Wyrok NSA z dnia 5 października 2023 r., sygn. III OSK 5243/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Teresa Zyglewska Sędzia del. WSA Sławomir Pauter Protokolant: starszy asystent sędziego Marcin Rączka po rozpoznaniu w dniu 5 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Regionalnego Centrum Kultury w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 listopada 2020 r. sygn. akt IV SAB/Wr 234/20 w sprawie ze skargi R. H. na bezczynność Dyrektora Regionalnego Centrum Kultury w C. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej na wniosek nr 5 z dnia 14 lutego 2019 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 19 listopada 2020 r., sygn. akt IV SAB/Wr 234/20, po rozpoznaniu skargi R. H. (dalej: skarżący) na bezczynność Dyrektora Regionalnego Centrum Kultury w Chocianowie w przedmiocie udzielenia informacji publicznej na wniosek nr 5 z dnia 14 lutego 2019 r., w pkt I. zobowiązał Dyrektora Regionalnego Centrum Kultury w Chocianowie do rozpoznania wniosku nr 5 z dnia 14 lutego 2019 r., w terminie 14 dni od dnia doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi sprawy; w pkt II. stwierdził, że organ dopuścił się bezczynności, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; w pkt III. oddalił dalej idącą skargę; w pkt IV. zasądził od Dyrektora Regionalnego Centrum Kultury w Chocianowie na rzecz skarżącego kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł Dyrektor Regionalnego Centrum Kultury w Chocianowie, zaskarżając go w części co do pkt I i II, zarzucił Sądowi I instancji naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.: art. 16 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez ich błędną wykładnię, polegającą na stwierdzeniu, iż w przypadku wykazania (nieodpowiedzenia) przez wnioskodawcę interesu publicznego należało wydać decyzję o umorzeniu postępowania, w sytuacji gdy dyspozycja art. 14 ust. 2 nie obejmuje powyższej kwestii - tj. przypadek, gdy organ wezwie wnioskodawcę do wykazania stosownego interesu publicznego, a ten nie wykaże go (co więcej nie odpowie na wezwanie). Dyspozycja art. 14 ust. 2 (niemożność udostępnienia w formie wskazanej we wniosku), ma charakter bardziej techniczny.

W konkluzji skargi kasacyjnej wniesiono o odrzucenie skargi (brak ponaglenia, o którym mowa w art. 53 § 2b P.p.s.a., a w przypadku nieodrzucenia skargi, uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i wydanie orzeczenia zgodnego z prawem oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Ponadto wniesiono o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie.