Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 10 stycznia 2018 r., sygn. II SA/Ol 983/17

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu Spółki A na decyzję Wojewody z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie pozwolenia na budowę oddala sprzeciw. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Wojewoda (dalej: "organ odwoławczy" lub "organ II instancji") uchylił decyzję Starosty "[...]" (dalej: "organ I instancji") z dnia "[...]", nr "[...]", zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą dla Spółki A (dalej: "skarżąca") pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej, na działce nr "[...]" położonej w obrębie "[...]", gmina "[...]".

W podstawie prawnej decyzji organ wskazał art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm.; dalej: k.p.a.)

Z decyzji i akt sprawy wynika, że postępowanie w sprawie wydania pozwolenia na budowę zostało zainicjowane wnioskiem skarżącej z dnia 5 lipca 2017 r.

Rozpoznając sprawę Starosta decyzją z "[...]" orzekł o zatwierdzeniu projektu

budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej na działce nr "[...]" położonej w obrębie "[...]", gmina "[...]". W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji podniósł, że zgodnie z załączoną dokumentacją stacja bazowa telefonii komórkowej nie będzie stanowiła zagrożenia dla ludzi i środowiska i będzie spełniała wymagania rozporządzenia Ministra Środowiska z 30 października 2003 r., w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów. Następnie wyjaśnił, że z przedstawionych obliczeń i rysunków wchodzących w skład analizy występowania obszarów elektromagnetycznych sporządzonej dla przedmiotowej stacji wynika, że pola elektromagnetyczne o wartościach

gęstości mocy większej niż 0,1 W/m2 będą występowały w wolnej przestrzeni w miejscach niedostępnych dla ludności, zarówno w miejscach ich przebywania jak i zamieszkania, w odległości do 78,10 m (zasięg sumaryczny) od środka stacji bazowej. W związku z tym nie zachodzi konieczność ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania wokół stacji, która nie będzie stanowiła zagrożenia dla ludzi i środowiska.