Wyrok SN z dnia 7 czerwca 2017 r., sygn. I PK 176/16

Jeżeli w umowie przeważają cechy pracownicze, takie jak podporządkowanie pracodawcy czy brak realnej możliwości wykonywania umowy przez inną osobę niż zatrudniony, to mamy do czynienia z umową o pracę. Nawet jeżeli wolą stron było zawarcie umowy cywilnoprawnej.

Gazeta Prawna nr 110/2017

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Piotr Prusinowski (przewodniczący)

SSN Jolanta Frańczak (sprawozdawca)

SSN Krzysztof Rączka

w sprawie z powództwa W.R. przeciwko A. Spółce z o.o. w K. o ustalenie istnienia stosunku pracy, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, za pracę w porze nocnej, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 7 czerwca 2017 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ł. z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. akt VII Pa .../15,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy - Sąd Pracy w K. wyrokiem z dnia 2 października 2015 r. oddalił powództwo W.R. przeciwko pozwanej A. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K. o ustalenie istnienia stosunku pracy, o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i pracę w porze nocnej (pkt 1) oraz orzekł o kosztach procesu (pkt 2 i 3).

W sprawie tej ustalono, że na podstawie umowy zlecenia zawartej między powodem a pozwaną na okres od dnia 1 października 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r., powód jako zleceniobiorca zobowiązał się do wykonywania doraźnego (zgodnie z potrzebami zleceniodawcy) dozoru obiektu należącego do jednostki wojskowej, tj. II Bazy Materiałowo-Technicznej w K. (dalej jako II Baza), zgodnie z "Instrukcją Ochrony". Zleceniobiorca oświadczył, że posiada kwalifikacje do wykonywania tych czynności, jednocześnie zobowiązał się, iż będzie wykonywał zlecone czynności w sposób samodzielny z należytą starannością, bez bezpośredniego nadzoru i kierownictwa ze strony zleceniodawcy. W uzasadnionych przypadkach zleceniobiorca mógł powierzyć wykonywanie powyższych czynności osobie trzeciej, która posiadała stosowne kwalifikacje, zawiadamiając niezwłocznie zleceniodawcę o osobie, miejscu zamieszkania i posiadanych kwalifikacjach swojego zastępcy. Zastępca zleceniobiorcy musiał być pisemnie zaakceptowany przez zleceniodawcę i spełniać takie same wymogi jakie wymagane są od zleceniobiorcy. W razie niemożności wykonywania określonych umową czynności, zleceniobiorca w miarę możliwości zobowiązał się zapewnić zastępcę. Zastępcy zleceniobiorcy nie przysługiwało od zleceniodawcy wynagrodzenie ani zwrot jakichkolwiek kosztów. Zleceniobiorca ponosił odpowiedzialność za czyny swojego zastępcy jak za własne. Zleceniodawca zobowiązał się wypłacić zleceniobiorcy wynagrodzenie brutto w kwocie 9,40 zł za godzinę świadczonej usługi. Strony zawarły kolejne umowy zlecenia na takich samych warunkach na okresy od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2010 r. oraz od dnia 1 lutego do dnia 31 grudnia 2011 r. Pismem z dnia 29 grudnia 2011 r. powód zwrócił się do pozwanej o zatrudnienie z dniem 1 stycznia 2012 r. na podstawie umowy o dzieło.