Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
idź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
description

Akt prawny

Dziennik Urzędowy Województwa Pomorskiego rok 2016 poz. 1729

Uchwała nr XXII/217/2016 Rady Miejskiej Rumi

z dnia 31 marca 2016r.

w sprawie zmiany nazwy ulicy Nowotki na terenie miasta Rumi

Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy z dnia 8 marca 1990 r o samorządzie gminnym ( Dz.U. z 2015r., poz. poz. 1045, poz. 1890), Rada Miejska uchwala, co następuje:

§ 1

Zmienia się nazwę ulicy Nowotki na ulicę Wisławy Szymborskiej.

§ 2

Przebieg ulicy wymienionej w § 1 pozostaje niezmieniony.

§ 3

Wykonanie uchwały powierza się Burmistrzowi Miasta.

§ 4

Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Pomorskiego.

Przewodniczący Rady Miejskiej Rumi


Ariel Sinicki


Uzasadnienie

Marceli Nowotko (1893-1942)

pseudonim. "Marian", "Stary" - polski i sowiecki zawodowy funkcjonariusz komunistyczny, członek Komunistycznej Partii Polski oraz Wszechzwiązkowej Partii Komunistycznej (bolszewików) - WKP(b), współorganizator i pierwszy przywódca Polskiej Partii Robotniczej - PPR.

Urodził się 8 sierpnia 1893 roku w Warszawie w rodzinie fornali. Od 1916 roku był członkiem rewolucyjnej, współpracującej z ruchem bolszewickim Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy (SDKPiL). W 1918 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPRP). W dniach ofensywy Armii Czerwonej w 1920 r. aktywnie włączył się w działania dywersyjne, ukierunkowane na likwidację odrodzonego Państwa Polskiego i stworzenie polskiej republiki sowieckiej. Na terenach zajętych przez wojska bolszewickie w 1920 roku czynnie zaangażował się w tworzenie i działalność lokalnych struktur utworzonego w Białymstoku "rządu" sowieckiej Polski pod nazwą Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego. Za działalność na rzecz wroga w 1920 roku został zaocznie skazany przez wojskowy sąd doraźny RP na karę śmierci.

W ramach działalności partyjnej zajmował się m.in. kolportażem ówczesnych haseł KPRP, żądających budowy polskiej republiki sowieckiej, oderwania od Polski ziem wschodnich, a także - zgodnie z ówczesną linią partii - likwidacji "polskiej okupacji" na Pomorzu Gdańskim i Górnym Śląsku oraz przyłączenia tych regionów do Niemiec.

W 1929 r. został skazany przez niezawisły sąd Rzeczypospolitej na 4 lata pozbawienia wolności za działalność wywrotową. W 1934 r. został kierownikiem Wydziału Rolnego KC KPP i członkiem Sekretariatu Krajowego KC KPP. Ponownie został skazany wyrokiem sądowym na 12 lat więzienia w roku 1936.

Po ucieczce z więzienia organizował kolaboracyjne kampanie polityczne, związane z "wyborami" do tzw. Zgromadzenia Ludowego Zachodniej Białorusi. W okresie masowych represji i wywózek ludności polskiej na wschód w 1940 r. został sowieckim odpowiednikiem "starosty powiatowego", czyli przewodniczącym Rejonowego Komitetu Wykonawczego w Łapach.

Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej został dowódcą sowieckiej siatki dywersyjnej (tzw. Grupa Inicjatywna) w centralnej Polsce. Jako przywódca PPR konsekwentnie egzekwował realizację wytycznych Stalina.

Zginął w listopadzie 1942 roku w ramach wewnętrznych porachunków i rywalizacji o władzę w PPR.

W okresie PRL-u był kreowany na bohatera narodowego, człowieka walczącego o wolność i niepodległość Polski; jego podobiznę umieszczano m.in. na monetach, a imię nadawano licznym szkołom i ulicom.

Wisława Szymborska, właściwie - Maria Wisława Anna Szymborska urodzona 2 lipca 1923 na Prowencie, obecnie część Kórnika. Zmarła 1 lutego 2012 w Krakowie - polska poetka, eseistka, krytyczka literacka, tłumaczka, felietonistka.

Od 1945 brała udział w życiu literackim Krakowa, do 1946 należała do grupy literackiej "Inaczej".

W pierwszych latach istnienia Studium Literacko-Artystycznego, odbywającego się na UJ, prowadziła na nim warsztaty poetyckie.

W 1957 W. Szymborska nawiązała kontakty z paryską "Kulturą" i Jerzym Giedroyciem. W 1964 znalazła się wśród sygnatariuszy sfałszowanego przez władze protestu potępiającego Radio Wolna Europa za nagłośnienie Listu 34.W 1975 podpisała protestacyjny list 59, w którym czołowi polscy intelektualiści protestowali przeciwko zmianom w konstytucji, wprowadzającym zapis o kierowniczej roli PZPR i wiecznym sojuszu z ZSRR, a w styczniu 1978 deklarację założycielską Towarzystwa Kursów Naukowych.

Wisława Szymborska uznawana jest również za twórczynię i propagatorkę takich żartobliwych gatunków literackich, jak lepieje, moskaliki, odwódki i altruiki. Należy do najczęściej tłumaczonych polskich autorów. Jej książki zostały przetłumaczone na 42 języki.

Dorobek poetycki Wisławy Szymborskiej zawsze znajdował uznanie zarówno krytyki jak i czytelników.

Wisława Szymborska została uhonorowana n.w. orderami, odznaczeniami i nagrodami:

· Orderem Orła Białego (2011),

· Krzyżem Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974),

· Złotym Krzyżem Zasługi (1955, w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki),

· Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005),

· Nagroda Kościelskich (1990 - przyznana wyjątkowo, jednorazowa Nagroda im. Zygmunta Kallenbacha za najwybitniejszą książkę ostatniego dziesięciolecia,

· Nagrodą Goethego (1991),

· Nagrodą Herdera (1995),

· Doktora Honorisa Causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (27 lutego 1995)[31] - jedyny doktorat honorowy, który przyjęła poetka,

· Nagrodą Literacką Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. Samuela Bogumiła Lindego (1996),

· Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury (przyznana 1 października 1996, wręczona w Sztokholmie 9 grudnia 1996). Komitet Noblowski w uzasadnieniu przyznania poetce nagrody napisał: "za poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości".

· Tytułem Człowieka Roku Tygodnika Wprost (1996),

· Honorowym Obywatelstwem Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa[33] (1997),

· Dziecięcą Nagrodą SERCA za pomoc dla świdnickich dzieci. Za pośrednictwem Jacka Kuronia i jego Fundacji "Pomoc Społeczna SOS" przekazała część Nagrody Nobla na zakup okien do budowanego w Świdnicy Europejskiego Centrum Przyjaźni Dziecięcej.

Podkreślić również należy, iż obowiązujące przepisy nie nakładają na mieszkańców obciążenia finansowego związanego z koniecznością wymiany dokumentów, takich jak dowód osobisty, czy paszport, bowiem obecnie w dokumentach tych nie ma wzmianki o adresie zamieszkania. Natomiast, w sprawie opłat związanych z wymianą prawa jazdy i dowodu rejestracyjnego - w przypadku zmiany nazwy ulicy - uzyskano zapewnienie że Rada Powiatu Wejherowskiego podejmie stosowną uchwałę zwalniającą mieszkańców w/w ulicy z przedmiotowych opłat.

Mając na uwadze przedstawione wyżej życiorysy, uzasadnionym jest zmiana dotychczasowej nazwy Nowotki na Wisławy Szymborskiej.

Projekt uchwały przedkłada Klub Radnych Platformy Obywatelskiej

Treść przypisu ZAMKNIJ close
Treść przypisu ZAMKNIJ close
close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00