Wersja obowiązująca od 2018-10-01

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1670/2000 (²), w szczególności jego art. 26 ust. 3 i art. 29 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1374/98 z dnia 29 czerwca 1998 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania ustaleń dotyczących przywozu i otwarcia kontyngentów taryfowych na mleko i przetwory mleczne (³), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 594/2001 (⁴), zostało kilkakrotnie zmienione w znacznym stopniu. Ponieważ przewiduje się wprowadzenie dalszych zmian, niniejsze rozporządzenie powinno w celu uczynienia go bardziej przejrzystym i skuteczniejszym zostać ponownie sformułowane w celu włączenia również przepisów rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2967/79 z dnia 18 grudnia 1979 r. ustanawiającego warunki, zgodnie z którymi mają być produkowane niektóre sery, korzystające z przywozu na zasadach preferencyjnych (⁵), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1599/95 (⁶), rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2508/97 z dnia 15 grudnia 1997 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania wobec mleka i przetworów mlecznych projektów przewidzianych w Układach Europejskich zawartych między Wspólnotą i Republiką Węgier, Rzeczpospolitą Polską, Republiką Czeską, Republiką Słowacji, Bułgarią, Rumunią i Słowenią oraz w porozumieniach o wolnym handlu między Wspólnotą a państwami bałtyckimi (⁷), ostatnio zmienionymi rozporządzeniem (WE) nr 2856/2000 (⁸) i rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2414/98 z dnia 9 listopada 1998 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania uzgodnień stosowanych w przywozie przetworów mlecznych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (kraje AKP) i uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 1150/90 (⁹).

(2) Artykuły 26 i 29 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 stanowią, że Komisja ma zagwarantować, aby wydano pozwolenia na przywóz wszystkim wnioskodawcom bez względu na to, gdzie we Wspólnocie prowadzą działalność gospodarczą, oraz, aby przestrzegano zasad o niedyskryminacji między importerami, biorąc pod uwagę wszystkie stosowne przepisy.

(3) W celu zwrócenia uwagi na niektóre szczególne cechy dotyczące przywozu przetworów mlecznych należy przyjąć dodatkowe przepisy oraz, tam gdzie wystąpi taka konieczność, odstępstwa od rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz oraz świadectw o wcześniejszym wyznaczeniu refundacji dla produktów rolnych (¹⁰), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 2299/2001 (¹¹).

(4) Istnieje potrzeba wprowadzenia przepisów szczególnych dotyczących przywozu do Wspólnoty przetworów mlecznych po obniżonej stawce celnej w ramach ulg celnych przewidzianych w dokumentach:

a) koncesje wymienione w wykazie CXL sporządzonym w wyniku wielostronnych negocjacji handlowych podczas Rundy Urugwajskiej oraz negocjacji przeprowadzonych na mocy art. XXIV.6 GATT po przystąpieniu do Wspólnoty Europejskiej Austrii, Finlandii i Szwecji (zwanym dalej „wykazem CXL”);

b) Porozumienie taryfowe ze Szwajcarią dotyczące niektórych serów wymienionych w pozycji ex 0404 Wspólnej Taryfy Celnej, zawarte w imieniu Wspólnoty decyzją Rady 69/352/EWG (¹²), ostatnio zmienione Umową w formie wymiany listów między Europejską Wspólnotą Gospodarczą, z jednej strony i Konfederacją Szwajcarii z drugiej strony dotyczącą niektórych produktów rolnych, zatwierdzoną decyzją Rady 95/582/WE (¹³) (zwane dalej „Porozumieniem ze Szwajcarią” );

c) Porozumienie w formie wymiany listów między Wspólnotą Europejską a Królestwem Norwegii dotyczące niektórych produktów rolnych, zatwierdzone decyzją 95/582/WE (zwane dalej „Porozumieniem z Norwegią”);

d) decyzja nr 1/98 Rady Stowarzyszenia WE–Turcja z dnia 25 lutego 1998 r. w sprawie systemu wymiany towarowej produktów rolnych (¹⁴);

e) rozporządzenie Rady (WE) nr 1706/98 z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie uzgodnień dla produktów rolnych oraz towarów uzyskanych dzięki przetworzeniu produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 715/90 (¹⁵);

f) Porozumienie w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi z jednej strony a Republiką Południowej Afryki z drugiej strony, tymczasowo stosowane na mocy Umowy w formie wymiany listów zawartej między Wspólnotą Europejską a RPA i zatwierdzone decyzją Rady 1999/753/WE (¹⁶) (zwane dalej „Porozumieniem z RPA”);

g) rozporządzenia Rady (WE) nr 1349/2000 (¹⁷), zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2677/2000 (¹⁸), (WE) nr 1727/2000 (¹⁹), (WE) nr 2290/2000 (²⁰), (WE) nr 2341/2000 (²¹), (WE) nr 2433/2000 (²²), (WE) nr 2434/2000 (²³), (WE) nr 2435/2000 (²⁴), (WE) nr 2475/2000 (²⁵), (WE) nr 2766/2000 (²⁶) oraz (WE) nr 2851/2000 (²⁷) ustanawiające niektóre koncesje w formie kontyngentów taryfowych Wspólnoty na niektóre produkty rolne i przewidujące dostosowanie, jako środek autonomiczny i przejściowy, niektórych koncesji rolnych przewidzianych w Układzie Europejskim odpowiednio z Estonią, Węgrami, Bułgarią, Łotwą, Republiką Czeską, Republiką Słowacji, Rumunią, Słowenią, Litwą i Rzeczpospolitą Polską;

h) Układ ustanawiający stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Cypru podpisany dnia 19 grudnia 1972 r., zawarty w imieniu Wspólnoty rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1246/73 (²⁸), w szczególności Protokół ustanawiający warunki i procedury wprowadzania w życie drugiego etapu Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Cypru podpisany dnia 19 grudnia 1987 r. i zawarty decyzją Rady 87/607/EWG (²⁹) (zwany dalej „Układem z Cyprem”).

(5) Wykaz CXL przewiduje niektóre kontyngenty taryfowe w ramach uzgodnień dotyczących bieżącego i minimalnego dostępu. Należy przyznać niniejsze kontyngenty oraz ustanowić przepisy nimi rządzące.

(6) W celu zagwarantowania właściwego i sprawiedliwego zarządzania kontyngentami taryfowymi dla państw o niewyszczególnionym pochodzeniu wymienionych w wykazie CXL oraz kontyngentami taryfowymi dla przywozu po obniżonej stawce celnej z krajów Europy Środkowo-Wschodniej, kraje AKP, Turcji oraz Republiki Południowej Afryki wnioski o wydanie pozwolenia powinny podlegać złożeniu większego zabezpieczenia niż to, które jest wymagane w przypadku zwykłego przywozu towarów, oraz należy ustanowić przepisy dotyczące składania wniosków. Kontyngenty powinny zostać rozłożone w skali roku oraz należy ustanowić procedurę dotyczącą przyznawania pozwoleń oraz określania ich terminu ważności.

(7) W celu zagwarantowania, że wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz są oryginalne, zapobiegania spekulacji oraz zapewnienia maksymalnego wykorzystania przyznanych kontyngentów należy ograniczyć wnioski indywidualne do 10 % danych kontyngentów, wnioskodawcom nie powinno dłużej przysługiwać prawo odrzucania pozwoleń, w przypadkach gdy wskaźnik przydziału wynosi poniżej 0,8, kontyngenty należy przyznawać tylko importerom, którzy przywieźli lub wywieźli produkty objęte niniejszymi kontyngentami, należy ustanowić kryteria ograniczające zdolności do ubiegania się o pozwolenia, żądając, aby wszyscy wnioskodawcy dostarczyli dokumenty poświadczające ich status oraz regularną działalność handlową, a każdemu importerowi powinno być wolno złożyć tylko jeden wniosek o pozwolenie przypadający na kontyngent. W celu ułatwienia wyboru władzom państwowym i przyjmowania wnioskodawców spełniających kryteria należy wprowadzić procedurę zatwierdzającą wnioskodawców spełniających kryteria oraz sporządzić wykaz zatwierdzonych wnioskodawców ważny na okres jednego roku. W celu zapewnienia, że ograniczenia dotyczące liczby składanych wniosków są skuteczne, należy wprowadzić karę, stosowaną wówczas, gdy nie przestrzega się niniejszych ograniczeń.

(8) Produkty podlegające operacjom obejmującym uszlachetnianie czynne i bierne nie są ani przywożone, a w rezultacie uwolnione do swobodnego obrotu, ani wywożone, a zatem nigdy nie brano ich pod uwagę w celu ustanowienia zdolności wnioskodawców, o której mowa w uzgodnieniach podlegających rozporządzeniu (WE) nr 1374/98. W celu nadania niniejszym operacjom przejrzystego charakteru należy wyszczególnić, że nie można ich brać pod uwagę podczas obliczania odnośnych ilości, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu.

(9) Do celów zarządzania kontyngentami taryfowymi przyznanymi państwom ustalonymi w wykazie CXL oraz kontyngentami na mocy Porozumienia z Norwegią, w szczególności kontroli, czy produkty przywożone odpowiadają kryteriom opisu danego towaru oraz kontyngentu taryfowego, należy wykorzystać uzgodnienia, w których ramach pozwolenia na przywóz są wydawane w zaleconej formie przy okazywaniu świadectwa IMA 1 (uzgodnienia dotyczące kontrolowania wewnętrznego), za co odpowiedzialnością obarcza się kraj wysyłający. Niniejsze uzgodnienia, w których ramach kraj wysyłający wydaje zapewnienie, że wywożone produkty zgadzają się ze swoim opisem, znacznie upraszczają procedurę przywozową. Są również wykorzystywane przez państwa trzecie do kontrolowania zgodności z kontyngentami taryfowymi.

(10) W celu ochrony interesów finansowych Wspólnoty należy dokonać przeglądu deklaracji w ramach uzgodnień świadectwa IMA 1 na poziomie Wspólnoty poprzez losowe pobieranie próbek partii towaru oraz wykorzystywanie uznanych na skalę międzynarodową testów i metod statystycznych.

(11) Istnieje potrzeba wprowadzenia dodatkowych szczegółowych zasad wdrażania systemu świadectwa IMA 1, w szczególności dotyczących wypełniania, wydania, unieważnienia, zmiany i wymiany świadectw przez organ wydający, okresu ważności świadectw oraz warunków ich wykorzystywania z odpowiednim pozwoleniem na przywóz. Należy również sporządzić przepisy dotyczące zamknięcia roku, związane z normalnym czasem przewozowym, w celu uwolnienia do swobodnego obrotu produktów objętych świadectwem IMA 1 oraz planowanych do przywozu w następnym roku. W celu zagwarantowania zgodności z kontyngentem powinno się kontrolować zgłoszenia przywozowe oraz należy przeprowadzać kontrolę urzędową na zamknięcie roku.

(12) Należy przeprowadzać identyfikację masła przywożonego z Nowej Zelandii w ramach obecnie dostępnego kontyngentu w celu zagwarantowania, że nie jest płacona pełna refundacja wywozowa oraz niektóre kwoty pomocy. W tym celu należy sporządzić definicje wraz z instrukcjami dotyczącymi wypełniania świadectwa IMA 1, sprawdzania wagi i zawartości tłuszczu oraz wskazówkami, jaką procedurę zastosować w przypadku sporu dotyczącego składu masła.

(13) W drodze wyjątku od rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 przywóz masła nowozelandzkiego w ramach obecnie dostępnego kontyngentu powinien również podlegać dodatkowym warunkom, w szczególności połączenia ilości objętej świadectwem IMA 1 z tą, którą obejmuje odpowiednie pozwolenie na przywóz, oraz wymogu, aby oba dokumenty były używane tylko raz, razem z deklaracją dopuszczenia do swobodnego obrotu.

(14) Kanadyjski cheddar jest obecnie jedynym produktem objętym systemem świadectwa IMA 1, dla którego trzeba przestrzegać ceny franco granica. W tym celu nabywca oraz docelowe Państwo Członkowskie muszą być wskazani na świadectwie IMA 1.

(15) W wyniku niewłaściwego zarządzania przez organy wydające świadectwa IMA 1 w Norwegii, które doprowadziło do przekroczenia kontyngentu, Norwegia poprosiła o zastąpienie dwóch organów wydających wskazanych w załączniku VII do rozporządzenia (WE) nr 1374/98 jednym organem podlegającym bezpośrednio Ministerstwu Rolnictwa. Należy zatem dokonać niezbędnych zmian w celu spełnienia prośby Norwegii.

(16) Importerzy, którzy zamierzają przywozić niektóre sery pochodzące ze Szwajcarii, muszą zobowiązać się do przestrzegania warunków minimalnej ceny franco granica w celu korzystania z preferencyjnego traktowania przewidzianego dla tych serów. W przeszłości takie zobowiązanie znajdowało się w polu 17 obowiązkowego świadectwa IMA 1, jednakże obecnie zostało to zmienione. Zatem w interesie przejrzystości leży, aby pojęcie ceny franco granica oraz warunki zapewniające jego przestrzeganie powinny zostać wyszczególnione w inny sposób.

(17) W przypadku przepisów szczególnych związanych z preferencyjnym przywozem niepodlegającym kontyngentom, określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1706/98, załącznik I do protokołu 1 do decyzji nr 1/98 Rady Stowarzyszenia WE– Turcja, załącznik IV do Porozumienia z RPA oraz w ramach Porozumienia ze Szwajcarią należy wyszczególnić, że obniżona stawka celna ma być stosowana tylko w razie okazania dowodu pochodzenia określonego w stosownych protokołach do tych porozumień.

(18) W celu lepszej ochrony zasobów własnych Wspólnoty oraz w świetle zdobytego doświadczenia niezbędne są szczegółowe zasady dotyczące kontroli przywozu. W szczególności należy określić procedurę, której należy przestrzegać w niektórych przypadkach, kiedy partia objęta deklaracją o dopuszczeniu do swobodnego obrotu nie zgadza się z tą deklaracją, w celu zagwarantowania odpowiedniego nadzoru ilości w rzeczywistości uwolnionych do swobodnego obrotu w ramach kontyngentów.

(19) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ 1

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Z wyjątkiem przypadków gdzie postanowiono inaczej, niniejszy tytuł stosuje się do całego przywozu do Wspólnoty każdego z produktów wymienionych w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 (zwanych dalej „przetworami mlecznymi”), włączając towary przywożone bez ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym oraz zwolnionych od cła i opłat o skutku równoważnym w ramach wyjątkowych środków handlowych przyznanych przez Wspólnotę niektórym państwom i terytoriom.

Artykuł 2

Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (³⁰). Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jaką należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia, bez uszczerbku dla art. 24 ust. 3 i ust. 4 niniejszego rozporządzenia.

O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, stosuje się przepisy rozporządzeń (WE) nr 376/2008 i (WE) nr 1301/2006 (³¹).

Artykuł 3

1. (skreślony).

2. Ośmiocyfrowy kod Nomenklatury Scalonej (zwanej dalej „kodem CN”), poprzedzony przedrostkiem „ex”, gdzie zachodzi taka potrzeba, zostaje umieszczony w polu 16 zarówno we wnioskach o pozwolenie na przywóz, jak i samych pozwoleniach. Pozwolenia są ważne tylko dla produktów określonych w ten sposób.

Jednakże w przypadku pozwoleń wydanych w ramach przywozowych kontyngentów taryfowych, określonych w rozdziale I oraz sekcji 2 rozdziału III tytułu 2, są one ważne dla wszystkich kodów CN objętych tym samym numerem kontyngentu, pod warunkiem że podlegają one identycznej celnej należności przywozowej.

3. (skreślony).

4. Pozwolenia są wydawane nie później niż pierwszego dnia roboczego następującego po dniu, w którym złożono wniosek.

Artykuł 4

1. Kod CN 0406 90 01 obejmujący sery do przetworzenia ma zastosowanie tylko wobec towarów przywożonych.

2. (skreślony).

3. (skreślony).

TYTUŁ 2

PRZEPISY SZCZEGÓLNE W SPRAWIE PRZYWOZU PO OBNIŻONEJ STAWCE CELNEJ

ROZDZIAŁ I

Towary przywożone w ramach kontyngentów przyznanych przez Wspólnotę na podstawie samego pozwolenia na przywóz

Sekcja 1

Artykuł 5

Niniejszy rozdział ma zastosowanie do przetworów mlecznych przywożonych w ramach następujących kontyngentów taryfowych:

a) kontyngenty dla państw o niewyszczególnionym pochodzeniu określone w wykazie CXL;

b) (skreślona);

c) (skreślona);

d) (skreślona);

e) (skreślona);

f) kontyngent określony w załączniku 2 do Umowy zawartej między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie handlu produktami rolnymi, zatwierdzonej decyzją 2002/309/WE, Euratom Rady i Komisji (³²);

g) (skreślona);

h) [1] kontyngenty określone w załączniku V do Porozumienia między Unią Europejską a Królestwem Norwegii zatwierdzonego decyzją Rady 2011/818/UE (³³) oraz kontyngenty określone w załączniku IV do Porozumienia między Unią Europejską a Królestwem Norwegii zatwierdzonego decyzją Rady (UE) 2018/760 (³⁴) („porozumienia z Norwegią”);

i) kontyngenty określone w załączniku V do Porozumienia między Unią Europejską a Islandią w sprawie dodatkowych preferencji w handlu produktami rolnymi zatwierdzonego decyzją Rady (UE) 2017/1913 (³⁵) („porozumienie z Islandią”);

j) (skreślona);

k) kontyngenty określone w części K załącznika I;

l) kontyngenty określone w części L załącznika I.

Artykuł 6

Załącznik I określa kontyngenty taryfowe, stosowane należności celne, ilości maksymalne, które można przywieźć w każdym roku, okresy obowiązywania przywozowych kontyngentów taryfowych oraz ich podział na podokresy.

Ilości określone w załączniku I części B, D i F, na każdy rok importowy są dzielone na dwie równe części na okresy sześciomiesięczne zaczynające się od dnia 1 lipca oraz od dnia 1 stycznia każdego roku.

Sekcja 2

Artykuł 7

Wnioskodawcy ubiegający się o pozwolenia na przywóz muszą zostać zatwierdzeni z wyprzedzeniem przez właściwy organ Państwa Członkowskiego, w którym prowadzą działalność gospodarczą.

Dana władza przydziela numer identyfikacyjny każdemu zatwierdzonemu importerowi.

Artykuł 8

W drodze odstępstwa od art. 5 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1301/2006, zgoda udzielana jest wnioskodawcom, którzy przed dniem 1 kwietnia każdego roku złożą odpowiednim organom państwa członkowskiego, w którym znajduje się ich siedziba i w którym są zarejestrowani do celów VAT, wniosek z dołączonym dowodem stwierdzającym, że w ciągu każdego z dwóch poprzednich lat kalendarzowych przywozili do Wspólnoty lub z niej wywozili co najmniej 25 ton przetworów mlecznych objętych rozdziałem 04 Nomenklatury Scalonej.

Artykuł 9

Przed dniem 1 maja właściwy organ powiadamia wnioskodawców o wynikach procedury zatwierdzającej i o ich numerze identyfikacyjnym w przypadku, gdy zachodzi taka potrzeba. Zatwierdzenie jest ważne przez okres jednego roku.

Artykuł 10

1. Przed dniem 20 maja każdego roku państwa członkowskie przesyłają swoje wykazy zatwierdzonych importerów, zgodnie z ust. 3, do Komisji, która odsyła je właściwym władzom pozostałych państw członkowskich.

Tylko importerzy, którzy znajdują się w wykazie, są upoważnieni do występowania z wnioskiem o pozwolenie od dnia 1 czerwca danego roku w odniesieniu do przywozu dokonanego w okresie od dnia 1 lipca danego roku do dnia 30 czerwca następnego roku, zgodnie z art. 11-14.

2. Komisja, na wniosek krajów ubiegających się o członkostwo, dla których otwarty jest kontyngent przywozowy, może przesyłać wykazy zatwierdzonych importerów pod warunkiem, że na takie przekazanie uzyska zgodę importerów znajdujących się w wykazie. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne kroki w celu ubiegania się o zgodę importerów.

3. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swoich wykazach zatwierdzonych importerów wyszczególniających zatwierdzonych importerów, którzy wyrazili zgodę zgodnie z ust. 2, i pozostałych zatwierdzonych importerów. Powiadomienie to zawiera numer identyfikacyjny, nazwę, adres, numer telefonu i adres poczty elektronicznej zatwierdzonych importerów.

Sekcja 3

Artykuł 11

Wnioski o wydanie pozwolenia mogą być złożone tylko w Państwie Członkowskim wydającym zatwierdzenie i muszą zawierać numer identyfikacyjny importera.

Artykuł 12

(skreślony).

Artykuł 13

1. Wnioski o wydanie pozwolenia mogą zawierać jeden lub więcej kodów CN na ten sam kontyngent, wymienionych w załączniku I, oraz muszą wskazywać żądaną ilość przypadającą na każdy kod.

Jednakże na każdy kod wydaje się oddzielne pozwolenie.

2. Wnioski o pozwolenie odnoszą się do co najmniej 10 ton i do ilości nie większej niż ilość dostępna w ramach kontyngentu na podokres zgodnie z art. 6.

Wnioski o wydanie pozwolenia mogą jednak odnosić się do:

a) ilości nie większej niż 10 % dostępnej ilości w przypadku kontyngentów określonych w art. 5 lit. a);

b) ilości nie większej niż 25 % dostępnej ilości w przypadku kontyngentów określonych w art. 5 lit. k).

3. (skreślony).

Artykuł 14

1. Wnioski o pozwolenie można składać jedynie:

a) od dnia 20 do dnia 30 listopada w odniesieniu do przywozu dokonanego w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca następnego roku;

b) od dnia 1 do dnia 10 czerwca w odniesieniu do przywozu dokonanego w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia danego roku.

1a. W odniesieniu do kontyngentów określonych w części K załącznika I wnioski o pozwolenie można składać jedynie:

a) od dnia 20 do dnia 30 listopada w odniesieniu do przywozu dokonanego w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca następnego roku;

b) od dnia 1 do dnia 10 czerwca w odniesieniu do przywozu dokonanego w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia danego roku;

c) od dnia 1 do dnia 10 września w odniesieniu do przywozu dokonanego w okresie od dnia 1 października do dnia 31 grudnia danego roku.

2. Zabezpieczenie określone w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 wynosi 35 EUR na 100 kilogramów netto produktu.

Sekcja 4

Artykuł 15

Piątego dnia roboczego następującego po upływie terminu składania wniosków państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wnioskach złożonych dla każdego z danych produktów. Powiadomienia zawierają ilości objęte wnioskiem dla każdego numeru kontyngentu i kodu CN. Powiadomienia dla każdego kontyngentu przedkładane są na osobnych formularzach.

Artykuł 16

1. Właściwe organy państw członkowskich wydają pozwolenia w ciągu pięciu dni roboczych po piątym dniu roboczym po dniu składania powiadomienia określonym w art. 15.

2. (skreślony).

3. W drodze odstępstwa od art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 pozwolenia na przywóz są ważne wyłącznie na podokres, na który zostały wydane. W rubryce 24 pozwoleń na przywóz umieszcza się jeden z wpisów wymienionych w załączniku XX.

4. Pozwolenia na przywóz wydane zgodnie z niniejszym rozdziałem mogą być przekazane tylko osobom fizycznym lub prawnym zatwierdzonym zgodnie z sekcją 2. Kiedy pozwolenia są przekazywane, osoba przekazująca powiadamia organ wydający o numerze identyfikacyjnym osoby odbierającej pozwolenie.

5. W drodze odstępstwa od art. 11 ust. 1 akapit pierwszy lit. b) w powiązaniu z art. 11 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach, włącznie z powiadomieniem o braku wniosków, na które opiewają pozwolenia na przywóz wydane w ciągu 10 dni roboczych po upływie terminu na wydanie tych pozwoleń, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 17

W drodze wyjątku od art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 ilości przywożone zgodnie z niniejszym rozdziałem nie mogą przekraczać ilości wskazanych w polach 17 i 18 pozwolenia na przywóz. W tym celu umieszcza się cyfrę „0” w polu 19 pozwolenia.

Artykuł 18

1. Wnioski o wydanie pozwolenia oraz pozwolenia muszą zawierać:

a) kraj pochodzenia w polu 8;

b) w polu 15, opis produktu podany w załączniku I lub, w przypadku jego braku, w Nomenklatury Scalonej dla kodu CN podanego dla danego kontyngentu;

c) kod CN, jak wskazano dla danego kontyngentu, poprzedzony przedrostkiem „ex”, gdzie zachodzi taka potrzeba, w polu 16;

d) w polu 20, jeden z zapisów wymienionych w załączniku XV.

2. W pozwoleniach znajduje się zobowiązanie do przywozu z państwa wskazanego w polu 8, z wyjątkiem towarów przywożonych w ramach kontyngentów, określonych w załączniku I część A.

3. (skreślony).

Artykuł 19

1. Obniżoną stawkę celną stosuje się tylko po okazaniu deklaracji dopuszczenia do swobodnego obrotu wraz z pozwoleniem na przywóz oraz, w przypadku towarów przywożonych, określonych poniżej, dowodem pochodzenia wydanym zgodnie z następującymi protokołami:

a) (skreślona);

b) (skreślona);

c) (skreślona);

d) (skreślona);

e) protokołem 3 do Umowy pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22.7.1972 r. (³⁶);

f) protokołem 3 do Umowy z Jordanią;

g) [2] zasadami, o których mowa w pkt 9 porozumień z Norwegią;

h) protokół 3 do Umowy z Islandią;

i) (skreślona);

j) art. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 374/2014 (³⁷).

2. Dopuszczenie do swobodnego obrotu produktów przywożonych w ramach porozumień określonych w ust. 1 lit. a) i b) podlega albo okazaniu świadectwa EUR.1 albo deklaracji eksportera zgodnie z wymienionymi protokołami.

3. (skreślony).

3. W odniesieniu do kontyngentów określonych w części K załącznika I obniżoną stawkę celną stosuje się po:

a) akceptacji deklaracji dopuszczenia do swobodnego obrotu;

b) okazaniu pozwolenia na przywóz; oraz

c) okazaniu świadectwa IMA 1 określonego w załączniku IX, wydanego przez organ wydający wymieniony w załączniku XII i zawierającego odpowiednie szczegółowe dane określone w załączniku XI, poświadczającego spełnienie wymogów kwalifikowalności oraz pochodzenie produktów objętych deklaracją dopuszczenia do swobodnego obrotu.

Organy celne wpisują seryjny numer świadectwa IMA 1 na pozwoleniu na przywóz.

Stosuje się odpowiednio art. 37 ust. 2, 3 i 4.

ROZDZIAŁ IA

PRZYWÓZ NA PODSTAWIE KONTYNGENTÓW ZARZĄDZANYCH ZGODNIE Z ART. 308a–308c ROZPORZĄDZENIA (EWG) NR 2454/93

Artykuł 19a

1. Przepisy art. 308a, 308b i art. 308c ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 stosuje się do kontyngentów podanych w załączniku VIIa i przewidzianych w:

a) rozporządzeniu Rady (WE) nr 312/2003 (³⁸);

b) rozporządzeniu Rady (WE) nr 747/2001 (³⁹);

c) (skreślona);

d) załączniku I do protokołu 1 do decyzji nr 1/98 Rady Stowarzyszenia WE–Turcja (⁴⁰).

2. Przywóz na podstawie kontyngentów określonych w ust. 1 nie podlega obowiązkowi przedstawienia pozwolenia na przywóz.

2a. W odniesieniu do kontyngentu określonego w ust. 1 lit. d), art. 308c ust. 2 i 3 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 nie powinien mieć zastosowania w okresie obowiązywania kontyngentu rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia 2010 r. i trwającego do dnia 31 grudnia 2010 r.

4. Obniżoną stawkę celną stosuje się po okazaniu dowodu pochodzenia wydanego zgodnie z:

a) załącznikiem III do porozumienia z Chile;

b) protokołem 4 do umowy z Izraelem;

c) (skreślona);

d) protokołem 3 do decyzji nr 1/98 Rady Stowarzyszenia WE–Turcja.

ROZDZIAŁ II

Towary niepodlegające kontyngentom przywożone na podstawie samego pozwolenia na przywóz

Artykuł 20

(skreślony).

Artykuł 21

(skreślony).

Artykuł 22

(skreślony).

ROZDZIAŁ IIa

PRZYWÓZ NIEPODLEGAJĄCY KONTYNGENTOM BEZ PRZEDSTAWIANIA POZWOLENIA NA PRZYWÓZ

Artykuł 22a

1. Niniejszy artykuł stosuje się do preferencyjnego przywozu określonego w art. 3 Umowy między Wspólnotą Europejską a Szwajcarią w sprawie handlu produktami rolnymi.

2. Wszystkie produkty objęte kodem CN 0406 pochodzące ze Szwajcarii są zwolnione z należności celnych oraz z obowiązku przedstawienia pozwolenia na przywóz.

3. Zwolnienie z należności celnych stosuje się tylko po okazaniu deklaracji dopuszczenia do swobodnego obrotu wraz z dowodem pochodzenia wydanym zgodnie z protokołem 3 do Umowy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarii podpisanej w Brukseli dnia 22 lipca 1972 r.

Artykuł 23

(skreślony).

ROZDZIAŁ III

Towary przywożone w ramach pozwolenia na przywóz objęte wewnętrznym systemem kontroli świadectwa (IMA 1)

Sekcja 1

Artykuł 24

1. Niniejszą sekcję stosuje się do przywozu w ramach kontyngentów dla określonych krajów pochodzenia wymienionych w wykazie CXL, o którym mowa w załączniku III.B.

2. Załącznik III.B do niniejszego rozporządzenia określa stosowane należności celne oraz ilości maksymalne, które można przywieźć w okresie obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego.

3. Wniosek o wydanie pozwolenia lub świadectwa nie jest przyjmowany, jeżeli do godziny 13 w dniu wniesienia wniosku nie zostało wniesione właściwemu organowi zabezpieczenie w wysokości 10 EUR za każde 100 kg wagi netto produktu.

4. Pozwolenia są ważne od dnia ich faktycznego wydania w rozumieniu art. 22 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 do końca trzeciego miesiąca następującego po dacie wydania.

Artykuł 25

1. Pozwolenia na przywóz produktów wymienionych w załączniku III.B ze wskazaną stawką należności celnej są wydawane tylko po okazaniu odpowiedniego świadectwa IMA 1 na całkowitą ilość netto w nim wskazaną.

Świadectwa IMA 1 muszą spełniać wymogi ustanowione w art. 29-33. Pozwolenia na przywóz muszą zawierać numer i datę wydania odpowiedniego świadectwa IMA 1.

2. Pozwolenia na przywóz można wydać dopiero po zweryfikowaniu przez właściwy organ, czy spełniono przepisy art. 33 ust. 1 lit. e).

Organy wydające pozwolenie przesyłają Komisji kopię świadectwa IMA 1 złożonego z każdym wnioskiem o pozwolenie na przywóz nie później niż do godziny 18.00 (czasu brukselskiego) w dniu, w którym wniosek został złożony.

Organy wydające pozwolenia wydają pozwolenia na przywóz czwartego dnia roboczego po złożeniu wniosku, o ile Komisja nie podjęła żadnych szczególnych środków przed tą datą.

Właściwy organ wydający pozwolenie na przywóz zachowuje oryginał każdego okazanego świadectwa IMA 1.

Artykuł 26

1. Świadectwa IMA 1 są ważne od daty wydania aż do końca ósmego miesiąca z rzędu, ale w żadnym przypadku nie mogą pozostać ważne przez okres dłuższy niż odpowiednie pozwolenie na przywóz lub po 31 grudnia roku przywozowego, na który zostały wydane.

2. Od 1 listopada każdego roku świadectwa IMA 1 ważne od 1 stycznia następnego roku mogą być wydawane dla ilości objętych kontyngentem na ten rok przywozowy. Jednakże wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz można składać tylko od pierwszego dnia roboczego roku przywozowego.

3. Załącznik VIII do niniejszego rozporządzenia określa okoliczności, w których świadectwa IMA 1 mogą zostać unieważnione, zmienione, zastąpione lub poprawione.

Artykuł 27

Jako wyjątek od art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 przywożona ilość nie może przekroczyć tej, która widnieje w polach 17 i 18 pozwolenia na przywóz. W tym celu umieszcza się cyfrę „0” w polu 19 pozwoleń.

Artykuł 28

1. Wnioski o wydanie pozwolenia oraz pozwolenia muszą zawierać:

a) w polach 7 i 8 kraj produkcji i kraj pochodzenia;

b) w polu 15 opis produktu według załącznika III;

c) w polu 16 kod CN według załącznika III, poprzedzony przedrostkiem „ex”, gdzie zachodzi taka potrzeba;

d) w polu 20 w przypadku, gdy stosuje się numer kontyngentu, numer świadectwa IMA 1 oraz jego data wydania, w jednym z zapisów wymienionych w załączniku XVII.

2. Pozwolenia muszą zawierać zobowiązanie do przywozu z kraju pochodzenia wskazanego w polu 8.

3. (skreślony).

Artykuł 29

1. Świadectwa IMA 1 są sporządzane na formularzach według wzoru w załączniku IX, z wyjątkiem gdy chodzi o masło nowozelandzkie, oraz zgodnie z wymogami ustanowionymi w niniejszym rozdziale.

2. Nie wypełnia się pola 3 świadectwa IMA 1 odnoszącego się do nabywcy oraz pola 6 odnoszącego się do kraju przeznaczenia.

Artykuł 30

1. Wymiary formularza określone w art. 29 wynoszą 210 × 297 mm. Wykorzystywany w tym celu papier ma ważyć co najmniej 40 g/m² i ma być biały.

2. Formularze są drukowane i wypełniane w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Mogą być również drukowane i wypełniane w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych kraju wysyłającego.

3. Formularz wypełnia się maszynowo albo odręcznie. W przypadku wypełniania odręcznego formularz należy wypełniać drukowanymi literami.

4. Na każdym świadectwie IMA 1 musi widnieć numer seryjny przyznany przez organ wydający.

Artykuł 31

1. Należy sporządzić osobne świadectwo IMA 1 dla każdego typu produktu określonego w załączniku III i dla każdej formy prezentacji w nim zawartej.

2. Świadectwa IMA 1 muszą zawierać szczegółowe dane wymienione w załączniku XI dla każdego rodzaju produktu i każdej formy prezentacji, z wyjątkiem masła nowozelandzkiego.

Artykuł 32

1. W momencie składania deklaracji o dopuszczeniu do swobodnego obrotu organom celnym przywożącego państwa członkowskiego okazywana jest właściwie potwierdzona kopia świadectwa IMA 1 razem z odpowiednim pozwoleniem na przywóz i produktami, do których się odnosi. Bez uszczerbku dla art. 26 ust. 1, przedstawia się ją w czasie trwania jej ważności, z wyjątkiem przypadków zaistnienia siły wyższej.

2. Świadectwa IMA 1 są ważne tylko, jeżeli są poprawnie wypełnione i poświadczone przez organ wydający wymieniony w załączniku XII.

3. Świadectwa IMA 1 są uznane za należycie poświadczone w przypadku, gdy widnieje na nich data i miejsce wydania, są podstemplowane przez organ wydający i znajduje się na nich podpis lub podpisy osoby lub osób upoważnionych do składania podpisów.

Artykuł 33

1. Organy wydające mogą być wymienione w załączniku XII tylko, jeżeli:

a) są uznane przez kraj wysyłający;

b) zobowiązują się do zweryfikowania pozycji w świadectwach;

c) zobowiązują się dostarczyć Komisji i Państwom Członkowskim, na ich wniosek, wszelkich informacji, których można zażądać w celu oszacowania szczegółowych danych wymienionych w świadectwach;

d) zobowiązują się wydać świadectwo IMA 1 dla produktów wymienionych w załączniku III część A na całkowitą ilość w nim przewidzianą, zanim produkt objęty świadectwem opuści terytorium kraju wydania;

e) zobowiązują się przesłać Komisji faksem kopię każdego poświadczonego świadectwa IMA 1 na całkowitą ilość przewidzianą w dniu wydania lub w ciągu najpóźniej siedmiu dni od tej daty i, gdy zajdzie taka potrzeba, powiadomienie o wszelkim unieważnieniu, korekcie lub zmianie;

f) w przypadku produktów objętych kodem CN 0406 zobowiązują się powiadamiać Komisję do dnia 15 stycznia, osobno dla każdego kontyngentu, o:

i) numerze świadectw IMA 1 wydanych na poprzedni rok kontyngentowy wraz z numerem identyfikacyjnym każdego z nich oraz ilością nim objętą, wraz z całkowitą liczbą wydanych świadectw i całkowitą ilością nimi objętą na dany rok kontyngentowy, oraz

ii) unieważnieniu, poprawie lub zmianie świadectw IMA 1 lub wydaniu kopii świadectw IMA 1 zgodnie z załącznikiem VIII ust. 1– 5 i art. 32 ust. 1 oraz wszystkimi odpowiednimi szczegółami w nich zawartymi.

2. Załącznik XII zostaje poddany przeglądowi, kiedy wymóg określony w ust. 1 lit. a) nie jest już dłużej spełniony lub kiedy organ wydający nie wypełni jednego ze zobowiązań, które podjął.

Sekcja 2

Artykuł 34

1. Niniejszą sekcję stosuje się do przywozu masła nowozelandzkiego w ramach kontyngentów o numerach 09.4195 oraz 09.4182 określonych w załączniku III.A do niniejszego rozporządzenia.

2. Stosuje się przepisy art. 27, 30, 31 ust. 1, art. 32 ust. 2 i 3 oraz art. 33 ust. 1 lit. a)-d).

3. Wyrażenie >co najmniej sześciotygodniowe< w opisie kontyngentu na masło nowozelandzkie oznacza co najmniej sześciotygodniowe w dniu, kiedy organom celnym zostaje przedstawione zgłoszenie o dopuszczeniu do swobodnego obrotu.

4. Załącznik III.A określa kontyngenty taryfowe, stosowane należności celne, ilości maksymalne, które można przywieźć w każdym roku, okresy obowiązywania przywozowych kontyngentów taryfowych oraz ich podział na podokresy.

Artykuł 34a

1. Kontyngenty dzieli się na dwie części określone w załączniku III.A:

a) kontyngent nr 09.4195 (zwany dalej „częścią A”) rozdziela się między importerów unijnych, którzy uzyskali zatwierdzenie zgodnie z przepisami art. 7 i którzy mogą wykazać, że dokonali przywozu w ramach jednego z kontyngentów 09.4195 lub 09.4182 w ciągu 24 miesięcy przed listopadem poprzedzającym rok kontyngentowy;

b) kontyngent nr 09.4182 (zwany dalej „częścią B” ) jest zarezerwowany dla wnioskodawców:

(i) którzy uzyskali zatwierdzenie zgodnie z przepisami art. 7; oraz

(ii) którzy mogą wykazać, że w okresie 12 miesięcy przed listopadem poprzedzającym rok kontyngentowy dokonali przywozu do i/lub wywozu z Unii co najmniej 100 ton mleka lub przetworów mlecznych objętych rozdziałem 04 Nomenklatury scalonej w co najmniej 4 odrębnych operacjach.

2. Wnioski o pozwolenia na przywóz można składać jedynie:

a) od dnia 20 do dnia 30 listopada w odniesieniu do przywozu dokonanego w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca następnego roku;

b) od dnia 1 do dnia 10 czerwca w odniesieniu do przywozu dokonanego w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia danego roku;

c) od dnia 1 do dnia 10 września w odniesieniu do przywozu dokonanego w okresie od dnia 1 października do dnia 31 grudnia danego roku.

3. Aby zostały rozpatrzone, wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz muszą obejmować, na każdego wnioskodawcę:

a) w przypadku części A, nie więcej niż 125 % ilości przywiezionych przez wnioskodawcę w ramach kontyngentu 09.4195 lub 09.4182 w ciągu 24 miesięcy przed listopadem poprzedzającym rok kontyngentowy;

b) w przypadku części B, nie mniej niż 20 ton i nie więcej niż 10 % ilości dostępnej w podokresie i pod warunkiem że mogą udowodnić w stopniu zadowalającym właściwy organ odnośnego państwa członkowskiego, że spełniają warunki ustanowione w ust. 1 lit. b).

Z zastrzeżeniem spełnienia warunków kwalifikowalności, wnioskodawcy mogą równocześnie składać wnioski w ramach obydwu części kontyngentu.

Dla części A i dla części B należy składać odrębne wnioski o pozwolenie na przywóz.

4. Wnioski o pozwolenie na przywóz mogą być złożone tylko w państwie członkowskim, w którym wydano zatwierdzenie zgodnie z art. 7, i muszą zawierać numer identyfikacyjny importera.

5. Dowody określone w ust. 1 i 3 przedstawia się zgodnie z art. 5 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.

Wspomniane dowody przedstawia się w chwili składania wniosków o pozwolenia na przywóz i są one ważne w odniesieniu do odpowiedniego roku obowiązywania kontyngentu.

Artykuł 35

Zabezpieczenie, o którym mowa w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, wynosi 35 EUR na 100 kilogramów netto produktu.

Artykuł 35a

1. Najpóźniej piątego dnia roboczego następującego po upływie terminu składania wniosków państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wnioskach złożonych w odniesieniu do każdego z przedmiotowych produktów.

2. Powiadomienia obejmują ilości, o które złożono wniosek w ramach każdego numeru kontyngentu, w podziale na kod CN.

Najpóźniej piątego dnia roboczego następującego po upływie terminu składania wniosków państwa członkowskie przekazują również Komisji nazwiska/nazwy i adresy wnioskodawców, w podziale na numery kontyngentów. Powiadomienie to należy przekazywać drogą elektroniczną na formularzu udostępnionym państwom członkowskim przez Komisję.

3. W ciągu pięciu dni roboczych po terminie dokonania powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, Komisja podejmuje decyzję o zakresie, w jakim można przyjąć wnioski. Jeżeli ilości, o które złożono wnioski, nie przekraczają dostępnych ilości kontyngentu, Komisja nie podejmuje decyzji i pozwolenia wydaje się w odniesieniu do ilości, o które złożono wnioski.

Jeżeli wnioski o pozwolenie w odniesieniu do podkontyngentu przekraczają dostępne ilości w odnośnym okresie kontyngentowym, Komisja stosuje jednolity współczynnik przydziału do ilości, o które złożono wnioski. Część zabezpieczenia odpowiadająca nieprzydzielonym ilościom ulega zwolnieniu.

Jeżeli w przypadku jednego z podkontyngentów wynik zastosowania współczynnika przydziału oznaczałby przydzielenie pozwoleń na mniej niż 20 ton na wnioskodawcę, odpowiednie dostępne ilości przydziela się zainteresowanym państwom członkowskim poprzez przeprowadzenie losowania pozwoleń na 20 ton między wnioskodawcami, którym w wyniku zastosowania współczynnika przydziału przydzielono by mniej niż 20 ton.

Jeżeli w wyniku ustanowienia losowanych partii po 20 ton pozostanie ilość mniejsza niż 20 ton, ilość tę traktuje się jako jedną partię.

Zabezpieczenie dla wniosków, które nie otrzymały przydziału w drodze losowania, jest natychmiast zwalniane.

4. Wydanie pozwoleń następuje nie później niż 5 dni roboczych po podjęciu decyzji, o której mowa w ust. 3.

5. Pozwolenia na przywóz wydane na mocy niniejszego rozporządzenia są ważne do ostatniego dnia półrocznego okresu określonego w załączniku III.A.

6. Pozwolenia na przywóz wydane zgodnie z niniejszą sekcją mogą zostać przekazane tylko osobom fizycznym lub prawnym zatwierdzonym zgodnie z art. 7. Wraz z wnioskiem o przekazanie pozwolenia, osoba przekazująca powiadamia organ wydający o numerze identyfikacyjnym osoby otrzymującej pozwolenie.

Artykuł 35b

Wnioski o pozwolenie oraz pozwolenia zawierają określenia ustanowione w art. 28 z wyjątkiem odniesień do świadectwa IMA 1.

Rubryka 16 wniosków o pozwolenia może zawierać jeden z kodów CN wymienionych w załączniku III.A. lub większą liczbę tych kodów.

Rubryka 20 pozwoleń zawiera okres obowiązywania podkontyngentu, na który wydano pozwolenia.

Jeśli we wniosku o pozwolenie wymieniono więcej niż jeden kod CN, wnioskodawca musi określić ilość odpowiadającą każdemu z nich, a dla każdego kodu wydaje się odrębne pozwolenie.

Artykuł 36

Jeżeli masło nowozelandzkie nie spełnia wymogów dotyczących składu, nie przyznaje się korzyści wynikających z kontyngentu dla całej ilości objętej odpowiednią deklaracją celną.

Po stwierdzeniu, że nie spełniono wymogów, jeżeli przyjęto zgłoszenie o dopuszczeniu do swobodnego obrotu, organy celne pobierają należność celną przywozową ustanowioną w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87. W tym celu wydaje się pozwolenie na przywóz przy pełnej stawce należności celnej w odniesieniu do ilości nie spełniającej wymogów.

Ilość ta nie jest przypisana do pozwolenia.

Artykuł 37

1. W drodze odstępstwa od art. 26 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, właściwy organ wydający pozwolenia potwierdza pozwolenie w polu 20 jednym z zapisów wymienionych w załączniku XVIII.

2. Ilość określona na świadectwie IMA 1 jest równa ilości wskazanej na przywozowej deklaracji celnej.

3. Świadectwa IMA 1 są ważne od daty wydania do ostatniego dnia rocznego okresu kontyngentu na przywóz.

4. Pozwolenie na przywóz można wykorzystać dla jednej deklaracji przywozowej lub większej ich liczby.

Artykuł 38

(skreślony).

Artykuł 39

(skreślony).

Artykuł 40

1. Załącznik IV do niniejszego rozporządzenia określa zasady, według których należy postępować przy wypełnianiu świadectw IMA 1 oraz kontrolowaniu wagi i zawartości tłuszczu w maśle, jak również konsekwencje takiego kontrolowania.

2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję do dziesiątego dnia następnego miesiąca o wynikach kontroli przeprowadzonej za każdy kwartał w ramach załącznika IV. Powiadomienie to zawiera następujące informacje:

a) informacje ogólne:

(i) nazwa producenta masła;

(ii) kod identyfikacyjny partii;

(iii) wielkość partii w kg;

(iv) data kontroli (dzień/miesiąc/rok);

b) kontrola masy:

(i) wielkość próbki losowej (liczba kartonów);

(ii) dane dotyczące średniej:

– średnia arytmetyczna wagi netto na karton w kg (jak wyszczególniono w świadectwie IMA 1 – pole 9),

– średnia arytmetyczna wagi netto kartonów należących do próbki w kg,

– czy średnia arytmetyczna ustalonej w Unii wagi netto znacząco różni się od zadeklarowanej (N=nie, T=tak);

(iii) dane dotyczące standardowego odchylenia:

– standardowe odchylenie wagi netto na karton w kg (jak wyszczególniono w świadectwie IMA 1 – pole 9),

– standardowe odchylenie wagi netto kartonów należących do próbki (kg),

– czy standardowe odchylenie wagi netto w stosunku do wagi netto ustalonej w Unii znacząco różni się od zadeklarowanej (N=nie, T=tak);

c) kontrola zawartości tłuszczu:

(i) wielkość próbki losowej (liczba kartonów);

(ii) dane dotyczące średniej:

– średnia arytmetyczna zawartości tłuszczu w % w kartonach należących do próbki,

– czy średnia arytmetyczna zawartości tłuszczu ustalona w Unii przekracza 84,4 % (N=nie, Y=tak).

Artykuł 41

1. Na wszystkich etapach obrotu masła nowozelandzkiego przywożonego do Wspólnoty na warunkach określonych w niniejszym rozdziale pochodzenie nowozelandzkie musi być oznaczone na opakowaniu oraz na odpowiedniej fakturze lub fakturach.

2. W ramach odstępstwa od ust. 1 w przypadku gdy masło nowozelandzkie jest wymieszane z masłem wspólnotowym i w przypadku gdy mieszane masło jest przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji i pakowane po 500 gramów lub mniej, pochodzenie nowozelandzkie mieszanego masła musi być oznaczone tylko na odpowiedniej fakturze.

3. W przypadkach, określonych w ust. 1 i 2, faktury muszą również stwierdzać:

„ Masło przywożone w ramach sekcji 2 rozdziału III rozporządzenia Komisji (WE) nr 2535/2001: nie przysługuje pomoc odnośnie do masła na mocy art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 429/90 lub na mocy art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 2571/97 ani dopłata wywozowa na mocy art. 31 ust. 10 i 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999, poza przypadkiem przewidzianym w art. 31 ust. 12 tego rozporządzenia lub w art. 7a rozporządzenia Komisji (WE) nr 1222/94.”

Artykuł 42

Świadectwa IMA 1 są sporządzane według wzoru z załącznika X, zgodnie z wymogami ustanowionymi w niniejszej sekcji i w art. 40 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ IV

Kontrola towarów przywożonych po obniżonej stawce celnej

Artykuł 43

1. W przypadku deklaracji dopuszczenia produktów do swobodnego obrotu urzędy celne Wspólnoty szczegółowo badają dokumenty przedłożone w celu uzyskania deklaracji dopuszczenia do swobodnego obrotu upoważniającej do obniżonej należności celnej.

Przeprowadzają również fizyczną kontrolę produktów w oparciu o wymienione dokumenty.

2. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu utworzenia systemu przeprowadzania fizycznych kontroli w ramach ust. 1 akapit drugi bez uprzedniego ostrzeżenia, w oparciu o ocenę analizy ryzyka.

Jednakże do końca 2003 r. system ma zagwarantować, że co najmniej 3 % deklaracji dopuszczających do swobodnego obrotu przypadających na Państwo Członkowskie na rok kalendarzowy jest fizycznie skontrolowanych.

Obliczając minimalny wskaźnik kontroli fizycznych, które mają być przeprowadzone, Państwa Członkowskie mogą wybrać opcję pomijania zgłoszeń przywozowych obejmujących ilości nieprzekraczające 500 kg.

Artykuł 44

1. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 213/2001 (⁴¹) stosuje się w związku z metodami odsyłającymi, które mają być wykorzystywane do analizy produktów, jak przewidziano w niniejszym rozporządzeniu, w celu stwierdzenia, czy ich skład jest zgodny z deklaracją dopuszczenia do swobodnego obrotu.

2. Każdy urząd celny sporządza szczegółowe sprawozdanie kontrolne z każdej przeprowadzonej kontroli fizycznej. Sprawozdanie, w którym musi znajdować się data kontroli, musi zostać zachowany przez co najmniej trzy lata kalendarzowe.

3. W przypadku gdy przeprowadzono kontrolę fizyczną, pole 32 pozwoleń na przywóz lub pole na wiadomości w pozwoleniach elektronicznych zawiera jeden z zapisów wymienionych w załączniku XIX:

— Se ha realizado el control material [Reglamento (CE) n° 2535/2001]

— Fyzická kontrola provedena [nařízení (ES) č. 2535/2001]

— Fysisk kontrol [forordning (EF) nr. 2535/2001]

— Warenkontrolle durchgeführt [Verordnung (EG) Nr. 2535/2001]

— Füüsiline kontroll tehtud [määrus (EÜ) nr. 2535/2001]

— Πραγματοποιήθηκε φυσικός έλεγχος [Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2535/2001]

— Physical check carried out [Regulation (EC) No 2535/2001]

— Contrôle physique effectué [règlement (CE) n° 2535/2001]

— Controllo físico effettuato [regolamento (CE) ո. 2535/2001]

— Fiziska pārbaude veikta [Regula (EK) Nr. 2535/2001]

— Fizinis patikrinimas atliktas [Reglamentas (EB) Nr. 2535/2001]

— Fizikai ellenórzés elvégezve [2535/2001/EK rendelet]

— Iććekjar fiziku mwettaq [Regolament (KE) Nru 2535/2001]

— Fysieke controle uitgevoerd [Verordening (EG) nr. 2535/2001]

— Przeprowadzono kontrolę fizyczną [Rozporządzenie (WE) nr. 2535/2001]

— Controlo físico em conformidade com [Regulamento (CEļn.⁰ 2535/2001]

— Fyzická kontrola vykonaná [Nariadenie (ES) č. 2535/2001]

— Fizični pregled opravljen [Uredba (ES) št. 2535/2001]

— Fyysinen tarkastus suoritettu [asetus (EY) N:o. 2535/2001]

— Fysisk kontroll utförd [förordning (EG) nr. 2535/2001].

Władze celne oceniają wyniki pierwszej analizy w ciągu 20 dni roboczych od daty, w której przeprowadzono kontrolę fizyczną. W przypadku gdy ostateczne wyniki wykażą niezgodność, niniejsze wyniki i, jeśli zachodzi taka potrzeba, pozwolenie są odsyłane właściwemu organowi wydającemu pozwolenia w terminie dziesięciu dni roboczych od daty, w której ustalono wyniki.

Bez uszczerbku dla przepisów art. 248 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (⁴²) w przypadku gdy przeprowadzono kontrolę fizyczną składu przed pokazaniem zatwierdzonego pozwolenia na przywóz na mocy art. 33 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, zabezpieczenie zostaje wydane.

4. O każdym przypadku niezgodności z deklaracją dopuszczenia do swobodnego obrotu powiadamia się Komisję w terminie dziesięciu dni roboczych od momentu ustalenia takiej niezgodności przez władze celne, wyszczególniając, w jaki sposób produkty nie spełniają przepisów, oraz stawkę cła zastosowanego w wyniku wykrycia niezgodności.

Artykuł 45

W ramach kontyngentów taryfowych państwa członkowskie przekazują Komisji szczegółowe informacje na temat ilości produktów wprowadzonych do swobodnego obrotu zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.

Artykuł 45a

Powiadomienia, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, z wyjątkiem tych, o których mowa w art. 15. art. 35a ust. 1 oraz art. 45, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (⁴³).

TYTUŁ 3

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 46

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu sprawdzenia, że system pozwoleń i świadectw wprowadzony przez niniejsze rozporządzenie działa właściwie.

Artykuł 47

Zatwierdzenie przewidziane w art. 7 nie jest wymagane na okres od 1 stycznia do 30 czerwca 2002 r.

Wnioski o wydanie pozwolenia na kontyngenty objęte rozdziałem I tytułu 2 mogą być wnoszone na ten okres tylko w Państwie Członkowskim, w którym wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, i zostają przyjęte tylko, jeżeli zostaje przedstawiony dowód, określony w art. 8 ust. 1 lit. a), spełniający oczekiwania właściwych władz, u których wniosek jest składany.

Ograniczenia przewidziane w art. 16 ust. 4 nie dotyczą przekazywania pozwoleń na przywóz, jak określono w rozdziale I tytułu 2, wydanych w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca 2002 r.

Na okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca 2002 r. oraz od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2002 r. rok, określony w art. 8 ust. 1 lit. a) jest rokiem 2001 lub rokiem 2000, jeżeli dany importer potrafi udowodnić, że nie był w stanie przywozić lub wywozić wymaganych ilości mleka w roku 2001 na skutek wyjątkowych okoliczności.

Artykuł 48

Rozporządzenia (EWG) nr 2967/79, (WE) nr 2508/97, (WE) nr 1374/98 i (WE) nr 2414/98 niniejszym tracą moc.

Mają wciąż zastosowanie do pozwoleń, o które złożono wnioski przed dniem 1 stycznia 2002 r.

Odniesienia do uchylonych rozporządzeń są traktowane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 49

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Stosuje się ono do pozwoleń na przywóz, o które złożono wnioski od dnia 1 stycznia 2002 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 grudnia 2001 r.

[1] Art. 5 lit. h) w brzmieniu ustalonym przez art. 1 lit. a) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/1300 z dnia 27 września 2018 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2535/2001 i wprowadzającego od niego odstępstwa w odniesieniu do pozwoleń na przywóz przetworów mlecznych pochodzących z Norwegii (Dz.Urz.UE L 244 z 28.09.2018, str. 6). Zmiana weszła w życie 1 października 2018 r. i ma zastosowanie od 1 października 2018 r.

[2] Art. 19 ust. 1 lit. g) w brzmieniu ustalonym przez art. 1 lit. b) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/1300 z dnia 27 września 2018 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2535/2001 i wprowadzającego od niego odstępstwa w odniesieniu do pozwoleń na przywóz przetworów mlecznych pochodzących z Norwegii (Dz.Urz.UE L 244 z 28.09.2018, str. 6). Zmiana weszła w życie 1 października 2018 r. i ma zastosowanie od 1 października 2018 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2018-03-11 do 2018-09-30