Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 grudnia 2019 r., sygn. IV SA/Wa 2334/19

Kara administracyjna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik (spr.), Sędziowie sędzia WSA Kaja Angerman, sędzia WSA Grzegorz Rząsa, Protokolant st. sekr. sąd. Marcin Woźniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi K.B. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Głównego Inspektora Ochrony Środowiska na rzecz K. B. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] lipca 2019r. Nr [...] Główny Inspektor Ochrony Środowiska, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 189c ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096), po rozpatrzeniu odwołania K.B., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą: Przedsiębiorstwo Wielobranżowe [...], utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] sierpnia 2018 r. znak: [...], wymierzającą administracyjną karę pieniężną w wysokości 1000 zł za przetwarzanie odpadów bez wymaganego zezwolenia.

W uzasadnieniu organ wskazał, że ww. decyzję organ I instancji wydał na podstawie przepisów art. 194 ust. 1 pkt 4 (w brzmieniu obowiązującym do dnia 4 września 2018 r.) ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 701, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o odpadach".

Strona pismem z 1 października 2018 r. odwołała się od ww. decyzji, wskazując, że nie ma obowiązku posiadania pozwolenia zintegrowanego, a w konsekwencji brak było podstawy do wymierzenia jej kary pieniężnej za przetwarzanie odpadów bez wymaganego zezwolenia. Na poparcie powyższych zarzutów Strona wskazała, że w toku całego postępowania organ I instancji nie brał pod uwagę podnoszonej przez Stronę wielokrotnie okoliczności, że omyłkowo podała większą niż jest w rzeczywistości możliwa roczna moc przerobowa, we wniosku skierowanym do Marszałka Województwa [...] o wydanie pozwolenia na przetwarzanie odpadów. Ponadto Strona wskazała, że cyt. "moc przerobowa całej instalacji powinna opierać się na wydajności urządzenia o najmniejszej przerobowości w jednostce czasu, w normalnych warunkach pracy instalacji, gdyż ta kształtuje rzeczywistą największą masę odpadu, jak może zostać przetworzona w instalacji". Ponadto Strona zarzuciła organowi I instancji, że za przesłanką przemawiającą za koniecznością posiadania przez Stronę pozwolenia zintegrowanego była wydana decyzja przez Marszałka Województwa [...] z dnia [...]grudnia 2014 r. znak: [...]. Powyższe w ocenie Strony sprawiło, że zebrany w sprawie materiał dowodowy zebrany został w sposób dowolny i nieuprawniony.