Wyrok SN z dnia 11 maja 2010 r., sygn. II UK 389/09

Jeżeli przedsiębiorca oddelegowujący, posiada w danym Państwie Członkowskim siedzibę, ale wykonuje w nim wyłącznie czynności administracyjne (kadry, księgowość), wówczas pracownik wysłany przez takie przedsiębiorstwo do innego Państwa Członkowskiego nie może być uznany za pracownika oddelegowanego. Warunek, według którego przedsiębiorca oddelegowujący zwykle prowadzi działalność na terytorium kraju oddelegowującego nie oznacza, że w kraju tym działalność przedsiębiorstwa musi mieć charakter przeważający. Nie chodzi też o kryterium ilościowe, dotyczące osiąganego obrotu. Konieczne jest przede wszystkim faktyczne prowadzenie działalności w państwie wysyłającym. Wymaganie to dotyczy także agencji pracy tymczasowej. Decydujące jest, czy agencja prowadzi swoją zasadniczą działalność w kraju oddelegowującym.

Sąd Najwyższy w składzie: 

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)

SSN Zbigniew Hajn

SSN Halina Kiryło (sprawozdawca) 

w sprawie z wniosku Akcji J. Sp. z o.o. w W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w W. z udziałem zainteresowanego Marcina K. o ubezpieczenie społeczne, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 11 maja 2010 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 2 lipca 2009 r.,

oddala skargę kasacyjną.  

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. wyrokiem z dnia 24 lutego 2009 r. oddalił odwołanie wnioskodawczyni Akcji J. Spółki z o.o. w W. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 21 listopada 2008 r. w przedmiocie podlegania zainteresowanego Marcina K. ubezpieczeniu społecznemu w Polsce.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że zainteresowany Marcin K. był zatrudniony u strony pozwanej na podstawie umowy o pracę na czas określony, przy czym praca miała być wykonywana na terytorium Francji. Akcja J. Spółka z o.o. w W. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa pracy. Pracownicy są zaś zatrudniani wyłącznie w celu delegowania ich do pracy we Francji. Żaden z pracowników, poza administracją, nie wykonuje pracy na terenie Polski. Zarząd Spółki nie przebywa na terenie Polski; znajduje się tutaj jedynie administracja. Firma nie realizuje żadnych umów z klientami w Polsce i nie osiąga też jakichkolwiek dochodów.

Sąd Okręgowy dokonał analizy prawidłowości zaskarżonej decyzji w kontekście przepisu art. 14 ust. 1a rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego w stosunku do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 149 z 5 lipca 1971 r. ze zm.) oraz Decyzji Komisji Administracyjnej WE d/s Zabezpieczenia Socjalnego Pracowników Migrujących z dnia 13 grudnia 2000 r. nr 181 w sprawie oddelegowania pracowników, jak również orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości i przyjął, iż pracownik nadal podlega dotychczasowemu ustawodawstwu na podstawie tegoż przepisu, jeżeli łącznie spełnione są następujące przesłanki: okres oddelegowania nie przekracza 12 miesięcy, pracownik nie został wysłany w zastępstwie innego pracownika, utrzymany jest stosunek zależności wobec przedsiębiorstwa wysyłającego podczas trwania całego okresu oddelegowania, praca jest wykonywana na rzecz i w interesie przedsiębiorstwa oddelegowującego. Istotnym warunkiem zawartym w Decyzji Komisji Administracyjnej nr 181, a wypływającym z wytycznych Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości jest, aby przedsiębiorstwo wysyłające prowadziło znaczącą część działalności na obszarze państwa wysyłającego (działalność godną odnotowania).