Interpretacja indywidualna z dnia 13.09.2018, sygn. 0115-KDIT3.4011.352.2018.1.WM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków nieściągalnej wierzytelności.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia nieściągalnej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia nieściągalnej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. W ramach tej działalności gospodarczej dokonała dostawy towarów na rzecz czeskiej spółki.

W związku z brakiem zapłaty Wnioskodawczyni wniosła przeciw dłużnikowi pozew do sądu o zapłatę. Sąd Okręgowy w dniu 20 listopada 2014 r. sporządził europejski nakaz zapłaty. Dalsze postępowanie zostało jednak zawieszone na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 Kodeksu postępowania cywilnego, który stanowi, że sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli na skutek braku lub wskazania złego adresu powoda albo niewskazania przez powoda w wyznaczonym terminie adresu pozwanego lub danych pozwalających sądowi na ustalenie numerów, o których mowa w art. 2081, lub niewykonania przez powoda innych zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego biegu.

W dniu 6 listopada 2017 r. Sąd Okręgowy wydał postanowienie o umorzeniu postępowania. Sąd argumentował wydane postanowienie tym, iż zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego - sąd umarza postępowanie zawieszone z przyczyn wskazanych w art. 177 § 1 pkt 6 Kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli wniosek o podjęcie postępowania nie został zgłoszony w ciągu roku od daty postanowienia o zawieszeniu. Wnioskodawczyni co prawda złożyła wniosek o podjęcie zawieszonego postępowania, jednak zrobiła to po terminie oraz we wniosku tym nie wskazano nowego adresu strony pozwanej. Brak możliwości podania adresu nie wynika z zaniedbania Wnioskodawczyni, ale z tego, że spółka - dłużnik nie podała nowego adresu i nie odbiera korespondencji pod adresem widniejącym w czeskim rejestrze przedsiębiorców.