Postanowienie SN z dnia 16 lutego 2024 r., sygn. I CSK 6867/22

16 lutego 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Dariusz Dończyk

na posiedzeniu niejawnym 16 lutego 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa G. W. i L. W.
‎przeciwko Gminie Miejskiej Starogard Gdański
‎o zapłatę,
‎na skutek skargi kasacyjnej G. W. i L. W.
‎od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku
‎z 18 maja 2022 r., III Ca 1127/21,

1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

UZASADNIENIE

Określone w art. 398⁴ § 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego w art. 398⁴ § 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które
‎– zgodnie z art. 398⁹ § 1 k.p.c. - będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

W skardze kasacyjnej wniesionej od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z 18 maja 2022 r. (sygn. akt III Ca 1127/21) pełnomocnik powodów G. W. i L. W. oparł wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania na przesłance z art. 398 § 1 pkt 4 k.p.c., stwierdzając, że wobec naruszeń przez ten Sąd art. 224 § 2 i art. 225 k.c. wywiedziona przez niego skarga jest oczywiście uzasadniona. W ocenie skarżących, w ustalonym przez Sądy obydwu instancji stanie faktycznym sprawy, zostały spełnione wszystkie przesłanki odpowiedzialności pozwanej Gminy Miejskiej Starogard Gdański za korzystanie przez nią z nieruchomości powodów bez tytułu prawnego (art. 224 § 2 i 225 k.c.), a oddalenie ich powództwa oraz apelacji było bezzasadne. Skarżący wskazali, że w pozwie od razu wskazali podstawę prawną swojego roszczenia, tj. przepisy art. 224 § 2 i 225 k.c., domagając się od pozwanej zasądzenia wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z ich nieruchomości w związku z użytkowaniem przebiegającej przez ich nieruchomość instalacji kanalizacji sieci wód opadowych i burzowych wraz ze studniami rewizyjnymi, która pozostawała i nadal pozostaje przyłączona do miejskiej sieci kanalizacyjnej pozwanej, którą ta przesyła wody opadowe i burzowe z terenu miasta S. do znajdującą się za nieruchomością powodów zlewnią wód rzeki W.. Zdaniem skarżących, wskutek takiego stanu rzeczy, ich prawo własności zostało naruszone, co miało zostać przez nich wykazane, zwłaszcza, że strona pozwana nie kwestionowała faktu korzystania z przedmiotowej sieci kanalizacyjnej. W efekcie, w ocenie pełnomocnika skarżących, mając na względzie wskazane w skardze kasacyjnej uchybienia Sądu drugiej instancji, skarga kwalifikowała się do przyjęcia przez Sąd Najwyższy, z uwagi na jej oczywistą zasadność.