Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 marca 2007 r., sygn. I SA/Wr 53/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jadwiga Danuta (2-im.) Mróz Sędziowie: Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca) Asesor WSA Ewa Kamieniecka Protokolant: Marta Pająkiewicz Po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2007 r. przy udziale sprawy ze skargi A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego I. Uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzające ją postanowienie Naczelnika D. Urzędu Skarbowego we W. z dnia [...] Nr [...], II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 457,00 zł([czterysta pięćdziesiąt siedem) zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] (wpływ do organu [...]) A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego przez udzielenie informacji czy prawidłowe jest stanowisko strony, która poniosła nakłady na wynajmowane lokale, stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym, a następnie, z przyczyn ekonomicznych, nastąpiła zmiana lokalizacji sklepu i biura - że strata odpowiadająca niezamortyzowanej części wartości początkowej środka trwałego (inwestycji w obcym środku trwałym) stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki. Wskazała strona w uzasadnieniu swojego stanowiska, że na zmianę lokalizacji punktu sprzedaży wpłynęło nieosiąganie planowanej wielkości sprzedaży, spadek rentowności, pojawienie się na rynku nieruchomości atrakcyjniejszych powierzchni na lokalizację punktu sprzedaży. Na zmianę lokalizacji biura wpływ miał rozwój Spółki, efektem którego powierzchnia biurowa okazała się za mała, pojawienie się na rynku atrakcyjniejszych powierzchni na lokalizację biura, wynajęcie przez Spółkę nowej, większej i o większym standardzie powierzchni biurowej dla centrali Spółki w regionie. Wskazała strona na przepis art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z analizy którego wynika, że ustawodawca dopuszcza sytuację, w której strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych będzie kosztem uzyskania przychodu. Zdaniem strony strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych jest kosztem uzyskania przychodu, jeżeli likwidacja była spowodowana innymi czynnikami niż utrata przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności. Na poparcie swojego stanowiska strona powołała stanowisko Ministra Finansów z dnia 7.4.2005 r. zawarte w piśmie nr [...]. Odnośnie użytego w przepisie pojęcia likwidacja stwierdziła strona, że należy je rozumieć szerzej aniżeli jedynie fizyczną likwidację danego środka trwałego. Likwidacją będzie także rozdysponowanie środkiem trwałym powodujące wycofanie go z ewidencji środków trwałych, stwierdziła strona powołując się na stanowisko Izby Skarbowej z Gdańska z dnia 8.10.2003 r. zawarte w piśmie nr BI/005/0831/03, a także na orzecznictwo NSA w tym zakresie.