Postanowienie SN z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. III USK 270/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Robert Stefanicki

w sprawie z odwołania M. P.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Rzeszowie
‎o wypłatę emerytury i zwrot nienależnie pobranego świadczenia,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 kwietnia 2024 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie
‎z dnia 27 kwietnia 2023 r., sygn. akt III AUa 70/22,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od odwołującej się M. P. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Rzeszowie kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych z odsetkami ustawowymi za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia postanowienia zobowiązanej do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2023 r. oddalił apelację M. F. od wyroku Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu z dnia 10 listopada 2021 r. oddalającego odwołania wnioskodawczyni od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Rzeszowie z 20 lipca 2021 r. zmieniającej decyzję z 5 maja 2015 r. i przyznającej wnioskodawczyni prawo do emerytury oraz decyzji z 23 lipca 2021 r. zobowiązującej wnioskodawczynię do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń z tytułu emerytury za okres 1 sierpnia 2018 r. do 31 lipca 2021 r. w łącznej kwocie 60.867,37 zł.

Odwołująca się M. F. wniosła skargę kasacyjną od powyższego wyroku Sądu Okręgowego, zaskarżając go w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła naruszenie prawa materialnego art. 84 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej jako ustawa systemowa) oraz art. 138 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (dalej jako ustawa emerytalna) przez ich błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że emerytura pobrana przez ubezpieczoną stanowi nienależnie pobrane świadczenie i tym samym podlega zwrotowi, ponieważ M. F. wprowadziła Zakład Ubezpieczeń Społecznych w błąd, podczas gdy z prawidłowej wykładni tych przepisów wynika, że podstawa do żądania przez organ rentowy zwrotu świadczenia emerytalnego jako nienależnie pobranego stanowi wyłącznie świadome wprowadzenie przez ubezpieczoną organu rentowego w błąd, co jednak nie miało miejsca w niniejszej sprawie, gdyż ubezpieczona nie wiedziała, że jej praca w Kanadzie ma jakiekolwiek znaczenie do kwestii pobierania przez nią emerytury w Polsce. W oparciu o przedstawione zarzuty wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temu sądowi, a także o zasądzenie od organu na rzecz wnioskodawczyni kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.