Postanowienie SN z dnia 12 grudnia 2023 r., sygn. II PSK 64/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak

w sprawie z powództwa P. K.
‎przeciwko R. sp. z o.o. z siedzibą w R.
‎o odszkodowanie,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 grudnia 2023 r.,
‎skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie
‎z dnia 7 lutego 2023 r., sygn. akt XIII Pa 24/22,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od powoda na rzecz pozwanej tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści) z ustawowymi odsetkami za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia powodowi orzeczenia do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 7 lutego 2023 r. oddalił apelację powoda P. K. od wyroku Sądu Rejonowego w dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 19 listopada 2021 r. oddającego powództwo przeciwko pozwanej R. Spółki z o.o. z siedzibą w R. (dalej jako Spółka) o zapłatę kwoty 44.000 zł tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenie podstawowych obowiązków przez pracodawcę (pkt 1) oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej (pkt 2).

W wyrokach Sądów meriti przyjęto, że wskazane przez powoda w piśmie z dnia 13 marca 2019 r. przyczyny rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 55 § 1 k.p. nie spełniają wymogu konkretności. Wymienione w tym piśmie zarzuty ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków przez pracodawcę mające polegać na braku zastosowania obiektywnych i sprawiedliwych kryteriów oceny pracy powoda oraz na braku wpływania na kształtowanie w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego, zastraszaniu powoda i innych pracowników, w tym stosowaniu bezprawnych gróźb - nie są precyzyjne ani nie nawiązują do konkretnych sytuacji, nie można więc ocenić ich prawdziwości. Z kolei jedyne konkretne zdarzenie powołane w tym oświadczeniu, tj. skierowany do powoda i dwóch pracowników e-mail prezes pozwanej Spółki A. G. z dnia 12 marca 2019 r., zawierający prześmiewcze i ironiczne uwagi w stosunku do powoda, stanowiące według niego umyślne naruszenie jego dobrego imienia i godności osobistej, nie nosi znamion ciężkiego naruszenia obowiązków przez pracodawcę. Jakkolwiek treść tego e-maila miała charakter ironiczny i prześmiewczy, to jednak była uzasadniona ciągiem zdarzeń, bowiem został on napisany następnego dnia po inwentaryzacji magazynu, w którym stwierdzono niedobór na kwotę 340.000 zł, zaś powód pojawił się na inwentaryzacji wyłącznie na chwilę i nie wykazywał zainteresowania wyjaśnieniem stwierdzonych nieprawidłowości, do czego wcześniej się zobowiązał. Zachowanie prezes pozwanej Spółki nie miało na celu kierowania wobec pracowników bezprawnych gróźb ani podważenia kompetencji powoda względem jego podwładnych, a jedynie doprowadzenie do rozliczenia stanu magazynu, którym powód zarządzał. Sądy obu instancji uznały zatem, że rozwiązanie przez powoda umowy o pracę z winy pracodawcy miało na celu wyłącznie uniknięcie przez niego odpowiedzialności i dalszego nakładu pracy na rzecz poprawy stanu podległego mu magazynu, a podana przez niego przyczyna była pozorna. Powód przyczynił się do nieprawidłowości w magazynie przez niewłaściwy nadzór, ponosił odpowiedzialność za chaos i wadliwą organizację punktu handlowego, którym zarządzał, zobowiązał się do pomocy prezes A. G. w rozliczeniu magazynu, a później, kiedy zdecydował, że nie chce konfrontacji z pracodawcą, wykorzystał jej e-mail z dnia 12 marca 2019 r. jako pretekst do rozwiązania umowy o pracę z winy pracodawcy. Takie działanie powoda stanowi nadużycie prawa podmiotowego i nie może korzystać z ochrony prawnej (art. 8 k.p.).