RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

w niektórych Państwach Członkowskich dozowniki aerozoli muszą być zgodne z pewnymi obowiązkowymi specyfikacjami technicznymi; specyfikacje te różnią się od siebie w poszczególnych Państwach Członkowskich, co utrudnia wymianę handlową we Wspólnocie;

utrudnienia w stworzeniu i funkcjonowaniu wspólnego rynku mogą zostać usunięte, jeśli wszystkie Państwa Członkowskie przyjmą takie same specyfikacje jako uzupełnienie albo w miejsce ich obecnych przepisów prawnych i dotyczyć one muszą w szczególności wytwarzania, napełniania oraz nominalnej objętości dozowników aerozoli;

biorąc pod uwagę obecny stan postępu technicznego, zakres stosowania niniejszej dyrektywy powinien zostać ograniczony do dozowników aerozoli wykonanych z metalu, szkła lub tworzywa sztucznego;

specyfikacje techniczne zawarte w Załączniku do niniejszej dyrektywy będą musiały zostać szybko dostosowane do postępu technicznego; aby ułatwić wykonanie właściwych środków, należy ustanowić procedurę dla ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi oraz Komisją w ramach Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektywy w Sprawie Dozowników Aerozoli;

możliwe jest, że dozowniki aerozoli wprowadzone do obrotu, pomimo, iż spełniają wymagania niniejszej dyrektywy i jej Załącznika, stanowią ryzyko dla bezpieczeństwa; dlatego należy ustanowić procedurę umożliwiającą przeciwdziałanie temu ryzyku,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa stosuje się do dozowników aerozoli jak określono w art. 2, z wyjątkiem takich dozowników aerozoli, których pojemnik posiada maksymalną pojemność mniejszą niż 50 ml oraz takich, których pojemnik posiada maksymalną pojemność większą od pojemności podanej w ppkt 3.1, 4.1.1, 4.2.1, 5.1 oraz ppkt 5.2 Załącznika do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy określenie „dozowniki aerozoli” oznacza każdy nienadający się do ponownego zastosowania pojemnik wykonany z metalu, szkła lub tworzywa sztucznego, łącznie z zawartym w nim sprężonym, skroplonym lub rozcieńczonym pod ciśnieniem gazem, z płynem, pastą, proszkiem lub bez płynu, pasty, proszku i wyposażony w mechanizm zwalniający umożliwiający uwolnienie jego zawartości w formie stałych lub ciekłych cząstek zawieszonych w gazie jako piana, pasta, proszek lub w stanie płynnym.

Artykuł 3

Osoba odpowiedzialna za wprowadzenie do obrotu dozowników aerozoli umieszcza na nich znak „3” (odwrócony epsilon), na dowód że spełniają one wymagania niniejszej dyrektywy i jej Załącznika.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie nie mogą z przyczyn odnoszących się do wymagań ustanowionych w niniejszej dyrektywie i jej Załączniku, odmówić, zabronić lub ograniczyć wprowadzenie do obrotu dozownika aerozoli, jeżeli jest zgodny z wymaganiami niniejszej dyrektywy i jej Załącznika.

Artykuł 5

Komisja przyjmuje zmiany niezbędne do dostosowania załącznika do niniejszej dyrektywy do postępu technicznego. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 7 ust. 2.

Artykuł 6

1. Niniejszym ustanawia się Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektywy „Dozowniki aerozoli”, zwany dalej „Komitetem”, składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji.

2. (skreślony).

Artykuł 7

1. Komisję wspomaga Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw w Sprawie Dozowników Aerozoli.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

3. (skreślony)

Artykuł 8

1. Bez uszczerbku dla rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (³) każdy dozownik aerozolu – lub przytwierdzona do niego etykieta, w przypadku gdy ze względu na niewielkie rozmiary dozownika aerozolu nie mogą być na nim naniesione żadne dane (maksymalna pojemność 150 ml lub mniej) – musi posiadać w sposób dobrze widoczny, czytelny i nieusuwalny następujące informacje: [1]

a) nazwisko i adres lub znak towarowy osoby odpowiedzialnej za wprowadzenie dozownika aerozoli do obrotu;

b) symbol „3” (odwrócony epsilon) świadczące o zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy;

c) oznaczenia kodowe umożliwiające identyfikację partii, w której dany aerozol był napełniany;

d) [2] dane, o których mowa w ppkt 2.2 załącznika;

e) waga netto i pojemność netto zawartości.

1a. W przypadku gdy dozownik aerozoli zawiera składniki łatwopalne określone w pkt 1.8 załącznika, lecz nie jest uważany za „łatwopalny” lub „skrajnie łatwopalny” według kryteriów określonych w pkt 1.9 załącznika, ilość substancji łatwopalnej znajdująca się w dozowniku aerozoli musi być wyraźnie podana na etykiecie, w sposób czytelny i trwały, w formie następującego wyrażenia: „X % wagowych zawartości jest łatwopalne”.

2. Państwa Członkowskie mogą uzależnić dopuszczenie do obrotu dozownika aerozoli na ich obszarze od sporządzenia tekstu etykiet w języku lub językach narodowych.

Artykuł 9

Państwa Członkowskie podejmują wszelkie skuteczne środki w celu zapobieżenia stosowaniu na dozownikach aerozoli znaków lub napisów, które mogą być pomylone ze znakiem „3” (odwrócony epsilon).

Artykuł 9a

(uchylony).

Artykuł 10

1. Jeśli Państwo Członkowskie stwierdzi na podstawie szczegółowego uzasadnienia, że jedno lub więcej dozowników aerozoli, mimo zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy, stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia, może przejściowo zakazać lub poddać szczególnym warunkom wprowadzenie do obrotu tego dozownika bądź dozowników aerozoli na swoim terytorium. Niezwłocznie informuje ono pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję, podając powody swej decyzji.

2. W terminie sześciu tygodni Komisja przeprowadzi konsultacje z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi, a następnie bezzwłocznie wyda opinię i podejmie właściwe kroki.

3. Komisja może przyjmować niezbędne dostosowania techniczne niniejszej dyrektywy. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 7 ust. 2.

W takim przypadku państwo członkowskie, które przyjęło środki ochronne, może je utrzymać do czasu wejścia w życie dostosowań.

Artykuł 11

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie 18 miesięcy od jej ogłoszenia i niezwłocznie poinformują o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 maja 1975 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

w niektórych Państwach Członkowskich dozowniki aerozoli muszą być zgodne z pewnymi obowiązkowymi specyfikacjami technicznymi; specyfikacje te różnią się od siebie w poszczególnych Państwach Członkowskich, co utrudnia wymianę handlową we Wspólnocie;

utrudnienia w stworzeniu i funkcjonowaniu wspólnego rynku mogą zostać usunięte, jeśli wszystkie Państwa Członkowskie przyjmą takie same specyfikacje jako uzupełnienie albo w miejsce ich obecnych przepisów prawnych i dotyczyć one muszą w szczególności wytwarzania, napełniania oraz nominalnej objętości dozowników aerozoli;

biorąc pod uwagę obecny stan postępu technicznego, zakres stosowania niniejszej dyrektywy powinien zostać ograniczony do dozowników aerozoli wykonanych z metalu, szkła lub tworzywa sztucznego;

specyfikacje techniczne zawarte w Załączniku do niniejszej dyrektywy będą musiały zostać szybko dostosowane do postępu technicznego; aby ułatwić wykonanie właściwych środków, należy ustanowić procedurę dla ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi oraz Komisją w ramach Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektywy w Sprawie Dozowników Aerozoli;

możliwe jest, że dozowniki aerozoli wprowadzone do obrotu, pomimo, iż spełniają wymagania niniejszej dyrektywy i jej Załącznika, stanowią ryzyko dla bezpieczeństwa; dlatego należy ustanowić procedurę umożliwiającą przeciwdziałanie temu ryzyku,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa stosuje się do dozowników aerozoli jak określono w art. 2, z wyjątkiem takich dozowników aerozoli, których pojemnik posiada maksymalną pojemność mniejszą niż 50 ml oraz takich, których pojemnik posiada maksymalną pojemność większą od pojemności podanej w ppkt 3.1, 4.1.1, 4.2.1, 5.1 oraz ppkt 5.2 Załącznika do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy określenie „dozowniki aerozoli” oznacza każdy nienadający się do ponownego zastosowania pojemnik wykonany z metalu, szkła lub tworzywa sztucznego, łącznie z zawartym w nim sprężonym, skroplonym lub rozcieńczonym pod ciśnieniem gazem, z płynem, pastą, proszkiem lub bez płynu, pasty, proszku i wyposażony w mechanizm zwalniający umożliwiający uwolnienie jego zawartości w formie stałych lub ciekłych cząstek zawieszonych w gazie jako piana, pasta, proszek lub w stanie płynnym.

Artykuł 3

Osoba odpowiedzialna za wprowadzenie do obrotu dozowników aerozoli umieszcza na nich znak „3” (odwrócony epsilon), na dowód że spełniają one wymagania niniejszej dyrektywy i jej Załącznika.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie nie mogą z przyczyn odnoszących się do wymagań ustanowionych w niniejszej dyrektywie i jej Załączniku, odmówić, zabronić lub ograniczyć wprowadzenie do obrotu dozownika aerozoli, jeżeli jest zgodny z wymaganiami niniejszej dyrektywy i jej Załącznika.

Artykuł 5

[1] Komisja przyjmuje zmiany niezbędne do dostosowania załącznika do niniejszej dyrektywy do postępu technicznego. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 7 ust. 2.

Artykuł 6

1. Niniejszym ustanawia się Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektywy „Dozowniki aerozoli”, zwany dalej „Komitetem”, składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji.

2. (skreślony).

Artykuł 7

1. Komisję wspomaga Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw w Sprawie Dozowników Aerozoli.

2. [2] W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

3. [3] (skreślony)

Artykuł 8

1. Bez uszczerbku dla innych wspólnotowych dyrektyw, w szczególności dla dyrektyw dotyczących substancji i preparatów niebezpiecznych, każdy dozownik aerozoli lub etykieta przytwierdzona do niego, w przypadku gdy ze względu na niewielkie rozmiary dozownika aerozoli nie mogą być na nim naniesione żadne dane (maksymalna pojemność 150 ml lub mniej), musi posiadać w sposób dobrze widoczny, czytelny i nieusuwalny następujące informacje:

a) nazwisko i adres lub znak towarowy osoby odpowiedzialnej za wprowadzenie dozownika aerozoli do obrotu;

b) symbol „3” (odwrócony epsilon) świadczące o zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy;

c) oznaczenia kodowe umożliwiające identyfikację partii, w której dany aerozol był napełniany;

d) dane określone w ppkt 2.2 i 2.3 Załącznika;

e) waga netto i pojemność netto zawartości.

1a. W przypadku gdy dozownik aerozoli zawiera składniki łatwopalne określone w pkt 1.8 załącznika, lecz nie jest uważany za „łatwopalny” lub „skrajnie łatwopalny” według kryteriów określonych w pkt 1.9 załącznika, ilość substancji łatwopalnej znajdująca się w dozowniku aerozoli musi być wyraźnie podana na etykiecie, w sposób czytelny i trwały, w formie następującego wyrażenia: „X % wagowych zawartości jest łatwopalne”.

2. Państwa Członkowskie mogą uzależnić dopuszczenie do obrotu dozownika aerozoli na ich obszarze od sporządzenia tekstu etykiet w języku lub językach narodowych.

Artykuł 9

Państwa Członkowskie podejmują wszelkie skuteczne środki w celu zapobieżenia stosowaniu na dozownikach aerozoli znaków lub napisów, które mogą być pomylone ze znakiem „3” (odwrócony epsilon).

Artykuł 9a

(uchylony).

Artykuł 10

1. Jeśli Państwo Członkowskie stwierdzi na podstawie szczegółowego uzasadnienia, że jedno lub więcej dozowników aerozoli, mimo zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy, stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia, może przejściowo zakazać lub poddać szczególnym warunkom wprowadzenie do obrotu tego dozownika bądź dozowników aerozoli na swoim terytorium. Niezwłocznie informuje ono pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję, podając powody swej decyzji.

2. W terminie sześciu tygodni Komisja przeprowadzi konsultacje z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi, a następnie bezzwłocznie wyda opinię i podejmie właściwe kroki.

3. [4] Komisja może przyjmować niezbędne dostosowania techniczne niniejszej dyrektywy. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 7 ust. 2.

W takim przypadku państwo członkowskie, które przyjęło środki ochronne, może je utrzymać do czasu wejścia w życie dostosowań.

Artykuł 11

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie 18 miesięcy od jej ogłoszenia i niezwłocznie poinformują o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 maja 1975 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

w niektórych Państwach Członkowskich dozowniki aerozoli muszą być zgodne z pewnymi obowiązkowymi specyfikacjami technicznymi; specyfikacje te różnią się od siebie w poszczególnych Państwach Członkowskich, co utrudnia wymianę handlową we Wspólnocie;

utrudnienia w stworzeniu i funkcjonowaniu wspólnego rynku mogą zostać usunięte, jeśli wszystkie Państwa Członkowskie przyjmą takie same specyfikacje jako uzupełnienie albo w miejsce ich obecnych przepisów prawnych i dotyczyć one muszą w szczególności wytwarzania, napełniania oraz nominalnej objętości dozowników aerozoli;

biorąc pod uwagę obecny stan postępu technicznego, zakres stosowania niniejszej dyrektywy powinien zostać ograniczony do dozowników aerozoli wykonanych z metalu, szkła lub tworzywa sztucznego;

specyfikacje techniczne zawarte w Załączniku do niniejszej dyrektywy będą musiały zostać szybko dostosowane do postępu technicznego; aby ułatwić wykonanie właściwych środków, należy ustanowić procedurę dla ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi oraz Komisją w ramach Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektywy w Sprawie Dozowników Aerozoli;

możliwe jest, że dozowniki aerozoli wprowadzone do obrotu, pomimo, iż spełniają wymagania niniejszej dyrektywy i jej Załącznika, stanowią ryzyko dla bezpieczeństwa; dlatego należy ustanowić procedurę umożliwiającą przeciwdziałanie temu ryzyku,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa stosuje się do dozowników aerozoli jak określono w art. 2, z wyjątkiem takich dozowników aerozoli, których pojemnik posiada maksymalną pojemność mniejszą niż 50 ml oraz takich, których pojemnik posiada maksymalną pojemność większą od pojemności podanej w ppkt 3.1, 4.1.1, 4.2.1, 5.1 oraz ppkt 5.2 Załącznika do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy określenie „dozowniki aerozoli” oznacza każdy nienadający się do ponownego zastosowania pojemnik wykonany z metalu, szkła lub tworzywa sztucznego, łącznie z zawartym w nim sprężonym, skroplonym lub rozcieńczonym pod ciśnieniem gazem, z płynem, pastą, proszkiem lub bez płynu, pasty, proszku i wyposażony w mechanizm zwalniający umożliwiający uwolnienie jego zawartości w formie stałych lub ciekłych cząstek zawieszonych w gazie jako piana, pasta, proszek lub w stanie płynnym.

Artykuł 3

Osoba odpowiedzialna za wprowadzenie do obrotu dozowników aerozoli umieszcza na nich znak „3” (odwrócony epsilon), na dowód że spełniają one wymagania niniejszej dyrektywy i jej Załącznika.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie nie mogą z przyczyn odnoszących się do wymagań ustanowionych w niniejszej dyrektywie i jej Załączniku, odmówić, zabronić lub ograniczyć wprowadzenie do obrotu dozownika aerozoli, jeżeli jest zgodny z wymaganiami niniejszej dyrektywy i jej Załącznika.

Artykuł 5

Zmiany wymagane dla dostosowania do postępu technicznego Załącznika do niniejszej dyrektywy zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 7.

Artykuł 6

1. Niniejszym ustanawia się Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektywy „Dozowniki aerozoli”, zwany dalej „Komitetem”, składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji.

2. (skreślony).

Artykuł 7

1. Komisję wspomaga Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw w Sprawie Dozowników Aerozoli.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE [³].

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 8

1. Bez uszczerbku dla innych wspólnotowych dyrektyw, w szczególności dla dyrektyw dotyczących substancji i preparatów niebezpiecznych, każdy dozownik aerozoli lub etykieta przytwierdzona do niego, w przypadku gdy ze względu na niewielkie rozmiary dozownika aerozoli nie mogą być na nim naniesione żadne dane (maksymalna pojemność 150 ml lub mniej), musi posiadać w sposób dobrze widoczny, czytelny i nieusuwalny następujące informacje:

a) nazwisko i adres lub znak towarowy osoby odpowiedzialnej za wprowadzenie dozownika aerozoli do obrotu;

b) symbol „3” (odwrócony epsilon) świadczące o zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy;

c) oznaczenia kodowe umożliwiające identyfikację partii, w której dany aerozol był napełniany;

d) dane określone w ppkt 2.2 i 2.3 Załącznika;

e) waga netto i pojemność netto zawartości.

1a. [1] W przypadku gdy dozownik aerozoli zawiera składniki łatwopalne określone w pkt 1.8 załącznika, lecz nie jest uważany za „łatwopalny” lub „skrajnie łatwopalny” według kryteriów określonych w pkt 1.9 załącznika, ilość substancji łatwopalnej znajdująca się w dozowniku aerozoli musi być wyraźnie podana na etykiecie, w sposób czytelny i trwały, w formie następującego wyrażenia: „X % wagowych zawartości jest łatwopalne”.

2. Państwa Członkowskie mogą uzależnić dopuszczenie do obrotu dozownika aerozoli na ich obszarze od sporządzenia tekstu etykiet w języku lub językach narodowych.

Artykuł 9

Państwa Członkowskie podejmują wszelkie skuteczne środki w celu zapobieżenia stosowaniu na dozownikach aerozoli znaków lub napisów, które mogą być pomylone ze znakiem „3” (odwrócony epsilon).

Artykuł 9a

[2] (uchylony).

Artykuł 10

1. Jeśli Państwo Członkowskie stwierdzi na podstawie szczegółowego uzasadnienia, że jedno lub więcej dozowników aerozoli, mimo zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy, stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia, może przejściowo zakazać lub poddać szczególnym warunkom wprowadzenie do obrotu tego dozownika bądź dozowników aerozoli na swoim terytorium. Niezwłocznie informuje ono pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję, podając powody swej decyzji.

2. W terminie sześciu tygodni Komisja przeprowadzi konsultacje z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi, a następnie bezzwłocznie wyda opinię i podejmie właściwe kroki.

3. Jeśli Komisja uzna, że niezbędne jest dostosowanie przepisów technicznych zawartych w obowiązujących dyrektywach, zmiany te zostają przyjęte bądź przez Komisję, bądź przez Radę, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 7 W takim przypadku Państwo Członkowskie, które zastosowało środki ochronne, może utrzymać je aż do chwili wejścia w życie dostosowań.

Artykuł 11

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie 18 miesięcy od jej ogłoszenia i niezwłocznie poinformują o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 maja 1975 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

w niektórych Państwach Członkowskich dozowniki aerozoli muszą być zgodne z pewnymi obowiązkowymi specyfikacjami technicznymi; specyfikacje te różnią się od siebie w poszczególnych Państwach Członkowskich, co utrudnia wymianę handlową we Wspólnocie;

utrudnienia w stworzeniu i funkcjonowaniu wspólnego rynku mogą zostać usunięte, jeśli wszystkie Państwa Członkowskie przyjmą takie same specyfikacje jako uzupełnienie albo w miejsce ich obecnych przepisów prawnych i dotyczyć one muszą w szczególności wytwarzania, napełniania oraz nominalnej objętości dozowników aerozoli;

biorąc pod uwagę obecny stan postępu technicznego, zakres stosowania niniejszej dyrektywy powinien zostać ograniczony do dozowników aerozoli wykonanych z metalu, szkła lub tworzywa sztucznego;

specyfikacje techniczne zawarte w Załączniku do niniejszej dyrektywy będą musiały zostać szybko dostosowane do postępu technicznego; aby ułatwić wykonanie właściwych środków, należy ustanowić procedurę dla ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi oraz Komisją w ramach Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektywy w Sprawie Dozowników Aerozoli;

możliwe jest, że dozowniki aerozoli wprowadzone do obrotu, pomimo, iż spełniają wymagania niniejszej dyrektywy i jej Załącznika, stanowią ryzyko dla bezpieczeństwa; dlatego należy ustanowić procedurę umożliwiającą przeciwdziałanie temu ryzyku,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa stosuje się do dozowników aerozoli jak określono w art. 2, z wyjątkiem takich dozowników aerozoli, których pojemnik posiada maksymalną pojemność mniejszą niż 50 ml oraz takich, których pojemnik posiada maksymalną pojemność większą od pojemności podanej w ppkt 3.1, 4.1.1, 4.2.1, 5.1 oraz ppkt 5.2 Załącznika do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy określenie „dozowniki aerozoli” oznacza każdy nienadający się do ponownego zastosowania pojemnik wykonany z metalu, szkła lub tworzywa sztucznego, łącznie z zawartym w nim sprężonym, skroplonym lub rozcieńczonym pod ciśnieniem gazem, z płynem, pastą, proszkiem lub bez płynu, pasty, proszku i wyposażony w mechanizm zwalniający umożliwiający uwolnienie jego zawartości w formie stałych lub ciekłych cząstek zawieszonych w gazie jako piana, pasta, proszek lub w stanie płynnym.

Artykuł 3

Osoba odpowiedzialna za wprowadzenie do obrotu dozowników aerozoli umieszcza na nich znak „3” (odwrócony epsilon), na dowód że spełniają one wymagania niniejszej dyrektywy i jej Załącznika.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie nie mogą z przyczyn odnoszących się do wymagań ustanowionych w niniejszej dyrektywie i jej Załączniku, odmówić, zabronić lub ograniczyć wprowadzenie do obrotu dozownika aerozoli, jeżeli jest zgodny z wymaganiami niniejszej dyrektywy i jej Załącznika.

Artykuł 5

Zmiany wymagane dla dostosowania do postępu technicznego Załącznika do niniejszej dyrektywy zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 7.

Artykuł 6

1. Niniejszym ustanawia się Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektywy „Dozowniki aerozoli”, zwany dalej „Komitetem”, składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji.

2. [1] (skreślony).

Artykuł 7

[2] 1. Komisję wspomaga Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw w Sprawie Dozowników Aerozoli.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE [³].

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 8

1. Bez uszczerbku dla innych wspólnotowych dyrektyw, w szczególności dla dyrektyw dotyczących substancji i preparatów niebezpiecznych, każdy dozownik aerozoli lub etykieta przytwierdzona do niego, w przypadku gdy ze względu na niewielkie rozmiary dozownika aerozoli nie mogą być na nim naniesione żadne dane (maksymalna pojemność 150 ml lub mniej), musi posiadać w sposób dobrze widoczny, czytelny i nieusuwalny następujące informacje:

a) nazwisko i adres lub znak towarowy osoby odpowiedzialnej za wprowadzenie dozownika aerozoli do obrotu;

b) symbol „3” (odwrócony epsilon) świadczące o zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy;

c) oznaczenia kodowe umożliwiające identyfikację partii, w której dany aerozol był napełniany;

d) dane określone w ppkt 2.2 i 2.3 Załącznika;

e) waga netto i pojemność netto zawartości.

2. Państwa Członkowskie mogą uzależnić dopuszczenie do obrotu dozownika aerozoli na ich obszarze od sporządzenia tekstu etykiet w języku lub językach narodowych.

Artykuł 9

Państwa Członkowskie podejmują wszelkie skuteczne środki w celu zapobieżenia stosowaniu na dozownikach aerozoli znaków lub napisów, które mogą być pomylone ze znakiem „3” (odwrócony epsilon).

Artykuł 9a

Jeśli osoba odpowiedzialna za obrót dozownikami aerozoli jest w posiadaniu wyników badań lub innych danych, wskazujących, że chociaż te dozowniki aerozoli zawierają składniki łatwopalne, to w normalnych lub rozsądnie przewidywalnych warunkach użytkowania nie stwarzają ryzyka zapłonu, to może ona na swoją odpowiedzialność zadecydować o niestosowaniu przepisów ppkt 2.2 lit. b) oraz ppkt 2.3 lit. b) Załącznika.

Osoba ta sporządza kopię takich dokumentów do dyspozycji Państw Członkowskich.

W takim przypadku na etykiecie musi być podana w sposób widoczny, czytelny i nieusuwalny ilość łatwopalnych materiałów zawartych w dozowniku aerozolu, w następującej formie: ‘X % masy składników jest łatwopalne‘.

Artykuł 10

1. Jeśli Państwo Członkowskie stwierdzi na podstawie szczegółowego uzasadnienia, że jedno lub więcej dozowników aerozoli, mimo zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy, stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia, może przejściowo zakazać lub poddać szczególnym warunkom wprowadzenie do obrotu tego dozownika bądź dozowników aerozoli na swoim terytorium. Niezwłocznie informuje ono pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję, podając powody swej decyzji.

2. W terminie sześciu tygodni Komisja przeprowadzi konsultacje z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi, a następnie bezzwłocznie wyda opinię i podejmie właściwe kroki.

3. Jeśli Komisja uzna, że niezbędne jest dostosowanie przepisów technicznych zawartych w obowiązujących dyrektywach, zmiany te zostają przyjęte bądź przez Komisję, bądź przez Radę, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 7 W takim przypadku Państwo Członkowskie, które zastosowało środki ochronne, może utrzymać je aż do chwili wejścia w życie dostosowań.

Artykuł 11

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie 18 miesięcy od jej ogłoszenia i niezwłocznie poinformują o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 maja 1975 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

w niektórych Państwach Członkowskich dozowniki aerozoli muszą być zgodne z pewnymi obowiązkowymi specyfikacjami technicznymi; specyfikacje te różnią się od siebie w poszczególnych Państwach Członkowskich, co utrudnia wymianę handlową we Wspólnocie;

utrudnienia w stworzeniu i funkcjonowaniu wspólnego rynku mogą zostać usunięte, jeśli wszystkie Państwa Członkowskie przyjmą takie same specyfikacje jako uzupełnienie albo w miejsce ich obecnych przepisów prawnych i dotyczyć one muszą w szczególności wytwarzania, napełniania oraz nominalnej objętości dozowników aerozoli;

biorąc pod uwagę obecny stan postępu technicznego, zakres stosowania niniejszej dyrektywy powinien zostać ograniczony do dozowników aerozoli wykonanych z metalu, szkła lub tworzywa sztucznego;

specyfikacje techniczne zawarte w Załączniku do niniejszej dyrektywy będą musiały zostać szybko dostosowane do postępu technicznego; aby ułatwić wykonanie właściwych środków, należy ustanowić procedurę dla ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi oraz Komisją w ramach Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektywy w Sprawie Dozowników Aerozoli;

możliwe jest, że dozowniki aerozoli wprowadzone do obrotu, pomimo, iż spełniają wymagania niniejszej dyrektywy i jej Załącznika, stanowią ryzyko dla bezpieczeństwa; dlatego należy ustanowić procedurę umożliwiającą przeciwdziałanie temu ryzyku,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa stosuje się do dozowników aerozoli jak określono w art. 2, z wyjątkiem takich dozowników aerozoli, których pojemnik posiada maksymalną pojemność mniejszą niż 50 ml oraz takich, których pojemnik posiada maksymalną pojemność większą od pojemności podanej w ppkt 3.1, 4.1.1, 4.2.1, 5.1 oraz ppkt 5.2 Załącznika do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy określenie „dozowniki aerozoli” oznacza każdy nienadający się do ponownego zastosowania pojemnik wykonany z metalu, szkła lub tworzywa sztucznego, łącznie z zawartym w nim sprężonym, skroplonym lub rozcieńczonym pod ciśnieniem gazem, z płynem, pastą, proszkiem lub bez płynu, pasty, proszku i wyposażony w mechanizm zwalniający umożliwiający uwolnienie jego zawartości w formie stałych lub ciekłych cząstek zawieszonych w gazie jako piana, pasta, proszek lub w stanie płynnym.

Artykuł 3

Osoba odpowiedzialna za wprowadzenie do obrotu dozowników aerozoli umieszcza na nich znak „3” (odwrócony epsilon), na dowód że spełniają one wymagania niniejszej dyrektywy i jej Załącznika.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie nie mogą z przyczyn odnoszących się do wymagań ustanowionych w niniejszej dyrektywie i jej Załączniku, odmówić, zabronić lub ograniczyć wprowadzenie do obrotu dozownika aerozoli, jeżeli jest zgodny z wymaganiami niniejszej dyrektywy i jej Załącznika.

Artykuł 5

Zmiany wymagane dla dostosowania do postępu technicznego Załącznika do niniejszej dyrektywy zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 7.

Artykuł 6

1. Niniejszym ustanawia się Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektywy „Dozowniki aerozoli”, zwany dalej „Komitetem”, składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji.

2. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 7

1. W przypadku gdy ma zostać zastosowana procedura ustanowiona w niniejszym artykule, przewodniczący przedstawia sprawę Komitetowi z własnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

2. Przedstawiciel Komisji przedkłada Komitetowi projekty środków, które należy podjąć. Komitet wydaje swoją opinię o projekcie w przeciągu dwóch miesięcy. Opinie przyjmuje się większością 41 głosów; liczba głosów Państw Członkowskich jest ważona zgodnie z art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

3. a) Komisja przyjmuje przewidziane środki, jeżeli są one zgodne z opinią Komitetu.

b) Jeżeli przewidziane środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub w przypadku braku opinii, Komisja niezwłocznie przedkłada Radzie wniosek w sprawie środków, jakie należy przyjąć. Rada podejmuje decyzję kwalifikowaną większością głosów.

c) Jeśli Rada nie podejmie działań w ciągu trzech miesięcy od przedłożenia jej wniosku, Komisja przyjmuje przewidziane środki.

Artykuł 8

1. Bez uszczerbku dla innych wspólnotowych dyrektyw, w szczególności dla dyrektyw dotyczących substancji i preparatów niebezpiecznych, każdy dozownik aerozoli lub etykieta przytwierdzona do niego, w przypadku gdy ze względu na niewielkie rozmiary dozownika aerozoli nie mogą być na nim naniesione żadne dane (maksymalna pojemność 150 ml lub mniej), musi posiadać w sposób dobrze widoczny, czytelny i nieusuwalny następujące informacje:

a) nazwisko i adres lub znak towarowy osoby odpowiedzialnej za wprowadzenie dozownika aerozoli do obrotu;

b) symbol „3” (odwrócony epsilon) świadczące o zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy;

c) oznaczenia kodowe umożliwiające identyfikację partii, w której dany aerozol był napełniany;

d) [1] dane określone w ppkt 2.2 i 2.3 Załącznika;

e) waga netto i pojemność netto zawartości.

2. Państwa Członkowskie mogą uzależnić dopuszczenie do obrotu dozownika aerozoli na ich obszarze od sporządzenia tekstu etykiet w języku lub językach narodowych.

Artykuł 9

Państwa Członkowskie podejmują wszelkie skuteczne środki w celu zapobieżenia stosowaniu na dozownikach aerozoli znaków lub napisów, które mogą być pomylone ze znakiem „3” (odwrócony epsilon).

Artykuł 9a

[2] Jeśli osoba odpowiedzialna za obrót dozownikami aerozoli jest w posiadaniu wyników badań lub innych danych, wskazujących, że chociaż te dozowniki aerozoli zawierają składniki łatwopalne, to w normalnych lub rozsądnie przewidywalnych warunkach użytkowania nie stwarzają ryzyka zapłonu, to może ona na swoją odpowiedzialność zadecydować o niestosowaniu przepisów ppkt 2.2 lit. b) oraz ppkt 2.3 lit. b) Załącznika.

Osoba ta sporządza kopię takich dokumentów do dyspozycji Państw Członkowskich.

W takim przypadku na etykiecie musi być podana w sposób widoczny, czytelny i nieusuwalny ilość łatwopalnych materiałów zawartych w dozowniku aerozolu, w następującej formie: ‘X % masy składników jest łatwopalne‘.

Artykuł 10

1. Jeśli Państwo Członkowskie stwierdzi na podstawie szczegółowego uzasadnienia, że jedno lub więcej dozowników aerozoli, mimo zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy, stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia, może przejściowo zakazać lub poddać szczególnym warunkom wprowadzenie do obrotu tego dozownika bądź dozowników aerozoli na swoim terytorium. Niezwłocznie informuje ono pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję, podając powody swej decyzji.

2. W terminie sześciu tygodni Komisja przeprowadzi konsultacje z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi, a następnie bezzwłocznie wyda opinię i podejmie właściwe kroki.

3. Jeśli Komisja uzna, że niezbędne jest dostosowanie przepisów technicznych zawartych w obowiązujących dyrektywach, zmiany te zostają przyjęte bądź przez Komisję, bądź przez Radę, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 7 W takim przypadku Państwo Członkowskie, które zastosowało środki ochronne, może utrzymać je aż do chwili wejścia w życie dostosowań.

Artykuł 11

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie 18 miesięcy od jej ogłoszenia i niezwłocznie poinformują o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 maja 1975 r.

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

w niektórych Państwach Członkowskich dozowniki aerozoli muszą być zgodne z pewnymi obowiązkowymi specyfikacjami technicznymi; specyfikacje te różnią się od siebie w poszczególnych Państwach Członkowskich, co utrudnia wymianę handlową we Wspólnocie;

utrudnienia w stworzeniu i funkcjonowaniu wspólnego rynku mogą zostać usunięte, jeśli wszystkie Państwa Członkowskie przyjmą takie same specyfikacje jako uzupełnienie albo w miejsce ich obecnych przepisów prawnych i dotyczyć one muszą w szczególności wytwarzania, napełniania oraz nominalnej objętości dozowników aerozoli;

biorąc pod uwagę obecny stan postępu technicznego, zakres stosowania niniejszej dyrektywy powinien zostać ograniczony do dozowników aerozoli wykonanych z metalu, szkła lub tworzywa sztucznego;

specyfikacje techniczne zawarte w Załączniku do niniejszej dyrektywy będą musiały zostać szybko dostosowane do postępu technicznego; aby ułatwić wykonanie właściwych środków, należy ustanowić procedurę dla ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi oraz Komisją w ramach Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektywy w Sprawie Dozowników Aerozoli;

możliwe jest, że dozowniki aerozoli wprowadzone do obrotu, pomimo, iż spełniają wymagania niniejszej dyrektywy i jej Załącznika, stanowią ryzyko dla bezpieczeństwa; dlatego należy ustanowić procedurę umożliwiającą przeciwdziałanie temu ryzyku,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa stosuje się do dozowników aerozoli jak określono w art. 2, z wyjątkiem takich dozowników aerozoli, których pojemnik posiada maksymalną pojemność mniejszą niż 50 ml oraz takich, których pojemnik posiada maksymalną pojemność większą od pojemności podanej w ppkt 3.1, 4.1.1, 4.2.1, 5.1 oraz ppkt 5.2 Załącznika do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy określenie „dozowniki aerozoli” oznacza każdy nienadający się do ponownego zastosowania pojemnik wykonany z metalu, szkła lub tworzywa sztucznego, łącznie z zawartym w nim sprężonym, skroplonym lub rozcieńczonym pod ciśnieniem gazem, z płynem, pastą, proszkiem lub bez płynu, pasty, proszku i wyposażony w mechanizm zwalniający umożliwiający uwolnienie jego zawartości w formie stałych lub ciekłych cząstek zawieszonych w gazie jako piana, pasta, proszek lub w stanie płynnym.

Artykuł 3

Osoba odpowiedzialna za wprowadzenie do obrotu dozowników aerozoli umieszcza na nich znak „3” (odwrócony epsilon), na dowód że spełniają one wymagania niniejszej dyrektywy i jej Załącznika.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie nie mogą z przyczyn odnoszących się do wymagań ustanowionych w niniejszej dyrektywie i jej Załączniku, odmówić, zabronić lub ograniczyć wprowadzenie do obrotu dozownika aerozoli, jeżeli jest zgodny z wymaganiami niniejszej dyrektywy i jej Załącznika.

Artykuł 5

Zmiany wymagane dla dostosowania do postępu technicznego Załącznika do niniejszej dyrektywy zostają przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 7.

Artykuł 6

1. Niniejszym ustanawia się Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektywy „Dozowniki aerozoli”, zwany dalej „Komitetem”, składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji.

2. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 7

1. W przypadku gdy ma zostać zastosowana procedura ustanowiona w niniejszym artykule, przewodniczący przedstawia sprawę Komitetowi z własnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

2. Przedstawiciel Komisji przedkłada Komitetowi projekty środków, które należy podjąć. Komitet wydaje swoją opinię o projekcie w przeciągu dwóch miesięcy. Opinie przyjmuje się większością 41 głosów; liczba głosów Państw Członkowskich jest ważona zgodnie z art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

3. a) Komisja przyjmuje przewidziane środki, jeżeli są one zgodne z opinią Komitetu.

b) Jeżeli przewidziane środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub w przypadku braku opinii, Komisja niezwłocznie przedkłada Radzie wniosek w sprawie środków, jakie należy przyjąć. Rada podejmuje decyzję kwalifikowaną większością głosów.

c) Jeśli Rada nie podejmie działań w ciągu trzech miesięcy od przedłożenia jej wniosku, Komisja przyjmuje przewidziane środki.

Artykuł 8

1. Bez uszczerbku dla innych wspólnotowych dyrektyw, w szczególności dla dyrektyw dotyczących substancji i preparatów niebezpiecznych, każdy dozownik aerozoli lub etykieta przytwierdzona do niego, w przypadku gdy ze względu na niewielkie rozmiary dozownika aerozoli nie mogą być na nim naniesione żadne dane (maksymalna pojemność 150 ml lub mniej), musi posiadać w sposób dobrze widoczny, czytelny i nieusuwalny następujące informacje:

a) nazwisko i adres lub znak towarowy osoby odpowiedzialnej za wprowadzenie dozownika aerozoli do obrotu;

b) symbol „3” (odwrócony epsilon) świadczące o zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy;

c) oznaczenia kodowe umożliwiające identyfikację partii, w której dany aerozol był napełniany;

d) dane wyszczególnione w ppkt 2.2 Załącznika;

e) waga netto i pojemność netto zawartości.

2. Państwa Członkowskie mogą uzależnić dopuszczenie do obrotu dozownika aerozoli na ich obszarze od sporządzenia tekstu etykiet w języku lub językach narodowych.

Artykuł 9

Państwa Członkowskie podejmują wszelkie skuteczne środki w celu zapobieżenia stosowaniu na dozownikach aerozoli znaków lub napisów, które mogą być pomylone ze znakiem „3” (odwrócony epsilon).

Artykuł 10

1. Jeśli Państwo Członkowskie stwierdzi na podstawie szczegółowego uzasadnienia, że jedno lub więcej dozowników aerozoli, mimo zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy, stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia, może przejściowo zakazać lub poddać szczególnym warunkom wprowadzenie do obrotu tego dozownika bądź dozowników aerozoli na swoim terytorium. Niezwłocznie informuje ono pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję, podając powody swej decyzji.

2. W terminie sześciu tygodni Komisja przeprowadzi konsultacje z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi, a następnie bezzwłocznie wyda opinię i podejmie właściwe kroki.

3. Jeśli Komisja uzna, że niezbędne jest dostosowanie przepisów technicznych zawartych w obowiązujących dyrektywach, zmiany te zostają przyjęte bądź przez Komisję, bądź przez Radę, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 7 W takim przypadku Państwo Członkowskie, które zastosowało środki ochronne, może utrzymać je aż do chwili wejścia w życie dostosowań.

Artykuł 11

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie 18 miesięcy od jej ogłoszenia i niezwłocznie poinformują o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 maja 1975 r.