Wyrok SN z dnia 8 lutego 2023 r., sygn. II KK 259/22

Sygn. akt II KK 259/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Paweł Wiliński (przewodniczący, sprawozdawca)
‎SSN Piotr Mirek
‎SSN Andrzej Stępka

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Józefa Gemry,
‎w sprawie A. P.
‎uniewinnionej od zarzutu z art. 296 § 4 k.k. w zw. z art. 296 § 1 k.k. w zw. z art. 296 § 3 k.k.
‎po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
‎w dniu 8 lutego 2023 r.,
‎kasacji wniesionej przez prokuratora - na niekorzyść
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
‎z dnia 16 grudnia 2021 r., sygn. akt II AKa 149/21
‎zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie
‎z dnia 1 lutego 2021 r., sygn. akt XVIII K 224/18,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 1 lutego 2021 r., sygn. XVIII K 224/18, Sąd Okręgowy w Warszawie, uznał A. P. za winną tego, że w okresie od 1 października 2010 r. do 14 czerwca 2011 r. w P., pełniąc funkcję Prezesa Zarządu „S.” w P. i będąc zobowiązaną na podstawie przepisów ustawy Prawo spółdzielcze oraz statutu do zajmowania się sprawami majątkowymi tej jednostki, nie zachowując wymaganej w związku z tym ostrożności mimo, że mogła przewidzieć możliwość popełnienia tego czynu, nie dopełniła ciążących na niej obowiązków podejmowania czynności na korzyść ww. spółdzielni i właściwego zabezpieczenia jej interesów finansowych przy zawieraniu umów związanych z obciążeniem majątku, poprzez to, że zawarła w dniu 1 października 2010 roku z firmą D. umowę o roboty budowlane, której przedmiotem była rozbiórka pięciu magazynów (czterech magazynów i portierni) wraz z uporządkowaniem terenu w zamian za wynagrodzenie wykonawcy w łącznej kwocie 1.840.000 złotych brutto (1 500 000 złotych netto), przy czym podczas określania wysokości wynagrodzenia wykonawcy w takiej wysokości oparła się na wycenie prac rozbiórkowych czterech magazynów i portierni zawartej w sporządzonym 25 maja 2008 r. aneksie do operatu szacunkowego dotyczącym wyceny nieruchomości z 11 grudnia 2007 r. oraz w sporządzonym 12 listopada 2008 r. operacie szacunkowym z określenia wartości rynkowej części kompleksu nieruchomości gruntowych, którego aktualność w odniesieniu do wartości prac rozbiórkowych i porządkowych upłynęła - w myśl art. 156 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (w brzmieniu obowiązującym w dniu zawarcia umowy) - nie później niż 12 listopada 2009 r., mimo że mogła i powinna zweryfikować aktualność wyceny tych prac na dzień zawarcia umowy z firmą D., podczas gdy rzeczywisty oparty na cenach rynkowych koszt prac rozbiórkowych i porządkowych w odniesieniu do tych obiektów wynosił 253.703,37 zł brutto (206.262,90 zł netto), co w konsekwencji doprowadziło do zawyżenia kosztów po stronie inwestora i spowodowało w mieniu „S.” w P. szkodę majątkową w wielkich rozmiarach, która była skutkiem wystawienia przez wykonawcę w dniach 22 października 2010 r. i 22 marca 2011 r. faktur zaliczkowych oraz w dniu 13 czerwca 2011 r. faktury końcowej VAT nr [...] w łącznej wysokości 1.500.000 zł netto, które oskarżona osobiście przekazała do realizacji polecając służbom finansowym Spółdzielni dokonanie wynikających z nich płatności, czym wyrządziła pokrzywdzonej Spółdzielni szkodę majątkową w wielkich rozmiarach w wysokości 1.293.737,10 zł i stosując w myśl art.. 4 § 1 k.k. przepisy ustawy Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r. - za to z mocy art. 296 § 4 k.k. w zw. z art. 296 § 1 k.k. w zw. z art. 296 § 3 k.k. skazał ją i na podstawie art. 296 § 4 k.k. wymierzył jej karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na okres 3 lat próby. Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonej środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 1.293.737,10 zł na rzecz „S.” w P.