Wyrok SN z dnia 15 października 2019 r., sygn. I NSK 62/18

W sprawach z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu istnieje możliwość zmiany wysokości kary pieniężnej, gdy z okoliczności faktycznych sprawy będzie wynikało, że kara pieniężna mieszcząca się w granicach wyznaczonych przez art. 106 ust. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów jest jednak nieproporcjonalna z uwagi na skalę przychodu ze sprzedaży towarów, których dotyczy praktyka.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Ewa Stefańska (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Marcin Łochowski

SSN Aleksander Stępkowski

w sprawie z powództwa P. sp. z o.o. w W. przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów 0 stwierdzenie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów i nałożenie kary pieniężnej po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 15 października 2019 r. skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 8 marca 2017 r., sygn. akt VI ACa (...)

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Decyzją nr RWR (...) z 30 grudnia 2011 r. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów: w punkcie pierwszym - na podstawie art. 27 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. nr 50, poz. 331 ze zm., dalej: "ustawą o ochronie konkurencji i konsumentów" lub "ustawą" lub "u.o.k.k.") uznał za praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów, o której mowa w art. 24 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, działanie P. Sp. z o.o. w W. polegające na prezentowaniu w ramach kampanii promującej nową usługę "P." wprowadzającego w błąd przekazu reklamowego wskazującego na możliwość uzyskania pakietu darmowych SMS-ów przysługujących abonentowi do wykorzystania w ramach wykupionego doładowania konta, podczas gdy przyznawane darmowe SMS-y są możliwe do wykorzystania tylko w ograniczonym czasie, znacząco krótszym w stosunku do czasu, w którym konsument może korzystać z konta uaktywnionego w ramach ww. usługi, co zostało uznane za godzącą w zbiorowe interesy konsumentów niedozwoloną praktykę rynkową, o której mowa w art. 4 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (Dz. U. Nr 171, poz. 1206, zwanej dalej "ustawą o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym" lub "u.p.n.p.r.") i stwierdził zaniechanie jej stosowania z dniem 1 września 2009 r., zaś w punkcie drugim - na podstawie art. 106 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów nałożył na powoda karę pieniężną w wysokości 495.655 zł.

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła P. Spółka z o.o. z siedzibą w W., zaskarżając decyzję w całości oraz wnosząc o jej uchylenie, ewentualnie zmianę decyzji poprzez orzeczenie, że powód nie dopuścił się praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów, ewentualnie obniżenie nałożonej na niego kary pieniężnej. Zaskarżonej decyzji powód zarzucił naruszenie wskazanych w odwołaniu przepisów procedury oraz przepisów prawa materialnego.