Gospodarka materiałowa w sferze budżetowej - cz. 3
Spółka jawna zajmuje się skupem zwierząt rzeźnych, ubojem i sprzedażą półtusz i elementów. Prowadzimy pełną księgowość. Zakupy żywca księgujemy z chwilą zakupu bezpośrednio w koszty uzyskania. Zaliczki na podatek PIT-5 przekazujemy co miesiąc do 20 dnia na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych. Co kwartał korygujemy koszty o stany zapasów, robiąc remanent na 31.XII, 31.III itp. Ustalając np. dochód
Spółka posiada kilkanaście sklepów spożywczych. Ewidencja towarów jest prowadzona wartościowo w cenach ewidencyjnych (detalicznych) na osobnych dla każdego sklepu kontach księgowych. Dla każdego sklepu prowadzona jest ewidencja odchyleń z tytułu marży i VAT. Od 1 stycznia 2013 r. spółka planuje wdrożenie w części sklepów ilościowo-wartościowej ewidencji towarów handlowych. Czy stosowanie różnych metod
Jak sposób odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy wpływa na częstotliwość korekty kosztów o wartość stanu materiałów odpisywanych w koszty w momencie zakupu?
Ustawa o rachunkowości dopuszcza możliwość odpisania w koszty wartości materiałów w momencie ich zakupu. Z przepisów nie wynika jednak, jak często należy dokonywać korekty kosztów o wartość stanu zapasów. Wiadomo tylko, że należy jej dokonać nie później niż na dzień bilansowy. Korekty kosztów o wartość stanu materiałów odpisanych w koszty w momencie zakupu mają też wpływ na wysokość zaliczki na podatek
Poprzez dobór odpowiednich rozwiązań w zakresie ewidencji zapasów można zmniejszać i odraczać śródroczne obciążenia z tytułu podatku dochodowego. Istnieją też narzędzia, dzięki którym można kształtować ostateczną wysokość podatku dochodowego. Chodzi o metody wyceny rozchodu zapasów.
Jednostki gospodarcze podczas swojej działalności gospodarczej nabywają materiały, towary i usługi, aby realizować cele, do jakich zostały powołane, tj. prowadzić działalność produkcyjną, usługową lub handlową. Podatnicy prowadzący księgi rachunkowe nie prowadzą odrębnej ewidencji towarów i materiałów dla celów podatku dochodowego. Do rozliczeń podatkowych wykorzystują oni ewidencję prowadzoną dla
Cena ewidencyjna to przyjęta przez jednostkę cena do ewidencji składników majątku na dzień ich nabycia lub wytworzenia. Za cenę ewidencyjną przyjmuje się, w zależności od rodzaju składnika majątku nabytego lub wytworzonego: cenę nabycia (zakupu, skupu), koszt wytworzenia, wartość nominalną, cenę sprzedaży netto, cenę sprzedaży brutto, wartość rynkową lub w inny sposób ustaloną wartość godziwą.
Koszty zakupu zwiększają cenę nabycia materiałów. Gdy koszty zakupu są nieistotne, materiały i towary mogą być wyceniane w cenie zakupu. Gdy koszty zakupu są nieistotne, można je zaliczyć bezpośrednio w koszty bieżącego okresu.