Wyrok SN z dnia 12 stycznia 2017 r., sygn. I CSK 14/16

1. Określona w art. 123 § 1 pkt 1 k.c. czynność przerywa bowiem bieg terminu przedawnienia tylko w odniesieniu do tego samego roszczenia, którego ona dotyczy, a nie w stosunku do pozostałych roszczeń wynikających z danego stosunku prawnego. Tożsamość roszczenia oznacza jego tożsamość podmiotową oraz tożsamość przedmiotową.

2. Roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy ma charakter obligacyjny i gdy powstanie, uzyskuje byt samodzielny, niezależnie od roszczeń chroniących własność (art. 222 § 1 i 2 k.c.); może być samodzielnie dochodzone niezależnie od roszczenia windykacyjnego albo negatoryjnego i jest samodzielnym przedmiotem obrotu. Utrata własności rzeczy nie powoduje utraty możliwości żądania wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy w okresie, w którym właścicielowi prawo to przysługiwało.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Anna Kozłowska (przewodniczący)

SSN Mirosław Bączyk

SSN Jan Górowski (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa B.G. i W.G. przeciwko miastu stołecznemu Warszawie o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 stycznia 2017 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 9 lipca 2015 r., sygn. akt I ACa .../14,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w W. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powodowie W. G. i B. G. w pozwie z dnia 31 stycznia 2012 r., wnieśli o zasądzenie od pozwanego Miasta Stołecznego Warszawy na rzecz każdego z powodów kwot po 1 100 000 zł tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z lokali użytkowych oraz lokali mieszkalnych w budynku usytuowanym przy ulicy N. w W. w okresie od dnia 1 lutego 2001 r. do dnia 31 stycznia 2011 r. wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu.

Powodowie pismem procesowym z dnia 9 maja 2012 r., złożonym jeszcze przed uiszczeniem opłaty od pozwu, ograniczyli powództwo do należności wynikającej z zajmowania przez stronę pozwaną lokali użytkowych w okresie od lutego 2001 r. do 31 stycznia 2011 r., tj. do kwot po 500 000 zł na rzecz każdego z powodów.