Postanowienie NSA z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. II OSK 479/24

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.O. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 listopada 2023 r. sygn. akt II SA/Wr 519/23 w sprawie ze skargi A.O. na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia 8 czerwca 2022 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obrębu [...], obszar [...] postanawia: 1. oddalić skargę kasacyjną; 2. oddalić wniosek Rady Miejskiej w [...] o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego .

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 14 listopada 2023 r. sygn. akt II SA/Wr 519/23 odrzucił skargę A. O. na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia 8 czerwca 2022 r. nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały nr [...] Rady Miejskiej w [...] z dnia 17 października 2018 r. w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obrębu [...], obszar [...].

W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd wskazał, że w skardze na powyższą uchwałę A. O. wyjaśnił, że zmieniono w niej granice terenu poddanego procedurze planistycznej w sposób pomijający działki skarżącego, tj. nr [...], [...], [...], [...]. W rezultacie niniejsze tereny pozostały poza granicami zaskarżonej uchwały, co prowadzi do dyskryminacji względem właścicieli innych nieruchomości znajdujących się w obrębie [...], których nieruchomości zostały objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Odrzucając powyższą skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu podniósł, że skuteczne wniesienie skargi w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm., zw. dalej u.s.g.), prowadzące do jej merytorycznego rozpoznania, wymaga wykazania przez skarżącego naruszenia jego interesu prawnego unormowaniami zaskarżonej uchwały. W przeciwnym razie - jeżeli interes prawny lub uprawnienie wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, nie zostały naruszone stosownie do wymagań przepisu szczególnego, Sąd zobligowany jest do odrzucenia skargi (art. 58 § 1 pkt 5a p.p.s.a.). W ocenie Sądu w niniejszej sprawie brak jest podstaw do uznania, aby zaskarżona uchwała naruszała interes prawny skarżącego dlatego, że nie obejmuje ona swoim zakresem jego nieruchomości. Należące do niego działki zostały wyłączone spod procedury planistycznej, w wyniku czego zaskarżona uchwała w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obrębu [...], obszar [...] w żaden sposób nie normuje kwestii związanych z wykonywaniem przysługującego skarżącemu prawa własności. Pozwala to na przyjęcie, że mocą zaskarżonej uchwały nie doszło do naruszenia interesu prawnego skarżącego. Ponadto, należy zauważyć, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – w odróżnieniu od Studium – nie jest co do zasady aktem obligatoryjnym gminy. Tym samym w granicach przyznanego władztwa planistycznego gmina sama decyduje w jakim zakresie podejmie działania planistycznego ukierunkowane na uchwalanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W rezultacie organowi stanowiącemu gminy nie można zarzucać naruszenia interesu prawnego poprzez podjęcie uchwały w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nieobejmującej nieruchomości skarżącego. Ukształtowana na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. w zw. z art. 58 § 1 pkt 5a p.p.s.a. legitymacja skargowa nie obejmuje sytuacji zaniechań uchwałodawczych lokalnego prawodawcy.