki i odpowiednie certyfikaty są przedkładane do weryfikacji razem i najszybciej, jak to jest możliwe, organowi Wspólnoty albo w państwie członkowskim, do którego je przywieziono, albo w państwie członkowskim, do którego są przeznaczone, jak wskazano w załączonych dokumentach. Pojemniki przeznaczone do Grenlandii przedstawia się do weryfikacji jednemu z organów Wspólnoty albo w państwie członkowskim, do którego je przywieziono, albo w jednym z pozostałych państw członkowskich, w którym ustanowiono organ Wspólnoty.

2. W przypadkach gdy surowiec diamentowy jest przywożony do Państwa Członkowskiego, w którym nie ma organu wspólnotowego, przedkłada się go właściwemu organowi wspólnotowemu w Państwie Członkowskim, do którego jest przeznaczony. Jeżeli nie ma organu wspólnotowego ani w dokonującym przywozu Państwie Członkowskim, ani w Państwie Członkowskim przeznaczenia, przedkłada się go właściwemu organowi wspólnotowemu w innym Państwie Członkowskim.

3. Państwo Członkowskie, do którego surowiec diamentowy jest przywożony, zapewni jego przedłożenie właściwemu organowi wspólnotowemu, przewidzianemu w ust. 1 i 2. Tranzyt celny może być przyznany w tym celu. Jeżeli taki tranzyt celny jest przyznany, weryfikacja przewidziana w niniejszym artykule jest zawieszona do czasu przybycia do właściwego organu wspólnotowego.

4. Importer jest odpowiedzialny za odpowiedni przepływ surowca diamentowego i jego koszty.

5. Organ wspólnotowy wybiera jeden z następujących sposobów sprawdzenia, że zawartość pojemnika jest zgodna z danymi szczegółowymi umieszczonymi na odpowiednim świadectwie:

a) otworzy każdy pojemnik w celu takiej weryfikacji; lub

b) zidentyfikuje pojemniki, które mają być otwarte w celu takiej weryfikacji, na podstawie analizy ryzyka lub równoważnego systemu, który pozwala na wnikliwe rozpatrzenie ładunku surowca diamentowego.

6. Organ wspólnotowy bezzwłocznie zakończy weryfikację.

Artykuł 5

1. Jeśli organ wspólnotowy stwierdzi, że warunki z art. 3 są:

a) spełnione, potwierdzi to na oryginalnym świadectwie i dostarczy importerowi uwierzytelnioną i odporną na fałszowanie kopię tego potwierdzonego świadectwa. Ta procedura potwierdzenia odbywa się w ciągu 10 dni roboczych od przedłożenia świadectwa;

b) niespełnione, zatrzyma ładunek.

2. Jeśli organ wspólnotowy odkryje, że niespełnienie warunków jest nieświadome lub nieumyślne lub jest wynikiem działania innego organu w wykonaniu jego odpowiednich obowiązków, może kontynuować potwierdzenie i zwolnić ładunek, po zastosowaniu niezbędnych środków zaradczych dla zapewnienia, że warunki zostały spełnione.

3. W ciągu miesiąca organ wspólnotowy powiadomi Komisję oraz właściwy organ uczestnika, który jakoby wydał lub potwierdził świadectwo ładunku, o każdym niespełnieniu warunków.

Artykuł 6

1. Do daty stosowania artykułów, określonych w art. 29 ust. 3, Państwo Członkowskie może uwierzytelnić zasoby surowca diamentowego, który został przywieziony lub jest obecny na terytorium wspólnotowym przed tą datą. Po tej dacie surowiec diamentowy z uwierzytelnionych zasobów uznaje się za spełniający warunki, ustanowione w art. 3.

2. We wszystkich innych przypadkach, organ wspólnotowy może wydać potwierdzenie, że uważa surowiec diamentowy za spełniający warunki art. 3, jeżeli stwierdził, że te diamenty były legalnie obecne we Wspólnocie w tym dniu i nadal takie pozostają.

Artykuł 7

Bez względu na przepisy art. 3, 4 i 5, organ wspólnotowy może zezwolić na przywóz surowca diamentowego, jeśli importer dostarczy rozstrzygający dowód, że te diamenty były przeznaczone do przywozu do Wspólnoty i zostały wywiezione 5 lub mniej dni roboczych przed datą stosowania artykułów określonych w art. 29 ust. 3.

W takich przypadkach dany organ wspólnotowy wydaje importerowi potwierdzenie legalnego przywozu, z takim skutkiem, że te diamenty uważa się za spełniające warunki art. 3.

Artykuł 8

1. [4] Komisja zasięga opinii uczestników w sprawie praktycznych uzgodnień dotyczących przedłożenia właściwemu organowi dokonującego wywozu uczestnika, który potwierdził świadectwo, potwierdzenia przywozu na terytorium Wspólnoty lub Grenlandii.

2. Na podstawie tych konsultacji Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, ustanawia wytyczne dla takiego potwierdzenia.

Artykuł 9

Komisja dostarcza wszystkim organom wspólnotowym poświadczone wzory świadectw uczestników, nazwy i inne odpowiednie szczegóły dotyczące uczestników wydających i/lub organów potwierdzających, poświadczone wzory stempli i podpisów atestujących, że świadectwo zostało legalnie wydane lub potwierdzone oraz wszelkie inne istotne informacje uzyskane w odniesieniu do świadectw.

Artykuł 10

1. Organy wspólnotowe dostarczają Komisji miesięczne sprawozdanie w sprawie wszystkich świadectw przedłożonych do weryfikacji na mocy art. 4.

Dla każdego świadectwa sprawozdanie to wymienia co najmniej:

a) unikalny numer świadectwa,

b) nazwy organów wydających i potwierdzających,

c) datę wydania i potwierdzenia,

d) datę utraty ważności,

e) kraj pochodzenia,

f) kraj pochodzenia, jeśli jest znany,

g) kod(-y) HS,

h) wagę w karatach,

i) wartość,

j) wspólnotowy organ sprawdzający,

k) datę sprawdzenia.

Komisja może, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, ustalić format tego sprawozdania w celu ułatwienia monitorowania działania systemu certyfikacji.

2. Organ wspólnotowy zatrzymuje oryginalne świadectwa dostarczone na mocy art. 3 lit. a), przedłożone do weryfikacji przez co najmniej 3 lata. Zapewni on Komisji, osobom lub organom wyznaczonym przez Komisję dostęp do tych oryginalnych świadectw, w szczególności w celu udzielenia odpowiedzi na pytania zadane w ramach systemu certyfikacji PK.

ROZDZIAŁ III

SYSTEM WYWOZU

Artykuł 11

Wywóz z terytorium Wspólnoty lub z Grenlandii surowca diamentowego jest zakazany, chyba że obydwa następujące warunki są spełnione: [5]

a) surowiec diamentowy jest zaopatrzony w odpowiednie świadectwo wspólnotowe wydane i potwierdzone przez organ wspólnotowy;

b) surowiec diamentowy jest umieszczony w pojemnikach odpornych na manipulacje, zapieczętowanych zgodnie z art. 12.

Artykuł 12

1. Organ wspólnotowy może wydać świadectwo wspólnotowe eksporterowi, gdy ustalił, że:

a) [6] eksporter dostarczył rozstrzygający dowód, że:

(i) surowiec diamentowy, dla którego wymagane jest świadectwo, został legalnie przywieziony, zgodnie z art. 3; lub

(ii) surowiec diamentowy, dla którego wymagane jest świadectwo, został wykopany lub wydobyty w Grenlandii, w przypadku gdy dany surowiec diamentowy nie był wcześniej wywożony do uczestnika innego niż Unia.

b) inne informacje wymagane na świadectwie są prawidłowe; c) surowiec diamentowy jest rzeczywiście przeznaczony do wjazdu na terytorium uczestnika, oraz

d) surowiec diamentowy ma być przewożony w pojemniku odpornym na manipulacje.

2. Organ wspólnotowy nie potwierdzi świadectwa wspólnotowego, dopóki nie zweryfikuje, czy zawartość pojemnika odpowiada szczegółowym danym umieszczonym na odpowiednim świadectwie i czy pojemnik odporny na manipulacje zawierający surowiec diamentowy został następnie zaplombowany na odpowiedzialność tego organu.

3. Organ wspólnotowy wybiera jeden z następujących sposobów sprawdzenia, czy zawartość pojemnika jest zgodna z danymi szczegółowymi umieszczonymi na odpowiednim świadectwie:

a) zweryfikuje zawartość każdego pojemnika; lub

b) zidentyfikuje pojemniki, których zawartość będzie weryfikowana, na podstawie analizy ryzyka lub równoważnego systemu, który pozwala na wnikliwe rozpatrzenie ładunku surowca diamentowego.

4. Organ wspólnotowy dostarcza eksporterowi poświadczoną i odporną na fałszowanie kopię świadectwa wspólnotowego, którą potwierdził. Eksporter zapewnia dostępność wszelkich kopii przez co najmniej trzy lata.

5. Świadectwo wspólnotowe jest ważne na wywóz nie dłużej niż przez dwa miesiące od daty wydania. Jeśli surowiec diamentowy nie zostanie wywieziony w tym terminie, świadectwo wspólnotowe należy zwrócić wydającemu organowi wspólnotowemu.

Artykuł 13

Jeśli eksporter jest członkiem diamentowej organizacji wymienionej w załączniku V, organ wspólnotowy może przyjąć jako rozstrzygający dowód legalnego przywozu do Wspólnoty deklarację podpisaną przez eksportera w tym celu. Taka deklaracja zawiera co najmniej informacje podawane w fakturze na mocy art. 17 ust. 2 lit. a) ppkt ii).

Artykuł 14

1. Jeśli organ wspólnotowy ustali, że ładunek surowca diamentowego, dla którego wymagane jest świadectwo wspólnotowe, nie spełnia warunków art. 11, 12 lub 13, organ ten zatrzyma ładunek.

2. Jeśli organ wspólnotowy odkryje, że niespełnienie warunków jest nieświadome lub nieumyślne lub jest wynikiem działania innego organu w wykonaniu jego odpowiednich obowiązków, może zwolnić ładunek i kontynuować wydawanie i potwierdzanie świadectwa wspólnotowego, po zastosowaniu niezbędnych środków zaradczych dla zapewnienia, że warunki zostały spełnione.

3. W ciągu miesiąca organ wspólnotowy powiadomi Komisję oraz właściwy organ uczestnika, który jakoby wydał lub potwierdził świadectwo ładunku o każdym niespełnieniu warunków.

Artykuł 15

1. Organy wspólnotowe dostarczają Komisji miesięczne sprawozdanie w sprawie wszystkich świadectw wspólnotowych przez nie wydanych i potwierdzonych.

Dla każdego świadectwa sprawozdanie to wymienia co najmniej:

a) unikalny numer świadectwa,

b) nazwy organów wydających i potwierdzających,

c) datę wydania i potwierdzenia,

d) datę utraty ważności,

e) kraj pochodzenia,

f) kraj pochodzenia, jeśli jest znany,

g) kod(-y) HS,

h) wagę w karatach i wartość.

Zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, Komisja może ustalić format tego sprawozdania w celu ułatwienia monitorowania działania systemu certyfikacji.

2. Organy wspólnotowe zachowują na co najmniej trzy lata poświadczone kopie dostarczone na mocy art. 12 ust. 4, jak również wszelkie informacje uzyskane od eksportera dla uzasadnienia wydania i potwierdzenia świadectwa wspólnotowego.

Zapewnią one Komisji, osobom lub organom wyznaczonym przez Komisję dostęp do tych poświadczonych kopii oraz tych informacji, w szczególności w celu udzielenia odpowiedzi na pytania zadane w ramach systemu certyfikacji PK.

Artykuł 16

1. Komisja zasięga opinii uczestników sprawie praktycznych uzgodnień dotyczących uzyskania potwierdzenia przywozu surowca diamentowego wywiezionego ze Wspólnoty, objętego świadectwem potwierdzonym przez organ wspólnotowy.

2. Na podstawie tych konsultacji Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, ustanowi wytyczne dla takiego potwierdzenia.

ROZDZIAŁ IV

WŁASNE REGULACJE PRZEMYSŁU

Artykuł 17

1. Organizacje reprezentujące podmioty handlujące surowcem diamentowym, które ustanowiły system gwarancji i własnych regulacji przemysłu do celów wprowadzenia w życie systemu certyfikacji PK, mogą występować z wnioskami do Komisji o umieszczenie ich w wykazie w załączniku V bezpośrednio lub przez właściwy organ wspólnotowy.

2. Gdy organizacja występuje z wnioskiem o umieszczenie w wykazie:

a) dostarcza rozstrzygający dowód, że przyjęła zasady i przepisy, zgodnie z którymi jej członkowie, handlujący surowcem diamentowym, będący osobami fizycznymi lub prawnymi, zobowiązują się, że najpóźniej od daty stosowania artykułów określonych w art. 29 ust. 3:

i) sprzedają wyłącznie diamenty zakupione ze źródeł zgodnych z prawem, zgodnie z przepisami odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz systemem certyfikacji Procesu Kimberley i gwarantują na piśmie na fakturze towarzyszącej każdej sprzedaży surowca diamentowego, że na podstawie ich osobistej wiedzy i/lub pisemnych gwarancji przekazanych przez dostawcę takiego surowca diamentowego, sprzedany surowiec diamentowy nie jest spornym diamentem;

ii) dbają o to, by każda sprzedaż surowca diamentowego była zaopatrzona w fakturę zawierającą wspomnianą pisemną gwarancję jednoznacznie identyfikującą sprzedawcę i nabywcę oraz ich statutowe siedziby, zawierającą numer identyfikacyjny sprzedawcy nadany do celów VAT, gdy ma to zastosowanie, ilość/wagę i kwalifikację sprzedanych towarów, wartość transakcji i datę dostawy;

iii) nie kupują surowca diamentowego z podejrzanych lub nieznanych źródeł zaopatrzenia i/lub surowca diamentowego pochodzącego od stron nieuczestniczących w systemie certyfikacji PK;

iv) nie kupują surowca diamentowego z jakiegokolwiek źródła, które po prawnie wiążącym procesie uznano za winne pogwałcenia przepisów ustawowych i wykonawczych dotyczących handlu konfliktowymi diamentami;

v) nie kupują surowca diamentowego w regionie, lub z regionu, który jest podmiotem informacji doradczej organu rządowego lub organu systemu certyfikacji PK z takim skutkiem, że te sporne diamenty pochodzą z tego regionu lub są możliwe do nabycia w tym regionie;

vi) świadomie nie kupują, sprzedają lub pomagają innym w kupowaniu lub sprzedawaniu spornych diamentów;

vii) zapewniają, że wszyscy pracownicy kupujący lub sprzedający surowiec diamentowy w handlu diamentami są w pełni poinformowani o rezolucjach handlowych i przepisach rządowych ograniczających handel spornymi diamentami;

viii) tworzą i utrzymują przez co najmniej trzy lata rejestry faktur otrzymanych od dostawców i wydanych klientom;

ix) zlecają niezależnemu audytorowi poświadczenie, że te rejestry były stworzone i utrzymane starannie i że nie zidentyfikował żadnych transakcji, które nie były zgodne z zobowiązaniami określonymi w ppkt i)–viii), lub że każda transakcja, która nie była zgodna z tymi zobowiązaniami, została należycie zgłoszona właściwemu organowi wspólnotowemu;

oraz

b) dostarcza rozstrzygający dowód, że przyjęła zasady i przepisy, które zobowiązują organizację do:

i) wykluczenia każdego członka uznanego, po należytym dochodzeniu przeprowadzonym przez samą organizację, za winnego poważnego pogwałcenia wyżej wspomnianych zobowiązań; oraz

ii) upublicznienia wykluczenia tego członka oraz notyfikowania tego Komisji;

iii) zapoznania wszystkich swoich członków ze wszystkimi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i wytycznymi rządowymi i należącymi do systemu certyfikacji PK, dotyczącymi konfliktowych diamentów oraz z nazwiskami każdej osoby fizycznej lub prawnej uznanej za winną, po prawnie wiążącym procesie, pogwałcenia przepisów ustawowych i wykonawczych;

oraz

c) dostarcza Komisji oraz właściwemu organowi wspólnotowemu kompletny wykaz wszystkich swoich członków handlujących surowcem diamentowym, włączając w to pełne nazwy, adresy, położenie i inne informacje, które przyczynią się do uniknięcia błędnego stwierdzenia tożsamości.

3. Organizacje objęte niniejszym artykułem niezwłocznie notyfikują Komisji i właściwemu organowi wspólnotowemu Państwa Członkowskiego, w którym mają siedzibę lub zostały ustanowione, o wszelkich zmianach dotyczących członkostwa w nich, następujących po wystąpieniu z wnioskiem o umieszczenie w wykazie.

4. Zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, Komisja umieszcza w wykazie w załączniku V każdą organizację, która spełnia warunki niniejszego artykułu. Powiadamia ona wszystkie organy wspólnotowe o nazwach i innych odpowiednich danych szczegółowych członków organizacji umieszczonych w wykazie oraz o zmianach w nich.

5. a) Organizacja umieszczona w wykazie lub jej członek zapewni odpowiedniemu organowi wspólnotowemu dostęp do wszelkich informacji, które mogą być potrzebne do oceny sprawnego funkcjonowania systemu gwarancji i własnych regulacji przemysłu. Gdy okoliczności to uzasadniają, organ wspólnotowy może wymagać dodatkowych gwarancji, że organizacja jest w stanie utrzymać wiarygodny system.

b) Właściwy organ wspólnotowy raz do roku zawiadamia o swojej ocenie Komisję.

6. Jeśli w trakcie monitorowania sprawnego funkcjonowania systemu organ wspólnotowy w Państwie Członkowskim uzyskuje wiarygodną informację, że organizacja umieszczona w wykazie, objęta niniejszym artykułem, ustanowiona lub mająca siedzibę w tym Państwie Członkowskim, lub członek tam ustanowiony lub mający siedzibę w tym Państwie Członkowskim, narusza przepisy niniejszego artykułu, bada on sprawę dla sprawdzenia, czy przepisy niniejszego artykułu rzeczywiście zostały naruszone.

7. a) Jeśli Komisja ma wiarygodną informację, że organizacja umieszczona w wykazie lub jej członek narusza przepisy niniejszego artykułu, żąda oceny sytuacji przez organ wspólnotowy Państwa Członkowskiego, w którym organizacja lub jej członek ma siedzibę lub został ustanowiony. Na mocy takiego żądania, odpowiedni organ wspólnotowy szybko zbada sprawę i należycie powiadomi Komisję o swoich ustaleniach. b) Jeśli Komisja, na podstawie sprawozdań, oceny lub innej odpowiedniej informacji, dochodzi do wniosku, że system gwarancji i własne regulacje przemysłu nie funkcjonują prawidłowo, a sprawa nie była odpowiednio prowadzona, Komisja podejmuje niezbędne środki, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2.

8. Jeśli badanie prowadzi do wniosku, że organizacja narusza przepisy niniejszego artykułu, organ wspólnotowy Państwa Członkowskiego, w którym ta organizacja ma siedzibę lub została ustanowiona, notyfikuje to Komisji bezzwłocznie. Następnie Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, podejmuje właściwe środki w celu usunięcia tej organizacji z wykazu w załączniku V.

9. Jeśli organizacja umieszczona w wykazie lub jeden lub kilku jej członków zostali ustanowieni lub mają siedzibę w Państwie Członkowskim, które nie wyznaczyło organu wspólnotowego do celów niniejszego artykułu, Komisja staje się organem wspólnotowym dla tej organizacji lub tych członków.

10. Organizacje lub ich członkowie objęci niniejszym artykułem, działający na terytorium uczestnika innego niż Wspólnota, uznawani są za spełniających przepisy niniejszego artykułu, jeśli spełniają zasady i przepisy wykonawcze, które ten uczestnik ustanowił do celów wprowadzenia w życie systemu certyfikacji Procesu Kimberley.

ROZDZIAŁ V

TRANZYT

Artykuł 18

[7] Art. 4, 11, 12 i 14 nie mają zastosowania do surowca diamentowego, który jest wprowadzany na terytorium Wspólnoty lub Grenlandii wyłącznie do celów tranzytu do uczestnika spoza tych terytoriów, pod warunkiem że ani oryginalny pojemnik, w którym surowiec diamentowy jest transportowany, ani oryginalny załączony certyfikat wydany przez właściwy organ uczestnika nie były naruszone przy wprowadzeniu na terytorium Wspólnoty lub Grenlandii i przy opuszczaniu go, a cel tranzytowy jest wyraźnie poświadczony załączonym certyfikatem.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie mogą wyznaczyć jeden lub kilka organów na swoim terytorium jako organ wspólnotowy i mogą przypisać im różne zadania.

2. Państwa Członkowskie wyznaczające organ wspólnotowy dostarczą Komisji informacje wskazujące, że ich wyznaczone organy wspólnotowe mogą solidnie, na czas, skutecznie i właściwie wypełniać zadania wymagane niniejszym rozporządzeniem.

3. Państwa Członkowskie mogą ograniczyć liczbę punktów, w których formalności przewidziane niniejszym rozporządzeniem mogą być dokonane. Państwa Członkowskie powiadamiają o tym Komisję. Na podstawie informacji dostarczonych na mocy ust. 1 i 2 oraz zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, Komisja zachowuje w załączniku III wykaz organów wspólnotowych, ich położenia i zadań im powierzonych.

4. Organy wspólnotowe mogą żądać od podmiotu gospodarczego uiszczenia opłaty za produkcję, wydanie i/lub poświadczenie certyfikatu i za fizyczną inspekcję zgodnie z art. 4 i 14. W żadnym wypadku kwota tej opłaty nie może przekroczyć kosztów poniesionych przez ten właściwy organ za dane działanie. Żadne opłaty wyrównawcze ani podobne opłaty nie mogą być ponoszone w związku z tymi działaniami.

5. Państwa Członkowskie zgłaszają Komisji opcję, którą wybierają na mocy art. 4 ust. 5 i 12 ust. 3, lub dalsze zmiany.

6. Komisja może zmienić specyfikacje świadectwa wspólnotowego w celu poprawy jego zabezpieczenia, przetwarzania i funkcjonalności do celów systemu certyfikacji PK.

Artykuł 20

Na podstawie istotnych informacji dostarczonych przez przewodniczącego systemu certyfikacji Procesu Kimberley i/lub przez uczestników Komisja może zmienić listę uczestników i ich właściwych organów.

Artykuł 21

[8] 1. Unia, włącznie z Grenlandią, jest uczestnikiem systemu certyfikacji PK.

2. Komisja, która reprezentuje Unię, włącznie z Grenlandią, w systemie certyfikacji PK, zmierza do zapewnienia optymalnego wprowadzenia w życie systemu certyfikacji PK, w szczególności poprzez współpracę z uczestnikami. W tym celu Komisja, w szczególności, wymienia informacje z uczestnikami o handlu międzynarodowym surowcem diamentowym oraz, w miarę potrzeby, współpracuje w działaniach monitorujących i w rozstrzyganiu wszelkich sporów, które mogą zaistnieć.

Artykuł 22

1. W wykonywaniu swoich obowiązków na mocy art. 8, 10, 15, 16, 17 i 19 Komisja jest wspomagana przez Komitet (zwany dalej „Komitetem”).

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE. Ustala się okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE na 10 dni roboczych.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 23

[9] Komitet, o którym mowa w art. 22, może zbadać każdą kwestię dotyczącą stosowania niniejszego rozporządzenia. Takie kwestie mogą być wnoszone albo przez przewodniczącego, albo przez przedstawiciela państwa członkowskiego lub Grenlandii.

Artykuł 24

1. Każda osoba fizyczna lub prawna, świadcząca usługi bezpośrednio lub pośrednio związane z działalnością objętą art. 3, 4, 6, 7, 11, 12, 13, 17 lub 18, wykaże należytą staranność w stwierdzeniu, że działalność, w ramach której świadczy usługi, jest zgodna z przepisami niniejszego rozporządzenia.

2. Świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest bezpośrednie lub pośrednie obejście przepisów niniejszego rozporządzenia, jest zakazany.

3. Należy notyfikować Komisji wszelkie informacje sugerujące, że przepisy niniejszego rozporządzenia są lub były obchodzone.

Artykuł 25

Wszelkie informacje dostarczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem są wykorzystane wyłącznie do celów, w jakich zostały dostarczone.

Informacje o charakterze poufnym lub dostarczone jako poufne są objęte obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej. Nie są ujawniane przez Komisję bez jednoznacznej zgody osoby je dostarczającej.

Przekazywanie takich informacji jest dozwolone, jeżeli Komisja jest do tego zobowiązana lub upoważniona, w szczególności w związku z postępowaniem prawnym. Przy przekazywaniu takich informacji należy wziąć pod uwagę słuszne interesy zainteresowanej osoby, tak aby nie zostały ujawnione jej tajemnice handlowe.

Niniejszy artykuł nie wyklucza ujawnienia przez Komisję informacji o charakterze ogólnym. Ujawnienie takie nie jest dozwolone, jeżeli jest niezgodne z pierwotnym celem takich informacji.

W razie naruszenia poufności, autor takich informacji jest upoważniony do uzyskania zobowiązania, iż zostaną one, w zależności od sytuacji, usunięte, zignorowane lub skorygowane.

Artykuł 26

Zgodność z niniejszym rozporządzeniem nie zwalnia żadnej osoby fizycznej lub prawnej ze zgodności, pełnej lub częściowej, z wszelkimi innymi zobowiązaniami na mocy prawodawstwa wspólnotowego lub ustawodawstwa krajowego.

Artykuł 27

Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające oraz są w stanie zapobiegać uzyskiwaniu korzyści ekonomicznych płynących z działania osób odpowiedzialnych za naruszenia.

Do czasu przyjęcia, tam, gdzie jest to konieczne, jakiegokolwiek aktu prawnego, prowadzącego do realizacji tego celu, sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są określane przez Państwa Członkowskie w celu nadania skuteczności art. 5 rozporządzenia (WE) nr 303/2002.

Artykuł 28

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

a) na terytorium wspólnotowym, włączając jej przestrzeń powietrzną, lub na pokładzie każdego statku powietrznego lub morskiego na mocy jurysdykcji Państwa Członkowskiego;

b) do każdego obywatela Państwa Członkowskiego oraz do każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu, które zostały zarejestrowane lub ustanowione na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 29

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

2. Komisja corocznie składa sprawozdanie Radzie lub w zależności od potrzeb, w sprawie wykonania niniejszego rozporządzenia oraz w sprawie konieczności przeglądu lub uchylenia tego rozporządzenia.

3. Art. 3, 4, 5, 10, 11, 12, 13, 14, 15 i 18 stosuje się od dnia 1 lutego 2003 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2002 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Sankcje przyjęte przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przeciwko ruchom rebelianckim w Sierra Leone i Angoli oraz przeciwko rządowi liberyjskiemu, zakazujące pod pewnymi warunkami przywozu surowca diamentowego z Liberii, Angoli i Sierra Leone, nie były w stanie zatrzymać napływu spornych diamentów do handlu zgodnego z prawem lub doprowadzić do powstrzymania konfliktów.

(2) Rada Europejska z Göteborga z miesiąca czerwca 2001 r. zatwierdziła program w celu zapobiegania gwałtownym konfliktom, który stanowi, między innymi, iż Państwa Członkowskie i Komisja powstrzymają nielegalny handel surowcami o dużej wartości, łącznie z określeniem sposobów przerwania więzi między surowcem diamentowym a gwałtownymi konfliktami oraz wspieraniem Procesu Kimberley.

(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 303/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. dotyczące przywozu do Wspólnoty surowca diamentowego z Sierra Leone (1) zakazuje, pod pewnymi warunkami, przywozu surowca diamentowego do Wspólnoty.

(4) Istnieje potrzeba uzupełnienia istniejących środków skutecznymi kontrolami nad handlem międzynarodowym surowcem diamentowym w celu zapobieżenia obrotowi spornymi diamentami, finansującemu nakłady na ruchy rebelianckie i ich sprzymierzeńców zmierzających do podważenia rządów zgodnych z prawem. Skuteczna kontrola pomoże w utrzymaniu międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, a także ochroni przychód z wywozu surowca diamentowego, który jest istotny dla rozwoju krajów producentów w Afryce.

(5) Negocjacje w sprawie Procesu Kimberley, łączące Wspólnotę oraz kraje producentów i kraje prowadzące handel, reprezentujące praktycznie cały handel międzynarodowy surowcem diamentowym, jak również branża diamentowa i przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego, zostały podjęte w celu przygotowania skutecznego systemu kontroli. Doprowadziły one do rozwoju systemu certyfikacji.

(6) Wszyscy uczestnicy zaakceptowali wynik negocjacji jako podstawę dla środków wykonawczych w ramach ich własnej jurysdykcji.

(7) W swojej rezolucji 56/263 Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło system certyfikacji przygotowany w Procesie Kimberley i wezwało wszystkie zainteresowane strony do wzięcia udziału w tym systemie.

(8) Wprowadzenie w życie systemu certyfikacji wymaga, aby przywóz i wywóz surowca diamentowego do lub z terytorium wspólnotowego były poddane systemowi certyfikacji, włączając w to wydawanie odpowiednich certyfikatów przez uczestniczących w systemie. (9) Każde Państwo Członkowskie może wyznaczyć organ lub organy odpowiedzialne za wprowadzenie w życie odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia na swoim terytorium i może ograniczyć liczbę tych organów.

(10) Ważność certyfikatów na przywieziony surowiec diamentowy powinna być odpowiednio zweryfikowana przez właściwe organy wspólnotowe.

(11) Zgodność z niniejszym rozporządzeniem nie powinna być rozumiana jako równoważnik lub alternatywa dla zgodności z wszelkimi innymi wymaganiami prawodawstwa wspólnotowego. (12) W celu zwiększenia skuteczności systemu certyfikacji, powinno się zapobiegać obchodzeniu go lub próbom obchodzenia go. Również dostawcy usług pomocniczych lub usług bezpośrednio związanych zachowują należytą staranność w stwierdzaniu, że przepisy niniejszego rozporządzenia są należycie stosowane.

(13) Certyfikaty eksportowe dla surowca diamentowego powinny być wydawane i potwierdzane jedynie wtedy, gdy jest rozstrzygający dowód, że te diamenty zostały przywiezione na podstawie certyfikatu.

(14) Okoliczności mogą uzasadnić, że właściwy organ przywożącego uczestnika wysyła właściwemu organowi wywożącego uczestnika potwierdzenie przywozu ładunku surowca diamentowego.

(15) System gwarancji i własne regulacje przemysłu w rodzaju zaproponowanych przez przedstawicieli branży surowca diamentowego w Procesie Kimberley mogłyby ułatwić dostarczenie takiego rozstrzygającego dowodu.

(16) Należy ustanowić przepisy umożliwiające wywóz surowca diamentowego przywiezionego przed zastosowaniem szczególnych kontroli przywozu przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. (17) Każde Państwo Członkowskie powinno ustalić sankcje stosowane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia.

(18) Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące przywozu i wywozu surowca diamentowego nie powinny być stosowane do surowca diamentowego znajdującego się w tranzycie przez Wspólnotę w trakcie wywozu do innego uczestnika.

(19) Do celów wprowadzenia w życie systemu certyfikacji, Wspólnota powinna być uczestnikiem w systemie certyfikacji Procesu Kimberley. Powinna ona być reprezentowana przez Komisję na spotkaniach uczestników systemu certyfikacji Procesu Kimberley. (20) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (2).

(21) Należy stworzyć forum, aby umożliwić Komisji i Państwom Członkowskim zbadanie kwestii dotyczących stosowania niniejszego rozporządzenia.

(22) Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania, ale przepisy o kontroli przywozu i wywozu należy zawiesić do daty uzgodnionej w Procesie Kimberley dla równoczesnego wprowadzenia w życie kontroli przywozu i wywozu przez wszystkich uczestników,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia wspólnotowy system certyfikacji oraz kontrole przywozu i wywozu surowca diamentowego do celów wprowadzenia w życie systemu certyfikacji Procesu Kimberley.

Do celów systemu certyfikacji Wspólnotę uznaje się za jeden podmiot bez granic wewnętrznych.

Niniejsze rozporządzenie nie ogranicza ani nie zastępuje jakiegokolwiek obowiązującego prawa odnoszącego się do formalności celnych i kontroli.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „Proces Kimberley” oznacza forum, na którym uczestnicy opracowali międzynarodowy system certyfikacji surowca diamentowego;

b) „System certyfikacji Procesu Kimberley” (zwany dalej „systemem certyfikacji PK”) oznacza międzynarodowy system certyfikacji wynegocjowany przez Proces Kimberley zgodnie z załącznikiem I;

c) [1] „Uczestnik” oznacza każde państwo, organizację regionalnej integracji gospodarczej, członka WTO lub odrębny obszar celny, które spełniają wymogi systemu certyfikacji Procesu Kimberley, powiadomiły o tym przewodniczącego systemu certyfikacji Procesu Kimberley i są wymienione w załączniku II;”

d) „certyfikat” oznacza dokument należycie wydany i potwierdzony przez właściwy organ uczestnika, identyfikujący ładunek surowca diamentowego jako zgodny z wymaganiami systemu certyfikacji PK;

e) „właściwy organ” oznacza organ wyznaczony przez uczestnika do wydawania, potwierdzania lub weryfikacji certyfikatów;

f) „organ wspólnotowy” oznacza właściwy organ wyznaczony przez Państwo Członkowskie i wymieniony w załączniku III;

g) „świadectwo wspólnotowe” oznacza świadectwo zgodne ze wzorem zamieszczonym w załączniku IV i wydane przez organ wspólnotowy;

h) „sporne diamenty” oznacza surowiec diamentowy określony w systemie certyfikacji PK;

i) „surowiec diamentowy” oznacza diament, który jest nieobrobiony lub tylko przepiłowany, przecięty lub zgrubnie obrobiony i kwalifikuje się zgodnie ze Zharmonizowanym Systemem Oznaczania i Kodowania Towarów w pozycjach 7102 10, 7102 21 oraz 7102 31 (zwanym dalej „kodem HS”);

j) „ przywóz” oznacza fizyczne wprowadzenie lub sprowadzenie na jakąkolwiek część geograficznego terytorium uczestnika;

k) „wywóz” oznacza fizyczne opuszczenie lub zabranie z jakiejkolwiek części geograficznego terytorium uczestnika;

l) „ładunek” oznacza jedną lub kilka paczek;

m) „paczka” oznacza jeden lub kilka diamentów, które są zapakowane razem;

n) „paczka mieszanego pochodzenia” oznacza paczkę, która zawiera surowiec diamentowy z dwóch lub kilku krajów pochodzenia;

o) „terytorium wspólnotowe” oznacza terytoria Państw Członkowskich, do których stosuje się Traktat, na warunkach określonych w tym Traktacie;

p) „ uwierzytelniony zasób” oznacza zasób surowca diamentowego, do którego stosuje się niniejsze rozporządzenie, a którego położenie, wielkość i wartość oraz ich zmiany przedłożono skutecznemu nadzorowi Państwa Członkowskiego;

q) „tranzyt celny” oznacza tranzyt przewidziany w art. 91–97 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³).

ROZDZIAŁ II

SYSTEM PRZYWOZU

Artykuł 3

Przywóz surowca diamentowego do Wspólnoty jest zakazany, chyba że wszystkie poniższe warunki są spełnione:

a) surowiec diamentowy jest zaopatrzony w certyfikat potwierdzony przez właściwy organ uczestnika;

b) surowiec diamentowy jest umieszczony w pojemnikach odpornych na manipulacje, a pieczęcie zastosowane przy wywozie przez tego uczestnika są nienaruszone;

c) certyfikat wyraźnie określa przesyłkę, do której się odnosi.

Artykuł 4

1. Pojemniki i odpowiednie certyfikaty są przedkładane do weryfikacji, razem i najszybciej, jak to jest możliwe, organowi wspólnotowemu albo w Państwie Członkowskim, do którego je przywieziono, albo w Państwie Członkowskim, do którego są przeznaczone, jak wskazano w załączonych dokumentach.

2. W przypadkach gdy surowiec diamentowy jest przywożony do Państwa Członkowskiego, w którym nie ma organu wspólnotowego, przedkłada się go właściwemu organowi wspólnotowemu w Państwie Członkowskim, do którego jest przeznaczony. Jeżeli nie ma organu wspólnotowego ani w dokonującym przywozu Państwie Członkowskim, ani w Państwie Członkowskim przeznaczenia, przedkłada się go właściwemu organowi wspólnotowemu w innym Państwie Członkowskim.

3. Państwo Członkowskie, do którego surowiec diamentowy jest przywożony, zapewni jego przedłożenie właściwemu organowi wspólnotowemu, przewidzianemu w ust. 1 i 2. Tranzyt celny może być przyznany w tym celu. Jeżeli taki tranzyt celny jest przyznany, weryfikacja przewidziana w niniejszym artykule jest zawieszona do czasu przybycia do właściwego organu wspólnotowego.

4. Importer jest odpowiedzialny za odpowiedni przepływ surowca diamentowego i jego koszty.

5. Organ wspólnotowy wybiera jeden z następujących sposobów sprawdzenia, że zawartość pojemnika jest zgodna z danymi szczegółowymi umieszczonymi na odpowiednim świadectwie:

a) otworzy każdy pojemnik w celu takiej weryfikacji; lub

b) zidentyfikuje pojemniki, które mają być otwarte w celu takiej weryfikacji, na podstawie analizy ryzyka lub równoważnego systemu, który pozwala na wnikliwe rozpatrzenie ładunku surowca diamentowego.

6. Organ wspólnotowy bezzwłocznie zakończy weryfikację.

Artykuł 5

1. Jeśli organ wspólnotowy stwierdzi, że warunki z art. 3 są:

a) spełnione, potwierdzi to na oryginalnym świadectwie i dostarczy importerowi uwierzytelnioną i odporną na fałszowanie kopię tego potwierdzonego świadectwa. Ta procedura potwierdzenia odbywa się w ciągu 10 dni roboczych od przedłożenia świadectwa;

b) niespełnione, zatrzyma ładunek.

2. Jeśli organ wspólnotowy odkryje, że niespełnienie warunków jest nieświadome lub nieumyślne lub jest wynikiem działania innego organu w wykonaniu jego odpowiednich obowiązków, może kontynuować potwierdzenie i zwolnić ładunek, po zastosowaniu niezbędnych środków zaradczych dla zapewnienia, że warunki zostały spełnione.

3. W ciągu miesiąca organ wspólnotowy powiadomi Komisję oraz właściwy organ uczestnika, który jakoby wydał lub potwierdził świadectwo ładunku, o każdym niespełnieniu warunków.

Artykuł 6

1. Do daty stosowania artykułów, określonych w art. 29 ust. 3, Państwo Członkowskie może uwierzytelnić zasoby surowca diamentowego, który został przywieziony lub jest obecny na terytorium wspólnotowym przed tą datą. Po tej dacie surowiec diamentowy z uwierzytelnionych zasobów uznaje się za spełniający warunki, ustanowione w art. 3.

2. We wszystkich innych przypadkach, organ wspólnotowy może wydać potwierdzenie, że uważa surowiec diamentowy za spełniający warunki art. 3, jeżeli stwierdził, że te diamenty były legalnie obecne we Wspólnocie w tym dniu i nadal takie pozostają.

Artykuł 7

Bez względu na przepisy art. 3, 4 i 5, organ wspólnotowy może zezwolić na przywóz surowca diamentowego, jeśli importer dostarczy rozstrzygający dowód, że te diamenty były przeznaczone do przywozu do Wspólnoty i zostały wywiezione 5 lub mniej dni roboczych przed datą stosowania artykułów określonych w art. 29 ust. 3.

W takich przypadkach dany organ wspólnotowy wydaje importerowi potwierdzenie legalnego przywozu, z takim skutkiem, że te diamenty uważa się za spełniające warunki art. 3.

Artykuł 8

1. Komisja zasięga opinii uczestników w sprawie praktycznych uzgodnień dotyczących dostarczenia właściwemu organowi dokonującego wywozu uczestnika, który potwierdził świadectwo potwierdzenia przywozu na terytorium wspólnotowe.

2. Na podstawie tych konsultacji Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, ustanawia wytyczne dla takiego potwierdzenia.

Artykuł 9

Komisja dostarcza wszystkim organom wspólnotowym poświadczone wzory świadectw uczestników, nazwy i inne odpowiednie szczegóły dotyczące uczestników wydających i/lub organów potwierdzających, poświadczone wzory stempli i podpisów atestujących, że świadectwo zostało legalnie wydane lub potwierdzone oraz wszelkie inne istotne informacje uzyskane w odniesieniu do świadectw.

Artykuł 10

1. Organy wspólnotowe dostarczają Komisji miesięczne sprawozdanie w sprawie wszystkich świadectw przedłożonych do weryfikacji na mocy art. 4.

Dla każdego świadectwa sprawozdanie to wymienia co najmniej:

a) unikalny numer świadectwa,

b) nazwy organów wydających i potwierdzających,

c) datę wydania i potwierdzenia,

d) datę utraty ważności,

e) kraj pochodzenia,

f) kraj pochodzenia, jeśli jest znany,

g) kod(-y) HS,

h) wagę w karatach,

i) wartość,

j) wspólnotowy organ sprawdzający,

k) datę sprawdzenia.

Komisja może, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, ustalić format tego sprawozdania w celu ułatwienia monitorowania działania systemu certyfikacji.

2. Organ wspólnotowy zatrzymuje oryginalne świadectwa dostarczone na mocy art. 3 lit. a), przedłożone do weryfikacji przez co najmniej 3 lata. Zapewni on Komisji, osobom lub organom wyznaczonym przez Komisję dostęp do tych oryginalnych świadectw, w szczególności w celu udzielenia odpowiedzi na pytania zadane w ramach systemu certyfikacji PK.

ROZDZIAŁ III

SYSTEM WYWOZU

Artykuł 11

Wywóz ze Wspólnoty surowca diamentowego jest zakazany, chyba że obydwa następujące warunki są spełnione:

a) surowiec diamentowy jest zaopatrzony w odpowiednie świadectwo wspólnotowe wydane i potwierdzone przez organ wspólnotowy;

b) surowiec diamentowy jest umieszczony w pojemnikach odpornych na manipulacje, zapieczętowanych zgodnie z art. 12.

Artykuł 12

1. Organ wspólnotowy może wydać świadectwo wspólnotowe eksporterowi, gdy ustalił, że:

a) eksporter dostarczył rozstrzygający dowód, że surowiec diamentowy, dla którego wymagane jest świadectwo, został legalnie przywieziony, zgodnie z przepisami art. 3;

b) inne informacje wymagane na świadectwie są prawidłowe; c) surowiec diamentowy jest rzeczywiście przeznaczony do wjazdu na terytorium uczestnika, oraz

d) surowiec diamentowy ma być przewożony w pojemniku odpornym na manipulacje.

2. Organ wspólnotowy nie potwierdzi świadectwa wspólnotowego, dopóki nie zweryfikuje, czy zawartość pojemnika odpowiada szczegółowym danym umieszczonym na odpowiednim świadectwie i czy pojemnik odporny na manipulacje zawierający surowiec diamentowy został następnie zaplombowany na odpowiedzialność tego organu.

3. Organ wspólnotowy wybiera jeden z następujących sposobów sprawdzenia, czy zawartość pojemnika jest zgodna z danymi szczegółowymi umieszczonymi na odpowiednim świadectwie:

a) zweryfikuje zawartość każdego pojemnika; lub

b) zidentyfikuje pojemniki, których zawartość będzie weryfikowana, na podstawie analizy ryzyka lub równoważnego systemu, który pozwala na wnikliwe rozpatrzenie ładunku surowca diamentowego.

4. Organ wspólnotowy dostarcza eksporterowi poświadczoną i odporną na fałszowanie kopię świadectwa wspólnotowego, którą potwierdził. Eksporter zapewnia dostępność wszelkich kopii przez co najmniej trzy lata.

5. Świadectwo wspólnotowe jest ważne na wywóz nie dłużej niż przez dwa miesiące od daty wydania. Jeśli surowiec diamentowy nie zostanie wywieziony w tym terminie, świadectwo wspólnotowe należy zwrócić wydającemu organowi wspólnotowemu.

Artykuł 13

Jeśli eksporter jest członkiem diamentowej organizacji wymienionej w załączniku V, organ wspólnotowy może przyjąć jako rozstrzygający dowód legalnego przywozu do Wspólnoty deklarację podpisaną przez eksportera w tym celu. Taka deklaracja zawiera co najmniej informacje podawane w fakturze na mocy art. 17 ust. 2 lit. a) ppkt ii).

Artykuł 14

1. Jeśli organ wspólnotowy ustali, że ładunek surowca diamentowego, dla którego wymagane jest świadectwo wspólnotowe, nie spełnia warunków art. 11, 12 lub 13, organ ten zatrzyma ładunek.

2. Jeśli organ wspólnotowy odkryje, że niespełnienie warunków jest nieświadome lub nieumyślne lub jest wynikiem działania innego organu w wykonaniu jego odpowiednich obowiązków, może zwolnić ładunek i kontynuować wydawanie i potwierdzanie świadectwa wspólnotowego, po zastosowaniu niezbędnych środków zaradczych dla zapewnienia, że warunki zostały spełnione.

3. W ciągu miesiąca organ wspólnotowy powiadomi Komisję oraz właściwy organ uczestnika, który jakoby wydał lub potwierdził świadectwo ładunku o każdym niespełnieniu warunków.

Artykuł 15

1. Organy wspólnotowe dostarczają Komisji miesięczne sprawozdanie w sprawie wszystkich świadectw wspólnotowych przez nie wydanych i potwierdzonych.

Dla każdego świadectwa sprawozdanie to wymienia co najmniej:

a) unikalny numer świadectwa,

b) nazwy organów wydających i potwierdzających,

c) datę wydania i potwierdzenia,

d) datę utraty ważności,

e) kraj pochodzenia,

f) kraj pochodzenia, jeśli jest znany,

g) kod(-y) HS,

h) wagę w karatach i wartość.

Zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, Komisja może ustalić format tego sprawozdania w celu ułatwienia monitorowania działania systemu certyfikacji.

2. Organy wspólnotowe zachowują na co najmniej trzy lata poświadczone kopie dostarczone na mocy art. 12 ust. 4, jak również wszelkie informacje uzyskane od eksportera dla uzasadnienia wydania i potwierdzenia świadectwa wspólnotowego.

Zapewnią one Komisji, osobom lub organom wyznaczonym przez Komisję dostęp do tych poświadczonych kopii oraz tych informacji, w szczególności w celu udzielenia odpowiedzi na pytania zadane w ramach systemu certyfikacji PK.

Artykuł 16

1. Komisja zasięga opinii uczestników sprawie praktycznych uzgodnień dotyczących uzyskania potwierdzenia przywozu surowca diamentowego wywiezionego ze Wspólnoty, objętego świadectwem potwierdzonym przez organ wspólnotowy.

2. Na podstawie tych konsultacji Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, ustanowi wytyczne dla takiego potwierdzenia.

ROZDZIAŁ IV

WŁASNE REGULACJE PRZEMYSŁU

Artykuł 17

1. Organizacje reprezentujące podmioty handlujące surowcem diamentowym, które ustanowiły system gwarancji i własnych regulacji przemysłu do celów wprowadzenia w życie systemu certyfikacji PK, mogą występować z wnioskami do Komisji o umieszczenie ich w wykazie w załączniku V bezpośrednio lub przez właściwy organ wspólnotowy.

2. Gdy organizacja występuje z wnioskiem o umieszczenie w wykazie:

a) dostarcza rozstrzygający dowód, że przyjęła zasady i przepisy, zgodnie z którymi jej członkowie, handlujący surowcem diamentowym, będący osobami fizycznymi lub prawnymi, zobowiązują się, że najpóźniej od daty stosowania artykułów określonych w art. 29 ust. 3:

i) sprzedają wyłącznie diamenty zakupione ze źródeł zgodnych z prawem, zgodnie z przepisami odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz systemem certyfikacji Procesu Kimberley i gwarantują na piśmie na fakturze towarzyszącej każdej sprzedaży surowca diamentowego, że na podstawie ich osobistej wiedzy i/lub pisemnych gwarancji przekazanych przez dostawcę takiego surowca diamentowego, sprzedany surowiec diamentowy nie jest spornym diamentem;

ii) dbają o to, by każda sprzedaż surowca diamentowego była zaopatrzona w fakturę zawierającą wspomnianą pisemną gwarancję jednoznacznie identyfikującą sprzedawcę i nabywcę oraz ich statutowe siedziby, zawierającą numer identyfikacyjny sprzedawcy nadany do celów VAT, gdy ma to zastosowanie, ilość/wagę i kwalifikację sprzedanych towarów, wartość transakcji i datę dostawy;

iii) nie kupują surowca diamentowego z podejrzanych lub nieznanych źródeł zaopatrzenia i/lub surowca diamentowego pochodzącego od stron nieuczestniczących w systemie certyfikacji PK;

iv) nie kupują surowca diamentowego z jakiegokolwiek źródła, które po prawnie wiążącym procesie uznano za winne pogwałcenia przepisów ustawowych i wykonawczych dotyczących handlu konfliktowymi diamentami;

v) nie kupują surowca diamentowego w regionie, lub z regionu, który jest podmiotem informacji doradczej organu rządowego lub organu systemu certyfikacji PK z takim skutkiem, że te sporne diamenty pochodzą z tego regionu lub są możliwe do nabycia w tym regionie;

vi) świadomie nie kupują, sprzedają lub pomagają innym w kupowaniu lub sprzedawaniu spornych diamentów;

vii) zapewniają, że wszyscy pracownicy kupujący lub sprzedający surowiec diamentowy w handlu diamentami są w pełni poinformowani o rezolucjach handlowych i przepisach rządowych ograniczających handel spornymi diamentami;

viii) tworzą i utrzymują przez co najmniej trzy lata rejestry faktur otrzymanych od dostawców i wydanych klientom;

ix) zlecają niezależnemu audytorowi poświadczenie, że te rejestry były stworzone i utrzymane starannie i że nie zidentyfikował żadnych transakcji, które nie były zgodne z zobowiązaniami określonymi w ppkt i)–viii), lub że każda transakcja, która nie była zgodna z tymi zobowiązaniami, została należycie zgłoszona właściwemu organowi wspólnotowemu;

oraz

b) dostarcza rozstrzygający dowód, że przyjęła zasady i przepisy, które zobowiązują organizację do:

i) wykluczenia każdego członka uznanego, po należytym dochodzeniu przeprowadzonym przez samą organizację, za winnego poważnego pogwałcenia wyżej wspomnianych zobowiązań; oraz

ii) upublicznienia wykluczenia tego członka oraz notyfikowania tego Komisji;

iii) zapoznania wszystkich swoich członków ze wszystkimi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i wytycznymi rządowymi i należącymi do systemu certyfikacji PK, dotyczącymi konfliktowych diamentów oraz z nazwiskami każdej osoby fizycznej lub prawnej uznanej za winną, po prawnie wiążącym procesie, pogwałcenia przepisów ustawowych i wykonawczych;

oraz

c) dostarcza Komisji oraz właściwemu organowi wspólnotowemu kompletny wykaz wszystkich swoich członków handlujących surowcem diamentowym, włączając w to pełne nazwy, adresy, położenie i inne informacje, które przyczynią się do uniknięcia błędnego stwierdzenia tożsamości.

3. Organizacje objęte niniejszym artykułem niezwłocznie notyfikują Komisji i właściwemu organowi wspólnotowemu Państwa Członkowskiego, w którym mają siedzibę lub zostały ustanowione, o wszelkich zmianach dotyczących członkostwa w nich, następujących po wystąpieniu z wnioskiem o umieszczenie w wykazie.

4. Zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, Komisja umieszcza w wykazie w załączniku V każdą organizację, która spełnia warunki niniejszego artykułu. Powiadamia ona wszystkie organy wspólnotowe o nazwach i innych odpowiednich danych szczegółowych członków organizacji umieszczonych w wykazie oraz o zmianach w nich.

5. a) Organizacja umieszczona w wykazie lub jej członek zapewni odpowiedniemu organowi wspólnotowemu dostęp do wszelkich informacji, które mogą być potrzebne do oceny sprawnego funkcjonowania systemu gwarancji i własnych regulacji przemysłu. Gdy okoliczności to uzasadniają, organ wspólnotowy może wymagać dodatkowych gwarancji, że organizacja jest w stanie utrzymać wiarygodny system.

b) Właściwy organ wspólnotowy raz do roku zawiadamia o swojej ocenie Komisję.

6. Jeśli w trakcie monitorowania sprawnego funkcjonowania systemu organ wspólnotowy w Państwie Członkowskim uzyskuje wiarygodną informację, że organizacja umieszczona w wykazie, objęta niniejszym artykułem, ustanowiona lub mająca siedzibę w tym Państwie Członkowskim, lub członek tam ustanowiony lub mający siedzibę w tym Państwie Członkowskim, narusza przepisy niniejszego artykułu, bada on sprawę dla sprawdzenia, czy przepisy niniejszego artykułu rzeczywiście zostały naruszone.

7. a) Jeśli Komisja ma wiarygodną informację, że organizacja umieszczona w wykazie lub jej członek narusza przepisy niniejszego artykułu, żąda oceny sytuacji przez organ wspólnotowy Państwa Członkowskiego, w którym organizacja lub jej członek ma siedzibę lub został ustanowiony. Na mocy takiego żądania, odpowiedni organ wspólnotowy szybko zbada sprawę i należycie powiadomi Komisję o swoich ustaleniach. b) Jeśli Komisja, na podstawie sprawozdań, oceny lub innej odpowiedniej informacji, dochodzi do wniosku, że system gwarancji i własne regulacje przemysłu nie funkcjonują prawidłowo, a sprawa nie była odpowiednio prowadzona, Komisja podejmuje niezbędne środki, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2.

8. Jeśli badanie prowadzi do wniosku, że organizacja narusza przepisy niniejszego artykułu, organ wspólnotowy Państwa Członkowskiego, w którym ta organizacja ma siedzibę lub została ustanowiona, notyfikuje to Komisji bezzwłocznie. Następnie Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, podejmuje właściwe środki w celu usunięcia tej organizacji z wykazu w załączniku V.

9. Jeśli organizacja umieszczona w wykazie lub jeden lub kilku jej członków zostali ustanowieni lub mają siedzibę w Państwie Członkowskim, które nie wyznaczyło organu wspólnotowego do celów niniejszego artykułu, Komisja staje się organem wspólnotowym dla tej organizacji lub tych członków.

10. Organizacje lub ich członkowie objęci niniejszym artykułem, działający na terytorium uczestnika innego niż Wspólnota, uznawani są za spełniających przepisy niniejszego artykułu, jeśli spełniają zasady i przepisy wykonawcze, które ten uczestnik ustanowił do celów wprowadzenia w życie systemu certyfikacji Procesu Kimberley.

ROZDZIAŁ V

TRANZYT

Artykuł 18

Artykuły 4, 11, 12 i 14 nie mają zastosowania do surowca diamentowego, który jest wprowadzany na terytorium wspólnotowe wyłącznie do celów tranzytu do uczestnika innego niż Wspólnota, pod warunkiem że ani oryginalny pojemnik, w którym surowiec diamentowy jest transportowany, ani oryginalny załączony certyfikat wydany przez właściwy organ uczestnika nie były naruszone przy wprowadzeniu i przy opuszczaniu terytorium wspólnotowego, a cel tranzytowy jest wyraźnie poświadczony załączonym certyfikatem.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie mogą wyznaczyć jeden lub kilka organów na swoim terytorium jako organ wspólnotowy i mogą przypisać im różne zadania.

2. Państwa Członkowskie wyznaczające organ wspólnotowy dostarczą Komisji informacje wskazujące, że ich wyznaczone organy wspólnotowe mogą solidnie, na czas, skutecznie i właściwie wypełniać zadania wymagane niniejszym rozporządzeniem.

3. Państwa Członkowskie mogą ograniczyć liczbę punktów, w których formalności przewidziane niniejszym rozporządzeniem mogą być dokonane. Państwa Członkowskie powiadamiają o tym Komisję. Na podstawie informacji dostarczonych na mocy ust. 1 i 2 oraz zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, Komisja zachowuje w załączniku III wykaz organów wspólnotowych, ich położenia i zadań im powierzonych.

4. Organy wspólnotowe mogą żądać od podmiotu gospodarczego uiszczenia opłaty za produkcję, wydanie i/lub poświadczenie certyfikatu i za fizyczną inspekcję zgodnie z art. 4 i 14. W żadnym wypadku kwota tej opłaty nie może przekroczyć kosztów poniesionych przez ten właściwy organ za dane działanie. Żadne opłaty wyrównawcze ani podobne opłaty nie mogą być ponoszone w związku z tymi działaniami.

5. Państwa Członkowskie zgłaszają Komisji opcję, którą wybierają na mocy art. 4 ust. 5 i 12 ust. 3, lub dalsze zmiany.

6. Komisja może zmienić specyfikacje świadectwa wspólnotowego w celu poprawy jego zabezpieczenia, przetwarzania i funkcjonalności do celów systemu certyfikacji PK.

Artykuł 20

[2] Na podstawie istotnych informacji dostarczonych przez przewodniczącego systemu certyfikacji Procesu Kimberley i/lub przez uczestników Komisja może zmienić listę uczestników i ich właściwych organów.

Artykuł 21

1. Wspólnota jest uczestnikiem systemu certyfikacji Procesu Kimberley.

2. Komisja, która reprezentuje Wspólnotę w systemie certyfikacji Procesu Kimberley, zmierza do zapewnienia optymalnego wprowadzenia w życie systemu certyfikacji PK, w szczególności poprzez współpracę z uczestnikami. W tym celu Komisja będzie, w szczególności, wymieniać informacje z uczestnikami o handlu międzynarodowym surowcem diamentowym oraz, w miarę potrzeb, współpracować w działaniach monitorujących i w ugodowym rozstrzyganiu wszelkich sporów, które mogą się pojawić.

Artykuł 22

1. W wykonywaniu swoich obowiązków na mocy art. 8, 10, 15, 16, 17 i 19 Komisja jest wspomagana przez Komitet (zwany dalej „Komitetem”).

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE. Ustala się okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE na 10 dni roboczych.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 23

Komitet określony w art. 22 może zbadać każdą kwestię dotyczącą stosowania niniejszego rozporządzenia. Takie kwestie mogą być wnoszone albo przez przewodniczącego albo przez przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

Artykuł 24

1. Każda osoba fizyczna lub prawna, świadcząca usługi bezpośrednio lub pośrednio związane z działalnością objętą art. 3, 4, 6, 7, 11, 12, 13, 17 lub 18, wykaże należytą staranność w stwierdzeniu, że działalność, w ramach której świadczy usługi, jest zgodna z przepisami niniejszego rozporządzenia.

2. Świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest bezpośrednie lub pośrednie obejście przepisów niniejszego rozporządzenia, jest zakazany.

3. Należy notyfikować Komisji wszelkie informacje sugerujące, że przepisy niniejszego rozporządzenia są lub były obchodzone.

Artykuł 25

Wszelkie informacje dostarczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem są wykorzystane wyłącznie do celów, w jakich zostały dostarczone.

Informacje o charakterze poufnym lub dostarczone jako poufne są objęte obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej. Nie są ujawniane przez Komisję bez jednoznacznej zgody osoby je dostarczającej.

Przekazywanie takich informacji jest dozwolone, jeżeli Komisja jest do tego zobowiązana lub upoważniona, w szczególności w związku z postępowaniem prawnym. Przy przekazywaniu takich informacji należy wziąć pod uwagę słuszne interesy zainteresowanej osoby, tak aby nie zostały ujawnione jej tajemnice handlowe.

Niniejszy artykuł nie wyklucza ujawnienia przez Komisję informacji o charakterze ogólnym. Ujawnienie takie nie jest dozwolone, jeżeli jest niezgodne z pierwotnym celem takich informacji.

W razie naruszenia poufności, autor takich informacji jest upoważniony do uzyskania zobowiązania, iż zostaną one, w zależności od sytuacji, usunięte, zignorowane lub skorygowane.

Artykuł 26

Zgodność z niniejszym rozporządzeniem nie zwalnia żadnej osoby fizycznej lub prawnej ze zgodności, pełnej lub częściowej, z wszelkimi innymi zobowiązaniami na mocy prawodawstwa wspólnotowego lub ustawodawstwa krajowego.

Artykuł 27

Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające oraz są w stanie zapobiegać uzyskiwaniu korzyści ekonomicznych płynących z działania osób odpowiedzialnych za naruszenia.

Do czasu przyjęcia, tam, gdzie jest to konieczne, jakiegokolwiek aktu prawnego, prowadzącego do realizacji tego celu, sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są określane przez Państwa Członkowskie w celu nadania skuteczności art. 5 rozporządzenia (WE) nr 303/2002.

Artykuł 28

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

a) na terytorium wspólnotowym, włączając jej przestrzeń powietrzną, lub na pokładzie każdego statku powietrznego lub morskiego na mocy jurysdykcji Państwa Członkowskiego;

b) do każdego obywatela Państwa Członkowskiego oraz do każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu, które zostały zarejestrowane lub ustanowione na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 29

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

2. Komisja corocznie składa sprawozdanie Radzie lub w zależności od potrzeb, w sprawie wykonania niniejszego rozporządzenia oraz w sprawie konieczności przeglądu lub uchylenia tego rozporządzenia.

3. [3] Art. 3, 4, 5, 10, 11, 12, 13, 14, 15 i 18 stosuje się od dnia 1 lutego 2003 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2002 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Sankcje przyjęte przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przeciwko ruchom rebelianckim w Sierra Leone i Angoli oraz przeciwko rządowi liberyjskiemu, zakazujące pod pewnymi warunkami przywozu surowca diamentowego z Liberii, Angoli i Sierra Leone, nie były w stanie zatrzymać napływu spornych diamentów do handlu zgodnego z prawem lub doprowadzić do powstrzymania konfliktów.

(2) Rada Europejska z Göteborga z miesiąca czerwca 2001 r. zatwierdziła program w celu zapobiegania gwałtownym konfliktom, który stanowi, między innymi, iż Państwa Członkowskie i Komisja powstrzymają nielegalny handel surowcami o dużej wartości, łącznie z określeniem sposobów przerwania więzi między surowcem diamentowym a gwałtownymi konfliktami oraz wspieraniem Procesu Kimberley.

(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 303/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. dotyczące przywozu do Wspólnoty surowca diamentowego z Sierra Leone (¹) zakazuje, pod pewnymi warunkami, przywozu surowca diamentowego do Wspólnoty.

(4) Istnieje potrzeba uzupełnienia istniejących środków skutecznymi kontrolami nad handlem międzynarodowym surowcem diamentowym w celu zapobieżenia obrotowi spornymi diamentami, finansującemu nakłady na ruchy rebelianckie i ich sprzymierzeńców zmierzających do podważenia rządów zgodnych z prawem. Skuteczna kontrola pomoże w utrzymaniu międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, a także ochroni przychód z wywozu surowca diamentowego, który jest istotny dla rozwoju krajów producentów w Afryce.

(5) Negocjacje w sprawie Procesu Kimberley, łączące Wspólnotę oraz kraje producentów i kraje prowadzące handel, reprezentujące praktycznie cały handel międzynarodowy surowcem diamentowym, jak również branża diamentowa i przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego, zostały podjęte w celu przygotowania skutecznego systemu kontroli. Doprowadziły one do rozwoju systemu certyfikacji.

(6) Wszyscy uczestnicy zaakceptowali wynik negocjacji jako podstawę dla środków wykonawczych w ramach ich własnej jurysdykcji.

(7) W swojej rezolucji 56/263 Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło system certyfikacji przygotowany w Procesie Kimberley i wezwało wszystkie zainteresowane strony do wzięcia udziału w tym systemie.

(8) Wprowadzenie w życie systemu certyfikacji wymaga, aby przywóz i wywóz surowca diamentowego do lub z terytorium wspólnotowego były poddane systemowi certyfikacji, włączając w to wydawanie odpowiednich certyfikatów przez uczestniczących w systemie.

(9) Każde Państwo Członkowskie może wyznaczyć organ lub organy odpowiedzialne za wprowadzenie w życie odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia na swoim terytorium i może ograniczyć liczbę tych organów.

(10) Ważność certyfikatów na przywieziony surowiec diamentowy powinna być odpowiednio zweryfikowana przez właściwe organy wspólnotowe.

(11) Zgodność z niniejszym rozporządzeniem nie powinna być rozumiana jako równoważnik lub alternatywa dla zgodności z wszelkimi innymi wymaganiami prawodawstwa wspólnotowego.

(12) W celu zwiększenia skuteczności systemu certyfikacji, powinno się zapobiegać obchodzeniu go lub próbom obchodzenia go. Również dostawcy usług pomocniczych lub usług bezpośrednio związanych zachowują należytą staranność w stwierdzaniu, że przepisy niniejszego rozporządzenia są należycie stosowane.

(13) Certyfikaty eksportowe dla surowca diamentowego powinny być wydawane i potwierdzane jedynie wtedy, gdy jest rozstrzygający dowód, że te diamenty zostały przywiezione na podstawie certyfikatu.

(14) Okoliczności mogą uzasadnić, że właściwy organ przywożącego uczestnika wysyła właściwemu organowi wywożącego uczestnika potwierdzenie przywozu ładunku surowca diamentowego.

(15) System gwarancji i własne regulacje przemysłu w rodzaju zaproponowanych przez przedstawicieli branży surowca diamentowego w Procesie Kimberley mogłyby ułatwić dostarczenie takiego rozstrzygającego dowodu.

(16) Należy ustanowić przepisy umożliwiające wywóz surowca diamentowego przywiezionego przed zastosowaniem szczególnych kontroli przywozu przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

(17) Każde Państwo Członkowskie powinno ustalić sankcje stosowane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia.

(18) Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące przywozu i wywozu surowca diamentowego nie powinny być stosowane do surowca diamentowego znajdującego się w tranzycie przez Wspólnotę w trakcie wywozu do innego uczestnika.

(19) Do celów wprowadzenia w życie systemu certyfikacji, Wspólnota powinna być uczestnikiem w systemie certyfikacji Procesu Kimberley. Powinna ona być reprezentowana przez Komisję na spotkaniach uczestników systemu certyfikacji Procesu Kimberley.

(20) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (²).

(21) Należy stworzyć forum, aby umożliwić Komisji i Państwom Członkowskim zbadanie kwestii dotyczących stosowania niniejszego rozporządzenia.

(22) Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania, ale przepisy o kontroli przywozu i wywozu należy zawiesić do daty uzgodnionej w Procesie Kimberley dla równoczesnego wprowadzenia w życie kontroli przywozu i wywozu przez wszystkich uczestników,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia wspólnotowy system certyfikacji oraz kontrole przywozu i wywozu surowca diamentowego do celów wprowadzenia w życie systemu certyfikacji Procesu Kimberley.

Do celów systemu certyfikacji Wspólnotę uznaje się za jeden podmiot bez granic wewnętrznych.

Niniejsze rozporządzenie nie ogranicza ani nie zastępuje jakiegokolwiek obowiązującego prawa odnoszącego się do formalności celnych i kontroli.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „Proces Kimberley” oznacza forum, na którym uczestnicy opracowali międzynarodowy system certyfikacji surowca diamentowego;

b) „System certyfikacji Procesu Kimberley” (zwany dalej „systemem certyfikacji PK”) oznacza międzynarodowy system certyfikacji wynegocjowany przez Proces Kimberley zgodnie z załącznikiem I;

c) „Uczestnicy” oznacza uczestników w systemie certyfikacji PK wymienionych w załączniku II;

d) „certyfikat” oznacza dokument należycie wydany i potwierdzony przez właściwy organ uczestnika, identyfikujący ładunek surowca diamentowego jako zgodny z wymaganiami systemu certyfikacji PK;

e) „właściwy organ” oznacza organ wyznaczony przez uczestnika do wydawania, potwierdzania lub weryfikacji certyfikatów;

f) „organ wspólnotowy” oznacza właściwy organ wyznaczony przez Państwo Członkowskie i wymieniony w załączniku III;

g) „świadectwo wspólnotowe” oznacza świadectwo zgodne ze wzorem zamieszczonym w załączniku IV i wydane przez organ wspólnotowy;

h) „sporne diamenty” oznacza surowiec diamentowy określony w systemie certyfikacji PK;

i) „surowiec diamentowy” oznacza diament, który jest nieobrobiony lub tylko przepiłowany, przecięty lub zgrubnie obrobiony i kwalifikuje się zgodnie ze Zharmonizowanym Systemem Oznaczania i Kodowania Towarów w pozycjach 7102 10, 7102 21 oraz 7102 31 (zwanym dalej „kodem HS”);

j) „ przywóz” oznacza fizyczne wprowadzenie lub sprowadzenie na jakąkolwiek część geograficznego terytorium uczestnika;

k) „wywóz” oznacza fizyczne opuszczenie lub zabranie z jakiejkolwiek części geograficznego terytorium uczestnika;

l) „ładunek” oznacza jedną lub kilka paczek;

m) „paczka” oznacza jeden lub kilka diamentów, które są zapakowane razem;

n) „paczka mieszanego pochodzenia” oznacza paczkę, która zawiera surowiec diamentowy z dwóch lub kilku krajów pochodzenia;

o) „terytorium wspólnotowe” oznacza terytoria Państw Członkowskich, do których stosuje się Traktat, na warunkach określonych w tym Traktacie;

p) „ uwierzytelniony zasób” oznacza zasób surowca diamentowego, do którego stosuje się niniejsze rozporządzenie, a którego położenie, wielkość i wartość oraz ich zmiany przedłożono skutecznemu nadzorowi Państwa Członkowskiego;

q) „tranzyt celny” oznacza tranzyt przewidziany w art. 91–97 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (³).

ROZDZIAŁ II

SYSTEM PRZYWOZU

Artykuł 3

Przywóz surowca diamentowego do Wspólnoty jest zakazany, chyba że wszystkie poniższe warunki są spełnione:

a) surowiec diamentowy jest zaopatrzony w certyfikat potwierdzony przez właściwy organ uczestnika;

b) surowiec diamentowy jest umieszczony w pojemnikach odpornych na manipulacje, a pieczęcie zastosowane przy wywozie przez tego uczestnika są nienaruszone;

c) certyfikat wyraźnie określa przesyłkę, do której się odnosi.

Artykuł 4

1. Pojemniki i odpowiednie certyfikaty są przedkładane do weryfikacji, razem i najszybciej, jak to jest możliwe, organowi wspólnotowemu albo w Państwie Członkowskim, do którego je przywieziono, albo w Państwie Członkowskim, do którego są przeznaczone, jak wskazano w załączonych dokumentach.

2. W przypadkach gdy surowiec diamentowy jest przywożony do Państwa Członkowskiego, w którym nie ma organu wspólnotowego, przedkłada się go właściwemu organowi wspólnotowemu w Państwie Członkowskim, do którego jest przeznaczony. Jeżeli nie ma organu wspólnotowego ani w dokonującym przywozu Państwie Członkowskim, ani w Państwie Członkowskim przeznaczenia, przedkłada się go właściwemu organowi wspólnotowemu w innym Państwie Członkowskim.

3. Państwo Członkowskie, do którego surowiec diamentowy jest przywożony, zapewni jego przedłożenie właściwemu organowi wspólnotowemu, przewidzianemu w ust. 1 i 2. Tranzyt celny może być przyznany w tym celu. Jeżeli taki tranzyt celny jest przyznany, weryfikacja przewidziana w niniejszym artykule jest zawieszona do czasu przybycia do właściwego organu wspólnotowego.

4. Importer jest odpowiedzialny za odpowiedni przepływ surowca diamentowego i jego koszty.

5. Organ wspólnotowy wybiera jeden z następujących sposobów sprawdzenia, że zawartość pojemnika jest zgodna z danymi szczegółowymi umieszczonymi na odpowiednim świadectwie:

a) otworzy każdy pojemnik w celu takiej weryfikacji; lub

b) zidentyfikuje pojemniki, które mają być otwarte w celu takiej weryfikacji, na podstawie analizy ryzyka lub równoważnego systemu, który pozwala na wnikliwe rozpatrzenie ładunku surowca diamentowego.

6. Organ wspólnotowy bezzwłocznie zakończy weryfikację.

Artykuł 5

1. Jeśli organ wspólnotowy stwierdzi, że warunki z art. 3 są:

a) spełnione, potwierdzi to na oryginalnym świadectwie i dostarczy importerowi uwierzytelnioną i odporną na fałszowanie kopię tego potwierdzonego świadectwa. Ta procedura potwierdzenia odbywa się w ciągu 10 dni roboczych od przedłożenia świadectwa;

b) niespełnione, zatrzyma ładunek.

2. Jeśli organ wspólnotowy odkryje, że niespełnienie warunków jest nieświadome lub nieumyślne lub jest wynikiem działania innego organu w wykonaniu jego odpowiednich obowiązków, może kontynuować potwierdzenie i zwolnić ładunek, po zastosowaniu niezbędnych środków zaradczych dla zapewnienia, że warunki zostały spełnione.

3. [1] W ciągu miesiąca organ wspólnotowy powiadomi Komisję oraz właściwy organ uczestnika, który jakoby wydał lub potwierdził świadectwo ładunku, o każdym niespełnieniu warunków.

Artykuł 6

1. Do daty stosowania artykułów, określonych w art. 29 ust. 3, Państwo Członkowskie może uwierzytelnić zasoby surowca diamentowego, który został przywieziony lub jest obecny na terytorium wspólnotowym przed tą datą. Po tej dacie surowiec diamentowy z uwierzytelnionych zasobów uznaje się za spełniający warunki, ustanowione w art. 3.

2. We wszystkich innych przypadkach, organ wspólnotowy może wydać potwierdzenie, że uważa surowiec diamentowy za spełniający warunki art. 3, jeżeli stwierdził, że te diamenty były legalnie obecne we Wspólnocie w tym dniu i nadal takie pozostają.

Artykuł 7

Bez względu na przepisy art. 3, 4 i 5, organ wspólnotowy może zezwolić na przywóz surowca diamentowego, jeśli importer dostarczy rozstrzygający dowód, że te diamenty były przeznaczone do przywozu do Wspólnoty i zostały wywiezione 5 lub mniej dni roboczych przed datą stosowania artykułów określonych w art. 29 ust. 3.

W takich przypadkach dany organ wspólnotowy wydaje importerowi potwierdzenie legalnego przywozu, z takim skutkiem, że te diamenty uważa się za spełniające warunki art. 3.

Artykuł 8

1. Komisja zasięga opinii uczestników w sprawie praktycznych uzgodnień dotyczących dostarczenia właściwemu organowi dokonującego wywozu uczestnika, który potwierdził świadectwo potwierdzenia przywozu na terytorium wspólnotowe.

2. Na podstawie tych konsultacji Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, ustanawia wytyczne dla takiego potwierdzenia.

Artykuł 9

Komisja dostarcza wszystkim organom wspólnotowym poświadczone wzory świadectw uczestników, nazwy i inne odpowiednie szczegóły dotyczące uczestników wydających i/lub organów potwierdzających, poświadczone wzory stempli i podpisów atestujących, że świadectwo zostało legalnie wydane lub potwierdzone oraz wszelkie inne istotne informacje uzyskane w odniesieniu do świadectw.

Artykuł 10

1. Organy wspólnotowe dostarczają Komisji miesięczne sprawozdanie w sprawie wszystkich świadectw przedłożonych do weryfikacji na mocy art. 4.

Dla każdego świadectwa sprawozdanie to wymienia co najmniej:

a) unikalny numer świadectwa,

b) nazwy organów wydających i potwierdzających,

c) datę wydania i potwierdzenia,

d) datę utraty ważności,

e) kraj pochodzenia,

f) kraj pochodzenia, jeśli jest znany,

g) kod(-y) HS,

h) wagę w karatach,

i) wartość,

j) wspólnotowy organ sprawdzający,

k) datę sprawdzenia.

Komisja może, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, ustalić format tego sprawozdania w celu ułatwienia monitorowania działania systemu certyfikacji.

2. Organ wspólnotowy zatrzymuje oryginalne świadectwa dostarczone na mocy art. 3 lit. a), przedłożone do weryfikacji przez co najmniej 3 lata. Zapewni on Komisji, osobom lub organom wyznaczonym przez Komisję dostęp do tych oryginalnych świadectw, w szczególności w celu udzielenia odpowiedzi na pytania zadane w ramach systemu certyfikacji PK.

ROZDZIAŁ III

SYSTEM WYWOZU

Artykuł 11

Wywóz ze Wspólnoty surowca diamentowego jest zakazany, chyba że obydwa następujące warunki są spełnione:

a) surowiec diamentowy jest zaopatrzony w odpowiednie świadectwo wspólnotowe wydane i potwierdzone przez organ wspólnotowy;

b) surowiec diamentowy jest umieszczony w pojemnikach odpornych na manipulacje, zapieczętowanych zgodnie z art. 12.

Artykuł 12

1. Organ wspólnotowy może wydać świadectwo wspólnotowe eksporterowi, gdy ustalił, że:

a) eksporter dostarczył rozstrzygający dowód, że surowiec diamentowy, dla którego wymagane jest świadectwo, został legalnie przywieziony, zgodnie z przepisami art. 3;

b) inne informacje wymagane na świadectwie są prawidłowe;

c) surowiec diamentowy jest rzeczywiście przeznaczony do wjazdu na terytorium uczestnika, oraz

d) surowiec diamentowy ma być przewożony w pojemniku odpornym na manipulacje.

2. Organ wspólnotowy nie potwierdzi świadectwa wspólnotowego, dopóki nie zweryfikuje, czy zawartość pojemnika odpowiada szczegółowym danym umieszczonym na odpowiednim świadectwie i czy pojemnik odporny na manipulacje zawierający surowiec diamentowy został następnie zaplombowany na odpowiedzialność tego organu.

3. Organ wspólnotowy wybiera jeden z następujących sposobów sprawdzenia, czy zawartość pojemnika jest zgodna z danymi szczegółowymi umieszczonymi na odpowiednim świadectwie:

a) zweryfikuje zawartość każdego pojemnika; lub

b) zidentyfikuje pojemniki, których zawartość będzie weryfikowana, na podstawie analizy ryzyka lub równoważnego systemu, który pozwala na wnikliwe rozpatrzenie ładunku surowca diamentowego.

4. [2] Organ wspólnotowy dostarcza eksporterowi poświadczoną i odporną na fałszowanie kopię świadectwa wspólnotowego, którą potwierdził. Eksporter zapewnia dostępność wszelkich kopii przez co najmniej trzy lata.

5. Świadectwo wspólnotowe jest ważne na wywóz nie dłużej niż przez dwa miesiące od daty wydania. Jeśli surowiec diamentowy nie zostanie wywieziony w tym terminie, świadectwo wspólnotowe należy zwrócić wydającemu organowi wspólnotowemu.

Artykuł 13

Jeśli eksporter jest członkiem diamentowej organizacji wymienionej w załączniku V, organ wspólnotowy może przyjąć jako rozstrzygający dowód legalnego przywozu do Wspólnoty deklarację podpisaną przez eksportera w tym celu. Taka deklaracja zawiera co najmniej informacje podawane w fakturze na mocy art. 17 ust. 2 lit. a) ppkt ii).

Artykuł 14

1. Jeśli organ wspólnotowy ustali, że ładunek surowca diamentowego, dla którego wymagane jest świadectwo wspólnotowe, nie spełnia warunków art. 11, 12 lub 13, organ ten zatrzyma ładunek.

2. Jeśli organ wspólnotowy odkryje, że niespełnienie warunków jest nieświadome lub nieumyślne lub jest wynikiem działania innego organu w wykonaniu jego odpowiednich obowiązków, może zwolnić ładunek i kontynuować wydawanie i potwierdzanie świadectwa wspólnotowego, po zastosowaniu niezbędnych środków zaradczych dla zapewnienia, że warunki zostały spełnione.

3. [3] W ciągu miesiąca organ wspólnotowy powiadomi Komisję oraz właściwy organ uczestnika, który jakoby wydał lub potwierdził świadectwo ładunku o każdym niespełnieniu warunków.

Artykuł 15

1. Organy wspólnotowe dostarczają Komisji miesięczne sprawozdanie w sprawie wszystkich świadectw wspólnotowych przez nie wydanych i potwierdzonych.

Dla każdego świadectwa sprawozdanie to wymienia co najmniej:

a) unikalny numer świadectwa,

b) nazwy organów wydających i potwierdzających,

c) datę wydania i potwierdzenia,

d) datę utraty ważności,

e) kraj pochodzenia,

f) kraj pochodzenia, jeśli jest znany,

g) kod(-y) HS,

h) wagę w karatach i wartość.

Zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, Komisja może ustalić format tego sprawozdania w celu ułatwienia monitorowania działania systemu certyfikacji.

2. Organy wspólnotowe zachowują na co najmniej trzy lata poświadczone kopie dostarczone na mocy art. 12 ust. 4, jak również wszelkie informacje uzyskane od eksportera dla uzasadnienia wydania i potwierdzenia świadectwa wspólnotowego.

Zapewnią one Komisji, osobom lub organom wyznaczonym przez Komisję dostęp do tych poświadczonych kopii oraz tych informacji, w szczególności w celu udzielenia odpowiedzi na pytania zadane w ramach systemu certyfikacji PK. [4]

Artykuł 16

1. Komisja zasięga opinii uczestników sprawie praktycznych uzgodnień dotyczących uzyskania potwierdzenia przywozu surowca diamentowego wywiezionego ze Wspólnoty, objętego świadectwem potwierdzonym przez organ wspólnotowy.

2. Na podstawie tych konsultacji Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, ustanowi wytyczne dla takiego potwierdzenia.

ROZDZIAŁ IV

WŁASNE REGULACJE PRZEMYSŁU

Artykuł 17

1. Organizacje reprezentujące podmioty handlujące surowcem diamentowym, które ustanowiły system gwarancji i własnych regulacji przemysłu do celów wprowadzenia w życie systemu certyfikacji PK, mogą występować z wnioskami do Komisji o umieszczenie ich w wykazie w załączniku V bezpośrednio lub przez właściwy organ wspólnotowy.

2. Gdy organizacja występuje z wnioskiem o umieszczenie w wykazie:

a) dostarcza rozstrzygający dowód, że przyjęła zasady i przepisy, zgodnie z którymi jej członkowie, handlujący surowcem diamentowym, będący osobami fizycznymi lub prawnymi, zobowiązują się, że najpóźniej od daty stosowania artykułów określonych w art. 29 ust. 3:

i) sprzedają wyłącznie diamenty zakupione ze źródeł zgodnych z prawem, zgodnie z przepisami odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz systemem certyfikacji Procesu Kimberley i gwarantują na piśmie na fakturze towarzyszącej każdej sprzedaży surowca diamentowego, że na podstawie ich osobistej wiedzy i/lub pisemnych gwarancji przekazanych przez dostawcę takiego surowca diamentowego, sprzedany surowiec diamentowy nie jest spornym diamentem;

ii) dbają o to, by każda sprzedaż surowca diamentowego była zaopatrzona w fakturę zawierającą wspomnianą pisemną gwarancję jednoznacznie identyfikującą sprzedawcę i nabywcę oraz ich statutowe siedziby, zawierającą numer identyfikacyjny sprzedawcy nadany do celów VAT, gdy ma to zastosowanie, ilość/wagę i kwalifikację sprzedanych towarów, wartość transakcji i datę dostawy;

iii) nie kupują surowca diamentowego z podejrzanych lub nieznanych źródeł zaopatrzenia i/lub surowca diamentowego pochodzącego od stron nieuczestniczących w systemie certyfikacji PK;

iv) nie kupują surowca diamentowego z jakiegokolwiek źródła, które po prawnie wiążącym procesie uznano za winne pogwałcenia przepisów ustawowych i wykonawczych dotyczących handlu konfliktowymi diamentami;

v) nie kupują surowca diamentowego w regionie, lub z regionu, który jest podmiotem informacji doradczej organu rządowego lub organu systemu certyfikacji PK z takim skutkiem, że te sporne diamenty pochodzą z tego regionu lub są możliwe do nabycia w tym regionie;

vi) świadomie nie kupują, sprzedają lub pomagają innym w kupowaniu lub sprzedawaniu spornych diamentów;

vii) zapewniają, że wszyscy pracownicy kupujący lub sprzedający surowiec diamentowy w handlu diamentami są w pełni poinformowani o rezolucjach handlowych i przepisach rządowych ograniczających handel spornymi diamentami;

viii) tworzą i utrzymują przez co najmniej trzy lata rejestry faktur otrzymanych od dostawców i wydanych klientom;

ix) zlecają niezależnemu audytorowi poświadczenie, że te rejestry były stworzone i utrzymane starannie i że nie zidentyfikował żadnych transakcji, które nie były zgodne z zobowiązaniami określonymi w ppkt i)–viii), lub że każda transakcja, która nie była zgodna z tymi zobowiązaniami, została należycie zgłoszona właściwemu organowi wspólnotowemu;

oraz

b) dostarcza rozstrzygający dowód, że przyjęła zasady i przepisy, które zobowiązują organizację do:

i) wykluczenia każdego członka uznanego, po należytym dochodzeniu przeprowadzonym przez samą organizację, za winnego poważnego pogwałcenia wyżej wspomnianych zobowiązań; oraz

ii) upublicznienia wykluczenia tego członka oraz notyfikowania tego Komisji;

iii) zapoznania wszystkich swoich członków ze wszystkimi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i wytycznymi rządowymi i należącymi do systemu certyfikacji PK, dotyczącymi konfliktowych diamentów oraz z nazwiskami każdej osoby fizycznej lub prawnej uznanej za winną, po prawnie wiążącym procesie, pogwałcenia przepisów ustawowych i wykonawczych;

oraz

c) dostarcza Komisji oraz właściwemu organowi wspólnotowemu kompletny wykaz wszystkich swoich członków handlujących surowcem diamentowym, włączając w to pełne nazwy, adresy, położenie i inne informacje, które przyczynią się do uniknięcia błędnego stwierdzenia tożsamości.

3. Organizacje objęte niniejszym artykułem niezwłocznie notyfikują Komisji i właściwemu organowi wspólnotowemu Państwa Członkowskiego, w którym mają siedzibę lub zostały ustanowione, o wszelkich zmianach dotyczących członkostwa w nich, następujących po wystąpieniu z wnioskiem o umieszczenie w wykazie.

4. Zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, Komisja umieszcza w wykazie w załączniku V każdą organizację, która spełnia warunki niniejszego artykułu. Powiadamia ona wszystkie organy wspólnotowe o nazwach i innych odpowiednich danych szczegółowych członków organizacji umieszczonych w wykazie oraz o zmianach w nich.

5. a) Organizacja umieszczona w wykazie lub jej członek zapewni odpowiedniemu organowi wspólnotowemu dostęp do wszelkich informacji, które mogą być potrzebne do oceny sprawnego funkcjonowania systemu gwarancji i własnych regulacji przemysłu. Gdy okoliczności to uzasadniają, organ wspólnotowy może wymagać dodatkowych gwarancji, że organizacja jest w stanie utrzymać wiarygodny system.

b) Właściwy organ wspólnotowy raz do roku zawiadamia o swojej ocenie Komisję.

6. Jeśli w trakcie monitorowania sprawnego funkcjonowania systemu organ wspólnotowy w Państwie Członkowskim uzyskuje wiarygodną informację, że organizacja umieszczona w wykazie, objęta niniejszym artykułem, ustanowiona lub mająca siedzibę w tym Państwie Członkowskim, lub członek tam ustanowiony lub mający siedzibę w tym Państwie Członkowskim, narusza przepisy niniejszego artykułu, bada on sprawę dla sprawdzenia, czy przepisy niniejszego artykułu rzeczywiście zostały naruszone.

7. a) Jeśli Komisja ma wiarygodną informację, że organizacja umieszczona w wykazie lub jej członek narusza przepisy niniejszego artykułu, żąda oceny sytuacji przez organ wspólnotowy Państwa Członkowskiego, w którym organizacja lub jej członek ma siedzibę lub został ustanowiony. Na mocy takiego żądania, odpowiedni organ wspólnotowy szybko zbada sprawę i należycie powiadomi Komisję o swoich ustaleniach.

b) Jeśli Komisja, na podstawie sprawozdań, oceny lub innej odpowiedniej informacji, dochodzi do wniosku, że system gwarancji i własne regulacje przemysłu nie funkcjonują prawidłowo, a sprawa nie była odpowiednio prowadzona, Komisja podejmuje niezbędne środki, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2.

8. Jeśli badanie prowadzi do wniosku, że organizacja narusza przepisy niniejszego artykułu, organ wspólnotowy Państwa Członkowskiego, w którym ta organizacja ma siedzibę lub została ustanowiona, notyfikuje to Komisji bezzwłocznie. Następnie Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, podejmuje właściwe środki w celu usunięcia tej organizacji z wykazu w załączniku V.

9. Jeśli organizacja umieszczona w wykazie lub jeden lub kilku jej członków zostali ustanowieni lub mają siedzibę w Państwie Członkowskim, które nie wyznaczyło organu wspólnotowego do celów niniejszego artykułu, Komisja staje się organem wspólnotowym dla tej organizacji lub tych członków.

10. Organizacje lub ich członkowie objęci niniejszym artykułem, działający na terytorium uczestnika innego niż Wspólnota, uznawani są za spełniających przepisy niniejszego artykułu, jeśli spełniają zasady i przepisy wykonawcze, które ten uczestnik ustanowił do celów wprowadzenia w życie systemu certyfikacji Procesu Kimberley.

ROZDZIAŁ V

TRANZYT

Artykuł 18

Artykuły 4, 11, 12 i 14 nie mają zastosowania do surowca diamentowego, który jest wprowadzany na terytorium wspólnotowe wyłącznie do celów tranzytu do uczestnika innego niż Wspólnota, pod warunkiem że ani oryginalny pojemnik, w którym surowiec diamentowy jest transportowany, ani oryginalny załączony certyfikat wydany przez właściwy organ uczestnika nie były naruszone przy wprowadzeniu i przy opuszczaniu terytorium wspólnotowego, a cel tranzytowy jest wyraźnie poświadczony załączonym certyfikatem.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 19

1. Państwa Członkowskie mogą wyznaczyć jeden lub kilka organów na swoim terytorium jako organ wspólnotowy i mogą przypisać im różne zadania.

2. Państwa Członkowskie wyznaczające organ wspólnotowy dostarczą Komisji informacje wskazujące, że ich wyznaczone organy wspólnotowe mogą solidnie, na czas, skutecznie i właściwie wypełniać zadania wymagane niniejszym rozporządzeniem.

3. Państwa Członkowskie mogą ograniczyć liczbę punktów, w których formalności przewidziane niniejszym rozporządzeniem mogą być dokonane. Państwa Członkowskie powiadamiają o tym Komisję. Na podstawie informacji dostarczonych na mocy ust. 1 i 2 oraz zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 2, Komisja zachowuje w załączniku III wykaz organów wspólnotowych, ich położenia i zadań im powierzonych.

4. Organy wspólnotowe mogą żądać od podmiotu gospodarczego uiszczenia opłaty za produkcję, wydanie i/lub poświadczenie certyfikatu i za fizyczną inspekcję zgodnie z art. 4 i 14. W żadnym wypadku kwota tej opłaty nie może przekroczyć kosztów poniesionych przez ten właściwy organ za dane działanie. Żadne opłaty wyrównawcze ani podobne opłaty nie mogą być ponoszone w związku z tymi działaniami.

5. Państwa Członkowskie zgłaszają Komisji opcję, którą wybierają na mocy art. 4 ust. 5 i 12 ust. 3, lub dalsze zmiany.

6. Komisja może zmienić specyfikacje świadectwa wspólnotowego w celu poprawy jego zabezpieczenia, przetwarzania i funkcjonalności do celów systemu certyfikacji PK.

Artykuł 20

Na podstawie istotnych informacji uzyskanych od przewodniczącego Procesu Kimberley i/lub uczestników, Komisja może zmienić wykaz uczestników i właściwych organów, które powołali do wydawania i poświadczania ich certyfikatów w załączniku II.

Artykuł 21

1. Wspólnota jest uczestnikiem systemu certyfikacji Procesu Kimberley.

2. Komisja, która reprezentuje Wspólnotę w systemie certyfikacji Procesu Kimberley, zmierza do zapewnienia optymalnego wprowadzenia w życie systemu certyfikacji PK, w szczególności poprzez współpracę z uczestnikami. W tym celu Komisja będzie, w szczególności, wymieniać informacje z uczestnikami o handlu międzynarodowym surowcem diamentowym oraz, w miarę potrzeb, współpracować w działaniach monitorujących i w ugodowym rozstrzyganiu wszelkich sporów, które mogą się pojawić.

Artykuł 22

1. W wykonywaniu swoich obowiązków na mocy art. 8, 10, 15, 16, 17 i 19 Komisja jest wspomagana przez Komitet (zwany dalej „Komitetem”).

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Ustala się okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE na 10 dni roboczych.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 23

Komitet określony w art. 22 może zbadać każdą kwestię dotyczącą stosowania niniejszego rozporządzenia. Takie kwestie mogą być wnoszone albo przez przewodniczącego albo przez przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

Artykuł 24

1. Każda osoba fizyczna lub prawna, świadcząca usługi bezpośrednio lub pośrednio związane z działalnością objętą art. 3, 4, 6, 7, 11, 12, 13, 17 lub 18, wykaże należytą staranność w stwierdzeniu, że działalność, w ramach której świadczy usługi, jest zgodna z przepisami niniejszego rozporządzenia.

2. Świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest bezpośrednie lub pośrednie obejście przepisów niniejszego rozporządzenia, jest zakazany.

3. Należy notyfikować Komisji wszelkie informacje sugerujące, że przepisy niniejszego rozporządzenia są lub były obchodzone.

Artykuł 25

Wszelkie informacje dostarczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem są wykorzystane wyłącznie do celów, w jakich zostały dostarczone.

Informacje o charakterze poufnym lub dostarczone jako poufne są objęte obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej. Nie są ujawniane przez Komisję bez jednoznacznej zgody osoby je dostarczającej.

Przekazywanie takich informacji jest dozwolone, jeżeli Komisja jest do tego zobowiązana lub upoważniona, w szczególności w związku z postępowaniem prawnym. Przy przekazywaniu takich informacji należy wziąć pod uwagę słuszne interesy zainteresowanej osoby, tak aby nie zostały ujawnione jej tajemnice handlowe.

Niniejszy artykuł nie wyklucza ujawnienia przez Komisję informacji o charakterze ogólnym. Ujawnienie takie nie jest dozwolone, jeżeli jest niezgodne z pierwotnym celem takich informacji.

W razie naruszenia poufności, autor takich informacji jest upoważniony do uzyskania zobowiązania, iż zostaną one, w zależności od sytuacji, usunięte, zignorowane lub skorygowane.

Artykuł 26

Zgodność z niniejszym rozporządzeniem nie zwalnia żadnej osoby fizycznej lub prawnej ze zgodności, pełnej lub częściowej, z wszelkimi innymi zobowiązaniami na mocy prawodawstwa wspólnotowego lub ustawodawstwa krajowego.

Artykuł 27

Każde Państwo Członkowskie ustala sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Takie sankcje są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające oraz są w stanie zapobiegać uzyskiwaniu korzyści ekonomicznych płynących z działania osób odpowiedzialnych za naruszenia.

Do czasu przyjęcia, tam, gdzie jest to konieczne, jakiegokolwiek aktu prawnego, prowadzącego do realizacji tego celu, sankcje nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, są określane przez Państwa Członkowskie w celu nadania skuteczności art. 5 rozporządzenia (WE) nr 303/2002.

Artykuł 28

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

a) na terytorium wspólnotowym, włączając jej przestrzeń powietrzną, lub na pokładzie każdego statku powietrznego lub morskiego na mocy jurysdykcji Państwa Członkowskiego;

b) do każdego obywatela Państwa Członkowskiego oraz do każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu, które zostały zarejestrowane lub ustanowione na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 29

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

2. Komisja corocznie składa sprawozdanie Radzie lub w zależności od potrzeb, w sprawie wykonania niniejszego rozporządzenia oraz w sprawie konieczności przeglądu lub uchylenia tego rozporządzenia.

3. Stosowanie art. 3, 4, 5, 10, 11, 12, 13, 14, 15 i 18 zawiesza się do czasu, aż Rada zdecyduje o stosowaniu tych artykułów na podstawie wniosku Komisji.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2002 r.