Wyrok SN z dnia 11 lutego 2011 r., sygn. I CSK 252/10

Odwołanie oświadczenia procesowego strony o cofnięciu pozwu i zrzeczeniu się roszczenia (art. 203 § 1 k.p.c.) z powołaniem się na błąd (art. 84, 86 i 88 k.c.) możliwe jest jedynie do chwili uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania przewidzianego w art. 203 § 4 k.p.c.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Marta Romańska SSN Krzysztof Strzelczyk

w sprawie z powództwa Katarzyny A.j przeciwko Miastu Stołecznemu W. o zadośćuczynienie, odszkodowanie i rentę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 lutego 2011 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 20 listopada 2009 r.,

1. oddala skargę kasacyjną;

2. nie obciąża powódki kosztami postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powódka K. A. w pozwie skierowanym w 2008 r. przeciwko Miastu Stołecznemu W. sformułowała roszczenie o zadośćuczynienie, o rentę miesięczną, o odszkodowanie (obejmujące koszty opieki sprawowanej przez osoby trzecie i podniesione koszty leczenia). Roszczenie te wywodziła z faktu zderzenia się samochodu osobowego z łosiem na drodze publicznej, zarządzanej przez stronę pozwaną. Pozwana zaniechała bowiem właściwego oznaczenia odcinka drogi publicznej w wyniku nieustawienia tam odpowiedniego znaku drogowego ostrzegającego o niebezpieczeństwie napotkania dzikich zwierząt.

Sąd Okręgowy w wyroku wstępnie przyjął zasadność roszczenia powódki z tytułu szkody wywołanej zaniechaniem przez stronę pozwaną ustawienia właściwego znaku ostrzegawczego. Sąd ten ustalił, że w dniu 29 czerwca 2003 r. powódka jechała samochodem osobowym ul. Ż. w W. w stronę miejscowości Z. i na drogę wtargnął łoś pod koła jej samochodu. Potrącenie zwierzęcia spowodowało zjechanie samochodu na lewą część drogi i zderzenie z najeżdżającymi z naprzeciwka dwoma innymi samochodami osobowymi. Na drodze nie było znaków o możliwości napotkania dzikich zwierząt (tj. znaku A-185). Droga ta przebiegała przez lasy obwodu łowieckiego. Powódka doznała licznych obrażeń, opisanych w uzasadnieniu wyroku pierwszej instancji. Na rozprawie w dniu 19 marca 2007 r. (w sprawie poprzedniej,) ówczesny pełnomocnik powódki cofnął pozew przeciwko pozwanemu Miastu Stołecznemu W. i zrzekł się roszczenia (art. 203 § 1 k.p.c.). W dniu 19 marca 2008 r. powódka złożyła wobec tego pozwanego pisemne oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych swojego oświadczenia woli o cofnięciu pozwu i zrzeczenia się roszczenia.