Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 4 kwietnia 2024 r., sygn. II SAB/Po 188/23

Dnia 4 kwietnia 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świstak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska–Tylewicz Asesor WSA Arkadiusz Skomra po rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 kwietnia 2024 roku sprawy ze skargi A. E. na bezczynność Wojewody w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy I. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania Wojewody do rozpoznania wniosku z dnia 19 kwietnia 2023 r. w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy, II. stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności, III. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, IV. w pozostałym zakresie skargę oddala, V. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego kwotę 580 zł (pięćset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu 19 kwietnia 2023 r. A. E., obywatel [...], złożył osobiście w [...] Urzędzie Wojewódzkim w P., Delegaturze w L., skierowany do Wojewody wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i wykonywanie pracy.

Zawiadomieniem z 19 kwietnia 2023 r., nr [...], Wojewoda poinformował o wszczęciu postępowania dotyczącego udzielenia zezwolenia na pobyt, a także o braku rozpoczęcia biegu terminu załatwienia sprawy w okresie do 24 sierpnia 2023 r.

W dniach 26 kwietnia, 6 czerwca i 21 lipca 2023 r. strona, działając przez profesjonalnego pełnomocnika, zapoznała się z aktami sprawy.

W dniu 22 czerwca 2023 r. organ zwrócił się do Komendanta Oddziału Straży Granicznej i Komendanta Wojewódzkiego Policji, zaś w dniu 23 czerwca 2023 r. do Szefa Agencji Bezpieczeństwa o przekazanie informacji dotyczących cudzoziemca

Pismem z 27 lipca 2023 r. strona ponownie przedłożyła załącznik nr 1 do wniosku wraz z umową o pracę.

W piśmie z 29 września 2023 r. strona wystąpiła z ponagleniem wnosząc o ustalenie, że doszło do bezczynności.

W skardze na bezczynność Wojewody, zawartej w piśmie z 22 listopada 2023 r., skarżący zarzucił naruszenie: 1. art. 45 i art. 77 ust. 2 Konstytucji RP, 2. art. 112a ustawy z 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r., poz. 519 ze zm., dalej: "u.c.") w zw. z art. 5 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z 13 grudnia 2011 r., nr 2011/98/UE, w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie dla obywateli państw trzecich na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego oraz w sprawie wspólnego zbioru praw dla pracowników państw trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim (Dz. Urz. UE Seria L z 2011 r. Nr 343, s. 1, dalej: "dyrektywa 2011/98/UE"), 3. art. 7, 8, 12, 35 § 1 w zw. z art. 37 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r., poz. 775 ze zm., dalej: "K.p.a.") w zw. z przepisami ustawy o cudzoziemcach.

Skarżący wniósł o: 1. stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 2. wyznaczenie Wojewodzie 7 dniowego terminu do wydania decyzji od uprawomocnienia wyroku w sprawie i zwrotu akt, 3. zasądzenie na rzecz skarżącego sumy [...] zł za naruszenie jego praw w toku postępowania, 4. obciążenie organu kosztami postępowania w całości i zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.