Interpretacja indywidualna z dnia 02.10.2018, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.560.2018.2.JSZ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.560.2018.2.JSZ

opodatkowanie nabywanych praw do emisji CO2 oraz prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem ww. usług

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 25 lipca 2018 r. (data wpływu 26 lipca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 września 2018 r. (data wpływu 14 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podstawową stawką podatku VAT nabywanych praw do emisji CO₂ jest prawidłowe,

• rozliczenia ww. usług zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT jest nieprawidłowe,

• prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem ww. usług jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podstawową stawką podatku VAT nabywanych praw do emisji CO2,

• rozliczenia ww. usług zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT,

• prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem ww. usług.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 września 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

S.A. z siedzibą w (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej również: VAT). Spółka składa się z Centrali i 12 Oddziałów. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest m.in. wydobywanie węgla brunatnego oraz wytwarzanie energii elektrycznej i ciepła. Prowadzona działalność gospodarcza Wnioskodawcy podlega co do zasady opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zasady funkcjonowania systemu handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji, którego celem jest ograniczenie tych emisji w sposób opłacalny i ekonomicznie efektywny, zostały uregulowane w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (t.j. Dz. U. z 2018 poz. 1201, dalej: UOPE). Zgodnie z art. 3 pkt 22 UOPE przez uprawnienia do emisji (EUA) należy rozumieć uprawnienie do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, dwutlenku węgla (CO) utworzone w ramach systemu, które służy do rozliczenia wielkości emisji w ramach tego systemu, i którym można rozporządzać na zasadach określonych w ustawie. Ponadto rozliczenie gazów cieplarnianych możliwe jest w oparciu o jednostki redukujące emisję, do których należą jednostki poświadczonej redukcji emisji (CER) oraz jednostki redukcji emisji (ERU). Ponieważ zarówno uprawnienia EAU jak i jednostki redukcji emisji CER i ERU umożliwiają emisję 1 tony dwutlenku węgla, dopuszcza się pokrycie brakujących praw do emisji jednostkami redukcji. Z uwagi na fakt, że uprawnienia EUA oraz CER i ERU służą równoważeniu faktycznej emisji dwutlenku węgla, ich kwalifikacja prawna jest jednakowa, przez co związane z nimi obciążenia mają taki sam charakter prawny i są rodzajowo tożsame.