Wyrok SN z dnia 13 stycznia 2016 r., sygn. II PK 301/14

Jeśli przyznanie nagrody dyrektorowi wymaga zgody dwóch wyznaczonych reprezentantów pracodawcy, to decyzja podjęta jednoosobowo nie kreuje prawa ani roszczenia do nagrody.

Gazeta Prawna nr 32/2016

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)

SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

SSN Romualda Spyt

w sprawie z powództwa G. I. przeciwko C. Spółce Akcyjnej w P. o zapłatę premii, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 13 stycznia 2016 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L. z dnia 5 czerwca 2014 r.,

oddala skargę kasacyjną i zasądza od skarżących na rzecz strony pozwanej kwotę 900 (dziewięćset) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy- Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L. wyrokiem z dnia 5 czerwca 2014 r. oddalił apelację powoda G. I. od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w L. z dnia 2 kwietnia 2014 r., oddalającego powództwo skierowane przeciwko C. Spółce Akcyjnej w P. o zasądzenie premii w kwocie 49.900 zł za 2012 r. i orzekającego o kosztach postępowania.

W sprawie tej Sądy obu instancji ustaliły, że powód w spornym okresie (do dnia rozwiązania umowy o pracę w dniu 31 stycznia 2013 r.) zajmował stanowisko dyrektora generalnego strony pozwanej w okresie zatrudnienia "co pół roku" otrzymywał "nieobjęte regulaminem wynagradzania dodatkowe wynagrodzenie". Nie było żadnego aktu prawnego ani "dokumentu" regulującego wypłatę spornego świadczenia, a decyzję w sprawie jego wypłaty podejmował prezes pozwanej spółki, która następnie wymagała zgody wiceprezesa pozwanej, który nie zaakceptował przyznania powodowi spornego świadczenia w 2012 roku. W takim stanie Sądy obu instancji oceniły, że sporne świadczenie "spełnia w istocie rzeczy warunki nagrody, która nie ma charakteru roszczeniowego i nie stanowi składnika wynagrodzenia za pracę", ponieważ przesłanki jego przyznania nie wynikały ani z zakładowego regulaminu premiowania, ani z umowy o pracę, ale podlegały "każdorazowo indywidualnej ocenie prezesa i w-ce prezesa pozwanej spółki pod względem osiągniętych wyników w pracy oraz osobistej postawy pracownika wobec powierzonych mu obowiązków. Ponadto "w zakresie przyznawania nagród kadrze menadżerskiej wymagane było łączne współdziałanie dwóch osób", tj. prezesa i wiceprezesa pozwanej spółki. W szczególności, wiceprezes "miał prawo do kontrolowania i następczego zatwierdzania przyznanych premii kadrze zarządzającej". Skoro zatem wskazani reprezentanci strony pozwanej nie złożyli wymaganych zgodnych oświadczeń woli o przyznaniu spornego świadczenia, to powód nie nabył do prawa do nagrody uznaniowej za 2012 rok.