Czy hazard jest inwestowaniem? – nacierał kongresmen Gary Ackerman. – Nie jest – wszechpotężny do niedawna prezes banku J.P. Morgan Chase Jamie Dimon skulił się w fotelu. – A jaka jest różnica? – nie odpuszczał Ackerman. – Kiedy grasz, zazwyczaj przegrywasz, a wygrywa kasyno – odparł Dimon. – To odpowiadałoby mojemu doświadczeniu z inwestowaniem. Bez względu na to, czy nazywa pan to hedgingiem, czy nie, to jest hazard. Zwykłem myśleć, że Wall Street pozwala ludziom i instytucjom wkładać pieniądze w takie inwestycje, w które się wierzy i które okazują się pomocne – perorował. Dimon nie odpierał dłużej ataku. – Nie uprawiamy hazardu. Tylko popełniamy błędy – mruknął w odpowiedzi.

Nie pomogła przyjaźń z niegdysiejszym szefem personelu w Białym Domu Rahmem Emanuelem. Nie pomogły spekulacje o nominacji na sekretarza skarbu – stanowisko to zajął zresztą w 2008 r. Timothy Geithner, do którego Dimon miał nieograniczony dostęp. Nie pomogła demonstrowana publicznie sympatia Obamy, który występując u Oprah Winfrey, stwierdził: „J.P. Morgan to jeden z najlepiej zarządzanych banków, jakie istnieją, a Jamie Dimon to jeden z najmądrzejszych bankierów, jakich mamy”. Podczas ubiegłorocznych przesłuchań kongresmeni i senatorzy grillowali Dimona bez żadnej litości. Dwugodzinny zapis przesłuchania w Senacie wciąż można obejrzeć w sieci, najsmakowitsze kawałki są na YouTube.