Wyrok NSA z dnia 23 stycznia 2024 r., sygn. I OSK 9/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Karol Kiczka Sędziowie: sędzia NSA Piotr Przybysz sędzia del. WSA Dariusz Chaciński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 12 lipca 2022 r. sygn. akt II SA/Bd 442/22 w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Włocławku z dnia 14 marca 2022 r. nr KO.411.361.2022 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z 12 lipca 2022 r. II SA/Bd 442/22, oddalił skargę J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Włocławku z 14 marca 2022 r. nr KO.411.361.2022 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła J. P.. Zaskarżając wyrok całości zarzuciła mu:

- w trybie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. wadliwe zastosowanie art. 151 p.p.s.a., wynikające z bezzasadnego nieuwzględnienia zarzutów skargi z 23.03.2022r., opartego na naruszeniu prawa materialnego - przepisu art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a/ ustawy o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2022r., poz. 615), polegające na:

1/ błędnej wykładni, skutkiem czego WSA wykluczył możliwość zastosowania wykładni celowościowej, po zastosowaniu której istniała możliwość przyznania świadczenia skarżącej jako matce, z pominięciem małżonka osoby wymagającej opieki, który z przyczyn obiektywnych nie może tej opieki sprawować (WSA nieprawidłowo zrekonstruował treści normy prawnej wynikającej z cytowanego przepisu ustawy o świadczeniach rodzinnych, mylnie rozumując, iż należy ją stosować w dosłownym brzmieniu, tj. wyłącznie w oparciu o wykładnię gramatyczną),