Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 17 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Gd 1090/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Zbigniew Romała Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz (spr.) Protokolant Specjalista Anna Rusajczyk po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2024 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi D. K.-D. na uchwałę Rady Gminy Stara Kiszewa z dnia 2 lutego 2023 r., nr XLVIII/305/2023 w sprawie uchwalenia zmiany "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Stara Kiszewa" 1. stwierdza niezgodność z prawem zaskarżonej uchwały, 2. zasądza od Rady Gminy Stara Kiszewa na rzecz skarżącej D. K.-D. kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

D. K. (dalej jako: skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Gminy Stara Kiszewa z dnia 2 lutego 2023 r. nr XLVIII/305/2023 w sprawie uchwalenia zmiany "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Stara Kiszewa", zaskarżając ją w całości i wnosząc o stwierdzenie jej nieważności. Zaskarżonej uchwale zarzucono istotne naruszenie zasad jej sporządzania, a mianowicie:

art. 10 ust. 1 pkt 3 i 9 oraz ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2022 r., poz. 503), zwanej dalej u.p.z.p. poprzez nieuwzględnienie w uchwale obszarów i zasad ochrony środowiska pomimo tego, że dotyczy ona terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych, tj. Natura 2000 Bory Tucholskie PLB220009,

art. 9 ust. 2 u.p.z.p. poprzez nieuwzględnienie planu zagospodarowania przestrzennego województwa pomorskiego,

art. 1 ust. 2 pkt 1 i 3 oraz ust. 3 u.p.z.p. oraz art. 140 i 144 k.c. w zw. z art. 6 ust. 2 pkt 2 u.p.z.p. i art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.z.p. poprzez naruszenie zasad ładu przestrzennego oraz naruszenie prawa sąsiedzkiego, polegające na dopuszczeniu zabudowy produkcyjnej w bezpośrednim sąsiedztwie terenów mieszkalnych, na terenach przeznaczonych przede wszystkim pod rozwój turystyki, gdzie dotychczas priorytetem było zachowanie struktur przyrodniczych i ich ochrona, a także brak wyważenia interesu publicznego i interesu prywatnego właścicieli działek bezpośrednio sąsiadujących z nieruchomościami objętymi przedmiotową zmianą, w zmianie sposobu zagospodarowania i korzystania z terenu wyłącznie w celu usankcjonowania jednej inwestycji, kosztem nieruchomości sąsiednich.