Postanowienie SN z dnia 27 września 2023 r., sygn. I PSK 21/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Robert Stefanicki

w sprawie z powództwa B. G.
‎przeciwko B. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.
‎o ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń

Społecznych w dniu 27 września 2023 r.,
‎skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy

i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach
‎z dnia 12 sierpnia 2022 r., sygn. akt XI Pa 112/22,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Powódka B. G. wniosła o zasądzenie od B. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. kwotę w łącznej wysokości 16.522,32 zł tytułem ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Powódka była zatrudniona u pozwanej na podstawie umowy o pracę w okresie od 1 października 2000 r. do 28 lutego 2019 r. i jak wskazała w ostatnich trzech latach pracy, wykorzystała jedynie 10 dni urlopu, a nie wykorzystała łącznie 48 dni urlopu wypoczynkowego.

Sąd Rejonowy Katowice-Zachód VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 4 marca 2022 r. zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę w wysokości 339,36 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 2 września 2020 r. do dnia zapłaty tytułem ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz 33,33 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 września 2020 r. do dnia zapłaty tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie, zaś w pozostałym zakresie oddalił powództwo i zasądził od powódki na rzecz strony pozwanej zwrot kosztów zastępstwa procesowego.

Na skutek apelacji powódki B. G. od wyroku Sądu Rejonowego Katowice-Zachód w Katowicach z 4 marca 2022 r., Sąd Okręgowy w Katowicach XI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 12 sierpnia 2022 r. oddalił apelację i zasądził od powódki na rzecz pozwanej zwrot kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym. Sąd Odwoławczy w pełni podzielił ustalenia faktyczne i rozważania prawne Sądu I instancji uznając je za własne, zaś zarzuty stawiane w apelacji uznał za chybione. W ocenie Sądu Odwoławczego postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone starannie, a Sąd Rejonowy poczynił trafne ustalenia faktyczne oraz wywiódł uprawnione wnioski. Słusznie zauważył Sąd Rejonowy, że co do zasady braki w ewidencji czasu pracy obciążają pracodawcę, a nie pracownika na nie się powołującego. Jednakże w realiach niniejszej sprawy brak ewidencji urlopów nie jest wystarczający, by przyjąć wszystkie twierdzenia powódki za prawdziwe. Powódka – jak podkreślił Sąd Okręgowy - nie była „szeregowym” pracownikiem, lecz była również wspólnikiem oraz członkiem zarządu pozwanej spółki. Powódka wykonywała czynności z zakresu prawa pracy wobec innych pracowników, akceptując ich wnioski urlopowe. Mogła ona mieć wpływ na kształtowanie zasad panujących w pozwanej spółce w tym, co do prowadzenia dokumentacji pracowniczej. Powódka nie może zatem zarzucać, że pracodawca nie prowadził należytej ewidencji, skoro sama była członkiem organu pracodawcy. Powódka miała swobodę w kształtowaniu swojego czasu pracy, samodzielnie decydowała o tym, czy i kiedy będzie pracować w biurze. W tym kontekście wykorzystywanie przez powódkę faktu nieprowadzenia ewidencji czasu jej pracy i urlopów jawi się – w ocenie Sądu II instancji - jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego nadużycie prawa, skoro sama powódka „korzystała” z ukształtowanych zasad funkcjonowania pozwanej spółki. Z tych wszystkich względów ustalenie dni urlopowych powódki nie mogło opierać się wyłącznie na twierdzeniach powódki. Przedłożone przez stronę pozwaną wydruki z portalu F. potwierdzają, że powódka korzystała z pojedynczych dni urlopowych, które nie zostały przez nią wskazane w piśmie z 5 listopada 2021 r. Sąd Rejonowy zatem przyjął, że nie można ograniczać ustalenia dni urlopowych powódki wyłącznie do dat, które znalazły potwierdzenie we wpisach na portalu F., skoro z przedłożonych przez samą powódkę dokumentów wynika, że powódka również w inne dni wymienione w odpowiedzi na pozew nie świadczyła pracy. Zdaniem Sądu Odwoławczego nie ma uzasadnienia teza, że Sąd Rejonowy dowolnie przyjął, iż w latach 2016-2018 r. powódka z przysługujących jej 78 dni urlopu wypoczynkowego wykorzystała 77 dni i w konsekwencji powódce przysługuje ekwiwalent za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego.