Wyrok NSA z dnia 21 marca 2024 r., sygn. III OSK 169/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) sędzia del. WSA Maciej Kobak po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Gorzowie Wielkopolskim od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 13 października 2021 r. sygn. akt II SA/Go 469/21 w sprawie ze skargi W. M. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 23 lutego 2021 r., nr K.F-1241.9.2021.KD w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wyrokiem z 13 października 2021 r. sygn. akt II SA/Go 469/21 wydanym po rozpoznaniu sprawy ze skargi W. M. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Gorzowie Wielkopolskim z 23 lutego 2021 r., nr K.F-1241.9.2021.KD w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w zw. z art. 135 oraz art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) dalej "p.p.s.a." uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Powiatowego Policji w Świebodzinie z 22 grudnia 2020 r., nr K-1975/18 w zakresie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy/dodatkowy oraz w pozostałym zakresie skargę oddalił (pkt II).

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał, że spór w sprawie dotyczy zastosowania i wykładni art. 9 ust. 1 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 1610) dalej zwanej "ustawą nowelizującą" w odniesieniu do treści i skutków wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r. w sprawie K 7/15 oraz zgodności tego przepisu ze standardem konstytucyjnym. Zgodnie z tym przepisem znowelizowane zasady wypłaty ekwiwalentu pieniężnego stosuje się do spraw wszczętych i niezakończonych przed 6 listopada 2018 r. oraz do spraw dotyczących wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy policjantowi zwolnionemu ze służby od 6 listopada 2018 r. Oznacza to, że ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy za okres przed dniem 6 listopada 2018 r. ustala się na zasadach poprzednio obowiązujących, zakwestionowanych przez TK. Zdaniem Sądu ww. przepis stanowi przypadek tzw. wtórnej niekonstytucyjności, tj. sytuacji, w której co prawda nastąpiła zmiana stanu prawnego, nie uwzględnia ona jednak zasad określonych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego. W sytuacji oczywistej niekonstytucyjności przepisu ustawy sąd uprawniony jest do odmowy stosowania tego przepisu. Przy czym zdaniem Sądu I instancji niekonstytucyjność ta nie dotyczy normy wynikłej z art. 9 ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach w całości, gdyż w zakresie sposobu obliczania ekwiwalentu pieniężnego stan prawny został dostosowany do wymogów konstytucyjnych. W konsekwencji Sąd stwierdził, że stronie przysługuje uprawnienie do domagania się wypłaty spornej części ekwiwalentu, zaś zapadłe w sprawie decyzje zostały wydane z naruszeniem art. 115a ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2020 r., poz. 360 ze zm.) dalej zwanej "ustawą o Policji" w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach przez błędną i niezgodną ze standardem konstytucyjnym wykładnię normy zrekonstruowanej w oparciu o te przepisy.