Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 12 marca 2020 r., sygn. II SA/Sz 1062/19

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.) Sędzia NSA Stefan Kłosowski Protokolant starszy sekretarz sądowy Teresa Zauerman po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 marca 2020 r. sprawy ze skargi A. U. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Wójt Gminy B. decyzją z dnia [...] nr [...], wydaną na podstawie art.104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego (j.t. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 - ze zm.), zwanej dalej "k.p.a.", w związku z art. 4 ust. 2 pkt 2, art. 59 ust. 1, art. 60 ust. 1, art. 61 i art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945 - j.t. ze zm.), zwanej dalej: "u.p.z.p.", odmówił ustalenia na rzecz A. U. warunków zabudowy dla inwestycji polegającej budowie budynku rekreacji indywidualnej na działce nr [...] w obrębie P., gmina B..

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie Wójt wskazał, że inwestycja nie spełnia wymagań wynikających z art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p., bowiem żadna działka sąsiednia znajdująca się w obszarze analizy i dostępna jednocześnie z tej samej drogi publicznej nie jest zabudowana legalnie wybudowanym budynkiem. W tej sytuacji brak jakiejkolwiek legalnej zabudowy uniemożliwia określenie wymagań dla inwestycji w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu.

Organ podkreślił, że wszystkie ujawnione i widniejące w obszarze analizowanym budynki są samowolami budowlanymi.

Kwestionując powyższą decyzję A. U. złożyła od niej odwołanie, w którym wniosła o uchylenie decyzji organu I instancji i orzeczenie co do istoty sprawy, ewentualnie o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Odwołująca się podniosła, że osiedle, na którym znajduje się jej działka istnieje od około 15 lat, płaci za wywóz śmieci i Wójt pozwolił na pociągnięcie linii energetycznej przez drogę gminną. Wskazała nadto, że na działkach nr [...] i [...] przy drodze gminnej budowany jest obiekt murowany z przeznaczeniem na cele rekreacyjne. Pomimo tego, że budowa znajduje się na terenie zagrożonym powodzią, to nie stało na przeszkodzie wydaniu pozwolenia na budowę.