Postanowienie SN z dnia 15 lutego 2024 r., sygn. I CSK 6074/22

15 lutego 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Dariusz Dończyk

na posiedzeniu niejawnym 15 lutego 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z wniosku miasta stołecznego Warszawa
‎z udziałem T. M. i A. M.
‎o zasiedzenie,
‎na skutek skargi kasacyjnej miasta stołecznego Warszawy
‎od postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie
‎z 21 kwietnia 2022 r., XXVII Ca 2653/21,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Określone w art. 398⁴ § 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego w art. 398⁴ § 2 w zw. z art.13 § 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które – zgodnie z art. 398⁹ § 1 k.p.c. - będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Odnosząc się sformułowanego w skardze kasacyjnej wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazano, iż uzasadnienie tego wniosku nawiązuje do instytucji przesądu, uregulowanej w art. 398 k.p.c. i stanowi jej dopełnienie. Na skarżącym spoczywa obowiązek wykazania argumentów przemawiających za tym, aby skarga kasacyjna została przyjęta do rozpoznania przez Sąd Najwyższy. Niezbędne jest więc przedstawienie odpowiedniego wywodu jurydycznego, argumentów świadczących o tym, że rzeczywiście, biorąc pod uwagę sformułowane w ustawie kryteria, istnieje potrzeba rozpoznania skargi przez Sąd Najwyższy. Co istotne, zgodnie z jednolitym stanowiskiem Sądu Najwyższego, wymaganie określone w art. 398 § 1 pkt 2 k.p.c. (przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie) nie jest tożsame z obowiązkiem określonym w art. 398 § 2 k.p.c. (wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego uzasadnienie), co oznacza, że skarżący powinien odrębnie przytoczyć podstawy kasacyjne i ich uzasadnienie i odrębnie uzasadnić wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, nawet jeżeli argumentacja prawna może się w pewnym zakresie pokrywać (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z 22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSNC 2001, nr 10, poz. 156, z 5 czerwca 2001 r., IV CZ 45/01, OSNC 2001, nr 10, poz. 157, z 10 stycznia 2003 r., V CZ 189/02, niepubl., z 13 lipca 2007 r., III CSK 180/07, niepubl., z 5 kwietnia 2017 r., II CSK 688/16, niepubl., z 11 kwietnia 2018 r., V CSK 547/17, niepubl. i z 26 kwietnia 2018 r., IV CSK 567/17, niepubl.). Uzasadnienie powołanych przez skarżącego przesłanek „przedsądu” nie może więc poprzestawać na prostym odwołaniu się do naruszeń prawa wskazanych w podstawach kasacyjnych i uzasadnieniu tych podstaw. Uzasadnienia przyczyn kasacyjnych, kwalifikujących przyjęcie skargi do rozpoznania, Sąd Najwyższy nie może doszukiwać się w uzasadnieniu podstaw, niezależnie od tego, że chodzi w tym wypadku o zupełnie odmienne metody argumentowania (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z 31 stycznia 2020 r., II CSK 432/19, niepubl., z 15 grudnia 2006 r., III CZ 93/06, niepubl. i z 18 kwietnia 2012 r., I CSK 520/11, niepubl.). Tymczasem skarżąca, formułując wniosek o przyjęcie jej skargi do rozpoznania przez Sąd Najwyższy z powołaniem się na określone przesłanki z art. 398§ 1 k.p.c. wraz z ich rozwinięciem, w postaci adresowanych do tego Sądu zapytań, nie zaprezentowała wyodrębnionego redakcyjnie uzasadnienia każdej z tych przyczyn celem ich wykazania. Poprzestała, bowiem na krótkim uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej, poprzedzającym wnioski skargi kasacyjnej i ich uzasadnienie (str. 3 i 4 skargi), w którym odniosła się ogólnie do wszystkich wskazanych wcześniej przesłanek uzasadniających przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania.